Ο Σαμαράς, τα τζάκια της ΝΔ και ο υπόγειος πόλεμος

Όσοι γνωρίζουν την πραγματική ιστορία για τα γεγονότα του 1993, αυτή για την οποία ο κύριος Μειμαράκης (για τον οποίο εκφράζω την απογοήτευση μου) λέει πως δεν ξαναγράφεται ξέρουν πως ο Σαμαράς υποχρεώθηκε σε έξοδο από τη Νέα Δημοκρατία.
Θα σας παραπέμψω στο βιβλίο «Από πρώτο χέρι» (Κάκτος 2005) του «μητσοτακικού» Στρατηγού Γρυλλάκη Νικόλαου.
Κάτι λέει ο κ. Γρυλλάκης για το ρόλο του κ. Έβερτ και της κ. Μητσοτάκη (που σήμερα ως εκ θαύματος την υποστηρίζει και επιβεβαιώνει αυτά που αναφέρει ο κ. Γρυλλάκης) για την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Καλό θα ήταν να το διαβάσουν όλοι όσοι θέλουν να πάνε να ψηφίσουν.
Τα τζάκια δε θέλουν Σαμαρά γιατί γνωρίζουν πως δεν μπορούν να σταθούν μπροστά στον πολιτικό του λόγο και την ηθική του. Άλλωστε το βλέπουν όλοι. Όλες οι κλασσικές οικογένειες της ΝΔ στηρίζουν την κ. Μητσοτάκη. Η βάση και γενικότερα η κοινωνία (που τελικά αυτή βγάζει τις κυβερνήσεις) όμως θέλει Σαμαρά και δε θα υποκύψει σε καμιά πίεση. Αλλιώς θα είναι πολλά τα χρόνια της αντιπολίτευσης με αρχηγούς της ΝΔ τους Μητσοτάκηδες. Με την κ. Μητσοτάκη στο τιμόνι πολλά θαναι τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Θυμηθείτε το.
Παρακολουθούμε επίσης το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ να έχουν εφαρμόσει τις τελευταίες ημέρες τη σιγή ασυρμάτου. Και οι δύο περιμένουν νίκη της κ. Μητσοτάκη. Ο εξαφανισμένος τις τελευταίες ημέρες κ. Καρατζαφέρης περιμένει στη γωνία την εκλογή της κ. Μητσοτάκη και προσεύχεται για αυτή, εδραιώνοντας έτσι την ηγεμονία του στο χώρο της λαϊκής Δεξιάς. Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ περιμένει και προσεύχεται και αυτό για την εκλογή της κ. Μητσοτάκη για να αρχίσουν τις εξεταστικές επιτροπές για τη SIEMENS και για την προβολή κάποιον άλλων ζητημάτων που αφορούν την κ. Μητσοτάκη όπως η διένεξή της με το διπλωματικό σώμα, τα ζητήματα με τις πτήσεις στην Κωνσταντινούπολη της Aegean Air αλλά και πολλά άλλα.
Αν δεν εκλεγεί ο Αντώνης Σαμαράς που είναι άφθαρτος, καθαρός και σεμνός πολιτικός η Νέα Δημοκρατία με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα μείνει πολλά χρόνια στην αντιπολίτευση και φυσικά δε θα φταίει κανείς άλλος για αυτό πλην των μελών που θα έχουν υποκύψει σε περίεργες γραμμές… “
Νομίζω ότι η στάση του Σαμαρά υπήρξε πολλά στάδια πατριωτικότερη από τη στάση του “Εθνάρχη” που ουδέποτε υπήρξε ιδιαίτερα πατριώτης, ειδικά στο θέμα της Κύπρου. Βέβαια, ο “Εθνάρχης” δεν ήταν ξεπουλημένος, απλώς ήταν λίγος και δεν μπορούσε να πει ένα “όχι” στους ξένους. Εγγυημένη ανεξαρτησία ήθελαν στην Κύπρο, την έδωσε. Να μην πολεμήσει στην Κύπρο το 1974 ήθελαν, το έδωσε. Διζωνική ήθελαν, το έδωσε. Καλές σχέσεις με τον Τίτο ήθελε και να αγνοήσει τα περί “μακεδονικού έθνους”, τα έδωσε. Να μην κάνουμε έρευνες στο Αιγαίο το 1976 για πετρέλαιο, που είχαμε υπεροπλία πολεμική σε όλα τα επίπεδα και την Τουρκία με εμπάργκο όπλων από το Κογκρέσο των Η.Π.Α., κι αυτό το έδωσε. Όλα τα έδωσε. Κουνήθηκε λίγο κι αυτός όσο καλυπτόταν πίσω από τις επιτυχίες Σαμαρά, συγκινήθηκε στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο που οι ξένοι αβαντάριζαν τις δικές μας θέσεις, λόγω της αποτελεσματικής πολιτικής Σαμαρά, αλλά ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΤΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΕ! Αυτό το τόλμησε μόνον ο Σαμαράς, πράγμα που δείχνει και το πολιτικό του μέγεθος απέναντι στον “Εθνάρχη”. Κλάσεις ανώτερος.
Ο Σαμαράς είναι ο ΜΟΝΟΣ πολιτικός που χρησιμοποιεί τις διεθνές επαφές του για το καλό της χώρας και όχι για το ξεπούλημά της. Ο μόνος. Αυτό είναι που τον ξεχωρίζει και τον αναδεικνύει. Τα όσα λίγα μας έδειξε όσο ήταν Υπουργός Εξωτερικών είναι εκπληκτικά. Είναι για μένα ίσως ο μόνος πολιτικός που έχει ξεφύγει από τη μιζέρια της ψωροκώσταινας.
Όσο για το δάκρυ του Καραμανλή, ήταν 28-4-1992. Δεκαπέντε ημέρες μετά την αποπομπή Σαμαρά. Ιαναουάριο 1993 ο Έβερτ και ο Κανελλόπουλος απειλούσαν να ρίξουν την κυβέρνηση. 22 Ιανουαρίου έγινε η αίτηση για ένταξη των Σκοπίων ως FYROM στον ΟΗΕ. 7 Απριλίου μπήκαν με την σύμφωνη ψήφο της Ελλάδας… Αυτή ήταν η εδραίωση της σημερινής κατάστασης. Είδες εσύ να έκανε ο Καραμανλής ο Α τιποτα απέναντι σε όλα αυτά; Ο Σαμαράς είχε κάνει ήδη το λάθος να παραιτηθεί από βουλευτής (τον έβαλε δηλαδή ο Έβερτ, τάχα θα παραιτούνταν μαζί ταυτόχρονα) και δεν είχε δυστυχώς τη δύναμη να το εμποδίσει. Η ΠολΑν έγινε μετά, Ιούνιο 1993. Η ανατροπή το Σεπτέμβριο. Ίσως λίγο πριν το οριστικό ξεπούλημα. Πράγματι, αν ο Καραμανλής ήθελε μπορούσε να είχε κάνει περισσότερα.
Ο Σαμαράς είχε, ως εκπρόσωπός μας, μια “δουλειά” να κάνει, εν ονόματι όλων των Ελλήνων πολιτών, τους οποίους εκπροσωπούσε.
Με θαυμασμό σήμερα για την τότε στάση του, πιστεύω ότι είναι ο μόνος που τίμησε την εντολή του ελληνικού λαού από τους 300. Ο Σαμαράς παρέσυρε το σύνολο του πολιτικού κόσμου (ακόμη και το λεγόμενο “Εθνάρχη”) σε μια υποστήριξη της θέσης του (που ήταν η θέση όλου του ελληνικού λαού) στο ζήτημα των Σκοπίων.
Σε μερικούς μήνες, ο Σαμαράς έφερε την Ελλάδα σχεδόν σε θέση να κερδίσει ένα θέμα που λόγω όλων των υποταγμένων που προηγήθηκαν, απο Πλαστήρα, Παπάγο, ΚΚ τον Α, ΑΓΠ και Μητσοτάκη, είχε μείνει να σέρνεται με τους Σκοπιανούς να κερδίζουν διεθνώς πόντους.
Πάλι οι κοτζαμπάσηδες νίκησαν, προσωρινά, ξεπουλώντας το θέμα για να μπορούν να κάνουν κουμάντο τη χώρα στις πλάτες μας.
Δεν εξαιρώ ούτε τον “Εθνάρχη” που σήμερα επικαλείται πολιτικά ο Σαμαράς, γιατί τον συμφέρει (καλά κάνει βέβαια, διότι κατάλαβε πώς πρέπει να παίζει στο πολιτικό παιχνίδι). Τότε και ο “Εθνάρχης” έξαναγκάστηκε να στηρίξει τις θέσεις Σαμαρά, διότι δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο: ο Σαμαράς είχε αναδείξει τη μόνη θέση που πραγματικά εξέφραζε όλο το λαό (πλην ΚΚΕ, που είχε όμως λερωμένη τη φωλιά του στο συγκεκριμένο θέμα). Δεν είχαν τη δυνατότητα να πάρουν άλλη θέση, διότι ο Σαμαράς κρατούσε το θέμα ψηλά και αυτό τους εκνεύριζε πάρα πολύ. Δεν μπορούσαν να φερθούν πια στο λαό ως πρόβατο.
Ούτε σήμερα. Και αυτό πάλι γίνεται λόγω Σαμαρά. Τα πράγματα είναι πολύ πιο σημαντικά από ό,τι φαίνονται. Με τον Αντώνη θα έχουμε για πρώτη φορά σωστή εκπροσώπηση ως λαός.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση