Το πρόβλημα είναι η κρατική βία του ΠΑΣΟΚ
Μπαίνουν και τα βαρέα όπλα στον αγώνα. Εκεί που μας έλεγαν ότι ο Παπανδρέου θέλει ξεκούραση και «να βγει από το κάδρο της κρίσης» και γι’ αυτό ξαναζέσταναν τη σούπα με τον ΣΥΡΙΖΑ, φέρνουν πάλι τον ΓΑΠ στο προσκήνιο.
Ο Παπανδρέου θα αναλάβει πρωτοβουλία κατά της βίας, λένε στο Μαξίμου. Μετάφραση: ο Παπανδρέου θα αναλάβει να στηρίξει την ετοιμόρροπη επιχείρηση ταύτισης των «»αγανακτισμένων» με τον ΣΥΡΙΖΑ και την «βία». Είναι σκόπιμη προσπάθεια υποβάθμισης της λαϊκής αντίδρασης και της συνακόλουθης απαξίωσης των πολιτικών στην συνείδηση της κοινωνίας. Η οικονομική πολιτική έφερε βροχή και το σύστημα εξουσίας προμηθεύεται ομπρέλες για τον ήλιο!
Με την πρωτοβουλία που θα ανακοινώσει ο ΓΑΠ θα αποπροσανατολίσει για τα καλά τον πολιτικό διάλογο. Το ζητούμενο στην παρούσα φάση είναι να ξεχάσουμε το μεσοπρόθεσμο, τον εφαρμοστικό, τον «φιλέλληνα» Γιούνκερ, τα νέα μέτρα, τον εφαρμοστικό 2, τις απολύσεις στο δημόσιο – είδατε πόσα έγιναν μέσα σε μία εβδομάδα και μεις μιλάμε για τον ΣΥΡΙΖΑ;
Στην προσπάθεια αυτή είναι σύμμαχος τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ. Από την ορκωμοσία της κυβέρνησης Παπανδρέου – Βενιζέλου και μετά τα ίδια ΜΜΕ που κόντεψαν να ρίξουν την κυβέρνηση Παπανδρέου, άλλαξαν την ατζέντα για να συνεχιστεί χωρίς προσκόμματα η οικονομική πολιτική. Τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ έχουν επενδύσει στον Βενιζέλο. Τι έχει εκείνος να τους δώσει, θα το δούμε…
Πάντως στη σύσκεψη που έγινε την Τρίτη στο πρωθυπουργικό γραφείο εκτίμησαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καθαρή θέση – για την ακρίβεια ότι έχει δύο τακτικές, από τη μία σιγοντάρει τη «βία» και από την άλλη, μόλις τον πιέσουν, την καταδικάζει.
Στην πραγματικότητα η ιστορία με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ζήτημα πολιτικής διαχείρισης. Το πολιτικό πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ που καλείται να διαχειριστεί είναι η διάχυτη κοινωνική οργή. Είναι ότι τα δικά του μέλη αποδοκιμάζουν τους βουλευτές τους. Και η αντίφαση που έχει να αντιμετωπίσει είναι πως η κυβέρνηση βαφτίζει βία την κοινωνική οργή, την ίδια ώρα που δεν αναγνωρίζει ως καθημερινή βία τα μέτρα «που πονάνε», όπως είπε ο Παπανδρέου. Δηλαδή: είναι βία να πεις ότι ο Βαρβαρίγος είναι ανεπιθύμητος, αλλά δεν είναι βία να κόψεις το 40% του μισθού του μισθωτού και του συνταξιούχου.
Το θέμα είναι ότι ο ΓΑΠ γι’ αυτή την βία δεν θα ανακοινώσει καμία πρωτοβουλία. Το αποτέλεσμα είναι να παροξυνθεί το πρόβλημα, και μέσα σε λίγο διάστημα να ξανακάνει την εμφάνισή του. Όσο δεν διαμορφώνεις την νέα κατάσταση, ζεις τον φαύλο κύκλο των ίδιων προβλημάτων.
Αναρτήσεις
Ένας αρουραίος συχνά ξεχνά ότι, έστω και αν κερδίσει την κούρσα των αρουραίων (rat race), εξακολουθεί να είναι ένας αρουραίος. Ποιά λοιπόν είναι η διαφορά γιά κάθε έναν Έλληνα να είναι κολλημένος είτε στον Yiorgo ή στον Σαμαρά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌ,τι και να κάνουν, ό,τι και να πούν, και ο Yiorgos και ο Σαμαράς είναι και παραμένουν αρουραίοι, τα τυφλά πιστά ποντικάκια—προϊόντα ενός σαθρού πολιτικού συστήματος. Το πρόβλημά μας όμως δεν είναι εκεί.
Το τεράστιό μας πρόβλημα είναι: γιατί εξακολουθούν αυτοί οι τύποι να έχουν έστω και έναν Έλληνα οπαδό; Υπάρχει άραγε θεραπεία γιά τούτη την προβληματική άλλη από την βία;