Έρχονται Χριστούγεννα κι εγώ θυμάμαι...
... Κάποια Χριστούγεννα παλιά...
Τέτοια εποχή, η αγορά έσφυζε από ζωή, ο κόσμος ήταν χαρούμενος, έτρεχε στους δρόμους αμέριμνος, πήγαινε στις δουλειές του, οι χριστουγεννιάτικες μελωδίες διαπότιζαν τις ψυχές μας σαν ήρεμη μαλακή βροχή και τις μαλάκωναν…
ΘΥΜΑΜΑΙ!
Τέτοια εποχή, ο κόσμος εξακολουθούσε να ζει στη φωτεινή γνώριμη ζώνη της καθημερινότητας, με σιγουριά για το μέλλον, χωρίς αβεβαιότητα, χωρίς ανασφάλεια, χωρίς φόβο! Με πίστη, με αισιοδοξία, με ελπίδα!...
ΘΥΜΑΜΑΙ!
Τέτοια εποχή, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι έπαιρναν το «δώρο» τους και έσπευδαν στην αγορά να το εξαργυρώσουν με αγορά δώρων. Οι «μαγαζάτορες» χαμογελαστοί υποδέχονταν τους πελάτες τους, οι βιτρίνες στη σειρά, η μία δίπλα στην άλλη φεγγοβολούσαν, σε μια λαμπαδηδρομία χωρίς τέλος, χωρίς κανένα κενό ανάμεσά τους…
ΘΥΜΑΜΑΙ!
Τέτοια εποχή, υπήρχαν εργαζόμενοι, που περίμεναν πώς και πώς τη χριστουγεννιάτικη άδειά τους και ετοιμάζονταν πυρετωδώς να εξορμήσουν μαζικά στην ύπαιθρο και στα χωριά τους ή στους «χριστουγεννιάτικους προορισμούς»…
ΘΥΜΑΜΑΙ!
Τέτοια εποχή, η Ελλάδα ζούσε στον κόσμο της, δεν ήταν το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης, ο περίγελως της οικουμένης, έχαιρε αξιοπρέπειας, δεν αποτελούσε ζωηρό θέμα συζητήσεων στα διεθνή «φόρουμ», οι Έλληνες δεν ήταν οι «φουκαράδες» της Ευρώπης, το παράδειγμα προς αποφυγήν, αντικείμενο συμπάθειας στην καλύτερη περίπτωση, λοιδορίας στη χειρότερη, είχαν αξιοπρέπεια!
ΘΥΜΑΜΑΙ!
Τέτοια εποχή, με τη «φτωχούλα» μας τη δραχμή, ζούσαμε «μπέικα»! Είχαμε εκροή, βέβαια, συναλλάγματος, τότε, δεν είχαμε όμως, εκροή «εγκεφάλων»…
ΘΥΜΑΜΑΙ!
(…)
ΟΛΑ, ΛΟΙΠΟΝ, καλά, τα προηγούμενα χρόνια;
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι από τον «πάνω όροφο» στο «ευρωπαϊκό σπίτι», αντί να ανεβούμε (όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο) στον «πιο πάνω», βρεθήκαμε ξαφνικά, όχι απλώς στον «κάτω», αλλά «γκρεμοτσακιστήκαμε» κυριολεκτικά στο «υπόγειο», σημαίνει ότι δεν ήταν όλα καθόλου «καλά»! «Something is rotten in the state of Denmark» (Κάτι «σάπιο» υπήρχε στο «Βασίλειο της Δανιμαρκίας»)!...
Αυτού του «σάπιου» τις τραγικές συνέπειες ζει ο τόπος σήμερα, και καλούμαστε όλοι να εκκαθαρίσουμε από το δημόσιο και ιδιωτικό βίο της χώρας (αφού, βέβαια, το εντοπίσουμε πλήρως -και όχι πάντως με τη «λογική» «πονάει δόντι, κόψει κεφάλι»…)
ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ, χρήσιμο θα ήταν, να καταλήξουμε όλοι μας, σε ένα εξίσου χρήσιμο, κατά τη γνώμη μας, γενικό συμπέρασμα, σε ό,τι αφορά τους «διοικούντας» μας (όποιοι κι αν είναι αυτοί): «Να, λοιπόν, που ό,τι κάνουν, δεν είναι πάντα για το καλό μας, γιατί, πολλές φορές, δεν ξέρουν τι κάνουν και ακόμα χειρότερα, μερικές φορές, ξέρουν τι κάνουν!»
Κατά συνέπειαν, ως πολίτες, εκτός από το να αναλαμβάνουμε πλήρως τις ευθύνες μας, για τη μοίρα μας και τη μοίρα του τόπου, οφείλουμε να είμαστε εναργείς, να μην επιτρέπουμε να δημιουργούνται στεγανά εξουσίας πάνω από τα κεφάλια μας, στα οποία δε θα ’χουμε πρόσβαση, γιατί μετά, δε θα ξέρουμε τι γίνεται και φυσικά δε θα ξέρουμε τι μας γίνεται και θ’ αποφασίζουν άλλοι για μας… Όπερ επάθαμε…
«Είμαστε πολίτες, έχουμε πολλά περιθώρια όμως, ακόμα, να γίνουμε πολίτες… Διά βίου μαθητευόμενοι πολίτες είμαστε…»
ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ: Ας θυμηθούμε, εν όψει της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων, το μεγάλο μήνυμα: «Ο λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσε εν ημίν…» (Ιω. 1, 14) Και ακόμα: «Τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου, φως ανέτειλε αυτοίς…» (Ματθ. 4, 16)
Όσο κι αν στις μέρες μας, η χώρα μας ζει «στη χώρα της σκιάς και του θανάτου», ΤΟ ΦΩΣ ΘΑ ΑΝΑΤΕΙΛΕΙ ΞΑΝΑ… Κουράγιο!
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
Του Χρήστου Μπίντα
Τέτοια εποχή, η αγορά έσφυζε από ζωή, ο κόσμος ήταν χαρούμενος, έτρεχε στους δρόμους αμέριμνος, πήγαινε στις δουλειές του, οι χριστουγεννιάτικες μελωδίες διαπότιζαν τις ψυχές μας σαν ήρεμη μαλακή βροχή και τις μαλάκωναν…
ΘΥΜΑΜΑΙ!
Τέτοια εποχή, ο κόσμος εξακολουθούσε να ζει στη φωτεινή γνώριμη ζώνη της καθημερινότητας, με σιγουριά για το μέλλον, χωρίς αβεβαιότητα, χωρίς ανασφάλεια, χωρίς φόβο! Με πίστη, με αισιοδοξία, με ελπίδα!...
ΘΥΜΑΜΑΙ!
Τέτοια εποχή, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι έπαιρναν το «δώρο» τους και έσπευδαν στην αγορά να το εξαργυρώσουν με αγορά δώρων. Οι «μαγαζάτορες» χαμογελαστοί υποδέχονταν τους πελάτες τους, οι βιτρίνες στη σειρά, η μία δίπλα στην άλλη φεγγοβολούσαν, σε μια λαμπαδηδρομία χωρίς τέλος, χωρίς κανένα κενό ανάμεσά τους…
ΘΥΜΑΜΑΙ!
Τέτοια εποχή, υπήρχαν εργαζόμενοι, που περίμεναν πώς και πώς τη χριστουγεννιάτικη άδειά τους και ετοιμάζονταν πυρετωδώς να εξορμήσουν μαζικά στην ύπαιθρο και στα χωριά τους ή στους «χριστουγεννιάτικους προορισμούς»…
ΘΥΜΑΜΑΙ!
Τέτοια εποχή, η Ελλάδα ζούσε στον κόσμο της, δεν ήταν το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης, ο περίγελως της οικουμένης, έχαιρε αξιοπρέπειας, δεν αποτελούσε ζωηρό θέμα συζητήσεων στα διεθνή «φόρουμ», οι Έλληνες δεν ήταν οι «φουκαράδες» της Ευρώπης, το παράδειγμα προς αποφυγήν, αντικείμενο συμπάθειας στην καλύτερη περίπτωση, λοιδορίας στη χειρότερη, είχαν αξιοπρέπεια!
ΘΥΜΑΜΑΙ!
Τέτοια εποχή, με τη «φτωχούλα» μας τη δραχμή, ζούσαμε «μπέικα»! Είχαμε εκροή, βέβαια, συναλλάγματος, τότε, δεν είχαμε όμως, εκροή «εγκεφάλων»…
ΘΥΜΑΜΑΙ!
(…)
ΟΛΑ, ΛΟΙΠΟΝ, καλά, τα προηγούμενα χρόνια;
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι από τον «πάνω όροφο» στο «ευρωπαϊκό σπίτι», αντί να ανεβούμε (όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο) στον «πιο πάνω», βρεθήκαμε ξαφνικά, όχι απλώς στον «κάτω», αλλά «γκρεμοτσακιστήκαμε» κυριολεκτικά στο «υπόγειο», σημαίνει ότι δεν ήταν όλα καθόλου «καλά»! «Something is rotten in the state of Denmark» (Κάτι «σάπιο» υπήρχε στο «Βασίλειο της Δανιμαρκίας»)!...
Αυτού του «σάπιου» τις τραγικές συνέπειες ζει ο τόπος σήμερα, και καλούμαστε όλοι να εκκαθαρίσουμε από το δημόσιο και ιδιωτικό βίο της χώρας (αφού, βέβαια, το εντοπίσουμε πλήρως -και όχι πάντως με τη «λογική» «πονάει δόντι, κόψει κεφάλι»…)
ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ, χρήσιμο θα ήταν, να καταλήξουμε όλοι μας, σε ένα εξίσου χρήσιμο, κατά τη γνώμη μας, γενικό συμπέρασμα, σε ό,τι αφορά τους «διοικούντας» μας (όποιοι κι αν είναι αυτοί): «Να, λοιπόν, που ό,τι κάνουν, δεν είναι πάντα για το καλό μας, γιατί, πολλές φορές, δεν ξέρουν τι κάνουν και ακόμα χειρότερα, μερικές φορές, ξέρουν τι κάνουν!»
Κατά συνέπειαν, ως πολίτες, εκτός από το να αναλαμβάνουμε πλήρως τις ευθύνες μας, για τη μοίρα μας και τη μοίρα του τόπου, οφείλουμε να είμαστε εναργείς, να μην επιτρέπουμε να δημιουργούνται στεγανά εξουσίας πάνω από τα κεφάλια μας, στα οποία δε θα ’χουμε πρόσβαση, γιατί μετά, δε θα ξέρουμε τι γίνεται και φυσικά δε θα ξέρουμε τι μας γίνεται και θ’ αποφασίζουν άλλοι για μας… Όπερ επάθαμε…
«Είμαστε πολίτες, έχουμε πολλά περιθώρια όμως, ακόμα, να γίνουμε πολίτες… Διά βίου μαθητευόμενοι πολίτες είμαστε…»
ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ: Ας θυμηθούμε, εν όψει της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων, το μεγάλο μήνυμα: «Ο λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσε εν ημίν…» (Ιω. 1, 14) Και ακόμα: «Τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου, φως ανέτειλε αυτοίς…» (Ματθ. 4, 16)
Όσο κι αν στις μέρες μας, η χώρα μας ζει «στη χώρα της σκιάς και του θανάτου», ΤΟ ΦΩΣ ΘΑ ΑΝΑΤΕΙΛΕΙ ΞΑΝΑ… Κουράγιο!
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...