ΠΑΣΟΚ: Το μαγαζί διαλύεται...

Είναι πανθομολογούμενο ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δεν διαθέτει την λαϊκή νομιμοποίηση να αποφασίζει μέτρα τα οποία παραβιάζουν κατάφωρα τη λαϊκή εντολή που της δόθηκε, αλλά επιπλέον υφίσταται τις συνέπειες αυτής της πολιτικής σε κομματικό επίπεδο, όπου τα ποσοστά βαίνουν διαρκώς μειούμενα. Το ΠΑΣΟΚ, πράγματι, διανύει τη χειρότερη περίοδο της ιστορίας του, χειρότερη και εκείνη της περιόδου ’88-’90, οδεύοντας ολοταχώς προς τη διάλυση.

Η πολυσυλλεκτικότητα του ΠΑΣΟΚ έχει πληγεί ανεπανόρθωτα, ενώ τα παραδοσιακά κοινωνικά στρώματα που το στήριζαν, αγρότες και μικρομεσαίοι, έχουν απομακρυνθεί στρεφόμενα σε διάφορες κατευθύνσεις, κυρίως όμως προς την αριστερά. Ταυτόχρονα το ΠΑΣΟΚ υποχρεώνεται να στραφεί εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, δηλαδή της μεγαλύτερης κατηγορίας εκλογέων, οι οποίοι υπήρξαν και στη συντριπτική τους πλειονότητα ψηφοφόροι του. Εν τέλει το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν έχει κοινωνικά ερείσματα, επιπλέον δε έχει απολέσει το πολιτικό σημείο αναφοράς του.

Το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, όπως έλεγε ένα από τα εναπομείναντα ιστορικά του στελέχη, δεν είναι ούτε «σοσιαλιστικό», ούτε «σοσιαλδημοκρατικό», ούτε καν «δημοκρατικό» κόμμα. Δεν είναι τίποτα, γιατί δεν εκφράζει κανέναν και δεν έχει να πει τίποτα σε κανέναν. Ως εκ τούτου, στερείται του βασικού λόγου για τον οποίον υπάρχει ένας κομματικός φορέας, η διασφάλιση και η διαφύλαξη των συμφερόντων του λαού, καθώς και η προάσπιση του εθνικού συμφέροντος.

Ο πολιτικός και ιδεολογικός χώρος που παραδοσιακά εξέφραζε το ΠΑΣΟΚ, η κεντροαριστερά, αναπόφευκτα θα τεμαχιστεί και τότε θα αναδειχθούν οι διαφορές, που λόγω της πολυετούς παραμονής στην εξουσία, δεν έβγαιναν στην επιφάνεια. Το αριστερό ριζοσπαστικό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ θα προσπαθήσει να «επανιδρύσει» ένα σοσιαλιστικό κίνημα, ενδεχομένως μαζί με την Δημοκρατική Αριστερά, ενώ το κεντρώο φιλοευρωπαϊκό κομμάτι του, θα γίνει η βάση για την επανασύσταση μιας σύγχρονης «Ένωσης Κέντρου».

Είναι προφανές ότι, οι δραματικές εξελίξεις στην οικονομία, θα επιταχύνουν τις πολιτικές διεργασίες, λαμβανομένης υπ’ όψιν της παραμέτρου «νέοι ψηφοφόροι», οι οποίοι αναζητούν να εκφράσουν την αποστροφή τους στο κομματικό σύστημα της μεταπολίτευσης. Σ’ αυτό το πλαίσιο δεν μπορεί να αποκλειστεί, αντιθέτως συγκεντρώνει αυξημένες πιθανότητες, το ενδεχόμενο μιας εντυπωσιακής αύξησης των ποσοστών της αριστεράς. Ενδέχεται, δηλαδή, να επαναληφθεί ένα «νέο ‘58», που είχε φέρει την ΕΔΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αν συμβεί αυτό, επαναλαμβάνουμε με τα σημερινά δεδομένα πολύ πιθανό, τότε θα επιταχυνθούν οι διαδικασίες για τη δημιουργίας μιας μεγάλης παράταξης του κέντρου, αφού η μεσαία τάξη θα παρέμβει δυναμικά ώστε να βρει εκπροσώπηση σ’ ένα υπό διαμόρφωση πολιτικό σύστημα. Δυστυχώς, όπως συνέβη και το ’74, δηλαδή μετά από μια εθνική καταστροφή, έτσι θα συμβεί και τώρα. Μετά από μια εθνική καταστροφή, όπως θα είναι ένα ενδεχόμενο μερικής ή ελεγχόμενης χρεοκοπίας, θα κλείσει οριστικά ο κύκλος της μεταπολίτευσης και θα ανοίξει ένας άλλος…

Πηγή