Τι επιδιώκει η Γερμανία. Όλο το παρασκήνιο

Μπορεί ο Γερμανός αξιωματούχος που ενημέρωσε τους δημοσιογράφους λίγο πριν τη Σύνοδο Κορυφής της 4ης Φεβρουαρίου να δηλώνει ότι «Η γερμανική κυβέρνηση απορρίπτει την άμεση αγορά ελληνικών ομολόγων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF)» , αλλά όπως έχουμε γράψει κατά αποκλειστικότητα εδώ και μέρες, η έκτακτη σύνοδος θα δηλώσει απλά την απόφαση της για την υπεράσπιση του ευρώ και οι ανακοινώσεις των αποφάσεων (ως μέρος του συνολικού πακέτου) θα γίνουν στη σύνοδο κορυφής του Μαρτίου.

Το Βερολίνο λοιπόν μπορεί να εξακολουθεί να δηλώνει επίσημα ότι δεν υπάρχει λόγος για την αύξηση των κεφαλαίων του EFSF και να απορρίπτει τα σενάρια περί αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, ωστόσο πίσω από τις κλειστές πόρτες τίθεται επικεφαλής των διαπραγματεύσεων για το συνολικό πακέτο λύσης ,που περιλαμβάνει και τις δύο αυτές λύσεις.

Το Βερολίνο , όπως δηλώνουν Γερμανοί υπουργοί σε ιδιωτικές συζητήσεις, επιθυμεί λύση «μια και έξω» για την ευρωπαϊκή κρίση.

Δεν θέλει μία τμηματική ή σταδιακή λύση στο πλαίσιο της οποίας θα αναγκάζεται να πηγαίνει κάθε τόσο στο κοινοβούλιο και να ζητά πρόσθετη οικονομική βοήθεια. Και αυτό γιατί η Merkel έχει να αντιμετωπίσει επτά περιφερειακές εκλογικές αναμετρήσεις μέσα στο 2011.

Βέβαια η Merkel δεν ήταν διατιθεμένη να συνεισφέρει στην λύση χωρίς να εξασφαλίζει ανταλλάγματα. Έτσι μέσα στις διαπραγματεύσεις έθεσε και την θέση του επόμενου προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (αφού η θητεία του Jean Claude Trichet λήγει φέτος τον Οκτώβριο).

Οι διαπραγματεύσεις πάνω σ’ αυτό το θέμα συνεχίζονται ακόμη και σήμερα. Πιθανότατα να τελεσφορήσουν στην αυριανή έκτακτη σύνοδο. Η Merkel θέλει να εξασφαλίσει τη στήριξη των υπόλοιπων χωρών για την υποψηφιότητα του Γερμανού κεντρικού τραπεζίτη Axel Weber ως αντάλλαγμα στην οριστική λύση.

Οι δηλώσεις της Merkel που δεν χάνει ευκαιρία να τονίσει ότι η Γερμανία θα κάνει «ό,τι χρειαστεί» για να σώσει το κοινό νόμισμα, περιορίζει το πολιτικό κόστος που έχουν αυτές οι κινήσεις της στη Γερμανία.

Έτσι παρουσιάζεται να κρατά μια σκληρή στάση σε όλες τις Συνόδου Κορυφής και να εμφανίζεται να απαιτεί σκληρά δημοσιονομικά μέτρα ως αντάλλαγμα για την κάθε πιθανή λύση στην κρίση.

Το σχέδιό της προβλέπει τη στενότερη οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης και τη λήψη μέτρων για την τόνωση της ανταγωνιστικότητάς της, μέσω της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης, της κατάργησης των μισθολογικών αυξήσεων με βάση τον πληθωρισμό ,της εναρμόνισης των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις και τις συνταγματικές αναθεωρήσεις για να εφαρμοστούν περιορισμοί στο δημόσιο δανεισμό, το λεγόμενο και «φρένο χρέους» που ήδη έχουν υιοθετήσει η Γερμανία και η Αυστρία.

Με αυτές τις μεταρρυθμίσεις, η Merkel πιστεύει ότι θα μπορούσε να πείσει τους Γερμανούς αλλά και το συνταγματικό της δικαστήριο –που φέτος καλείται να αποφασίσει για τη νομιμότητα του ευρωπαϊκού μηχανισμού διάσωσης- ότι τα χρήματα που ξοδεύει για τη σωτηρία της Ευρώπης δεν είναι πεταμένα και στην ουσία λειτουργούν προς χάριν του Γερμανού φορολογούμενου.

Βέβαια με τους όρους που έθεσε η Merkel τίθεται ένα σοβαρό ζήτημα για τις χώρες (κυρίως)του Νότου.

Με ένα ενιαίο φορολογικό συντελεστής στις χώρες της Ε.Ε., τότε αυτόματα η Ιρλανδία ή και η Κύπρος θα χάσουν το πολύ σημαντικό πλεονέκτημα που έχουν,αφού με τον χαμηλό συντελεστή προσελκύουν επενδύσεις.

Επίσης ενιαίο ασφαλιστικό ή εργασιακό σημαίνει πως (ανεξάρτητα από τα χρόνια απασχόλησης), θα πρέπει όλοι στην Ε.Ε να συνταξιοδοτούνται στα 67 χρόνια τους. Θα το δεχτούν;

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση