Η ομάδα που μπορεί να σώσει τη χώρα

• Γράφει ο Γιώργος Κράλογλου

Εκλογές δεν θα γίνουν όχι γιατί είναι κακό για τη χώρα, αλλά γιατί τις φοβούνται όλα τα κόμματα. Από την άλλη όμως και ο κ. Γ. Παπανδρέου αποκλείεται να εφαρμόσει το τολμηρό σχέδιο διάσωσης που απαιτεί η οικονομία χωρίς ριζικές αλλαγές σε πρόσωπα και σε πράγματα στην κυβέρνησή του.

Μια κυβέρνηση που οι μισοί δεν συνομιλούν με τους άλλους μισούς ενώ κανείς σχεδόν δεν πείθει ότι λειτουργεί στο ίδιο μήκος κύματος με τον κ. Γ. Παπανδρέου. Μια κυβέρνηση με υπουργούς και υφυπουργούς πολλοί από τους οποίους δεν έχουν καταλάβει ούτε το αντικείμενο τους, ούτε την έκταση των αρμοδιοτήτων τους, ούτε και τις έκτακτες ανάγκες της οικονομίας. Οι εξαιρέσεις που δεν μετριόνται ούτε με όλα τα δάκτυλα του ενός χεριού δεν φθάνουν για να μεταβάλουν την εικόνα.

Αυτήν την εικόνα που σχηματίζουν τα μέχρι σήμερα αμφιλεγόμενα αποτελέσματα πολιτικής και μέτρων που ο ίδιος ο πρωθυπουργός επιμένει (περιέργως) να τα χαρακτηρίζει ως σύνθεση πολιτικών επιλογών του ΠΑΣΟΚ για την αναδιάρθρωση θεσμών και αρχών προς αναβάθμιση της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου.

Γιατί η μόνη χειροπιαστή πολιτική της κυβέρνησης του κ. Γ. Παπανδρέου είναι οι μέσω του στυλ «αποφασίζομε και διατάσσομε» του μνημονίου αύξηση της φορολογίας κάθε μορφής, αύξηση των κρατικών τιμολογίων επίσης κάθε μορφής. Και βεβαίως η αδικαιολόγητης έκτασης μείωση μισθών, επιδομάτων και συντάξεων. Άλλη χειροπιαστή «πολιτική» είναι η στάση πληρωμών του Δημοσίου που στο σύνολο ξεπερνά τα 12 δισ. ευρώ.

Όλα αυτά που με μία φράση λέγονται εύκολα και αναγκαστικά «εισπρακτικά μέτρα για αύξηση εσόδων». Τίποτε άλλο.

Αλλά τα μέτρα αυτά (από μόνα τους) ούτε το χρέος θα καλύψουν ούτε την οικονομία θα αναθερμάνουν αφού, αντίθετα, προκάλεσαν ήδη απρόσμενη μείωση της ρευστότητας στην αγορά και οδήγησαν (μέχρι τώρα), μεταξύ άλλων, στις 250.000 απολύσεις του 2010-2011 ανεβάζοντας σε 700.000 το σύνολο των ανέργων.

Ας πάμε τώρα και στα μέτρα που υποτίθεται ότι εφάρμοσε η κυβέρνηση, μέχρι σήμερα, για αναδιάρθρωση θεσμών, εξυγίανση της οικονομίας και της κοινωνίας και αναθέρμανσης της οικονομικής μηχανής.

Μέτρα που φάνηκαν μόνο στα χαρτιά, στις εφημερίδες και στις τηλεοπτικές κάμερες.

Γιατί στην πράξη έχουμε μια παρωδία πολιτικής αφού:

• Καμία ΔΕΚΟ δεν εξυγιάνθηκε, καμία δεν έκλεισε και καμία δεν εκσυγχρονίσθηκε. Απλώς το κράτος ανέλάβε τα χρέη τους. Σας θυμίζω τι έγινε πρακτικά στις ΔΕΚΟ των μεταφορών. Οι φορολογούμενοι φορτώθηκαν πάνω από 10 δισ. ευρώ.
• Κανένα κλειστό επάγγελμα δεν άνοιξε πραγματικά. Οι παραχωρήσεις που έκαναν στην πράξη οι υπουργοί στα φορτηγά, στα βυτιοφόρα, στους φαρμακοποιούς (με διατήρηση στα ποσοστά των κερδών και στο ιδιοκτησιακό), στους δικηγόρους με τις ελάχιστες αμοιβές, στους συμβολαιογράφους κ.λ.π., δείχνουν ότι η ιστορία ήταν θέατρο χωρίς ουσία.
• Κανένα καμποταζ δεν καταργήθηκε στην πραγματικότητα αφού καθιερώθηκαν δύο μέτρα και δύο σταθμά στη ναυτιλία.
• Καμία πολιτική μετατάξεων δεν ισχύει στην πράξη αφού εκκρεμούν ακόμη 3-4.000 μετατάξεις στην τοπική αυτοδιοίκηση και σε ΔΕΚΟ.

Εάν λοιπόν πράγματι ο κ. Παπανδρέου εννοεί αυτά που μας λέει, με κάθε ευκαιρία, για κάποιο σχέδιο διάσωσης της χώρας, είναι υποχρεωμένος να κάνει τρεις συγκεκριμένες κινήσεις.

Πρώτον να μας το περιγράψει με σαφήνεια αλλά και να μας αποδείξει πως και με ποιους θα το εφαρμόσει μέχρι το 2013 που θα μείνει στην κυβέρνηση. Να μας πει δηλαδή τι θα καταργήσει από το κράτος, τι θα πουλήσει από τις ΔΕΚΟ και την περιουσία του κράτους, τι ακριβώς θα κάνει τους εργαζόμενους που του περισσεύουν. Και τέλος τι θα κερδίσουμε από όλα αυτά ώστε να σιγουρευτούμε ότι δεν θα μπει χέρι και στην άλλη μας τσέπη επειδή το κράτος δεν ξοδεύει την δική του περιουσία.

Δεύτερον αφού μας μιλήσει για το σχέδιο να μας παρουσιάσει μια ισχυρή ομάδα που θα μπει στην κυβέρνηση και θα εφαρμόσει το συγκεκριμένο σχέδιο χωρίς γκρίνιες και αντάρτικα και κυρίως χωρίς παρεκκλίσεις.

Τρίτον να διαλύσει τη σημερινή κυβέρνηση και να κρατήσει μόνο εκείνους που είναι βέβαιος ότι μπορούν να ενταχθούν στην «ομάδα» και θα δουλέψουν συλλογικά.

Αν δεν του φθάνουν οι υπουργοί του, οι υφυπουργοί του και οι βουλευτές του για την συγκεκριμένη ομάδα (που ασφαλώς δεν πρέπει να είναι πολυμελής) ας ψάξει για προσωπικότητες που δεν έχουν πρόβλημα πολιτικού κόστους.

Εάν δεν καταφέρει παρ΄ όλα αυτά να δημιουργήσει «ομάδα εγγύησης» για να σχηματίσει κυβέρνηση, τότε οφείλει να σκεφτεί την αποχώρησή του. Ο δρόμος είναι ήδη χαραγμένος.

Τον χάραξε το 2009 ο κ. Κ. Καραμανλής. Κάνουμε εκλογές για να βγάλουμε την ευθύνη από την πλάτη μας. Τις χάνουμε και περνάμε στην αντιπολίτευση οπότε λέμε ό,τι μας κατέβει.

Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Ας τελειώνουμε λοιπόν.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση