Ο καραγκιόζης και τα γιαούρτια του

• Γράφει ο Στέλιος Αρσενίου
  

Όταν πριν από τριάντα χρόνια μας έλεγαν για την Ευρώπη, η εικόνα που μας παρουσίαζαν ήταν ένας παράδεισος χωρίς αρχή και τέλος.
Παράδεισος στον οποίο θα είχαμε τα πάντα όλα, χωρίς καμμία καραμπόλα.

Έτσι ο Καραγκιόζης, τελειώνοντας το Γυμνάσιο, έγινε ζαχαροπλάστης.
Να μην προλαβαίνει να κάνει τούρτες, σάμαλι, μπακλαβάδες, τουλούμπες, παστελάκια για τους ευρωπαίοιυς καταναλωτές.

Η παράγκα έγινε εργαστήριο, με όλα τα απαραίτητα για την παραγωγική διαδικασία.
Φούρνος, μίξερ, λάντζα, λαμαρίνες, εργαλεία.
Ο Στέλιος Παρλιάρος όπως και ο Ηλίας Μαμαλάκης ακόμα δεν ήταν γνωστοί στην τηλεόραση. Συνταγές για γλυκά και σοκολατοειδή ό Καραγκιόζης προμηθεύτηκε από παλιούς μαστόρους, φίρμες στην πιάτσα πολλά χρόνια.

Δεξί χέρι του Καραγκιόζη η αχώριστη σύντροφός του Αγλαΐα.
Η Αγλαΐα έστρωνε λαμαρίνες, χτυπούσε μαρέγκες, φούρνιζε, ξεφούρνιζε, κοσκίνιζε το αλεύρι, έριχνε άχνη ζάχαρη και στη φαλάκρα του Καραγκιόζη να μοιάζει με χιονοδρομική πίστα, να κάνουν εικονικά σκι τα κολλητήρια, που τα στρίμωχναν κι αυτά στη δουλειά, ειδικά στις γιορτές.

Καλά, πολύ καλά πήγαιναν οι δουλειές.
Η παράγκα γνώρισε μοναδικές στιγμές αίγλης, μεγαλείου.

Τηλεοπτικά δίκτυα, δημοσιογράφοι, ταξιδιωτικοί πράκτορες, πρόεδροι ΠΑΕ, διαιτητές, διευθυντικά στελέχη τραπεζών, ποιός δεν πέρασε από την παράγκα, από τους λεγόμενους "επώνυμους".

Λίγο μετά το μιλλένιουμ πάραυτα, την αλλαγή της χιλιετίας δηλαδή, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν.

Ανεργία, ακρίβεια,αβεβαιότητα διαδέχτηκαν την ευφορία των προηγούμενων χρόνων.
Οι πολιτικοί γίνονταν αποδέκτες αποδοκιμασιών, παραπόνων, χειρονομιών, αυγών και γιαουρτιών.

Ο κόσμος πεινούσε, στερούνταν τα βασικά, τα απαραίτητα. Πάραυτα, πάντα είχε πρόχειρα κοντά του ο καθένας και ένα γιαούρτι.
Για τον πολιτικό της συνοικίας. Και της αρεσκείας του...

Το γιαούρτωμα, ήταν η καταληκτική πράξη στην αμετροέπεια και τα ψέμματα των πολιτικών, τρόπος του λέγειν, των πολιτικάντηδων κυριολεκτικά.

Ο Καραγκιόζης, οξυδερκής, δορατικός, "διέβλεψε" τα επερχόμενα.

Η παράγκα με μια μικρή μετατροπή έγινε χώρος παρασκευής γιαούρτης. Με τις προδιαγραφές του ΕΦΕΤ.
Στα πλαίσια της πράσινης ανάπτυξης...

Γιαούρτι Δορκάδος, γιαούρτι από το Κριεκούκι, γιαούρτι του Καραγκιόζη.
Τα μεγάλα ονόματα στο γιαούρτι. Ειδικά αυτό του Καραγκιόζη.

Χαρά στον πολιτικό, το Δήμαρχο, τον Νομάρχη που θα γιαουρτόνονταν με γιαούρτι Καραγκιόζη από συνταγή Αγλαΐας.
Μεγαλύτερο παράσημο δεν υπήρχε.

Αμέσως μετά, έρχονταν το μετάλλιο του Τάγματος του Φοίνικα, που απονέμεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Επειδή τα ίδια με μας τους Έλληνες τραβούσαν και άλλοι λαοί στην Ευρώπη της πάλαι ποτέ εύφορης ΕΕ, το γιαούρτι του Καραγκιόζη ήταν περιζήτητο σ΄όλη την Ευρώπη.

Τότε ξέσπασε και ένας ιδιότυπος ελληνοτουρκικός πόλεμος.
Γιά τον Καραγκιόζη και το γιαούρτι του Καραγκιόζη.

Ο Καραγκιόζης είναι Τούρκος.
Ο Καραγκιόζης ειναι Έλληνας.

Η συνταγή για το γιαούρτι είναι της Εμινέ.
Η συνταγή για το γιαούρτι είναι της Αγλαΐας.

Στα πολιτικά γραφεία των επιφανών πολιτικών τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Τουρκία είναι αναρτημένο το απόφθεγμα:
ΓΙΑΟΥΡΤΙ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΣ, ΨΗΛΑ, ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ ΝΑ ΠΑΣ.
Ά φερίμ!

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση