Ο κόσμος όλος αλλάζει κι εμείς κοιμόμαστε

• Γράφει ο Θωμάς Ηλιόπουλος

Μέσα στο καμίνι της κρίσης, όλος ο κόσμος γύρω μας αλλάζει. Κι εμείς στην πατρίδα μας ασχολούμαστε με φαιδρότητες. Για άλλη μια φορά, βλέπουμε μόνον το δένδρο κι όχι το δάσος.

Οι μεγάλες δυνάμεις που κυριαρχούσαν μέχρι χθες (ΗΠΑ, ΕΕ), προσπαθούν με κόπο να σταθούν στα πόδια τους, ενώ οι ανερχόμενες οικονομίες του άξονα BRIC βγαίνουν κερδισμένες.

Η Ευρώπη έχει πάρει έναν πολύ στραβό δρόμο. Τον δρόμο του απολυταρχισμού και του εξευτελισμού της δημοκρατίας. Και οι δήμιοι της, την παραδίδουν δεμένη χειροπόδαρα στις τράπεζες και στους τοκογλύφους.

Η εθνική κυριαρχία, τα συντάγματα και τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται παντού στο όνομα της αντιμετώπισης μιας δημοσιονομικής κρίσης για την οποία κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει πως και γιατί ξεκίνησε και που τελικά θα καταλήξει.

Κεκτημένα αιώνων ολόκληρων κατεδαφίζονται μέσα σε μια νύχτα. Η κληρονομία του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, τα κεκτημένα των αστικών επαναστάσεων, τα πολιτικά δικαιώματα, πετιούνται στον κάλαθο των αχρήστων. Οι αγώνες και το αίμα της εργατικής τάξης για αξιοπρέπεια, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, ασφάλιση και σύνταξη, μένουν αδικαίωτα.

Μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους το 2001, το σχέδιο τους ήταν σαφές. Πρέπει όλοι να παραχωρήσουμε τμήμα των δικαιωμάτων μας (και μάλιστα οικειοθελώς!) ώστε να εξασφαλίσουμε δημόσια τάξη και ασφάλεια. Αυτό σήμαινε πόλεμοι, παρακολουθήσεις, φακελώματα, υπέρ-κοριοί, τρομονόμοι, δορυφόροι. Να ξέρουν ακόμα και που θα πας για την ανάγκη σου αν χρειαστεί. Να σε εξουδετερώσουν άμεσα, αν αποδειχθείς ''επικίνδυνος'' για το σύστημα. Κι όλα αυτά για έναν αόρατο τρόμο που κατασκευάστηκε από τις κυβερνήσεις και πολλαπλασιάστηκε από τα ΜΜΕ.

Μέσα στην οικονομική κρίση που ζούμε, το σχέδιο τους είναι εξίσου σαφές. Να μην μείνει ίχνος οικονομικής και εργασιακής αξιοπρέπειας, αυτάρκειας και αυτονομίας. Όλοι πρέπει να δουλεύουμε ως δούλοι στις πολυεθνικές τους, ως εξαρτήματα της μηχανής τους, χωρίς να μιλάμε και χωρίς να ζητάμε. Υπεράνω όλων το κέρδος αυτών που ελέγχουν τον παγκόσμιο πλούτο.

Κι άλλο κέρδος, περισσότερο κέρδος. Όποιος μπορούσε μέχρι χθες να σηκώνει κεφάλι, και να μιλαει με την ελευθερία που του δίνει η αυτάρκεια του, πρέπει να ισοπεδωθεί. Ελεύθεροι επαγγελματίες, συντεχνίες, συνδικάτα, οργανώσεις.

Την στιγμή που γράφονται τούτες οι γραμμές, νέα δεσμά χαλκεύονται για τους ευρωπαϊκούς λαούς. Ο στόχος τους είναι μια γραφειοκρατική δικτατορία των Βρυξελλών υπό γερμανικό έλεγχο, φυσικά. Σε κάθε ευρωπαϊκό έθνος επικεφαλής θα τεθούν ένα ντόπιο ανδρείκελο κι ένας Γερμανός γκαουλαιτερ. Κουμάντο θα κάνουν υπάλληλοι-γραφειοκράτες (κάτι σαν την τρόικα.) που κανείς δεν έχει εκλέξει και κανείς δεν ελέγχει.

Τα ανδρείκελα έχουν ήδη εγκατασταθεί σε αρκετές χώρες. Ακόμα και με εκλογές πολλές φορές. Υπάρχουν πολλές μέθοδοι για κάτι τέτοιο.

Στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης σαρώνονται τα δικαιώματα των λαών και τρίζουν τα κόκαλα αυτών που οραματίστηκαν την Ευρωπαϊκή Ένωση των Ελεύθερων Εθνών.

Φυσικά, δεν μιλαει κανείς. Άπασες οι ηγεσίες βαδίζουν στην πεπατημένη. Και όλα αυτά, για τον αόρατο τρόμο της καταστροφής του ευρώ και της χρεοκοπίας.

Λες και η εξαθλίωση που φέρνουν με τα μέτρα τους είναι καλύτερη από την χρεοκοπία. Αλλά στην χρεοκοπία χάνουν όλοι, ακόμη και οι κεφαλαιοκράτες ή οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, ενώ στην άγρια πολιτική λιτότητας χάνει μόνο ο λαός.

Όποιος ηγέτης τολμούσε να αρθρώσει λίγο ή πολύ διαφορετικό λόγο, εξαφανίστηκε από το προσκήνιο της ιστορίας. Σκεφθείτε απλά πόσο έντεχνα επιβλήθηκε η λεγόμενη ''Αραβική Άνοιξη'' ούτως ώστε να εκμηδενιστούν οι δικτάτορες της Μέσης Ανατολής που τολμούσαν καλώς ή κακώς να σηκώσουν κεφάλι στην Νέα Τάξη.

Καντάφι, Ασαντ, Μουμπάρακ, Τυνησία, Υεμένη και όποιος άλλος ακολουθήσει. Η επόμενη μέρα θα είναι ένα απερίγραπτο σκηνικό σύγχυσης και το μόνο κερδισμένο θα είναι το διεθνές κεφάλαιο που δεν γνωρίζει πατρίδα.

Οι Σέρβοι νόμισαν ότι με την καθαίρεση και την παράδοση στην Νέα Τάξη των Μιλόσεβιτς, Κάραζιτς και Μλαντιτς και με λίγο γλείψιμο, ότι θα γίνουν μέλη στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια (αηδία.). Αλλά δεν είναι έτσι. Το ένα σκύψιμο φέρνει το άλλο και τώρα εκβιάζονται με την αναγνώριση του Κοσσόβου ώστε να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις. Ο δρόμος της ενδοτικότητας δεν έχει γυρισμό, και η σειρά μας έρχεται.

Φυσικά, δεν μπορώ να ξεχάσω ή να παραβλέψω το πολιτικό τέλος του Καραμανλή, και το φυσικό (;) τέλος του Τάσσου Παπαδόπουλου και του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Δεν μπορώ να παραβλέψω την αρρώστια του Τσάβες και τον πόλεμο στον Πούτιν. Και μπορώ να προβλέψω άνετα το τέλος του Ερντογάν.

Ποιος ακριβώς είναι ο τελικός στόχος της Νέας Τάξης, κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά. Το μόνο που μπορούμε να εικάσουμε προς το παρόν από τις ενδείξεις είναι ότι οδηγούμαστε καταρχάς σε μια πανευρωπαϊκή δικτατορία η οποία εν συνεχεία θα μεταβληθεί σε παγκόσμια. Το ιδεολογικό της υπόβαθρο θα είναι αυτό που γνωρίζουμε από τις αρχές του 2000 ως ''παγκοσμιοποίηση''. Δηλαδή, ισοπέδωση κάθε τι διαφορετικού εθνικού, θρησκευτικού ή πολιτικού. Ισοπέδωση κάθε οικονομικής αυτοδυναμίας. Ισοπέδωση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος. Κι όλοι, ένα παγκόσμιο χωριό.

Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο καταλαβαίνετε πόσο αστείο είναι να ασχολούμαστε με τους Έλληνες πολιτικούς-ανδρείκελα που μας έχουνε φλομώσει στις μπαρούφες του τύπου ''πράσινη επανάσταση'' ή ''επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου''.

Πόσο αστείο είναι να ασχολούμαστε με τις κωλοτούμπες του Σαμαρά που προσπαθεί απεγνωσμένα να διασώσει την εγχώρια διαπλοκή από την κατάρρευση. Μια κατάρρευση που παραλίγο να φέρει κατά λάθος ο ψυχωτικός ΓΑΠ με τις εμμονές του.

Πόσο αστείο είναι να ασχολούμαστε με την διάδοχη του Παπανδρέου από παρηκμασμένους δελφίνους.

Πόσο αστείο είναι να ασχολούμαστε με τις αρλούμπες που αραδιάζει ένας τύπος ονόματι Βενιζέλος που τον έβαλαν αντιπρόεδρο της κυβέρνησης κι όταν μιλάει, αναγγέλλει με φασιστικό στόμφο κάποια ακατανόητα πράγματα περί PSI ή περί ποσών δις ευρώ θα εξοικονομήσουμε με το κούρεμα.

Πόσο αστείο είναι να ασχολούμαστε με τους γραφικούς προβοκάτορες της Νέας Τάξης Πάγκαλο και Καρατζαφέρη.

Πόσο αστείο είναι να ασχολούμαστε με όλη την διεφθαρμένη κλίκα των Ελλήνων πολιτικών, που προσπαθούν με κάθε τρόπο να διασώσουν τα κεκτημένα τα δικά τους και των ποικίλων εντολοδόχων τους.

Προέχει να τους σαρώσουμε μια και καλή, για ένα καλύτερο μέλλον.

Προέχει η εθνική επανάσταση, ηθική, πνευματική και πολιτική.

Ειδάλλως, το μέλλον μας προδικάζεται σκοτεινό, όπως και όλων των λαών της Ευρώπης.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση