Οι επόμενες εκλογές θα γίνουν για να διασωθεί το πολιτικό σύστημα, όχι η χώρα

Αν και όταν γίνουν βουλευτικές εκλογές, θα γίνουν μόνο όταν θα διασφαλιστούν οι παρακάτω προϋποθέσεις:

• διάσωση του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού ώστε να μην προκύψει κάποια αιφνίδια και κυρίως ακηδεμόνευτη λαϊκή εξέγερση που κανείς δεν ξέρει και τι πολιτικούς ή ακόμη χειρότερα πολιτειακούς στόχους μπορεί να υιοθετήσει
• συνέχιση και εδραίωση της οικονομικής υποδούλωσης της χώρας στα αφεντικά των ΔΝΤ-ΕΚΤ και της franchise ΕΕ, καθώς και γεωπολιτικών κερδών που προσδοκούν αυτά τα αφεντικά.

Οσο συντηρείται το τρέχον ΠαΣοΚ στην εξουσία χωρίς πολύ σοβαρούς κοινωνικούς τριγμούς, κερδίζουν χρόνο.

Εν γένει η προσπάθεια του συστήματος ήταν και συνεχίζει να είναι, γύρω από το πως θα μας πείσει ότι άλλαξε, παραμένοντας το ίδιο. Αυτοί που κονόμαγαν πάντα, και κονομάνε και τώρα θα συνεχίσουν να κονομάνε. Κι αυτοί που πληρώναν πάντα, θα συνεχίσουν να πληρώνουν. ΟΛΑ θα παιχτούν πάνω στην διατήρηση αυτής της απλής μοιρασιάς.

Οι πρώϊμες αναδιατάξεις στο όλο σύστημα είναι ήδη ορατές. Εχουμε κοινοβουλευτική ομάδα ανένταχτων, νέο κόμμα από τον κ. Κουβέλη και την κ. Μπακογιάννη. Επίσης βλέπουμε αναδιατάξεις στο οικονομικό σκηνικό που κι εκεί έχουμε “σχήματα σωτηρίας” και “οικουμενικές” συμμαχίες και εξαγορές.

Οικουμενική ή εθνικής σωτηρίας
Είναι μια καλή εφεδρεία του όλου συστήματος στην προσπάθειά του να διασωθεί. Αν αποδειχτεί ότι ένα τέτοιο σχημα με ευρεία αποδοχή (οικουμενικό, εθνικής σωτηρίας κλπ), μπορεί να σταθεί εκλογικά ή, και κυρίως, μετεκλογικά, θα προσφέρει μια καλή δυνατότητα. Δηλαδή μία άμεση εναλλακτική στο τωρινό ΠαΣοΚ. Υπάρχει βέβαια ένα ζήτημα αξιοπιστίας προσώπων γενικώτερα στον χώρο αλλά κι από την άλλη μπορεί να έχουμε εκπλήξεις και τρανταχτές μεταγραφές ποδοσφαιρικού τύπου.

Το ΠαΣοΚ
Στην φάση που είμαστε αν γίνουν εκλογές το πιθανώτερο είναι πως το ΠαΣοΚ θα πιάσει πάτο. Κάπου εκεί. Και με δεδομένες τις “συμπάθειές” του στην κοινωνία, θα πάρει χρόνια για να ανανήψει. Ενα πιθανό σενάριο που βλέπω εγώ είναι αυτό του Χρουστσώφ. Δηλαδή ένα μελλοντικό ΠαΣοΚ ή όπως αλλιώς θα λέγεται τότε, με έναν μελλοντικό αρχηγό, που θα ρίξει το ανάθεμα στο τωρινό ΠαΣοΚ, θα υποσχεθεί εκ νέου “αλλαγή” και θα αποπειραθεί να ξανασταθεί στη σκηνή. Με κάνα δημοκρατικώτατο συνέδριο αναβάπτισης, σαν κολυμπήθρα του Σιλωάμ.

Η ΝΔ
Αν και ο χρόνος πια δουλεύει εναντίον της, μια και όσες ευκαιρίες είχε να πάει με το λαό τις έχασε και οι προθεσμίες της παρήλθαν, η ΝΔ αποτελεί την χρυσή εφεδρεία της διάσωσης του τρέχοντος πολιτικού συστήματος.
Η ΝΔ, πέρα από την εκκαθάριση ορισμένων προσώπων από τις γραμμές της, που αφενός στερεώνει την θέση του τωρινού αρχηγού και ενισχύει την πίστη της λαϊκής της βάσης στο πρόσωπό του, δεν θα προχωρήσει σε έφοδο, σύγκρουση και αναμόρφωση του συστήματος. Το έχει ήδη καταστήσει σαφές. Δεν θα τα πάρει δηλαδή από αυτούς που τα πήραν τα προηγούμενα χρόνια. Ούτε εξήγγειλε κάποια δημοκρατική πολιτειακή αναμόρφωση. Την στιγμή αυτή το τελευταίο που θέλει το σύστημα είναι να περάσει η διακυβέρνηση της χώρας στην ΝΔ και να κάψει έτσι ένα καθαρό και καλό χαρτί. Η ΝΔ αν και όταν πάρει την διακυβέρνηση θα συνεχίσει, ενδεχομένως με μεγάλο περιορισμό της διαφθοράς και πιο λογικές πολιτικές, την “ζωή μέσα στο σύστημα”. Περιμένοντας και το “άλλο κόμμα” να επανακάμψει, ώστε να έχουμε πάντα μια “δημοκρατική επιλογή”.

Η κακιά έκπληξη
Η κοινωνία είναι πολύ θυμωμένη για τα οικονομικά χάλια, τα δημόσια δάνεια και την πολιτική διαφθορά, και πληγωμένη λόγω εθνικών ζητημάτων (βιβλία, σκοπιανό, θράκη-κύπρος-αιγαίο κλπ), λόγω ελληνοποιήσεων, λαθρομεταναστών κλπ. Αν βρεθεί μια φρέσκια και άφθαρτη πολιτική δύναμη, που θα εγγυηθεί διάφορα πράγματα, όπως ας πούμε την ασφάλεια στο κέντρο των μεγάλων πόλεων, ενδεχομένως μέσω μιας ομοιόμορφα ντυμένης νεολαίας που θα περιπολεί εθελοντικά, που θα εμφανίσει κάποιον ρεβανσιστικό βερμπαλισμό που θα ταιριάζει με την υπάρχουσα κοινωνική οργή για τους υπαίτιους της οικονομικής μας καταστροφής, ή που θα υποσχεθεί ρήξη με την ΕΕ και τους μηχανισμούς της, θα οδηγηθούμε σε μια κατάσταση που έζησαν κάποιες ευρωπαϊκές χώρες την δεκαετία του 30. Αυτό που απαιτείται, όπως πάντα, είναι ένας χαρισματικός αρχηγός και κάποιοι φιλόδοξοι χρηματοδότες που ποτέ δεν ξέρεις πως και από που μπορεί να προκύψουν. (Μια τέτοια πολιτική δύναμη αναλόγως και οικονομικών θα μπορούσε, εν είδει Χαμάς και πως-τις-λένε, μέχρι και να συνδράμει οικονομικά κάποιους ασθενέστερους πολίτες)

Εν γένει όταν σκέφτομαι καχύποπτα λέω πως δεν έχουμε πολλά καλά να περιμένουμε. Αν δεν αποφασίσουμε κι εμείς να κάνουμε πράγματι κάτι.

Θραξ ο Αναρμόδιος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση