Σπονδή στο τέλος μιας δυναστείας

• Του Μενέλαου Τασιόπουλου

Μετά τη ματαίωση της παρέλασης στη Θεσσαλονίκη και τα δραματικά επεισόδια στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδος η οικογένεια Παπανδρέου και ο στενός κύκλος του Μαξίμου γνώριζαν καλύτερα από τον καθένα , ότι τα περιθώρια της διακυβέρνησης Παπανδρέου, του τρίτου κατά σειρά πρωθυπουργού της πολιτικής οικογένειας που για κάποιους είναι οι «Έλληνες Κένεντι», είχαν στενέψει επικίνδυνα.

Οι 153 μόνον βουλευτές του ΠΑΣΟΚ , σε κλίμα κοινωνικής ασφυξίας και αποκλεισμού, που σίγουρα και παρά την καθεστωτική προπαγάνδα, δεν ήταν πλέον δημιούργημα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι πρώτες εκτός κάθε ελέγχου διαμαρτυρίες μιας κοινωνίας που έχει ήδη χρεοκοπήσει στην καθημερινότητα της, κάποιο από τα επόμενα νομοσχέδια δεν θα τα υπερψήφιζαν ή ακόμη και άρθρα του προϋπολογισμού

Στις παλιές πολιτικές οικογένειες όπως οι Παπανδρέου, υπάρχει αγωνία για δύο κυρίαρχες στιγμές μιας διακυβέρνησης ή ενός πολιτικού κύκλου. Η στιγμή της ανάληψης της εξουσίας, που πρέπει να υπάρξει και η στιγμή της αποχώρησης από την εξουσία, που θα πρέπει να επέλθει με το μικρότερο κόστος και τις καλύτερες δυνατές προδιαγραφές για την υστεροφημία, που δεν είναι θεωρητική, αλλά η κληρονομιά μιας επόμενης γενιάς τους να έχει το δικαίωμα να κυβερνήσει.

Ο Γ. Παπανδρέου επέλεξε έναν πολύ έξυπνο τρόπο να φύγει από την εξουσία σε συνθήκες μάλιστα όπου οι κατηγορίες από εθνική προδοσία μέχρι νεοφιλελεύθερη πολιτική σε βάρος του Λαού δεσπόζουν. Κήρυξε δημοψήφισμα για την δεύτερη δανειακή σύμβαση, αυτή της 26Ης Οκτωβρίου, τινάζοντας την «μπάνκα» τόσο στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό όσο και στους οικονομικούς συσχετισμούς σε επίπεδο Ευρώπης. Σε αντίθεση με την πρώτη δανειακή σύμβαση που πέρασε με μια υπογραφή και μόνον του τότε υπουργού Οικονομικών Παπακωσταντίνου, η δεύτερη θα έπρεπε να περάσει με ένα «ναι» ή ένα «όχι» του κυρίαρχου και απολύτως οργισμένου λαού.

Η αποσταθεροποίηση ήταν προδιαγεγραμμένη και απολύτως εφικτή. Μέσα στο πρώτο 24ωρο η κυβέρνηση προσμετρά τις τελευταίες ώρες της, ο δρόμος των εκλογών έχει ανοίξει διάπλατα και η διαδικασία της διάλυσης του ΠΑΣΟΚ, μέσα από την πολλαπλή σύγκρουση πολιτικών φιλοδοξιών «μετρίων» ηγετών και ομάδων κατευθυνόμενων και απολύτως αντιδημοφιλών πλέον βουλευτών επίσης...

Όλα αυτά όμως δεν ενδιαφέρουν τους Παπανδρέου, είναι απλά οι τελευταίες πράξεις ενός δράματος που έπρεπε να παιχτεί και έφερε την Ελλάδα στην χρεοκοπία και το ΔΝΤ στην υπό διάλυση Ευρώπη του «γίγαντα με τα ασταθή πόδια», της Γερμανίας.

Το δημοψήφισμα χρειάζεται τρεις μήνες για να διενεργηθεί, η ψήφος εμπιστοσύνης τρεις μέρες, αλλά το ΠΑΣΟΚ έχει μείνει από σήμερα με 152 βουλευτές. Το όριο της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, που από καιρό έχει θέσει ο Παπανδρέου, ως απαγορευτικό για να κυβερνά. Άρα μπορεί να φύγει και σήμερα.

Τι αφήνει στους επόμενους Έλληνες κυβερνήτες και την Ευρώπη των «μεγάλων εκβιασμών»; Το Ράιχενμπαχ στους Έλληνες και την πρώτη απόφαση τους που θα είναι η ακύρωση του δημοψηφίσματος (προσφυγή στο Λαό) για το μέλλον της Ελλάδος και την κατάσταση χρεοκοπίας στην Ευρώπη , με την Ιταλία και την Ισπανία στον δρόμο της Ελλάδος . Μόνον που η Ιταλία και η Ισπανία ως μέρος του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, φθάνει το 35%, ενώ η Ελλάδα ήταν μόνον 2-3%. Επίσης τον «άξονα» Βερολίνου- Παρισιού στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και πιο εκτεθειμένο και περιορισμένων δυνατοτήτων από ποτέ.

Σε λίγο οι Έλληνες θα πεινάσουν ακόμη περισσότερο και θα επιτεθούν στην επόμενη κυβέρνηση τους , αλλά και στον «δαίμονα» του ευρώ. Οι ευρωπαίοι που θα τους επιβάλλονται πακέτα μέτρων εξαθλίωσης, μηδέ των Γάλλων εξαιρουμένων, θα ζητούν δημοψηφίσματα και θα επιτίθενται στις κυβερνήσεις τους και τους Γερμανούς και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.

Ο μύθος του Σίσυφου, δεν είναι μόνον ελληνικός αλλά είναι και αγαπημένος στους Έλληνες. Μια οικογένεια έβγαλε δύο πρωθυπουργούς που κυβέρνησαν, συνολικά περίπου 12 χρόνια, στα τελευταία 30 χρόνια, την Ελλάδα βασισμένη στον μύθο του Σίσσυφου. Ο πατέρας έχτισε ένα κομματικό κράτος ευημερίας, με κοινοτικά κονδύλια [προορισμένα καταρχήν για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της χώρας και ο γιος το γκρέμισε όταν τα κονδύλια έφτασαν στο τέλος τους. Μεταξύ των δύο «πέρασαν» δεκάδες δις ευρώ και τρις δραχμές. Κάποιο κέρδισαν πάρα πολλά , άλλοι λιγότερα, όλοι το κάτι τις. Μια «μπλόφα» κατέληξε η ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδος.

Και τι έγινε; Οι Παπανδρέου φεύγουν με τα «ρέστα» τους. Μια πατρίδα πόκερ είναι η ζωή και οι καλοί τζογαδόροι φεύγουν χαμογελαστοί από το τραπέζι .

Καληνύχτα και καλό ταξίδι κύριε Πρόεδρε και εύχομαι από ψυχής η γενιά σας να μην βγάλει άλλον Πρόεδρο. Άλλωστε η κληρονομιά της Ελλάδας ήταν πολύ μεγάλη και παραγωγική για το σόι σας.

Ας μην ξανακούσουμε για Παπανδρέου και μπορεί να καταφέρουμε, που ξέρετε, να επιβιώσουμε ως Έλληνες...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση