Η Μπακογιάννη πόλωσε το κλίμα στο κόμμα της ΝΔ

Τώρα θα βγάλει και τα τσομπανόσκυλα…

Η κυρία Μπακογιάννη σχίζει τα ιμάτιά της προκειμένου να πείσει (φυσικά απευθύνεται μόνο προς ηλιθίους και σε κάποιους που πιστεύουν πως μαζί της μπορούν να βολέψουν τα παιδιά τους) πως το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η ενότητα της παράταξης!
«Εγώ ποτέ δεν έλειψα από την παράταξη, ποτέ δεν έφυγα και ήμουνα πάντα εδώ για να δίνω τις μάχες μου…»! Η δήλωση αυτή, φυσικά ανήκει στην κόρη του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η οποία έτσι έστειλε το μήνυμα της έναρξης του αγώνα με τα χτυπήματα κάτω από τη μέση. Και έτρεξαν οι γνωστοί παρατρεχαμενοί της, αυτοί που κυκλοφορούσαν μαζί της αγκαζέ και φώτισαν το πολιτικό τοπίο με την «ιστορική» τους γνώση!!!
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος «πήρε τα μήνυμα» και αποφάσισε να απομακρυνθεί από την πολιτική δυσωδία που άρχισε να εκπέμπεται, αλλά κι επειδή βλέποντας πως η μάχη έχει περιοριστεί ανάμεσα σε Σαμαρά και Μπακογιάννη, δεν θέλησε να καταχωρηθεί στους ηττημένους.
Ο Αντώνης Σαμαράς γνωρίζοντας από το παρελθόν τις τακτικές της «οικογένειας», δεν έδειξε να ξαφνιάζεται και άρχισε την προσωπική του επικοινωνιακή επίθεση, ελπίζοντας πως στις τάξεις των νεοδημοκρατών ψηφοφόρων κυριαρχεί ακόμη η πολιτική μνήμη, αλλά κυρίως η πολιτική κρίση για τα όσα δυσάρεστα έπληξαν το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας κατά την τελευταία του κυβερνητική περίοδο. Γνωρίζοντας την σκληρότητα της αντίπαλης πλευράς, επιτίθεται με βάση το συναίσθημα, χωρίς να αποδέχεται στο πλευρό του τους βαρώνους, οικογένειες ή εμπλεκόμενους σε σκάνδαλα.
Όμως, η τελική ευθεία προς την εσωκομματική κάλπη για την ανάδειξη αρχηγού στο κόμμα, μόλις είχε αρχίσει. Η κυρία Μπακογιάννη μέσα από την συγκεκριμένη της δήλωση (η οποία πέρασε ασχολίαστη από όλα σχεδόν τα ΜΜΕ τα οποία κάλυπταν και συνεχίζουν να καλύπτουν με το νόμο της ομερτά τις δραστηριότητες της Ντόρας) απλά «έδειξε τα δόντια της» και δήλωσε ξεκάθαρα πως είναι αποφασισμένη «να πάρει το κόμμα» με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο… Και πρώτη άνοιξε τον χορό «των μαχαιριών στην πλάτη».
Όμως, η δήλωσή της, αυτή καθεαυτή, έχει ιδιαίτερη σημασία πέρα από την ό,ποια σηματοδότηση προς την εσωκομματική σύγκρουση έκρυβε επιμελώς. Παρατηρώντας τα λόγια της κυρίας Μπακογιάννη, διαπιστώνουμε την πρώτη της ανακολουθία: «Εγώ ποτέ δεν έλειψα από την παράταξη, δεν έφυγα και ήμουνα πάντα εδώ για να δίνω τις μάχες μου…»! Και όμως, η κυρία Μπακογιάννη έλειψε… και δεν έδωσε αγώνες… και το έκανε για να γλυτώσει από την δύσκολη πολιτική θέση στην οποία είχε περιέλθει προ καιρού…
Έτσι, προτίμησε να αρρωστήσει προεκλογικά και να μην μπορεί να «συμπαραστέκεται» στον πρωθυπουργό και στον μοναχικό αγώνα που εκείνος έδινε για να μας πείσει πως εάν ψηφιστεί, θα φροντίσει να μας ανταμείψει με πολλά σκληρά μέτρα!!! Η κυρία Μπακογιάννη προτίμησε να κρυφτεί στην ασθένεια, για να μην αντιμετωπίσει το σκάνδαλο της Aegean, το σκάνδαλο της Siemens αλλά και άλλα φαιδρά στα οποία πρωταγωνίστησε κυρίως από τη θέση της υπουργού Εξωτερικών.
Έφυγε τρέχοντας μακριά από τον αγώνα του κόμματός της, εγκατέλειψε την μάχη, επειδή προτίμησε να διασωθεί η ίδια πολιτικά…! Όσο και αν προσπάθησε να θυμίσει την φυγή του Αβραμόπουλου, αλλά και του Σαμαρά και την ανακολουθία τους απέναντι στο κόμμα, η κυρία Μπακογιάννη δεν μπόρεσε να μας κάνει να ξεχάσουμε πως και η ίδια δεν δίστασε να απομακρυνθεί για να διασωθεί… Ακόμη όμως και στην περίπτωση που η ασθένεια ήταν πραγματική, θα έπρεπε να έχει φροντίσει να δώσει σειρά ολόκληρη από τηλεοπτικές συνεντεύξεις και από άρθρα στις εφημερίδες, προκειμένου να πείσει για τις αγνές της προθέσεις και τις πραγματικές της διαθέσεις για την συμπόρευσή της με την αγωνία που ζούσε το κόμμα της. Πόσω δε μάλλον, όταν γνώριζε η ίδια και το Μαξίμου πως οι εκλογές ήταν χαμένη υπόθεση και δεν μπορούσαν παρά μόνο με θαύμα να αναστρέψουν το κλίμα. Στην πολιτική, όμως, δεν γίνονται θαύματα και όλα είναι ελεγχόμενα και καλά προγραμματισμένα επί μακρού χρονικού διαστήματος.
Κι ενώ η κυρία Μπακογιάννη, μπορεί να μην γνωρίζει καλά ιστορία (π.χ. τα περί Σαμαρά και του πατέρα της), ήξερε πολύ καλά πως έπρεπε να φροντίσει για την προσωπική της πολιτική επιβίωση, όπως και τελικά έκανε (καλώς ή κακώς θα το κρίνουν οι ψηφοφόροι της ΝΔ και ο ιστορικός του μέλλοντος).
Αλλά αποτελεί σχήμα οξύμωρο να κατηγορεί άλλους, για υποθέσεις προ 156ετίας (ίσως και περισσότερο), όταν η ίδια είχε εγκαταλείψει τρέχοντας το πεδίο της πολιτικής μάχης που έδινε το κόμμα, του οποίου την αρχηγία σήμερα επιδιώκει… Πόσο παράξενο, πράγματι, είναι, να σε διεκδικεί αυτός που σε έχει εγκαταλείψει στα χειρότερα… Και πόσο πιο παράξενο είναι, αυτός που θέλει να θυμηθείς παλιές ιστορίες, την ίδια στιγμή να απαιτεί να μην θυμάσαι τις… πρόσφατες!
Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση