Ο Θεόδωρος και η Θεοδώρα αγκαλιά στο ΔΝΤ
Χθες, λοιπόν, έσμιξαν τ’ αηδόνια! Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και η κυρία Μπακογιάννη, όλως… τυχαίως, συνέπεσαν στις απόψεις τους! Και τι μας είπαν;
Να μην δαιμονοποιούμε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο!
Μάλιστα ο κύριος Αντιπρόεδρος, σε μια …έκρηξη ειλικρίνειας μας απεκάλυψε, θέτοντας το αμείλικτο ερώτημα, τι παραπάνω μέτρα θα μας επιβάλλει το ΔΝΤ, απ’ όσα έπρεπε να πάρουμε μόνοι μας για να αντιμετωπίσουμε την βαθειά οικονομική κρίση της χώρας!
Αφού είναι έτσι τα πράγματα κύριε Αντιπρόεδρε, γιατί δεν πήρατε τα μέτρα έξη μήνες νωρίτερα για να γλυτώσει η χώρα από τα τοκογλυφικά επιτόκια με τα οποία δανείζεται;
Αφού είναι τόσο καλό... ΔΝΤ, γιατί δεν προσφύγατε από το περασμένο Φθινόπωρο;
Αφού ήταν τόσο αναγκαία αυτά τα μέτρα γιατί δεν τα περιελάβατε στο κυβερνητικό σας πρόγραμμα και να μας ενημερώσετε προεκλογικά, για να πάρουμε και εμείς τα... μέτρα μας;
Και αφού, τέλος πάντων, αποτελεί μονόδρομο το ΔΝΤ, γιατί δεν έχετε τη γενναιότητα να μας το πείτε ευθέως, αλλά συνεχίζετε τα ήξεις-αφίξεις!
Η κυρία Μπακογιάννη διχάζει την παράταξη
Όσον αφορά στην κυρία Μπακογιάννη, επέλεξε το βήμα του προσυνεδρίου του κόμματος για να διαφοροποιηθεί σε μια καίρια πολιτική επιλογή του Αντώνη Σαμαρά. Με τη χθεσινή της τοποθέτηση:
α) τροφοδοτεί την επικοινωνιακή προπαγάνδα της κυβέρνησης, η οποία σε μια συγκυρία που βάλλεται πανταχόθεν, βρίσκει έναν ανέλπιστο (ή μήπως όχι και τόσο ανέλπιστο) σύμμαχο.
β) επαναφέρει την εσωστρέφεια στη Ν.Δ. σε μια στιγμή που το κόμμα έχει τη μεγάλη ευκαιρία να επιφέρει ένα σημαντικό αντιπολιτευτικό πλήγμα στην κυβέρνηση.
Θεωρώ τη χθεσινή παρέμβαση της κυρίας Μπακογιάννη άκρως διχαστική.
Αν, όντως, πιστεύει ότι δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε το ΔΝΤ (και δεν έχω κανένα πρόβλημα αν το πιστεύει), τη στιγμή που η ηγεσία του κόμματος στο οποίο ανήκει, επενδύει πολιτικώς στην ακριβώς αντίθετη άποψη, τότε έπρεπε να βρει τη πολιτική γενναιότητα και ν’ αποχωρήσει από το κόμμα αυτό.
Δεν νομιμοποιείται να συμμετέχει στις εσωκομματικές διαδικασίες, όταν διαφωνεί με μια κεντρική επιλογή του κόμματος.
Δεύτερον, χθες ο Αντώνης Σαμαράς δεν αξιοποίησε μια λαμπρή ευκαιρία να θέσει, από του βήματος του Συνεδρίου, την κυρία Μπακογιάννη εκτός κόμματος. Για να έπαιρνε η απόφασή του αυτή και την, επί τόπου, έγκριση των μελών του κόμματος!
Η χθεσινή διαφωνία της κυρίας Μπακογιάννη, δεν είναι μια απλή, μια συνήθης διαφωνία. Αντίθετα, αποτελεί μια κάθετη αντίθεση σε μια κορυφαία επιλογή της ηγεσίας.
Όταν διαφωνείς σ’ ένα τόσο σημαντικό θέμα, δεν νομιμοποιείσαι να παραμένεις εντός, γιατί διαιρείς το κόμμα!
Το διχάζεις!
Υπονομεύεις την προοπτική του!
Και το χειρότερο, συντάσσεσαι πλήρως με την επίσημη κυβερνητική πολιτική!
Αμφιβάλλει κανείς ότι από σήμερα, κάθε φορά που ένα στέλεχος της Ν.Δ. θα τοποθετείται εναντίον της προσφυγής της χώρας στο ΔΝΤ, η δηκτική παρατήρηση θα είναι «μα η κυρία Μπακογιάννη, είπε να μη δαιμονοποιούμε το ΔΝΤ;»
«Η κυρία Μπακογιάννη έχει τις απόψεις της», θα απαντά ο δυστυχής εκπρόσωπος της Ν.Δ.
Για να επανέρχεται δριμύτερος, ο συνομιλητής του «μα η κυρία Μπακογιάννη, δεν είναι ένα απλό στέλεχος, πήρε το 40% στην εσωκομματική διαδικασία!’
Και στη συνέχεια η συζήτηση θα εκτρέπεται στα εσωκομματικά της Ν.Δ. προς αγαλλίαση των κυβερνητικών στελεχών.
Τι άλλο πρέπει να περιμένουμε;
Κάθε στέλεχος, πολλώ δε μάλλον ένα προβεβλημένο, οφείλει να στηρίζει τις κεντρικές επιλογές του κόμματος και όταν ακόμα διαφωνεί! Κυρίως όταν διαφωνεί!
Τα κόμματα εξουσίας επιβάλλεται ν’ αποδέχονται και τη διαφορετική άποψη και τις διαφωνίες, ακόμα και τις τάσεις. Όμως, δεν έχουν καμιά προοπτική εξουσίας όταν είναι διχασμένα σε κορυφαίες επιλογές. Στα θέματα αυτά, είτε συμφωνείς και παραμένεις, είτε διαφωνείς και φεύγεις. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή γιατί διαφορετικά καταδικάζεις το κόμμα μονίμως στην αντιπολίτευση και σταδιακά στη συρρίκνωση και το περιθώριο.
Πηγή
Αναρτήσεις
Ωραιο βλακοζευγαρο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΜ