Δύο χρόνια ΠΑΣΟΚ: Οικονομία σε απόγνωση

Το project GAP βυθίζει συνεχώς την χώρα

Το ύφος του άρθρου που ακολουθεί κυριαρχείται στο πρώτο μέρος από κάποια δόση χιούμορ και ελαφρότητας, υπογραμμίζοντας στο δεύτερο μέρος την άκρως σοβαρή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τα ρίσκα της πολιτικής GAP.

Το χιούμορ είναι απαραίτητο διότι η κρίση δημιουργεί τάσεις κατάθλιψης και η έκκριση ορμονών απομακρύνει τους πολίτες από την επιτυχή προσπάθεια εξεύρεσης δημιουργικών λύσεων στα διάφορα καθημερινά και οικονομικά προβλήματα.

Ελαφρότητα , διότι η κριτική της οικονομικής πολιτικής που έχει ασκηθεί επί δύο χρόνια, εάν τοποθετηθεί σε σοβαρό επίπεδο θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα σκληρή , δημιουργώντας «πόνο», συναίσθημα του οποίου θέλουμε να αποφύγουμε την μετάδοση. Εξ άλλου τους τελευταίους πέντε μήνες η πολιτική της Ε.Ε. την αποφυγή της μετάδοσης της ελληνικής κρίσης επεδίωκε.

Η με «επιστημονικότητα» μαθηματική διατύπωση της συλλογιστικής του άρθρου απευθύνεται κυρίως , αλλά όχι μόνο, στην πολυμελή πανεπιστημιακή ομάδα της κυβέρνησης, η οποία σχεδιάζει με μεθοδικότητα το μέλλον της προοδευτικά (απο/ανα )δομούμενης ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.

Η διατύπωση του τίτλου του άρθρου με μαθηματικούς όρους θα μπορούσε να πάρει την εξής μορφή: F(A) + F(B) = Γ.

Α= 2 Ε (τη )ΠΑΣΟΚ +1 ½ Ε(τος) Τρόικα = βαθιά παρατεταμένη ύφεση + f (x) , όπου χ = λανθασμένη οικονομική πολιτική.

Β= Αύξηση της δυσπιστίας των αγορών + f (y, z, u ,w) = κίνδυνοι για το μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας, όπου y = υποβάθμιση πιστοληπτικής ικανότητας Η.Π.Α , z = επιβράδυνση διεθνούς οικονομίας, u= πληθωρισμός στις αναδυόμενες χώρες και w = μορφή της διεθνούς κρίσης .

Γ= Δυσανάλογα αυξημένοι κίνδυνοι για το μέλλον της Ελληνικής Οικονομίας.

Ο μαθηματικός τύπος τον οποίον χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για την αποδεδειγμένα γρήγορη και αποτελεσματική εφαρμογή των αποφάσεων της θα παρουσιαστεί στην αυριανή δημοσίευση της συνέχειας του άρθρου . Σημειωτέον δε ,ότι η αυτόματη εφαρμογή του μαθηματικού τύπου απέβαλλε τον Κο Παμπούκη από το κυβερνητικό σχήμα διότι δεν τηρούσε τις οικογενειακές και κυβερνητικές διαδικασίες.

Για να αποφύγουμε να μπούμε στην περιδίνηση του υφεσιακού κύκλου της κατάθλιψης και για να παραμείνουμε στο επίπεδο της ελπίδας για έξοδο από την κρίση, μια χιουμοριστική διάθεση μας σπρώχνει να υπενθυμίσουμε ότι ο Κος Γ. Παπακωνσταντίνου πέτυχε πλήρως τον στόχο του. Αφού εξασθένησε το τραπεζικό σύστημα, έφερε σε πλήρη διαπραγματευτική αδυναμία την Ελλάδα καθώς και τους ΄Ελληνες επιχειρηματίες. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται οι συνθήκες για την απαραίτητη κινητικότητα κεφαλαίων και ο Ελληνικός πλούτος προβλέπεται ότι θα αξιοποιηθεί με καλό τίμημα. Η πολυπόθητη σύγκλιση με την ΕΕ – στα πλαίσια της αυξημένης ευελιξίας στην αγορά εργασίας – θα πάρει την μορφή της διοίκησης και διαχείρισης του Ελληνικού οικονομικού χώρου από Γερμανούς Managers και επιχειρηματίες. Ο τέως υπουργός οικονομικών θα μείνει αξέχαστος. Οι υπουργοί οικονομικών της επόμενης 20ετίας θα εργάζονται για λογαριασμό του, αναρωτώμενοι ταυτόχρονα και παράλληλα με τους traders και dealers των διεθνών αγορών πως κατάφερε με τόση επιτυχία να ανεβάσει τα spreads των ελληνικών ομολόγων και τις αποδόσεις των CDS.

Ηδη ο Κος Βενιζέλος έπιασε δουλειά πέφτοντας στα βαθιά. Η αύρα όμως του Κου Γ.Παπακωνσταντίνου, ως σκληρού διαπραγματευτή παραμένει στο Υπουργείο Οικονομικών. Πριν καν συμπληρωθεί 2μηνο έγινε η πρώτη «στραβή». Ο Κος Ε. Βενιζέλος έδωσε εγγυήσεις σε ρευστό 1 Δισ. Ευρώ στην Φινλανδία . Επεσε «σύρμα» ότι η Ελλάδα –η οποία βρίσκεται σε πλήρη έλεγχο για το επίπεδο και την ροή της ρευστότητάς της– μοιράζει εγγυήσεις και στήθηκαν στην ουρά 4 με 5 χώρες δημιουργώντας προβλήματα στην εκτέλεση της συμφωνίας των Βρυξελλών της 21^ης Ιουλίου.

Η προσφυγή του στην Γερμανία για να τραβήξει το αυτί στους Φιλανδούς δεν φαίνεται να διευκολύνει στην εξεύρεση άμεσης λύσης.

Μετά το «κέντημα» του Κου Γ. Παπακωνσταντίνου στο Υπουργείο Οικονομικών επόμενο ήταν ο διάδοχός του να αυτοχρησθεί ως «ζογκλέρ». Ο πρωθυπουργός πρέπει να τον κάλεσε για να του επισημάνει ότι η ομάδα χρειαζόταν καλό «μπαλαντέρ»ώστε να μοιράζεται σωστά το παιχνίδι. Ισως η έλλειψη σωστής προφοράς στα Γαλλικά εκ μέρους του Πρωθυπουργού, ίσως η χρόνια ατελής επικοινωνία μεταξύ του Πρωθυπουργού και του Κου Ε. Βενιζέλου, ίσως η πίστη του καινούργιου Υπουργού Οικονομικών για τις αρχηγικές του ικανότητες, οδήγησαν τον τελευταίο να συγκρατήσει το «ερ» από τον «μπαλαντέρ» και αυτοχρήσθηκε «ζογκλέρ». Χρησιμοποιήθηκε ως εσωτερική αλλαγή λίγο πρίν την λήξη του πρώτου ημιχρόνου και αφού ήδη η ομάδα έχανε με 3-0, με τρία αυτογκόλ, εκ των οποίων το ένα από την Τρόικα. Τι να κάνει λοιπόν, άρχισε να κάνει περίτεχνες ντρίμπλες και ζογκλερικά τακουνάκια έξω από την περιοχή της ομάδας του για να επιβεβαιώσει τις αναγγελθείσες ικανότητές του. Στην πρώτη βέβαια προσπάθεια για μακρινή μπαλιά αστόχησε χαρακτηριστικά. Πως να βάλει γκόλ η ομάδα όταν σαμποτάρεται ο σέντερ φορ (τουρισμός);

Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες κατά την διάρκεια των ολιγοήμερων διακοπών του ο Κος Ε.Βενιζέλος μελέτησε σε βάθος τη ζωή του Ιώβ, ενώ παράλληλα μελέτησε τα σύγχρονα συγγράμματα τα οποία αφορούν την «ψυχολογική» διάσταση του χρόνου. Ολοι οι έγκριτοι οικονομολόγοι τον έχουν διαβεβαιώσει ρητά ότι η παγκόσμια οικονομική κοινότητα θέλει να αποφύγει μια δεύτερη Leehman Brothers . Καλού κακού όμως, επειδή η οικονομική επιστήμη δεν έχει την ακρίβεια της νομικής και για να μην σκάσει στα χέρια του «η βόμβα» θέλησε να εμβαθύνει την έννοια της υπομονής –ώστε να μην χάσει τον έλεγχο– και να εκτιμήσει τις διαφορετικές οπτικές γωνίες με τις οποίες μπορεί να προσεγγισθεί η εν λόγω έννοια. ΄Εκρινε ότι η ενασχόλησή του με το εν λόγω θέμα θα του ήταν απολύτως χρήσιμη για την διαδικασία (ανα) διαπραγμάτευσης με την Τρόικα στην οποία θα εισέλθει σύντομα.

Η προοπτική της επιτυχίας για την πολυπόθητη σύγκλιση και η υψηλού επιπέδου λεκτικές ντρίμπλες του Κου Ε. Βενιζέλου χαροποίησαν τον Πρωθυπουργό.

Μια επιπλέον χαρμόσυνη είδηση για τον Πρωθυπουργό είναι ότι το σύμπαν έχει συνωμοτήσει υπέρ της Ελλάδος επί δικής του διακυβέρνησης. Το σύμπαν ανταποκρινόμενο στην προ ετών διαφημιστική πρόσκληση των Ελληνικών Μ.Μ.Ε. ότι χρειαζόμαστε τον ΓΕΡΜΑΝΟ μας, μας τον στέλνει απ’ ότι φαίνεται με συντονισμένο τρόπο. Επιβεβαίωση για το ανοιχτό μυαλό και τους πλατείς ορίζοντες του Πρωθυπουργού ότι επικοινωνεί με συμπαντικές δυνάμεις οι οποίες τον στηρίζουν στην μελλοντική καριέρα του μακριά από περιφερειακές, τοπικές εξουσίες. Κατά νεότερες πληροφορίες θα μετέχει της αποστολής υποδοχής του σταλθέντος διαπλανητικού σκάφους ελέγχου. Η με χιούμορ, ελπίζουμε, προσέγγιση στην περιγραφή της κυβερνητικής πραγματικότητας δεν θα πρέπει να μας απομακρύνει αισθητά από τη σοβαρότητα και να ξεχάσουμε τις μεγάλες δυσκολίες της Ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας αλλά και τα ρίσκα τα οποία πήρε ο Πρωθυπουργός και ενέπλεξε την χώρα σε υψηλούς κινδύνους.

Το δημοσιονομικό έλλειμμα τρέχει με ρυθμούς 11%–11,50% , η ανεργία κινείται γύρω στο 17% με προοπτική να ανέλθει πάνω από το 20%, η ύφεση πιθανότατα να κυμανθεί μεταξύ 5,5% και 6% και ίσως ξεπεράσει το 6% , και όλα αυτά αφού το εισόδημα των εργαζομένων μειώθηκε τουλάχιστον από 20% έως 35% την τελευταία διετία. Περισσότερες από 100.000 επιχειρήσεις θα βάλουν λουκέτο μέχρι το τέλος του έτους, η καταθετική βάση των τραπεζών μειώθηκε κατά 20% εξασθενώντας την αντοχή τους σε μελλοντικές κρίσεις, στο κούρεμα των ομολόγων με αποτέλεσμα να είναι ευάλωτες σε φθηνές εξαγορές και σε κρατικοποιήσεις . Το μόνο συγκυριακό θετικό στοιχείο μέσα σε όλους τους αρνητικούς δείκτες είναι η συνειδητοποίηση εκ μέρους των πρωταγωνιστών των πιστωτών μας –του Κου Σόιμπλε και της Κας Λαγκάρντ– ότι η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερο χρόνο προσαρμογής και ότι η κατανάλωση δεν πρέπει να συμπιεστεί περισσότερο .

Το project του Πρωθυπουργού στην θεωρητική του σύλληψή του ήταν φιλόδοξο, περιείχε όμως υψηλό δείκτη κινδύνου. Πρακτικά όμως , οι στόχοι ήταν μακριά από τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας και της δυνατότητας προσαρμογής της σε ένα τόσο πιεστικό μοντέλο. Η σύνθεση της κυβέρνησης της Γ. Παπανδρέου, η οποία χαρακτηρίζεται από υψηλό επίπεδο μόρφωσης των μελών της αλλά και από υψηλό επίπεδο απειρίας σχετικά με την λειτουργία και τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας επιβεβαιώνει την σκέψη μας χωρίς να χρειασθεί να υπενθυμίσουμε την παλαιότερη ρήση του Βίσμαρκ.

Τα ρίσκα του Κου Γ. Παπανδρέου μπορούν να τοποθετηθούν σε τρία επίπεδα.

1. Η πολιτική συμπεριφορά για ηθελημένα πρόωρο αποκλεισμό από την χρηματοδότηση των διεθνών αγορών και η μονομερής εξάρτηση χρηματοδότησης από την Τρόικα περιόρισε τις δυνατότητες και τον ορίζοντα επιλογών .

Αντί να κερδίσει την μάχη με το χρόνο, δρώντας, έχασε και εξακολουθεί να χάνει χρόνο, επιζητώντας την αναγκαστική έξωθεν επιβολή προσαρμογής. Αποτέλεσμα; επιπλέον κόστος, θυσίες και συνεχιζόμενη χρονική απομάκρυνση των θετικών προοπτικών.

1. Η έλευση του Δ.Ν.Τ

Α.) Το αρνητικό προφίλ του Δ.Ν.Τ στις κοινωνίες, ως αποτέλεσμα των μονομερών πολιτικών λιτότητας δημιουργεί έντονες κοινωνικές αντιδράσεις στα προγράμματα προσαρμογής.

Β.) Τα αποτελέσματα και οι συνέπειες των προγραμμάτων προσαρμογής τα οποία επιβάλλει είναι ιδιαίτερα αμφιλεγόμενα. Τα ποσοστά αποτυχίας φαίνεται να είναι μεγαλύτερα των ποσοστών επιτυχίας. Παράδειγμα, το μνημόνιο 1 . Με την επιβολή αποκλειστικά υφεσιακών μέτρων σε περίοδο ύφεσης χωρίς ισοδύναμα αντισταθμίσματα. Η έλλειψη πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων αφαίρεσε τις δυνατότητες αντισταθμίσματος. Ακατανόητη πολιτική για έναν τόσο έμπειρο διεθνή οργανισμό σε παρεμβάσεις για ανασυγκρότηση οικονομιών.

Γ. Η άγνοια των ιδιαιτεροτήτων της Ελληνικής Οικονομίας οδήγησε σε συσσώρευση λαθών στην εφαρμοσθείσα οικονομική πολιτική.

Η Ελληνική Οικονομία δεν ωρίμασε ποτέ βιομηχανικά. Προσπάθησε να κόψει δρόμο για την μετάβασή της σε οικονομία υπηρεσιών συγκλίνοντας με τις ευρωπαϊκές χώρες σε επίπεδο εισοδημάτων μέσω διογκωμένου κράτους και υπέρμετρου κρατικού δανεισμού. Η επιδιωκόμενη διεθνής εξειδίκευση στις υπηρεσίες δεν επιτεύχθηκε. Φαντάζει δε σχεδόν αδύνατη, δεδομένου ότι η παροχή των δημοσίων υπηρεσιών είναι χαμηλού επιπέδου. Η δε Ναυτιλία, έχει χαμηλό ποσοστό ενσωμάτωσης με την ελληνική οικονομία. Η τελευταία και η βιομηχανία είναι δομημένες, σε σχετικά μεγέθη, περισσότερο απ΄ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη γύρω από τον κλάδο των κατασκευών, ο οποίος τη τελευταία διετία δεινοπάθησε.

Σίγουρα, το επίπεδο φορολογικών εσόδων στην Ελλάδα είναι χαμηλό σε σχέση με τον μέσο όρο των χωρών της ΕΕ. Υπάρχει φοροδιαφυγή και μάλιστα εκτεταμένη φοροδιαφυγή. Μια σοβαρή και αποφασιστική πολιτική με τα ανάλογα μέτρα μπορεί να την φέρει στην επιφάνεια αυξάνοντας τα έσοδα. Δεν δημιουργεί όμως αφαίμαξη ρευστότητας στις επιχειρήσεις, οικονομική και φορολογική εξάντληση στα μεσαία και κατώτερα στρώματα. Επιπλέον, λόγω της σχέσης φορολογία/ επίπεδο παροχής υπηρεσιών η απόδοση της φορολογικής πολιτικής με υψηλούς συντελεστές έχει όρια . Ο φορολογούμενος θα ρισκάρει έχοντας και το ηθικό επιχείρημα ότι τα χρήματα του δεν πιάνουν τόπο .

Ο πολίτης αισθάνεται «χαρατσωμένος», ενώ ο κομματικός πληθυσμός προστατεύεται .

Ένα μεγάλο πρόβλημα παραμένει το μεγάλο ποσοστό μη εισπράξιμων φορολογικών εσόδων, αποτέλεσμα της παρελθούσης πάγιας πολιτικής του υπουργείου οικονομικών να φουσκώνει τα αναμενόμενα έσοδα, για ευνόητους λόγους, με την επιβολή υπερβολικών προστίμων. Με την αυθαιρεσία των υπηρεσιών και τις ασάφειες του Κ.Β.Σ τα πρόστιμα σε αρκετές περιπτώσεις μπορούν να ανέλθουν μέχρι και 15.000% σε σχέση με την αρχική παράβαση .

Ακατανόητο επίσης παραμένει το μείγμα της οικονομικής πολιτικής με την αποδοχή επιπέδου δημοσίων δαπανών σε τόσο υψηλό επίπεδο. Πώς να μειωθεί το πρωτογενές έλλειμμα (και το μέγεθος του δημόσιου τομέα) χωρίς να εκτελεσθεί η ανάπτυξη, όταν γίνεται αποδεκτή αύξηση των κρατικών δαπανών της τάξεως με 7 % – 8% με παράλληλη μείωση των δημοσίων επενδύσεων;

3. Η αντίφαση μεταξύ μνημονίου – στρατηγική φιλελευθεροποίησης στην λειτουργία της οικονομίας και της βασικής – κρατικίστικης – ιδεολογίας του Π.Α.Σ.Ο.Κ οδήγησε σε φραστική διγλωσσία και σε σχεδόν πλήρη κυβερνητική απραξία . Τους τελευταίους 9 – 10 μήνες κανένα μέτρο με αναπτυξιακή προοπτική δεν έχει υλοποιηθεί. Η ελληνική κοινωνία η οποία σε υψηλά ποσοστά επιθυμεί ιδιωτικοποιήσεις, διαρθρωτικές αλλαγές, την παραμονή της Ελλάδας στην Ε.Ε., βρίσκεται σε αναστάτωση, σε αμηχανία και χωρίς πίστη για το μέλλον. Σίγουρα η αισθητή μείωση του βιοτικού επιπέδου δημιουργεί αναστάτωση, ψυχολογικά προβλήματα, αμφιβολίες, αντιδράσεις. Όταν όμως ο κυβερνητικός σχηματισμός διατείνεται ότι προσπαθεί να εφαρμόσει ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων στο οποίο δεν πιστεύει, τότε πως είναι δυνατόν ο λαός να έχει πίστη στο μέλλον και οι οικονομικοί παράγοντες στις δίγλωσσες προθέσεις. Όταν λείπει ο θεμέλιος λίθος από το οικοδόμημα είναι περιττό να γίνονται συζητήσεις και αναλύσεις για το περιεχόμενο του οικοδομήματος. Οι προσπάθειες είναι προσπάθειες χτισίματος στην άμμο.

Το project GAP βυθίζει συνεχώς την χώρα. Η χρησιμοποίηση γνώσης , πανεπιστημιακής γνώσης, είναι απαραίτητη για την ανάλυση της πραγματικότητας και συνειδητοποίησης των προβλημάτων. Η πρακτική πλευρά, για την εφαρμογή των απαραίτητων και αποτελεσματικών μέτρων απαιτεί άλλου είδους γνώση. Γνώση η οποία προέρχεται από τη (βιωματική) εμπειρία, από την εμπειρία της καθημερινότητας, από την εμπειρία της λειτουργίας της οικονομίας. Οι αισθήσεις της πολιτικής πρέπει να στραφούν περισσότερο στις εμπειρίες των ανθρώπων της αγοράς και στις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας.

Η πραγματική οικονομία προσαρμόζεται, βρίσκει ρεαλιστικές, δημιουργικές λύσεις όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες.

Η λογική της δημιουργικής καταστροφής για να είναι συνεκτική οφείλει να περιέχει δημιουργία. Προς το παρόν,το ΠΑΣΟΚ σχεδόν μόνο αποδομεί χωρίς να προσφέρει την αντίστοιχη προοπτική. Η δημιουργία απαιτεί ρεαλιστικό σχέδιο και εμπιστοσύνη. Πως όμως να δημιουργηθεί κατάλληλο κλίμα όταν η σχέση υποσχέσεις/ πραγματοποιήσεις συνεχώς επιδεινώνεται και το κόστος της κρίσης καταβάλλεται κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα για να προστατευθεί ο κομματικός πληθυσμός;

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση