Οι τελευταίοι τρεις μήνες

Α. Η οικονομία
Tους τελευταίους μήνες παρακολουθήσαμε όλοι, ανεξάρτητα από σε ποιά χώρα ζει ο καθένας, τις ΗΠΑ να εισέρχονται σε μια ύποπτη φάση ποσοτικής χαλάρωσης, πράγμα που μεταφράζεται στο εξής: "Προκειμένου να καλύψω τα ελλείμματά μου, εγώ δεν έχω πρόβλημα να τυπώσω νέο χρήμα". Ως αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής, το δολάριο έγινε λιγότερο αξιόπιστο ως νομισματική μονάδα, πράγμα που στη συνέχεια οδήγησε στην μετατροπή της Ευρώπης σε "αρένα" από τους ισχυρούς "καραγκιοζοπαίχτες" του κόσμου. Και καθώς το δολάριο κατέρρεε, "ξαφνικά" όλοι θυμήθηκαν τα προβλήματα της Ιρλανδίας και των υπόλοιπων PIIGS, γεγονός που οδήγησε στην συντριβή του ευρώ, με σκοπό να ισοσταθμιστούν οι όποιες απώλειες των ΗΠΑ από την εκτύπωση νέου χρήματος. Τα πάντα ήταν ένα καλοστημένο θέατρο.
Στην Ελλάδα, πολλή συζήτηση γίνεται τελευταία γύρω από το γεγονός ότι το μνημόνιο ΔΝΤ-ΕΕ καθυστερεί μεν, αλλά ουσιαστικά δεν εμποδίζει την χρεωκοπία. Τώρα υποτίθεται ότι θα μας χορηγηθεί μια επέκταση της εξώφλησης του δανείου που θα καταστήσει την αποπληρωμή πιο βιώσιμη.
Πολλή συζήτηση γίνεται επίσης γύρω από την ανάγκη για ανάπτυξη ώστε να αντισταθμιστούν οι αρνητικές επιπτώσεις από την επιβολή υψηλών φόρων και τις περικοπές μισθών, αλλά όλα αυτά είναι απλώς ένα θέατρο. Όλοι οι επενδυτές γνωρίζουν ότι μια χώρα που πρόκειται να χρεωκοπήσει κάθε άλλο παρά είναι ιδανικό μέρος για επενδύσεις. Δεν είναι ζήτημα του αν θα υπάρχουν κίνητρα, αλλά είναι ζήτημα του να ζεις μέσα σε ένα κτήριο το οποίο είναι παγιδευμένο με εκρηκτικά (γιατί είναι βέβαιο ότι η χρεωκοπία δεν θα αργήσει με ένα χρέος που συνεχώς αυξάνεται). Ποιος λογικός άνθρωπος θα ήθελε να κατοικήσει σε ένα τέτοιο κτήριο, όσα κίνητρα και αν του έδιναν;
Ο προϋπολογισμός του 2010 βγήκε εντελώς εκτός στόχου. Οι εμπορικές συναλλαγές μειώθηκαν καθώς οι πολίτες γενικά έχουν πολύ λιγότερα χρήματα στα χέρια τους, πράγμα που αναιρεί την επίδραση της αύξησης της φορολογίας (μείωση συναλλαγών = μικρότερη συνολική φορολογία). Οι περισσότεροι από τους στόχους του προϋπολογισμού έχουν επιτευχθεί με την αναβολή των δημοσίων δαπανών. Το κράτος δεν πληρώνει τους προμηθευτές του και τους αναδόχους, με αποτέλεσμα να τους δημιουργεί τεράστια προβλήματα.
Τον τελευταίο καιρό, απολύθηκε ακόμη και το προσωπικό που εργάζεται στη συλλογή και τον χειρισμό απορριμμάτων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να έχουν συσσωρευθεί στην Αθήνα σωροί σκουπιδιών μέσα σε ένα μήνα. Τώρα, βλέποντας τη φρικτή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η πόλη, προσπαθούν να επαναπροσλάβουν κάποιους από το απολυμένο προσωπικό για να χειριστεί την κατάσταση, η οποία είναι πλέον ανεξέλεγκτη.
Η Αυστριακή υπουργός της ΕΕ παρατήρησε πως η Ελλάδα πήρε λάθος δρόμο όσον αφορά τους στόχους του μνημονίου ΔΝΤ + ΕΕ και άφησε να εννοηθεί ότι δεν θα πρέπει να σταλούν άλλα πακέτα στην Ελλάδα, λόγω του ότι οι αποστολές των πακέτων που ήδη στάλθηκαν έγιναν υπό όρους και συγκεκριμένους στόχους που δεν επιτεύχθηκαν. Ωστόσο, οι αξιωματούχοι της ΕΕ και του ΔΝΤ το αγνόησαν εσκεμμένα και έστειλαν νέο πακέτο.

Β. Οι εκλογές του Νοεμβρίου
Οι περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου έγιναν στα πλαίσια ενός εκβιαστικού ερωτήματος που έθεσε ο πρωθυπουργός στο λαό. Σε συνέντευξή του που μεταδόθηκε από όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς δήλωσε ότι, αν στις περιφερειακές εκλογές δεν έπαιρνε το κόμμα του μήνυμα στήριξης μέσω της λαϊκής ψήφου, τότε - υπαινίχθηκε - όλες οι προσπάθειες της κυβέρνησης θα πήγαιναν χαμένες και η χώρα θα πορευόταν προς την πτώχευση. Με άλλα λόγια, είπε στον λαό: "Ή ψηφίζεις τους υποψήφιούς μου ή θα χρεωκοπήσει η χώρα". Ρίχνοντας ο Παπανδρέου έναν τέτοιο εκβιασμό στο τραπέζι, τα σπρεντς των ελληνικών ομολόγων εκτινάχθηκαν από 650 σε 900 μονάδες, γεγονός που έπληξε άμεσα την ικανότητα της χώρας να δανειστεί από τις αγορές.
Μετά από ένα τέτοιο δίλημμα, περίπου το 40-45% του εκλογικού σώματος δεν προσήλθε καν να ψηφίσει, σημειώνοντας ρεκόρ αποχής. Προφανώς οι ψηφοφόροι δεν ήταν διατεθειμένοι να επιλέξουν υποψηφίους ούτε από την κεντροδεξιά ούτε από την κεντροαριστερά, αφού ένοιωθαν αηδιασμένοι από την όλη κατάσταση.
Μετά τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων, ο Παπανδρέου δήλωσε μεταξύ άλλων ότι αισθάνεται ευτυχής που υποστηρίχθηκε και ερμήνευσε τα αποτελέσματα ως εντολή του λαού που του επέτρεψε να συνεχίσει το έργο του. Ωστόσο, το πραγματικό ποσοστό ψήφων που έλαβε σε σχέση με το συνολικό εκλογικό σώμα ήταν περίπου 20%, ποσοστό δραματικά μικρό σε σχέση με αυτό που είχε προκύψει από παλιότερες εκλογές αναμετρήσεις.
Η γενική εκτίμηση είναι ότι γύρω στα τέλη Μαρτίου με αρχές Απριλίου, οπότε θα κλείσουν 18 μήνες από τις τελευταίες εκλογές, θα διεξαχθούν βουλευτικές εκλογές, προκειμένου ο Παπανδρέου να σχηματίσει νέα κυβέρνηση, που αυτή τη φορά θα βασιστεί σε κάποια μορφή συνασπισμού του κυβερνώντος κόμματος με δύο ή τρία μικρότερα κόμματα.
Σε περίπτωση που διεξαχθούν εκλογές σε 18 μήνες, τότε τα κόμματα θα έχουν τη δυνατότητα να επιλέγουν τους βουλευτές που θα στείλουν στο κοινοβούλιο αφού θα έχουν προηγουμένως καταρτίσει λίστες με αριθμούς προτεραιότητας, αντί να επιτρέπουν στο εκλογικό σώμα να επιλέγει το ίδιο τους βουλευτές που προτιμά να στείλει στο κοινοβούλιο. Το ζήτημα αυτό είναι εξαιρετικής σημασίας, δεδομένου ότι κάποια μέλη του κοινοβουλίου έχουν ήδη αρχίσει να αμφιταλαντεύονται ως προς την στήριξη τους ή μη προς τα κόμματα στα οποία ανήκουν. Το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα έντονο μέσα στο κυβερνών κόμμα. Επομένως, η κυβέρνηση ευχαρίστως θα αντάλλαζε τέτοιους βουλευτές με άλλους, πιο συνεργάσιμους.

Γ. Τα ελληνικά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου
Τους τελευταίους δύο μήνες κάποιοι δημοσιογράφοι γνωστών ΜΜΕ έχουν ασχοληθεί έντονα με το θέμα των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που υπάρχουν στο ελληνικό υπέδαφος. Υπάρχουν αρκετά στοιχεία που καταδεικνύουν ότι υπάρχουν σημαντικά αποθέματα, τα οποία θα απέτρεπαν το δυσάρεστο ενδεχόμενο της χρεωκοπίας της χώρας. Ωστόσο, παρέμειναν μέχρι σήμερα (εσκεμμένα) ανεκμετάλλευτα. Μετά από την πίεση που ασκήθηκε μέσω των μέσων ενημέρωσης, παρατηρήθηκε κάποια κινητικότητα από πλευράς των υπουργείων για την ίδρυση ενός κρατικού φορέα ο οποίος θα είναι υπεύθυνος για την διαχείριση συμφωνιών με διεθνείς εταιρίες οι οποίες θα αφορούν την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.
Η χρεωκοπία της χώρας αρχικά και στη συνέχεια η εξαγωγή των κοιτασμάτων πετρελαίου που διαθέτει δεν μπορεί παρά να θυμίζει το ντοκυμαντέρ "Εξομολογήσεις ενός οικονομικού δολοφόνου". Στην ταινία ο δολοφόνος ομολογεί ότι, αφού κλιμακωθεί η διαδικασία δανεισμού μιας χώρας, τότε εισβάλλουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για να αρπάξουν τον ορυκτό πλούτο της.

Δ. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις
Η Τουρκία έχει αρχίσει να παίρνει πρωτοβουλίες, ενώ παρατηρείται μια μυστική διπλωματία σε εξέλιξη ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Η Τουρκία προβάλλει αρκετές αξιώσεις στο Αιγαίο και τη Θράκη, ενώ η Ελλάδα σε γενικές γραμμές τηρεί στάση υποτακτική. Όσον αφορά την άμυνα, η Τουρκία έχει κάνει πρόταση για μείωση των αμυντικών δαπανών - πράγμα που η Ελλάδα εφαρμόζει. Ωστόσο, η ίδια η Τουρκία έχει αυξήσει σημαντικά τις δαπάνες της μέσω της σύναψης νέων συμβάσεων αγοράς αμυντικού εξοπλισμού. Σε 5 με 7 χρόνια η ισορροπία δυνάμεων θα μετατοπιστεί σε μεγάλο βαθμό υπέρ της Τουρκίας, πράγμα που σαφώς σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν θα είναι σε θέση να αμυνθεί δεόντως σε περίπτωση επίθεσης εναντίον της.
Νέα προκλητικά σχέδια ήλθαν στο φως πρόσφατα, τα οποία αυτή τη φορά αφορούσαν το τουρκικό ναυτικό και τον τρόπο με τον οποίο οι Τούρκοι σχεδίαζαν να προκαλέσουν μια σύγκρουση που θα οδηγούσε στην κατάληψη ενός ελληνικού νησιού. Όλα αυτά αποτελούν μέρος κινήσεων εκ μέρους των στρατηγών με σκοπό να γίνει ένα πραξικόπημα που θα ανατρέψει την ισλαμική κυβέρνηση. Για να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο, ο στρατός χρειάζεται ενίσχυση της λαϊκής στήριξης, η οποία θα ενεργοποιηθεί μόνο μέσω της "εξαγωγής" της κρίσης και της αναζωπύρωσης του πατριωτισμού και της έχθρας εναντίον της Ελλάδας.

Ε. Τα μέσα ενημέρωσης
Τα μαζικά μέσα ενημέρωσης εξακολουθούν να κάνουν αυτό που γνωρίζουν καλύτερα: να χειραγωγούν τις μάζες. Δημιουργούν πόλωση στον πληθυσμό, κρύβουν γεγονότα (και ιδιαίτερα γεγονότα που δεν τους συμφέρουν να προβάλλουν, όπως απεργίες, προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, κλπ), παραποιούν την αλήθεια και, σε γενικές γραμμές, είναι πολύ συνεργάσιμα με το σύστημα. Χτυπούν ή αποκρύπτουν ο,τιδήποτε θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει το περιβάλλον που έχει στηθεί από το σύστημα.

ΣΤ. Τα συνδικάτα
Οι ηγεσίες των εργατικών συνδικάτων δεν έχουν πάψει να είναι εξαιρετικά συνεργάσιμες με την κυβέρνηση με το να μην προβαίνουν σε μια γενική απεργία που θα παραλύσει τα πάντα. Όλες οι ενέργειές τους είναι σποραδικές, όπως οι μονοήμερες απεργίες, οι οποίες δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα.

Ζ. Η Δικαιοσύνη
Το μνημόνιο ΔΝΤ-ΕΕ παρουσιάστηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας από τον Δικηγορικό Σύλλογο και άλλες ομάδες εργαζομένων, με σκοπό να ακυρωθεί ως αντισυνταγματικό. Η σύμβαση αυτή παραβιάζει το Σύνταγμα κατάφωρα και με πολλούς τρόπους. Για παράδειγμα, δεν ψηφίστηκε από τα 3/5 των βουλευτών, όπως απαιτεί το Σύνταγμα. Επίσης επιτρέπει στον υπουργό οικονομικών να υπογράφει συνθήκες για λογαριασμό της χώρας χωρίς να έχει προηγηθεί ο προβλεπόμενος από το Σύνταγμα κοινοβουλευτικός έλεγχος.
Αρχικά, η κυβέρνηση δεν απέστειλε καν την αίτηση για τα απαραίτητα στοιχεία στο δικαστήριο, με αποτέλεσμα να αναβληθεί η εκδίκαση της υπόθεσης για ένα μήνα. Στη συνέχεια, όταν τελικά ο νομικός σύμβουλος της κυβέρνησης προσκόμισε τα στοιχεία στο δικαστήριο, ο δικαστής προέβη σε μια εισαγωγική θέση σύμφωνα με την οποία το μνημόνιο είναι νόμιμο, έγκυρο και συνταγματικό, πράγμα το οποίο αντιστρατεύεται κάθε λογική. Η τελική ετυμηγορία θα ανακοινωθεί κατά πάσα πιθανότητα μεταξύ 20 και 30 Δεκεμβρίου 2010.
Αν η Δικαιοσύνη δεν κατορθώσει να υπερασπίσει το Σύνταγμα, τότε τα πράγματα θα πάρουν πολύ χειρότερη τροπή. Σύμφωνα με αυτό το πιθανό σενάριο, όλοι οι κρατικοί μηχανισμοί θα έχουν αποδειχθεί διεφθαρμένοι και ανίκανοι να υπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα. Αντίθετα, θα έχει αποδειχθεί ότι υπηρετούν μυστικά, εκτός Ελλάδας συμφέροντα. Στην περίπτωση αυτή, ο λαός θα πρέπει να έχει τον τελικό λόγο στην τήρηση του Συντάγματος έναντι όλων των διεφθαρμένων θεσμών που το απειλούν.

Η. Ο λαός
Κρίνοντας από συζητήσεις στις οποίες παρευρέθηκα, οι περισσότεροι πολίτες νοιώθουν οργή, αλλά είναι και κάποιοι που έχουν αρχίσει να συμβιβάζονται και σκέφτονται: "Τι να γίνει; Έτσι έχουν τα πράγματα και δεν αλλάζουν". Μάλιστα, τώρα που χώρες όπως η Ιρλανδία έχουν περιέλθει σε παρόμοια δεινή θέση, ίσως σε αυτή την μερίδα των Ελλήνων να έχει μετριαστεί η δυσαρέσκεια σε σχέση με πριν. Είναι θέμα ψυχολογίας. Άλλοι αναρωτιούνται πότε θα γίνει μια έκρηξη λαϊκής αντίδρασης καθώς μας φτωχαίνουν σταδιακά. Αλλά αν τα μέσα ενημέρωσης αποκρύπτουν το γεγονός ότι οι πολίτες κατεβαίνουν μαζικά στις διαδηλώσεις, τότε δεν υπάρχει ελπίδα ούτε για ατομικές διαμαρτυρίες. Τα ΜΜΕ παίζουν σημαντικότατο ρόλο με το να υποβιβάζουν τον τρόπο με τον οποίο οργανώνονται οι πορείες διαμαρτυρίας και με το να μοντάρουν τα πλάνα ανάλογα με το τι τους συμφέρει να δείξουν στις μάζες, οι οποίες κατά κανόνα δεν βγαίνουν στο δρόμο να διαμαρτυρηθούν (αλλά θα το έκαναν, αφού δεν έχουν τίποτε να χάσουν, αν ήξεραν ότι κι άλλοι εκατοντάδες χιλιάδες απλοί πολίτες θα κατέβαιναν). Δεν είναι συμπτωματικό το γεγονός ότι στα μέσα ενημέρωσης γίνεται μείωση της φορολογίας ενώ σε όλους τους άλλους τομείς επιβάλλονται αυξήσεις.
Κατά τα άλλα, έχει παρατηρηθεί ταχεία αύξηση του ποσοστού αυτοκτονιών και των κρουσμάτων ψυχικών παθήσεων στον πληθυσμό. Επίσημες έρευνες δείχνουν πως οι ψυχικές διαταραχές, το άγχος και οι ασθένειες που σχετίζονται με το στρες που οφείλεται στην οικονομική ένδεια ή το αίσθημα απόγνωσης μετά από την απόλυση αυξάνονται ραγδαία.
Είναι απίστευτο, αλλά λόγω ανεπαρκούς ενημέρωσης, κάποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η κρίση είναι κάτι προσωρινό που θα περάσει σύντομα. Αυτοί που καταλαβαίνουν λίγο περισσότερα δεν βλέπουν φως στο βάθος του τούνελ, και το χειρότερο είναι ότι δεν βλέπουν να υπάρχει τρόπος επίλυσης των προβλημάτων που ήδη μαστίζουν την ελληνική κοινωνία. Δεν υπάρχει πολιτικό κόμμα που μπορεί να παίξει το ρόλο ενός Μεσσία και οι πολίτες θα πρέπει να βρούν έναν τρόπο να αυτοοργανωθούν σε ένα νέο πολιτικό κόμμα. Τα παλιά κόμματα, με τα παλιά πρόσωπα, έχουν χάσει την ευρεία υποστήριξή τους και αυτό μπορεί να αποδειχθεί αξιοποιήσιμο από τις δυνάμεις του συστήματος, οι οποίες ενδεχομένως να σχηματίσουν κάποιο νέο κόμμα που θα υπόσχεται ένα δρόμο της "κοινής λογικής".

Σήμερα κατέβηκαν σε πανελλαδική απεργία οι υπάλληλοι του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Στην Αθήνα είχαν εξαγγελθεί πορείες παρά την πιθανότητα βροχόπτωσης. Πάνω από 80.000 εργαζόμενοι κατέβηκαν στους δρόμους για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στα νέα μέτρα της κυβέρνησης που συμπεριλαμβάνουν περικοπές μισθών και τροπολογίες στην εργατική νομοθεσία υπέρ των εργοδοτών.
Η αστυνομία έκανε υπερβολική χρήση όχι μόνο δακρυγόνων αλλά και βίας, προκαλώντας σε αρκετές περιπτώσεις τους διαδηλωτές. Κάποιοι πολίτες που έτυχε να δουν έναν βουλευτή και πρώην υπουργό σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας τον κυνήγησαν, τον έβρισαν και (δεν γνωρίζω ακριβώς πώς) τον χτύπησαν, αφού έδειχνε να είναι αιμόφυρτος. Το γενικό αίσθημα των διαδηλωτών είναι έντονα αρνητικό, αφού θεωρούν ότι όλοι οι βουλευτές, πρώην υπουργοί κλπ. είναι κλέφτες που τους αξίζει ξυλοδαρμός ή και κρέμασμα.
Για άλλη μια φορά οι δημοσιογράφοι απεργούν, πράγμα που σημαίνει ότι όλος ο πλανήτης θα έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει όλα όσα εκτυλίσσονται στην Αθήνα εκτός από τους εδώ Έλληνες. Πρόκειται για άλλη μια επιχείρηση "μπλακ άουτ των ΜΜΕ" που στόχο έχει να υποβαθμίσει και επομένως και να συνθλίψει την λαϊκή αντίδραση, δίνοντας την εντύπωση στον ελληνικό λαό ότι δεν υφίσταται καν.
Εδώ θα μπορέσετε να δείτε κάποια πλάνα από αυτά που δεν επέτρεψαν στους ίδιους τους Έλληνες να δουν:
http://www.youtube.com/watch?v=GrTui2D8_9o

Όλη μέρα παρακολουθούσα εσωτερικές ειδήσεις στην τηλεόραση μόνο και μόνο για να δω πώς θα καλύψουν τα προχθεσινά γεγονότα στο κέντρο της Αθήνας. Και δεν με ξάφνιασαν καθόλου. Για μια ακόμη φορά δεν ανέφεραν ούτε έδειξαν πλάνα με τους πάνω από 100.000 διαδηλωτές. Αντίθετα μείωσαν τον αριθμό τους σε "15-20.000" και άφησαν όλο τον τηλεοπτικό χρόνο των δελτίων να αναλωθεί σε ρεπορτάζ και σχόλια για πολιτικούς που έπεσαν θύματα ξυλοδαρμού αντί στην κάλυψη των διαδηλώσεων.
Τέσσερα ήταν τα κύρια σημεία στα οποία θα μπορούσαν να εστιάσουν την προσοχή τους οι δημοσιογράφοι:
α) Η γενική απεργία.
β) Η συμμετοχή σε διαδηλώσεις πάνω από 100.000 εργαζομένων.
γ) Τα βίαια επεισόδια που προκάλεσαν 100 βάνδαλοι, τα οποία επέτρεψαν στην αστυνομία να "σπάσει" την πορεία έτσι ώστε να μην φτάσει στον τελικό προορισμό της, δηλ. στο κτίριο του Κοινοβουλίου, αλλά και η υπερβολική αντίδραση των αστυνομικών και η ενασχόλησή τους με τα στοιχεία αυτά έτσι ώστε να μπορέσει τελικά να "σπάσει" η πορεία.
δ) Ο ξυλοδαρμός ενός πολιτικού.

Από τα τέσσερα αυτά θέματα καλύφθηκαν σχεδόν αποκλειστικά - και προβλέψιμα - το (γ) και το (δ). Οι δημοσιογράφοι δεν ανέφεραν καν το γεγονός ότι η αστυνομία έκανε υπερβολική χρήση βίας, σπρώχνοντας τους διαδηλωτές με τις μοτοσυκλέτες τους, χρησιμοποιώντας υπερβολικές ποσότητες χημικών ουσιών και προβαίνοντας σε παράνομες συλλήψεις. Δεν ανέφεραν ούτε καν ότι έδρασαν οι γνωστοί προβοκάτορες, οι οποίοι πυροδότησαν αποκλειστικά τα επεισόδια.

Συμπέρασμα: Όλοι πλέον έχουν αρχίσει να κατανοούν πώς λειτουργεί η αστυνομία. Αυτό που κάνουν είναι να χρησιμοποιούν προβοκάτορες που αρχίζουν τη δράση τους προκαλώντας φθορές, οι οποίες στη συνέχεια χρησιμοποιούνται ως αφορμή για να "σπάσει" μέσα σε λίγη ώρα μια ογκώδης πορεία. Όλοι όσοι συμμετείχαν στην πορεία που έγινε στις 15 Δεκέμβρη είναι πεισμένοι ότι η αστυνομικοί δρούσαν μετά από εντολές να "σπάσουν" την πορεία έτσι ώστε οι διαδηλωτές να μην φθάσουν στη Βουλή. Αυτό φάνηκε με τον τρόπο που τους επιτέθηκαν έγκαιραν και τους διέλυσαν προτού προλάβει ένας ικανός αριθμός να φθάσει στη Βουλή και ενδεχομένως να αρχίσει να αντιδρά βίαια εναντίον πολιτικών ή να φωνάζει συνθήματα εναντίον τους, αποκαλώντας τους κλέφτες, προδότες, κλπ. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι αστυνομικοί έκαναν μια προληπτική επίθεση (κατά το "pre-emptive strike") φυσικά με τη βοήθεια των "προβοκατόρων". Το άλλο που παρατήρησε και συζήτησε έντονα ο κόσμος ήταν το γεγονός ότι οι "προβοκάτορες", οι οποίοι ήταν και οι μόνοι που προκαλούσαν βίαια επεισόδια, βάδιζαν ελεύθεροι δίπλα στους αστυνομικούς, οι οποίοι δεν έκαναν απολύτως τίποτε, τη στιγμή που θα μπορούσαν εύκολα να τους συλλάβουν. Αντίθετα, οι αστυνομικοί χτυπούσαν τον απλό λαό που κατέβηκε για να διαδηλώσει, ενισχύοντας έτσι το για κάποιους "υποθετικό" σενάριο της χρήσης έμμισθων προβοκατόρων.

Αναγνώστης

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση