Μεσοπρόθεσμα και ακροκέραμοι ατάκτως ερριμμένοι…

Ο Γιωργάκης, πρωταθλητής της ποδη­λασίας και της λεηλασίας, είχε βγά­λει, τις ημέρες των κοινοβουλευτι­κών Αγώνων, απ’ το επικοινωνιακό άγχος του, ένα τεράστιο special olyμπιμπίκι στο κούτελο. Ήταν απ’ αυτά τα πυώδη εξαψόσπυρα της όψι­μης εφηβείας, που πονάνε. Κάθε βράδυ στε­κόταν μπροστά στον καθρέφτη και προσπα­θούσε να πιέσει με τους δείκτες των δυο χε­ριών του τα λευκά κεφαλάκια και να τα σπά­σει (το olyμπιμπίκι σχημάτιζε 5 ολυμπιακούς κύκλους). Δυστυχώς όμως, η εκ γενετής υστέ­ρηση και η επίκτητη σπαστικότητά του (greek spastistics) δεν του επέτρεπαν να σημαδέψει σωστά και να περαιώσει την αισθητική παρέμ­βαση στη μόστρα του. Οι παλάμες του έφερ­ναν βόλτες στου Κουτρούλη τον γάμο κι αφού επιδίδονταν σε ακούσιες, αγανακτισμένες αυτομούντζες, κατέληγαν να ασκούν πίεση στο κεντρικό μπιμπίκι του προσώπου του, ήτοι στη μύτη του. Αποτέλεσμα; Την είχε κοκκινίσει και ξεχειλώσει, λες και ήθελε να αποδείξει στο κοινό ότι είναι ο Πινόκιο της διοργάνωσης. Μάταιος κόπος. Δεν χρειαζόταν να αποδείξει σε κανέναν κάτι τέτοιο. Όλοι τον πίστευαν ενστικτωδώς.

Έσκυψε πάνω από το ποτήρι με το αμφεταμινούχο ρόφημα που του παρασκεύαζε κάθε τόσο η προπονήτριά του, η Κριστίν, άρπαξε με αποφασιστικότητα το καλαμάκι (διατομής λουκάνικου, για να είναι εύκολο να το αρπά­ζει με τα χειλάκια του χωρίς πολύωρη προσπά­θεια) και ρούφηξε μια γερή 5η δόση. «Μμμμ… τεμπελίσιους!» αναφώνησε ο φυγόπονος πρωταθλητής, που, παρ’ ότι ήταν φιτ, αγαπού­σε τις εύκολες λύσεις, δηλαδή τις ψευτοεπιδόσεις και τα μούσκουλα χωρίς προσπάθεια… (σαν να λέμε, προτιμούσε να φορολογήσει τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, παρά να χτυπήσει τις μεγάλες και σοβαρές φλέβες εσόδων). Η Κριστίν, υπό τη χαμηλή εποπτεία του Νικολά (του Ευρωπαίου Τζέκου), ήξερε να χτυπάει στο σέικερ τα καλύτερα κοκτέιλ… Κοκτέιλ που θα διασφάλιζαν τη μη χρεοκοπία του τριτοκοσμικού αθλητή της, για τον οποίο έτρεφε αγνά ομοφυλοφιλικά αισθήματα.

Θα πείτε… αφού η Κριστίν είναι κοπέλα και ο Γιωργάκης νεαρός σπαστικός και επιγλειφτικός, πόθεν προκύπτει η γκέι έλξη; Αν τη βλέ­πατε αυτήν, την επονομαζόμενη Κριστίν, θα παίρνατε μόνοι σας την απάντηση. Πιθανότα­τα λόγω του παρελθόντος της στον οικονομι­κό υγρό στίβο, η Κριστίν Λαγκάρντ είχε στον οργανισμό της περισσότερη τεστοστερόνη κι από τον Ντομινίκ Στρος - Καν. Το χρώμα των μαλλιών της και το κούρεμα α λα γκαρσόν, άλλωστε, παραπέμπουνε αμετανότητα σ’ αυ­τόν… Τα λιγοστά κολιέ και τα ταγιέρ τα φοράει για ξεκάρφωμα. Οι καμαριέρες των ξενοδο­χείων που φιλοξενούν τους ΑΜΕΑ αθλητικούς ηγέτες, την τρέμουνε. Όμως η Κριστίν αγαπά­ει τον Γιωργάκη. Όπως οι γαλλικές τράπεζες την ελληνική οικονομία… Και οι τοιαύτες γερ­μανικές, επίσης…

Την επόμενη μέρα θα γινόταν ο εφαρμοστικός Τελικός. Θα γελούσε καλύτερα, αυτός που θα τον εφάρμοζε τελευταίος… Ο Γιωρ­γάκης ανέβηκε στο στατικό, σπαστικό ποδή­λατο εσωτερικού χώρου και έκανε μερικές προπονητικές ορθοπεταλιές για τα προσχήμα­τα, ανεβοκατεβαίνοντας επί της σέλας. Παρά την κρισιμότητα της φάσης, διατηρούσε την ψυχραιμία του γιατί ο αγώνας θα διεξαγόταν στην έδρα του κι όσο να το κάνεις, ήξερε ότι οι τοίχοι θα ήταν παραδοσιακά με το μέρος του. Δηλαδή, τα ντουβάρια…, οι υπόλοιποι αθλητές της ελληνικής διοργάνωσης. Ιδανικοί κι ανάξι­οι εραστές της κερκίδας της εξουσίας…

Ένας απ’ αυτούς του χτύπησε την πόρτα… Ο Θοδωράκης, ο πρωταθλητής του τριάθλου. (Το άθλημα περιλάμβανε: ρίψη άδειων για το πιάσιμο γεμάτων, εξακοντισμό μύδρων προς πάσα κατεύθυνση και παρελκυστική επικοι­νωνιακή ρουκετοβολία ευρείας κατανάλω­σης. Το τρίαθλον πήγαινε συνήθως πακέτο με το λαϊκόν πένταθλον που περιλάμβανε: ερασι­τεχνική ρίψη «πέντε» έξω από τη Βουλή). Ο Θοδωράκης ήταν ο αντιπρωταθλητής βαρέων βαρών της ελληνικής αποστολής.

«Πώς πάει σήμερα το αστέρι μας;» ρώτησε λοιπόν ο αντιπρωταθλητής.

«Καλά, Θοδωράκη. Το ρολάρω το πετάλι. Το τρίβω το δυναμό. Το ανάβω το κωλοφάναρο. Βρίσκει το χαρτόνι στις αχτίνες. Τραμπαλίζεται το καλαθάκι μου. Χτυπάει το κουδούνι μου. Τρομπάρει η τρόμπα μου. Σκίζει το μετάξι η σφιχτή σαμπρέλα μου. Το κεντράρω το τιμόνι. Αυτό που δεν κεντράρω είναι το θυμώνing…»

«Μη μασάς, Γιωργάκη μου. Άσε να μασάω μόνο εγώ… Εσύ προχώρα μεσοπρόθεσμα κι εγώ μασοπρόθεσμα… Κι επειδή τα Special Olympics γίνονται στην Ελλάδα, πρόσεξε, εκεί που θα τρέχεις, μη φας κανέναν…»

«Τι ήταν αυτό;»

«Ακροκέραμος. Του Παρθενώνος. Παρά τρί­χα τη γλίτωσες. Μεσοπρόθεσμα θα σπάσουν στην κεφαλή της κυβέρνησης ακροπλίνθοι κι ακροκέραμοι, ατάκτως ερριμμένοι…»

«Κι αφηρημένοι… Δεν έχω πουλήσει τίποτα συγκεκριμένο ακόμα…»

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση