Ερντογάν και Νταβούτογλου: Τους χωράει και τους δύο η Τουρκία;

Αναμένεται σύγκρουση μεγατόνων

ή απλή μοιρασιά της εξουσίας…;

Πέρα από τις όποιες συναισθηματικές φορτίσεις υπάρχουν στην Ελληνική πλευρά, σχετικά με την δράση αλλά και την γενικότερη «πρόοδο» της Τουρκίας στην διεθνή πολιτική σκηνή, θα πρέπει να γίνει αποδεκτό πως αυτή τη χρονική περίοδο η τουρκική πολιτική διαθέτει ίσως την ισχυρότερη ομάδα που είχε ποτέ.
Ο Νταβούτογλου, υπουργός Εξωτερικών που μέχρι πρότινος «κινούσε τα νήματα» και ήταν υπεύθυνος του στρατηγικού σχεδιασμού της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας, αποδεικνύεται σαν το πιο γερό χαρτί που υπήρξε στην ιστορία της τουρκικής πολιτικής.
Με οργάνωση και μεθοδικότητα, έχει καταφέρει να τοποθετήσει την Τουρκία στην σημαντικότερη θέση του πολιτικο-οικονομικού γίγνεσθαι, τοποθετώντας την εγκαίρως και με τις κατάλληλες μεθοδεύσεις, σε άριστο σημείο προς εκμετάλλευση της γεωπολιτικής της θέσης, αλλά και προβάλλοντάς της ταυτόχρονα ως εκείνη τη χώρα που μπορεί να υπερασπιστεί τα δίκαια του Ισλάμ. Οι κινήσεις του Αχμέτ Νταβούτογλου είναι ενδεικτικές του πνεύματος που τον διέπει, του νέο-οθωμανισμού που δεν διστάζει να εκμεταλλεύεται ακόμη και το θρησκευτικό συναίσθημα ή τις φοβίες των «συμμάχων» του.
Την ίδια στιγμή, όμως, μία άλλη πολιτική προσωπικότητα μεσουρανεί στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας. Ο Ταγίπ Ερντογάν, ένας ευφυέστατος πολιτικός, που κατάφερε και ανέλαβε τον τιμόνι της Τουρκίας εκμεταλλευόμενος τόσο το Ισλάμ όσο και την ευρωπαϊκή Κωνσταντινούπολη. Ένας άνδρας που δείχνει να επιθυμεί την πλήρη ρήξη με το στρατιωτικό κατεστημένο και που δεν δίστασε να βρεθεί σε ανοιχτή ρήξη με την παρακρατική οργάνωση Εργκένεκον, δεν μπορεί παρά να είναι ένας χαρισματικός πολιτικός, ικανός για το καλύτερο ή και για το χειρότερο (οι επιλογές του είναι δυστυχώς βραχυπρόθεσμες έως μεσοπρόθεσμες και δεν μπορούν να αποτελέσουν βασικό κορμό μίας συνεχούς καλοσχεδιασμένης ανάπτυξης, παρά μόνο μίας ανάπτυξης που θα βασιστεί περισσότερο στον παράγοντα τύχη). Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν δίστασε να «συγκρουστεί» με το Ισραήλ και να το κατηγορήσει ευθέως για τους βομβαρδισμούς αμάχων στην Γάζα, καταφέρνοντας να αποκομίσει με αυτόν τον τρόπο πολλά οφέλη για την Τουρκία. Σίγουρα ενήργησε κατόπιν σχεδιασμού (τουρκικού ή αμερικανικού) και κατάφερε να ξεχωρίσει την Τουρκία μέσα από όλα τα μουσουλμανικά κράτη, να την κάνει ηγέτιδα δύναμη και αντιπρόσωπο του Ισλάμ, ενώ την ίδια στιγμή άρχισαν να ρέουν δισεκατομμύρια δολάρια στο εσωτερικό της χώρας (χωρίς να έχουν διαπιστωθεί ακόμη επακριβώς οι πηγές εισροής των τεραστίων αυτών ποσών) καταφέρνοντας να ισχυροποιήσει την τουρκική λίρα και να αντέχει την τεράστια οικονομική πίεση που έχει φέρει μέχρι και την Ευρωπαϊκή Ένωση σε πάρα πολύ δύσκολη θέση.
Δύο χαρισματικοί άνθρωποι, λοιπόν, που αυτή τη στιγμή δείχνουν να συνεργάζονται με απώτερο σκοπό την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρώπη αλλά και την ταυτόχρονη μόνιμη τοποθέτησή της στην θέση του ισχυροτέρου στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και στα Βαλκάνια. Δύο άνθρωποι που ανά πάσα στιγμή μπορεί και να συγκρουστούν εάν ένας από αυτούς νιώθει πως απειλείται από τον άλλον. «Η σύγκρουση αυτή δεν πρόκειται να αργήσει», μου εξομολογήθηκε Τούρκος επιχειρηματίας, που όμως συμπλήρωσε αμέσως μετά λέγοντάς μου «εάν δεν προλάβουν οι στρατηγοί να κάνουν νέο πραξικόπημα»!!!
Κι εδώ ίσως να γεννάται το μεγαλύτερο ερώτημα: Θα γίνει τελικά αυτό το πραξικόπημα στην Τουρκία, που φήμες το φέρνουν να σχεδιάζεται αμέσως μετά την έναρξη διώξεων κατά της Εργκένεκον; Και αν θα γίνει, ποιος από τους δύο πολιτικούς θα παραμείνει στη θέση του; Η «φύση» του Νταβούτογλου τον τοποθετεί μάλλον σε άμεση συνεργασία με τους στρατηγούς, προκειμένου να διασώσει, να διασωθεί αλλά και να οργανώσει μία μελλοντική πολιτική κίνηση, ικανή να επιβάλει τον νέο-οθωμανισμό. Η τύχη του Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι και η καλύτερη απέναντι στους στρατηγούς, οι οποίοι πνέουν τα μένεα εναντίον του. Όλα αυτά όμως, σε περίπτωση που θα γίνει πραξικόπημα στην Τουρκία.
Υπάρχει σοβαρότατο ενδεχόμενο η σύγκρουση των δύο ανδρών, Νταβούτογλου και Ερντογάν, να γίνει αμέσως μετά την άρνηση εισόδου της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η σύγκρουση αυτή δεν πρόκειται να είναι «πολιτισμένη» και το γνωρίζουν και οι δύο μέχρι στιγμής «σύμμαχοι». Με τα ηγετικά τους χαρακτηριστικά (αν και πολλοί παρατηρητές αναφέρονται στον Νταβούτογλου σαν «αλεπού που θέλει να κινεί τα νήματα χωρίς να κινδυνεύει») είναι ζήτημα χρόνου πότε θα νιώσει πρώτος την απειλή του άλλου... Εξάλλου, αρκεί γι αυτό μία σειρά κατάλληλων πληροφοριών που θα διαρρεύσουν, για να αρχίσει η μεταξύ τους ένταση.
Σήμερα η Τουρκία διανύει τις καλύτερες ημέρες της και μοιάζει πως θα καταφέρει να κερδίσει πάρα πολλά. Ίσως καταφέρουν οι ενέργειες της Άγκυρας να αποσπάσουν και μερικές Ελληνικές βραχονησίδες στο Αιγαίο και να αποκτήσουν έτσι μεγαλύτερο έρεισμα προς τις πετρελαϊκές έρευνες οι οποίες έχουν ήδη αρχίσει και απειλούν την καλή γειτονία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, επειδή το τουρκικό κοινοβούλιο έδωσε άδεια έρευνας σε Ελληνικά χωρικά ύδατα. Ίσως η Τουρκία καταφέρει να αποκομίσει και οφέλη μετά τις τελευταίες εξελίξεις στη Βουλγαρία, ενώ θεωρείται δεδομένο πως η επιρροή της προς την Ανατολή και τις εκεί νέες δημοκρατίες είναι άμεση και ισχυρότατη, υποσχόμενη μεγάλα κέρδη στον ενεργειακό τομέα.
Δύο ισχυροί άνδρες λοιπόν, αναμένεται να συγκρουστούν θέλοντας και μη. Η σύγκρουση αυτή θα οδηγήσει την σημερινή Τουρκία στα άκρα τα οποία θα είναι και η τελειωτική της καταστροφή. Κι αυτό γιατί σήμερα υπάρχουν οι συγκυρίες που αναδεικνύουν την Άγκυρα, αύριο όμως είναι βέβαιο πως οι καταστάσεις δεν πρόκειται να είναι ίδιες λόγω ενός απλού γεγονότος: η Άγκυρα υπερβάλλοντας έχει αρχίσει και ενοχλεί τις οικονομικές δραστηριότητες «κάποιων μεγάλων» και πολύ γρήγορα η τουρκική πολιτική θα καταλάβει πως «άπλωσε τα πόδια της έξω από το πάπλωμα».
Εκτός και εάν Ερντογάν και Νταβούτογλου συμφωνήσουν σε ταυτόχρονη πολιτική αναβάθμιση και των δύο, με τον Ερντογάν να προχωρά προς την θέση του Προέδρου και τον πανέξυπνο Νταβούτογλου να καταλαμβάνει την πρωθυπουργία της Τουρκίας… και τότε θα αρχίσουν τα πραγματικά δύσκολα για την Αθήνα…
Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση