Τελευταίοι (α)σπασμοί

• Του Γιάννη Τριάντη

Για λίγο στην άκρη η όπερα μπούφα των ημερών. Δηλαδή η δραματοποιημένη μπλόφα Παπανδρέου για κυβέρνηση συνεργασίας, που κορυφώθηκε με τις γελοίες καταγγελίες για... νέο '65 και με την ενδοκομματική διευθέτηση επικοινωνιακών εντυπώσεων που ονομάστηκε ανασχηματισμός. Κι ας δούμε τρία σημαντικά πεδία που προβάλλουν ευκρινώς στον ορίζοντα:
• Πεδίο πρώτο: Η περιώνυμη 5η δόση και το νέο δάνειο των 100 δισ. θα δοθούν στην Ελλάδα ανεξάρτητα από τις μέχρι τούδε καχεκτικές επιδόσεις της κυβέρνησης -ή τις μελλοντικές- στον δημοσιονομικό τομέα. Δεν πρόκειται για χάρη προς την Ελλάδα. Η Ένωση και οι ΗΠΑ τρέμουν το ενδεχόμενο να χρεοκοπήσει η χειμαζόμενη του ευρωπαϊκού Νότου. Το πλήγμα στην ευρωπαϊκή και την αμερικανική οικονομία θα είναι βαρύ. Όπως εκείνο της Lehman Brothers...

Παρά τις εσωτερικές διαφωνίες και αντιμαχίες περί το δέον γενέσθαι, η Ένωση έδειξε από καιρό ότι θα βαδίσει στον μονόδρομο του νέου δανεισμού. Η συνάντηση Μέρκελ - Ομπάμα επισφράγισε την απόφαση, δικαιώνοντας την εμμονή των Γερμανών να κινηθούν προς την κατεύθυνση αυτή (το τι έλεγε η Μέρκελ στο εσωτερικό της Γερμανίας ήταν για τα μάτια του κόσμου). Επομένως η χώρα αποφεύγει τη χρεοκοπία τουλάχιστον για κάποιο προβλεπτό χρονικό διάστημα, αλλά με οδυνηρό τίμημα. Όλα στο σφυρί, όλα στους ιδιώτες, με την ελπίδα ότι θα κινηθεί κάπως η οικονομία, και η Ελλάδα, που θα θυμίζει χώρα της δεκαετίας του '50, θα μπορεί να ξεπληρώνει σιγά σιγά τα χρέη της, μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και να γίνει αναδιάρθρωση του χρέους («κούρεμα»), γεγονός αναπόφευκτο.

Η εξέλιξη αυτή, δηλαδή η προαποφασισμένη δανειακή στήριξη με πολιτική απόφαση, εκθέτει πλήρως τους κινδυνολόγους, που δήθεν αγωνιούσαν για την 5η δόση. Ήξεραν πολύ καλά ότι είχε εξασφαλιστεί, όταν προέβαιναν σε δακρύβρεχτες και δραματικές δηλώσεις τύπου Δαμανάκη. Κι αν έχει σημασία η υπόμνηση, είναι διότι όλος αυτός ο καθεστωτικός κύκλος -πολιτικών, δημοσιογράφων, διανοουμένων- ποζάρει σοβαρός και ανιδιοτελής, τη στιγμή που υπηρετεί τη λογική του Μνημονίου και αποθεώνει τον νεολαϊκισμό.

• Πεδίο δεύτερο: Η εσωτερική διευθέτηση μέσω ανασχηματισμού («προϊόν κομματικής αναδίπλωσης» χαρακτηρίστηκε ήδη από τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Οδυσσέα Βουδούρη) θυμίζει πρόχειρο επίχρισμα σε νοτισμένο τοίχο. Η νηνεμία θα είναι προσωρινή στο ενδιαίτημα του κυβερνώντος κόμματος, διότι οι λόγοι που προκαλούσαν τριγμούς και δονήσεις, δηλαδή η ασκούμενη οικονομική πολιτική και η παντελής έλλειψη σχεδίου για την ανάπτυξη, δεν έχουν αρθεί. Ούτε είναι δυνατόν να βελτιωθεί η κατάσταση. Διότι οι μεν επιλογές στην οικονομία υπακούουν στη λογική του δυναστικού Μνημονίου, το δε σχέδιο για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα δεν γίνεται να στηθεί εν μια νυκτί... Όπως καθοριστικά επαναλαμβάνει η στήλη από τις αρχές του 2010, το ΠΑΣΟΚ ήταν εντελώς απαράσκευο σε όλους τους τομείς, όταν ανέλαβε την εξουσία. Ε, αυτό δεν θεραπεύεται τώρα, και υπό αυτές τις πιεστικές συνθήκες.

Εκείνο που φαίνεται, λοιπόν, στον ορίζοντα -που συγκεντρώνει, τέλος πάντων, τις μεγαλύτερες πιθανότητες- είναι το εξής: Με τον αέρα της «αλλαγής», η κυβέρνηση θα σκορπάει ψευδαισθήσεις, εν όψει ψηφοφορίας για το Μεσοπρόθεσμο, περί δυναμικής αντεπίθεσης διεκδικητικού χαρακτήρα. Ότι δήθεν θα διαπραγματευθεί σκληρά με την Ένωση, κυρίως στα δημοσιονομικά, και ότι θα ρίξει το βάρος για να εξασφαλιστεί το ζωοποιό -αλλά ήδη... εξασφαλισμένο- δάνειο των 100 δισ. Έτσι ενδέχεται να αποφύγει αρνητικές εκπλήξεις στην ψηφοφορία για το Μεσοπρόθεσμο και ταυτόχρονα να εγγράψει υποθήκη για τον νέο εκβιασμό εν όψει πρόωρων εκλογών. Συγκεκριμένα:

Επειδή η κυβέρνηση γνωρίζει ότι η νηνεμία θα είναι προσωρινή -οφειλόμενη στην «ανάσα» του ανασχηματισμού και στη ραστώνη του θέρους- θα υφάνει έναν ιστό δήθεν τιτάνιας προσπάθειας περί τον νέο δανεισμό. Ο στόχος προφανής: να εγκλωβιστεί η ελληνική κοινωνία στον ιστό αυτό, βοηθούσης της καταιγιστικής προπαγάνδας και των ευρωπαϊκών απειλών, και να τεθεί ωμό το εκλογικό δίλημμα «νέο δάνειο ή χρεοκοπία»... Δεν είναι τυχαίο ότι η συνολική συζήτηση για τα 100 δισ. ευρώ, καθώς και η τελική απόφαση, μετατέθηκαν χρονικά, όπως άφησαν να εννοηθεί παράγοντες της Ένωσης. Εν πάση περιπτώσει, η εξασφάλιση του δανείου θα προβληθεί ως μεγάλη επιτυχία, αν έχει ήδη ανακοινωθεί, ή ως πυρήνας του εκλογικού διλήμματος...

• Πεδίο τρίτο: Η εν βρασμώ ελληνική κοινωνία, με σημαία τους «Αγανακτισμένους», δύσκολα θα παγιδευτεί στα δίκτυα των... ανασχηματισμένων εντυπώσεων και στον ιστό του προεκτεθέντος εκλογικού διλήμματος. Όπως σωστά επισημαίνεται, η κοινωνία έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα. Ενδέχεται να επηρεαστούν κάπως οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, η πλειονότης των οποίων βρίσκεται στις πλατείες της καθολικής αγανάκτησης, αλλά συνολικά ο κόσμος δείχνει ότι «δεν μασάει». Το ανάχωμα του ανασχηματισμού, οι νέες εξαγγελίες και οι μελλοντικές θριαμβολογίες για τη δόση και το δάνειο δεν φαίνονται ικανοί ανασχετικοί παράγοντες. Το ορυχείο του ψεύδους και των ψευδαισθήσεων το λιθοβολεί η λαϊκή οργή και το επιχωματώνει η αποφασιστικότης του πλήθους...

Εννοείται ότι η καθεστωτική προπαγάνδα δεν θα σταματήσει να εκτοξεύει τα βέλη της εναντίον των «Αγανακτισμένων». Κυβερνοδιανοούμενοι, καθεστωτικά ντιλίβερι μπόις, πανεπιστημιακοί από τον στόλο των προθύμων και πλειστοί όσοι, γνωστοί υπέρμαχοι του Μνημονίου, εστέτ που περιφρονούν «τη μάζα» θα ξιφουλκήσουν εκ νέου. Η δυναμική των «Αγανακτισμένων» τους ενοχλεί. Το ανέλεγκτο και ακαθοδήγητο στοιχείο των λαϊκών συνάξεων τους διαολίζει. Η ρηγμάτωση στο πολιτικό σκηνικό, στο οποίο έπαιζαν χωρίς αντίπαλο, τους τρομοκρατεί... Γι' αυτό και ωρύονται για δήθεν αντιδημοκρατικό μένος των «Αγανακτισμένων». Γι' αυτό και εγκαλούν το πλήθος, μιλώντας για «εθνικολαϊκιστικό» ριζοσπαστισμό και άλλα τινά, ανάξια αναφοράς και σχολιασμού...

Η γαλλική εφημερίδα «Λιμπερασιόν» (Πέμπτη 16 Ιουνίου) είχε πρώτο θέμα τη χώρα μας, με τίτλο «Πωλείται η Ελλάδα». Αν υπάρχει μια ελπίδα να μη συμβεί αυτό και κάτι να περισωθεί, δεν εντοπίζεται ούτε στα κυβερνητικά παιχνίδια ούτε στη «στήριξη» των εταίρων. Η μοναδική μαρμαρυγή προβάλλεται στις πλατείες των «Αγανακτισμένων». Στη σθεναρή αντίστασή τους, η οποία συγκροτεί μια κορυφαία πολιτική «πρόταση»: τη διαρκή επαγρύπνηση των εξεγερμένων. Συμμορφωτική και τιμωρητική. Μόνιμη υπόμνηση για την παρουσία ενός οφθαλμού «ος τα πανθ' όρα»...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση