Με τίνος λεφτά ενισχύονται οικονομικά οι Τράπεζες;

Αποτέλεσε ένα από τα κεντρικά προεκλογικά συνθήματα, τα οποία αναμφισβήτητα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Η οικονομική ενίσχυση των Τραπεζών, είτε με άμεσο τρόπο, είτε μέσω της παροχής εγγυήσεων είναι ένα θέμα που ακόμα και σήμερα προκαλεί. Η έννοια της Τράπεζας, άρρηκτα συνδεδεμένη με το κεφάλαιο και τη σκαιότατη συμπεριφορά απέναντι στους πολίτες, δεν θα μπορούσε να αμαυρωθεί περισσότερο μέσα από τη διαδικασία της κρατικής επιχορήγησης.

Κρατικής, η οποία τελικά καταλήγει να είναι επιχορήγηση των ίδιων των πολιτών προς τις Τράπεζες, καθώς τα λεφτά που διαχειρίζεται το Κράτος δεν ανήκουν σε κάποια αφηρημένη ή εξωγήϊνη οντότητα, αλλά ανήκουν σε όλους τους φορολογούμενους της Ελλάδας. Αυτά τα χρήματα, από το 2009 ακόμα, οι εκάστοτε Κυβερνήσεις έχουν αποφασίσει να τα διαθέτουν με έναν τέτοιο τρόπο, ο οποίος σίγουρα δεν περιλαμβάνεται στις προεκλογικές ή μετεκλογικές εξαγγελίες και δεσμεύσεις.

Η χρηματοδότηση και ενίσχυση της κεφαλαιακής επάρκειας των Τραπεζών μπορεί να νοηθεί μόνο ως πράξη μέσα στα όρια ενός άκρατου καπιταλισμού.

Όταν είχε ξεσπάσει η κρίση στις ΗΠΑ, στην Ελλάδα αρκετοί ήταν αυτοί που έκαναν το σταυρό τους, λέγοντας ότι γλιτώσαμε αρκετά, καθώς υπήρχαν στη χώρα μας Τράπεζες στο μετοχικό κεφάλαιο των οποίων συμμετείχε (κατά πλειοψηφία ή μειοψηφία) το ίδιο το Δημόσιο. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η οικονομική κατάρρευση μάλλον ήταν από απίθανη έως εξαιρετικά δύσκολη. Ακόμα όμως και έτσι, κανείς δεν φαίνεται να έβαλε «μυαλό» και φτάσαμε στο σημείο, τρία περίπου χρόνια μετά να συζητούμε για την πώληση κάποιων εξ αυτών των Τραπεζών. Το παράδειγμα είναι ενδεικτικό και μόνο, του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουμε έννοιες και οικονομικά στοιχεία στην Ελλάδα.

Σήμερα, και παρά τη ρητορική που είχε ακολουθηθεί το 2009, η Κυβέρνηση επιλέγει να χρηματοδοτήσει με άλλα 30 δισ. ευρώ τις Τράπεζες. Και αυτήν τη φορά η προϋπόθεση είναι – υποτίθεται – το χρήμα να καταλήξει στην αγορά. Εννοείται βέβαια ότι τίποτε τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει.

Κανείς δεν σκέφτηκε ότι όλα αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν από την αρχή να έχουν δοθεί απευθείας στους πολίτες. Ακόμα και οι ελεγχόμενες από το Κράτος Τράπεζες δεν ακολουθούν μια πολιτική η οποία να μπορέσει να δώσει «ανάσα» στην αγορά που ασφυκτιά κάτω από εκατοντάδες νέα φορολογικά μέτρα. Την ίδια στιγμή, οι ιδιωτικές Τράπεζες ακολουθούν κατά πόδας το δρόμο που δείχνουν οι «αδερφές» τους του εξωτερικού.

Χαρακτηριστική η περίπτωση δανειολήπτη – επιχειρηματία, ο οποίος είχε πάρει δάνειο με υποθήκη τη γη και το κτίσμα στο οποίο βρισκόταν οι εγκαταστάσεις της εταιρείας του. Το δάνειο ήταν ύψους 1 εκατ. ευρώ, ενώ η αξία των ακινήτων υπολογίσθηκε τότε στα 4 εκατ. ευρώ. Τις πρώτες ημέρες του 2010 δέχθηκε τηλεφώνημα από την Τράπεζα να περάσει για να καταβάλει άμεσα 500.000 ευρώ, καθώς όπως του είπαν η αξία του ακινήτου που κάλυπτε το δάνειο είχε μειωθεί δραματικά και πλέον δεν εξυπηρετούσε την Τράπεζα.
Έτσι αυθαίρετα, με τους κανόνες που έφτιαξε η ίδια η Τράπεζα από μόνη της, ένας επιχειρηματίας βρέθηκε από τη μία στιγμή στην άλλη να είναι αφερέγγυος, καθώς εννοείται ότι δεν είχε σε μετρητά 500.000 ευρώ.
Αυτή την ασυδοσία όμως, κανένας κυβερνητικός παράγοντας δεν τόλμησε ποτέ όχι να τη σταματήσει, αλλά ούτε και να τη περιορίσει.
Τώρα, πώς άραγε να αισθάνεται ο ίδιος άνθρωπος, όταν ακούει ότι με τα δικά του ουσιαστικά χρήματα, αυτά που προέρχονται από τη φορολογία που του έχει επιβληθεί, το Κράτος προτίθεται να χρηματοδοτήσει την Τράπεζα που κόντεψε να τον «αφανίσει»;

Σημείωση:

1. Παρά το γεγονός ότι έχουν βγει δεκάδες αποφάσεις για μία σειρά εξόδων που επιβάλουν οι Τράπεζες, με τις οποίες οι όροι που περιέχονται κυρίως σε δανειακές συμβάσεις κηρύχθηκαν παράνομοι και καταχρηστικοί, εντούτοις ακόμα σήμερα αυτά τα «έξοδα» συνεχίζουν να εισπράττονται, απλά αλλάζοντας το «όνομα τους». Πλέον, ας πούμε, δεν λέγονται «έξοδα φακέλου», αλλά ανάλογα με την έμπνευση που είχε το επιτελείο της κάθε Τράπεζας…
2. Υπάρχει σήμερα Τράπεζα που εισπράττει 9 ευρώ προμήθεια για να πληρώσεις το ΦΠΑ…

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση