Ο "νόμος του Μέρφι", η Ελλάδα και το Ισλάμ

• Γράφει ο Αλέξανδρος Τάρκας

Ο διάσημος «νόμος του Μέρφι» υποστηρίζει πως «ό,τι μπορεί να πάει λάθος θα πάει λάθος»! Η Ελλάδα αποτελεί παγκό­σμιο παράδειγμα απόλυτης εφαρμογήςτου, καθώς τα «Δεκεμβριανά» του 2008 διαδέχτηκαν οι πυρκαγιές του 2009, ενώ την απόλυτη εθνική ταπεί­νωση του Μνημονίου του 2010 ακολουθεί,το 2011, η έκρηξη του μεταναστευτικού προβλήματος.

Η κατάσταση επιδεινώνεται από την κρίση στην Αίγυπτο, την αντεπί­θεση του θρησκευτικού φανατισμού στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανα­τολή και τη διολίσθηση της Τουρκίας σε μια νεο-οθωμανική και νεοϊσλαμική πορεία. Η εθνική αιχμαλωσία του Μνημονίου θα συνοδεύεται για αρ­κετά χρόνια από την επιδείνωση του διπλωματικού μετώπου και από την ανάγκη «χειρισμού» ενός επικίνδυ­νου παράγοντα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό: του ισλαμισμού.

«Χειρισμός» δεν σημαίνει απαραίτητα αντιπαράθεση ή σύγκρουση. Εί­ναι εφικτή η συνεννόηση και η συμβί­ωση. Στο εσωτερικό υπήρξε ως τώρα ειρηνική συνύπαρξη με τους χιλιάδες μουσουλμάνους μετανάστες. Στο δε εξωτερικό η Ελλάδα είχε ελιχθεί επι­τυχώς, από το 2002 ως το 2005, στον «διάλογο των πολιτισμών» με τον τότε πρόεδρο του Ιράν Μ. Χατιιμί.

Συνομιλώντας με την Τεχεράνη ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και ο Επίσκο­πος Κύκκου Νικηφόρος πρό­σφεραν – εν γνώσει των πολιτικών ηγε­σιών Ελλάδας και Κύπρου και μακριά από τη δημοσιότητα – μεγάλες υπηρε­σίες στην ειρήνη. Ακόμη και η οργή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την ενερ­γειακή συνεργασία Ελλάδας-Ιράν εκτονώθηκε όταν αποδείχτηκε η ση­μασία αυτών των επαφών.

Τώρα, που η γειτονική Αίγυπτος και άλλες χώρες ίσως επιλέξουν μια επικίνδυνη πολιτική ή θερμές σχέσεις με ακραίους ισλαμιστές, αντιμετω­πίζουμε ένα νέο περιβάλλον για την ασφάλεια της Ελλάδας και της Ευ­ρώπης. Η αστάθεια θα τροφοδοτήσει νέα μεταναστευτικά ρεύματα, ενώ η προοδευτική επικράτηση ακραίων ισλαμιστών μπορεί να οδηγήσει σε αναθεώρηση και του νέου (από τον Νοέμβριο) δόγματος του NATO. Για­τί άλλο ο αόριστος, μακρινός κίνδυ­νος από το Ιράν και άλλο ο συγκεκρι­μένος στο κατώφλι της Ευρώπης.

Μπροστά στις συνταρακτικές αλ­λαγές η Ελλάδα χρειάζεται νέα δι­πλωματική στρατηγική. Αλλωστε οι ιστορικές αλλαγές προσφέρουν και ιστορικές ευκαιρίες. Υπό τρεις προ­ϋποθέσεις όμως:

Πρώτη, την… πολιτική σοβαρότη­τα. Αλίμονο αν επαναληφθούν κω­μικοτραγικές ιδέες όπως της κυβέρ­νησης Σημίτη για ανέγερση τζαμιού στην Παιανία (δηλαδή η πρώτη εικό­να που θα αντίκριζε ένας ξένος μετά το «Ελ. Βενιζέλος») ή της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη για τζαμί κάτω από την Ακρόπολη. Αντίθετα, η λύση του Βο­τανικού είναι ορθή υπό την προϋπόθε­ση ότι το τζαμί θα λειτουργήσει όπως οι επίσημοι λατρευτικοί χώροι όλων των ξένων δογμάτων στη χώρα μας.

Δεύτερη, τη σύσφιξη της συ­νεργασίας με το Ισραήλ χω­ρίς φυσικά να κλονιστεί η πα­ραδοσιακή σχέση της Ελλάδας με τον Αραβικό Κόσμο. Μπορεί να ισοδυναμεί με διπλωματική ακρο­βασία, αλλά αποτελεί μια σπάνια ευ­καιρία για την Ελλάδα, καθώς όλοι θα αναζητούν έναν σοβαρό και αξιόπιστο μεσολαβητή. Τα όποιας μορφής νέα καθεστώτα της περιοχής θα είναι μεν εσωστρεφή, αλλά θα διψούν και για διαύλους επικοινωνίας με τη Δύση.

Τρίτη, την επείγουσα «εξαργύ­ρωση» αυτού του, πολύτιμου για τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, ελληνικού ρό­λου. Η στήριξη έναντι της Τουρκίας, η ρεαλιστική επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, η «μονιμοποίηση» της Frontex στα ανατολικά μας σύνο­ρα και οι ευνοϊκοί όροι σε εξοπλιστικά προγράμματα είναι μερικά μόνο από τα ανταλλάγματα που μπορεί να απαι­τήσει μια Ελλάδα-γέφυρα με τη Μέ­ση Ανατολή.

Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, μια αυριανή κυβέρνηση ίσως και να αντι­στρέψει τον «νόμο του Μέρφι» για την Ελλάδα!

Ο Αλέξανδρος Τάρκας είναι εκδό­της του Περιοδικού “Άμυνα & Διπλωματία” και Σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου στη ΝΑ Ευρώπη.

Πηγή: Εφημ. "Δημοκρατία"

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση