Ό,τι και να κάνει ο κ. Παπανδρέου είναι πλέον παρελθόν

• Γράφει ο Κώστας Ροδινός

Η μεγαλύτερη δυστυχία για την Πατρίδα μας είναι ότι σε μια κρίσιμη καμπή, την κυβερνάει ένας εξουσιομανής άνθρωπος, που μπροστά την καρέκλα του, δεν υπολογίζει τίποτα. Η πρόταση για το δημοψήφισμα, δείχνει το μέγεθος της ανευθυνότητας του ανδρός.

Αν ο κ. Παπανδρέου στις 27 Οκτωβρίου «διαπραγματεύτηκε» μια καλή συμφωνία για την Ελλάδα (έτσι μας είπε δημόσια και ο ίδιος και ο κ. Βενιζέλος), τότε ποιός ο λόγος να τη θέσει σε δημοψήφισμα; Δεν φοβάται μήπως ….παρασυρθεί ο λαός και την καταψηφίσει;

Αν πάλι ο κ. Παπανδρέου αποδέχθηκε μια κακή συμφωνία, τότε γιατί μας είπε ψέματα, όταν έμπλεος ικανοποίησης μας την παρουσίασε ως επιτυχία; Και γιατί δεν έχει το θάρρος να το ομολογήσει, αλλά ζητάει από τον Ελληνικό λαό να διορθώσει τα εγκληματικά του λάθη;

Η αλήθεια είναι ότι πρόταση για το δημοψήφισμα αποδεικνύει ότι ο κ. Παπανδρέου αναζητά «φύλο συκής» για να κρύψει την πολιτική του γύμνια και αποτυχία.

Κατ’ αρχήν, από τη αναγγελία του δημοψηφίσματος αμφιβάλλω, αν υπάρχει πλέον δανειακή σύμβαση!

Ποια χώρα της ΕΕ, θα σπεύσει να κυρώσει μια δανειακή σύμβαση όταν αυτή τελεί υπό την αίρεση του ελληνικού λαού;

Δεύτερον, η Ελληνική Βουλή είναι δυνατόν να ψηφίσει μια σύμβαση, την οποία αργότερα μπορεί να καταψηφίσει ο Ελληνικός λαός; Αντιλαμβάνεται ο κ. Παπανδρέου ότι παίζει παιχνίδια με τους θεσμούς; Και μάλιστα επικίνδυνα;

Ας υποθέσουμε ό,τι όλα αυτά ξεπερνιούνται, πιστεύει στ’ αλήθεια ο κ. Παπανδρέου ότι ο Ελληνικός λαός θα έχει τον χρόνο να ….μελετήσει μια σύμβαση η οποία βρίθει τεχνικών λεπτομερειών, που είναι δυσνόητες ακόμα και για τους ειδικούς; Άρα το δίλημμα είναι κίβδηλο.

Να έρθουμε τώρα στην ουσία του πράγματος. Γιατί ο κ. Παπανδρέου οδηγήθηκε σ’ αυτή την απόφαση;

Μια πρώτη εξήγηση είναι πως με τη κοινοβουλευτική του ομάδα στα πρόθυρα της διάλυσης, αναζητούσε τρόπο να τη συσπειρώσει. Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται και το αίτημα για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ εγκλωβίζονται προσωρινώς.

Δεύτερον, θεωρεί ότι έτσι ανταποκρίνεται στο αίτημα για ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών.

Τρίτον, κερδίζει πολιτικό χρόνο για να περάσει από τη Βουλή τον προϋπολογισμό και άλλα κρίσιμα νομοσχέδια.

Τέταρτον, ουσιαστικά μετακυλύει στον Ελληνικό λαό τις ευθύνες της δικής του πολιτικής ανεπάρκειας.

Θα του συμβεί αυτό που εξορκίζει

Με το 75% του εκλογικού σώματος να διαφωνεί με την κυβερνητική πολιτική και το σύνολον των κομμάτων της αντιπολίτευσης εναντίον της ιδέας του δημοψηφίσματος, αμφιβάλλει κανείς για το αποτέλεσμα;

Έτσι, το πιθανότερο είναι το δημοψήφισμα να μετατραπεί σε μια μαζική αποδοκιμασία της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού προσωπικώς.

Ποιες, επομένως, θα είναι οι συνέπειες;

Ο κ. Παπανδρέου, βάζει τη χώρα σε μια παρατεταμένη περίοδο πολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας.

Δεύτερον, εκβιάζει σκαιότατα τον ελληνικό λαό με καταστροφικά διλήμματα. Και αυτό θα το βρεί μπροστά του.

Τρίτον, υπονομεύει μια συμφωνία την οποία παρουσίασε ως επιτυχία του, άρα αυτοαναιρείται!

Τέταρτον, αποδεικνύεται αναξιόπιστος έναντι των εταίρων, με τους οποίους συμφώνησε τη δανειακή και ουδείς πλέον θα τον παίρνει στα σοβαρά.

Πέμπτον, με μια μαζική αποδοκιμασία, ο κ. Παπανδρέου δεν θα μπορέσει να παραμείνει ούτε μια μέρα στην εξουσία. Άρα, τελικά θα αναγκαστεί να οδηγηθεί σε εκλογές τις οποίες με το δημοψήφισμα προσπαθεί να αποφύγει προσωρινώς.

Εν κατακλείδι, με το δημοψήφισμα ο κ. Παπανδρέου επιχειρεί να οργανώσει τη δραπέτευσή του, παραδίδοντας μάλιστα στο διάδοχό του μια διαλυμένη χώρα. Τον απασχολεί μόνον η προσωπική του διάσωση και «γαία πυρί μειχθήτω». Ξέρει ότι δεν έχει ελπίδες να κερδίσει το δημοψήφισμα! Γνωρίζει, επίσης, ότι αυτή η παρατεταμένη αβεβαιότητα θα επιδεινώσει την οικονομία μας. Όμως ακόμα και τώρα, επενδύει στο φόβο! Τρέφει μια αμυδρά ελπίδα, μήπως, ο Ελληνικός λαός, μπροστά στο φάντασμα της χρεοκοπίας, του δώσει παράταση χρόνου. Πλανάται. Αν πάλι χάσει, θα έχει να λέει, ότι δεν φταίει ο ίδιος, αλλά ο λαός που ήταν …ανώριμος και η αντιπολίτευση που τον παραπλάνησε!

Ελπίζει στην καταστροφή για να δικαιωθεί.

Πολύ φοβούμαι ότι με αποκλειστική ευθύνη του Πρωθυπουργού, η χώρα οδηγείται σε επικίνδυνα μονοπάτια. Είναι στα χέρια του Προέδρου της Δημοκρατίας να αποτρέψει τους τυχοδιωκτισμούς του κ. Παπανδρέου. Ίσως είναι και καθήκον του..

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση