Το σύνθημα “Αρχηγέ, άλλαξέ τα όλα” και οι προσδοκίες για τον νέο υπουργό οικονομικών
Είδα, και διάβασα ήδη μερικούς, και όχι μόνο πρώην οπαδούς του ΠαΣοΚ, αλλά και από τον γενικότερο χώρο των κομματικώς νομάδων, πως μόλις ορίστηκε υπουργός οικονομικών ο κ. Βενιζέλος άρχισαν να λένε: “αυτός είναι έξυπνος, είναι ικανός, θα κάνει αυτό, θα αλλάξει το άλλο”.
Τίποτε δεν θα κάνει. Και τίποτε δεν θα αλλάξει…
Διότι το μεσοπρόθεσμο πρέπει να περάσει και να ψηφιστεί και να γίνει νόμος του κράτους και οι δημόσιες επιχειρήσεις πρέπει να εκποιηθούνε και να αλλάξουν χέρια. Δεν θα κάνει τίποτε, διότι ΔΕΝ μπορεί να κάνει τίποτε. Αν μπορούσε να κάνει κάτι ή αν είχε πρόθεση να κάνει κάτι, δεν θα τον βάζανε υπουργό των οικονομικών. Θυρωρό θα τον βάζανε. Τον βάλανε υπουργό των οικονομικών και έγινε κι αυτός ο “ανασχηματισμός” για να συσπειρώσουν τα στελέχη τους και κυρίως για να κερδίσουν πολιτικό χρόνο. Πολιτικό χρόνο. Ωστε να μπούμε στον Ιούλιο και στην θερινή ραστώνη ως τον Σεπτέμβριο. Και ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι, ως τότε.
Τίποτε δεν θα κάνει λοιπόν ο κ. Βενιζέλος. Και τίποτε δεν θα αλλάξει…
Και με τα παραπάνω, βοηθούντος και κάποιου σχολίου σε κάποιο ιστολόγιο, θυμήθηκα το περίφημο “Γιώργο άλλαξέ τα όλα” και “Αντώνη άλλαξέ τα όλα”.
“Αρχηγέ, άλλαξέ τα όλα”, φωνάζουν εν χορώ τα στελέχη, τα μέλη, οι οπαδοί και ο κομματικός λαός, σε κάθε αλλαγή “αρχηγού”, κι ακουμπούν (οι έντιμοι, γιατί οι άλλοι…) τις ελπίδες τους στο νέο πρόσωπο. Για χιλιοστή φορά…
“Γιώργο άλλαξέ τα όλα” και “Αντώνη άλλαξέ τα όλα” φώναξαν αντίστοιχα οι συγκεντρωμένοι του ΠαΣοΚ και της ΝΔ σε διάφορες περιπτώσεις, στο πρόσφατο παρελθόν. Αλλά η προτροπή ελάχιστα εισακούστηκε.
Γιατί; Διότι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα έτσι. Γι’ αυτό. Και δεν γίνονται γιατί αυτοί που ζητούν να “αλλάξουν όλα” δεν έχουν ΚΑΜΜΙΑ ΙΣΧΥ, να ελέγξουν αυτόν που υποσχέθηκε να τα αλλάξει όλα και δεν άλλαξε τίποτε. Δεν αρκεί να ζητήσεις κάτι. Πρέπει να έχεις και την ισχύ να το επιβάλλεις. Και τα στελέχη-μέλη κι ο λαός δεν έχουν ΚΑΜΜΙΑ ΙΣΧΥ έναντι του αρχηγού-ολιγάρχη.
Αυτό που μας διαφεύγει είναι πως όσο οι κομματικοί μηχανισμοί θα λειτουργούν χωρίς δημοκρατία, δηλαδή ολιγαρχικά, οι ηγεσίες και κυρίως ο αρχηγός-αυτοκράτωρ θα μπορεί να κάνει ότι θέλει. Οτι θέλει και ότι συμφωνεί με την ολιγαρχία του πλούτου και άλλα εγχώρια και εξωχώρια κέντρα εξουσίας και συμφερόντων. Λογαριασμό θα μας δώσει; (την πολιτική ευθύνη την αναλαμβάνω κι εγώ, τζάμπα είναι).
Και δυστυχώς αυτό που μας διαφεύγει είναι στοιχειώδες. Και είναι και αυτό που μας οδήγησε σε αυτό το χάλι. Διότι αν υπηρχε στοιχειωδώς δημοκρατία στα κόμματα, τότε τα μεσαία και κάτω στελέχη, εκείνα δηλαδή που δεν είναι και τόσο διεφθαρμένα, αλλά και ο κομματικός λαός-μέλη θα μπορούσε να επιτύχει πολλά πράγματα. Αρκετά έστω.
Και ξανά δυστυχώς, όχι μόνο μας διέφυγε το στοιχειώδες, αλλά αρκετοί πήγαν και στο άλλο άκρο και γίνανε προσωπολάτρες (αν είναι δυνατόν κιόλας και στην πολιτική μάλιστα, όπου πρέπει να είμαστε κατ’ εχοξήν καχύποπτοι). Και ηρωοποίησαν τους “αρχηγούς” (λέξη όνειδος προκειμένου περί δημοκρατίας).
Σήμερα πληροφορήθηκα από το antinews πως το σύστημα αυτό, που εφαρμόζουν αυτοί οι κύριοι ολιγαρχικοί ηγέτες των κομμάτων, και στα στελέχη και στα μέλη αλλά και στον λαό, έχει και θεωρητική τεκμηρίωση. Εχει και όνομα μάλιστα. Λέγεται τριγωνισμός (triangulation), τρέχα γύρευε γιατί.
Εστι δε τριγωνισμός η χρήσις συνθημάτων και όρων, και άρα προσδοκιών του αντιπάλου, με σκοπό την αποδυνάμωσή του αντιπάλου.
Μόνο που στην περίπτωση των ελληνικών κομμάτων, οι ηγεσίες εφαρμόζουν αυτόν τον τριγωνισμό και στα ζωηρά στελέχη και μέλη και ΚΥΡΙΩΣ στον λαό. Αντίπαλος δηλαδή στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο λαός. Ο λαός είναι ο εχθρός τους. Ο λαός που απαιτεί.
Το τρανότερο πρόσφατο παράδειγμα είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου που ακύρωσε το αίτημα της χώρας και σύσσωμου τότε του λαού για προκοπή, αξιοκρατία, δημοκρατία, εθνική αυτοτέλεια, ανάπτυξη, και καλύτερες μέρες. Απλώς χρησιμοποίησε τα συνθήματα, με παραλλαγές, και τα όνειρα, που είχε ο λαός στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Για να τα ακυρώσει.
Για να κοιμίσει τον λαό, χάριν ποιος ξέρει ποίων συμφερόντων, και για να κάνει τα λιγώτερα που μπορούσε, από εκείνα που απαιτούσε και αγωνιούσε ο λαός για δεκαετίες, και χάριν των οποίων τον έφερε στην εξουσία.
Το δυστύχημα δεν είναι πως εκείνοι που χάνουν από την τόση αφέλεια είναι οι κομματικοί οπαδοί και τα μέλη. Το δυστύχημα είναι οτι τα περισσότερα τα χάνει ένας λαός που δεν έφταιξε και σε τίποτε.
Η ευπιστία δηλαδή οτι ένας ολιγάρχης θα τα “αλλάξει όλα”, επειδή του το ζήτησε μια παρέα στελεχών-μελών-οπαδών, είναι αφέλεια ασυγχώρητη, αν κοιτάξουμε και αναμετρήσουμε το πρόσφατο ιστορικό παρελθόν μας.
Οσοι άπιστοι θωμάδες ξαναδιαβάστε το περίφημο “Συμβόλαιο με το λαό“.
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...