Θέλουμε 100 δισ. το χρόνο (…και δεν ντρεπόμαστε)
Ίσως το πιο τραγικό στο σύγχρονο ελληνικό δράμα που βιώνουμε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, να είναι ότι αυτοί που μας κυβερνούν, παριστάνουν ότι δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει. Τουλάχιστον δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς το ότι συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τα πράγματα με συνθήκες πολιτικής διαχείρισης της δεκαετίας του ’90.
Τότε, οι πολιτικοί αναλυτές –παπαγαλάκια- έχυναν τόνους μελάνης, όπως ήταν τότε το cliché, για να εξηγήσουν σ’ εμάς τους υπόλοιπους (και προφανώς αδαείς), τα δεδομένα μιας αλλαγής κυβέρνησης: ποιος ήταν ο ορίζοντας της κυβέρνησης και ποια τα στοιχήματα. Διάβασα με αρκετή διάθεση χιούμορ, το σκεπτικό για την «νέα» κυβέρνηση του ΓΑΠ, αλλά δυστυχώς, το θέμα με ξεπέρασε.
Το πρώτο στοίχημα ήταν αν θα περάσει την ψήφο εμπιστοσύνης. Τελικώς, κι αφού ούτε χιούμορ έχουμε, πείτε πως την «πέρασε». Το δεύτερο ήταν ότι μπήκαν νέα πρόσωπα για να κατευναστεί το κίνημα των αγανακτισμένων. Μα το κακό είναι ότι δεν υπάρχουν στοχοποιημένοι υπουργοί, αλλά μια στοχοποιημένη κατάσταση με κύρια προβλήματα την ανικανότητα, τη διαπλοκή και την ατιμωρησία. Οπότε όποιος και να μπει το θέμα παραμένει το ίδιο. Αν όμως «βάλεις» δέκα μέρες να μιλάνε γι αυτό στα δελτία, ίσως κερδίσεις πολιτικό χρόνο 2 μηνών. Ας όψονται και τα «μπάνια του λαού»… Φαιδρό, θα πείτε. Κι όμως, με αυτά τα μοντέλα γίνεται η πολιτική διαχείριση. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά δεκάδες άνθρωποι πληρώνονται για να συμβουλεύσουν τα κυβερνητικά στελέχη να τα πουν… Και πληρώνονται από τα δις. του δανείου που ΕΣΕΙΣ αγαπητοί πληρώνετε.
Το τρίτο θέμα, ήταν πως θα κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των ξένων. Διάβασα λοιπόν στις αναλύσεις ότι ο ΓΑΠ έδιωξε τους υπουργούς που είχαν αντιταχθεί στο μνημόνιο. Οπότε τώρα, έβαλε τους «πρόθυμους» και θα χαρούν οι ξένοι: «Εδώ το καλό ξεπούλημα», θα λένε από αύριο… Έτσι, όμως δεν θα ξαναγεμίσει και η πλατεία με αγανακτισμένους;
Γι αυτό σας λέω, οι αναλύσεις δεν στέκουν στην κριτική ούτε δεκάχρονου παιδιού.
Κι αν δεν με πιστεύετε, γιατί δεν πιάνουμε και το τέταρτο (και βασικό) θέμα του νέου τσάρου της οικονομίας. Η παραδοχή, είναι, ότι ο «Μπένι» δεν χαμπαριάζει ιδιαίτερα από οικονομία. Λένε λοιπόν οι (πράσινοι) αναλυτές ότι αυτό που χρειάζεται δεν είναι τόσο η γνώση, όσο η δυνατότητα επιβολής στις διαπραγματεύσεις με τους ξένους. Που προφανώς για τους ίδιους θα πρέπει να είναι θέμα… κιλών. Οι πιο βαθυστόχαστοι αναλυτές έσπευσαν μάλιστα να πουν ότι ο υπουργός έπεσε στην παγίδα πολιτικής φθοράς που επιδέξια του έστησε ο ΓΑΠ. Τι λες τώρα…
Δηλαδή ο Μπένι είναι τεσσάρων ετών και δεν το κατάλαβε.
Όπως και ο ίδιος που είπε ότι αποδέχθηκε την «ηλεκτρική καρέκλα» του υπουργού Οικονομικών, από πατριωτικό καθήκον! Ξέχασε βέβαια να πει ότι οι φιλοδοξίες του έχουν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που εύκολα θα έκανε ένα ποντάρισμα τύπου ALL-IN στο πόκερ για τον υπουργικό του θώκο, αν αυτό του επιτρέψει μια δεύτερη ευκαιρία για την ηγεσία…
Αυτές οι βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις λοιπόν, δίνουν χρονική πίστωση στην κυβέρνηση μέχρι τον Οκτώβριο, οπότε και θα κριθεί η αποτελεσματικότητά της. Και τότε, καθώς δεν θα έχει επιτύχει μια θεαματική αλλαγή, θα πάμε σε εκλογές.Μα καλά βρε παιδιά, αφού εσείς το ξέρετε από τώρα, αυτοί πώς δεν το καταλαβαίνουν;
Μα, γιατί; Έχουν καταλάβει ότι φτάσαμε κάθε χρόνο να θέλουμε 100 δις. για να μείνει η χώρα μας στη ζωή; Και εδώ να πούμε ότι το ποσό αυτό δεν καλύπτει όλη τη χώρα, αλλά μόνο τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους. Και βεβαίως τις δόσεις των δανείων που πήραμε για να πληρώνουμε τα τελευταία είκοσι χρόνια το δημόσιο.
Ήτοι: Η χώρα υποθηκεύεται για την επόμενη 20ετία για να πληρώνει αυτούς που την «υπηρέτησαν» τα προηγούμενα 20 χρόνια.
Άντε μετά να μην έχεις νέο εμφύλιο, μεταξύ προνομιούχων και μη…
Ευτυχώς, αυτά δεν τα λέω μόνο εγώ, αλλά κι ένας «γραμματιζούμενος» όπως έλεγαν στο χωριό μου, ο επικεφαλής της Pimco, Mohammed El-Erian, που μίλησε στην Corriere della Sera: «Μετά από έναν χρόνο, και παρά την απίστευτη ποσότητα χρηματοοικονομικής βοήθειας, κάθε δείκτης δυστυχώς έχει επιδεινωθεί», είπε, σημειώνοντας ότι η Ευρώπη κινδυνεύει να σπαταλήσει περισσότερα λεφτά για το τίποτα, εάν συνεχίσει να χορηγεί δισεκατομμύρια στην προβληματική ελληνική οικονομία. Για να καταλήξει ότι: «μελλοντικά, αν συνεχιστεί αυτή η προσέγγιση, θα σπαταληθούν περισσότερα λεφτά για να σωθούν οι ιδιώτες πιστωτές και το ρίσκο μιας άτακτης αναδιάρθρωσης του χρέους θα είναι ακόμα μεγαλύτερο».
Ο El Erian που δεν είναι εμπαθής, όπως το Spiegel που κυκλοφορεί σήμερα με εξώφυλλο ένα φέρετρο σκεπασμένο με την γαλανόλευκη, λέιε τα πράγματα απλά όπως είναι.
Το ερώτημα είναι: γιατί κανείς σε αυτή τη χώρα με υπεύθυνη θέση (κάνει ότι) δεν το βλέπει;
Αναρτήσεις
ενω εσυ με αυτα που γραφεις (περι τα 100 δισσεκατομμυρια καθε χρονο ,που ειναι ψεμματα για τι τα λεφτα για τις συνταξεις και για τους μισθους τα εχουμε ηδη) δεν εισαι πληρωμενο παπαγαλακι για να μας πεισεις οτι χρειαζομαστε τα λεφτα των αλλων.......κουραγιο αμα το γραψεις αλλες 10 φορες ισως καποιος σε πιστεψει
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΑ ΚΑΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙ. ΜΑ ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΝΑ ΜΑΣ ΛΕΤΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ 100ΔΙΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ? ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ!!!!! ΟΛΟΙ ΕΞΥΠΝΟΙ!!!! Ε ΕΞΥΠΝΟΙ!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι στην 5η δόση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιότι η δανειακή σύμβαση είναι ΕΚΝΟΜΗ. Δεν είναι δική μου άποψη, αλλά η επίσημη γνώμη του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, την οποία υπογράφει ο πρόεδρός του, κ. Δημήτρης Χ. Παξινός.
Μπορεί να είναι ένα από τα συνθήματα στο Σύνταγμα την Τρίτη 21 Ιουνίου 2011, ή του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.Πα.Μ.) ή και της ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ κλπ. Δεν μπορεί άραγε να υπάρξει μία από κοινού εκπροσώπηση με εκλογές ή με κλήρο γιά όλες τις Πατριωτικές-Δημοκρατικές Οργανώσεις-Κινήματα αλλά και γιά όλον τον ελληνικό λαό;
Διότι μόνον όταν και εάν ΟΛΑ τα Κινήματα ενωθούν σε ΕΝΑ, τότε κάτι μπορεί να γίνει. Άλλως πως, το καπέλωμα θα φέρει την καταστροφή της πατρίδας μας της Ελλάδας.
Ε π ι μ έ ν ε τ ε να αδυνατήτε να δ ι α κ ρ ί ν ε τ ε την προπαγάνδιση πολύ συγκεκριμένων θέσεων,αδελφοί,και τ ώ ρ α,ακόμη,από την απλή (οικονομική ε δ ώ),μεστή αλήθεια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί δεν το βλέπει κανείς σ' αυτή τη χώρα, τελεία. Με υπεύθυνη ή θεση ή όχι. Όπως έγραψε και το Reuters ήμαστε "ένα έθνος σε άρνηση' (a nation in denial)"
ΑπάντησηΔιαγραφή"Έχουν καταλάβει ότι φτάσαμε κάθε χρόνο να θέλουμε 100 δις. για να μείνει η χώρα μας στη ζωή; Και εδώ να πούμε ότι το ποσό αυτό δεν καλύπτει όλη τη χώρα, αλλά μόνο τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους. Και βεβαίως τις δόσεις των δανείων που πήραμε για να πληρώνουμε τα τελευταία είκοσι χρόνια το δημόσιο."
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα δάνεια από το ΔΝΤ δεν πάνε σε μισθούς και συντάξεις,αλλά στους ιδίους τους κερδοσκόπους!
Δεν είναι τα δάνεια που πληρώνουν τους μισθούς και τις συντάξεις. Είναι οι (κομμένοι) μισθοί και οι (κομμένες) συντάξεις που πληρώνουν για τα δάνεια!
Ολα τα νέα δάνεια της φετινής χρονιάς πάνε για να καλυφθούν τα χρέη από τα προηγούμενα δάνεια, όλα τα δάνεια γυρίζουν πίσω στους δανειστές. Το μόνο που μένει στον ελληνικό λαό είναι οι νέοι κι ακόμα μεγαλύτεροι τόκοι!
ΓΜ