Το κρύο έρχεται σιωπηλό

Κρυώνω. Και το καλοριφέρ σβηστό. Οποτε το μοιράζομαι με τους γύρω μου, συναινούν και επαυξάνουν, μεταφέροντας προσωπικές ή συγγενικές εμπειρίες. Οι πληροφορίες για συρράξεις εντός των πολυκατοικιών πληθαίνουν. Οσο και αν η μεσο-μικροαστική αθηναϊκή πολυκατοικία δεν ήταν ποτέ υπόδειγμα αρμονικής συνύπαρξης και οι έριδες απλώνονταν με την ταχύτητα της υγρασίας στον τοίχο, τον τελευταίο καιρό οι φωνές υψώθηκαν και οι, ούτως ή άλλως, τραυματισμένες αν(τ)οχές δεν αφήνουν περιθώρια για προσχήματα. Ο ετήσιος, καθιερωμένος, καβγάς για τις ώρες που μένει αναμμένο το καλοριφέρ παίρνει τις διαστάσεις μικρών, αυτόνομων, δραμάτων. Η διαφωνία δεν είναι η, έως σήμερα, συνήθης. Ο χαρακτήρας του μάλλον ηλικιωμένου, μίζερου και σπαγκοραμένου έχει πάρει πλέον τη θέση του στην (πλούσια) πινακοθήκη των διαμερισματικών ηρώων. Είναι διαχρονικός αλλά παρωχημένος.
Ο φετινός χειμώνας είναι ήδη δύσκολος. Ολα γίνονται μέρα με τη μέρα πιο συγκεκριμένα, απτά και... κρύα. Το πετρέλαιο θέρμανσης θα χρησιμοποιείται εκτάκτως και θα μοιάζει ολοένα και περισσότερο με κοινωνικό μποναμά.
Ο φετινός χειμώνας παγώνει στοιχειώδεις ανάγκες και αναδεικνύει τη ζέστη σε πολυτέλεια. Οχι δεν θα λειτουργήσει το καλοριφέρ μέχρι η θερμοκρασία να πέσει τόσο ώστε η διαφορά ανάμεσα στο έξω και το μέσα να μηδενιστεί. Επιστρατεύονται αερόθερμα, σόμπες αλογόνου, αιρκοντίσιον. Και οι αυξήσεις στο ρεύμα; Κουβέρτες φλις λοιπόν, φούτερ με επένδυση, πασμίνες. Η δραστηριότητα περιορίζεται στο ένα δωμάτιο που θερμαίνεται. Για να κυκλοφορήσεις στο υπόλοιπο σπίτι είναι μια απόφαση τολμηρή, που προϋποθέτει ψυχική προετοιμασία και σκληραγωγία.
Οσοι αποφασίζουν να διαμαρτυρηθούν μειοψηφούν. Σε ορισμένες πολυκατοικίες η διαχειρίστρια αποχωρεί απαυδησμένη ή αναποφάσιστη από το πεδίο (συνήθως την είσοδο) των συγκρούσεων. Σε άλλες, παίρνουν μέτρα πιο δραστικά και κλειδώνουν τον καυστήρα μέχρι νεωτέρας. Ο γείτονας που μέχρι πέρυσι ήταν στο πλευρό σου (στη μαχητική ομάδα «ανάψτε τη θέρμανση»), φέτος έχει αποσυρθεί διακριτικά. Κλείνεται στο σπίτι, δεν συμμετέχει. Δεν θέλει να εκθέσει την αδυναμία του, νιώθει άβολα με την ανημπόρια του.
Ολα αυτά συμβαίνουν σιωπηλά. Δεν ανακοινώνονται σαν αυξήσεις στην τιμή του λίτρου, σαν αποφάσεις των Συνδέσμων Εμπόρων Υγρών Καυσίμων, σαν αδιέξοδες συναντήσεις με τον υπουργό Οικονομικών. Συμβαίνουν μέσα στα διαμερίσματα, σε πριονισμένους μισθούς, κολοβές συντάξεις και ανεπαρκή εισοδήματα. Ανάμεσα σε εκείνους που κρυώνουν ή δεν κρυώνουν, που διεκδικούν θέρμανση άφθονη ή περιορισμένη και επιχειρηματολογούν με σθένος, αρχίζει να πληθαίνει μια τρίτη κατηγορία: εκείνων που αποσύρονται όχι στο κρύο αλλά στη σκιά.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση