Για μια νέα Ελληνική Αποτρεπτική Στρατηγική: Ορισμός και Μορφή των Απειλών

Ως απειλή ορίζεται η εκδηλωμένη πρόθεση της μιας πλευράς να προκαλέσει ζημιά στα συμφέροντα της άλλης πλευράς αν δεν συμμορφωθεί με τη θέλησή της.
Α. Η μόνη -αμιγώς- στρατιωτική απειλή που αντιμετωπίζει η Ελλάδα πρόερχεται από την Τουρκία, η οποία με τη συνεχιζόμενη αναθεωρητική της πολιτική επιδιώκει την καταναγκαστική επιβολή των εθνικών της επιλογών, χωρίς να αποκλείει τη χρήση βίας. Η πολιτική αυτή εκδηλώνεται:
1. από το Αιγαίο μέχρι τη Κύπρο, με τη Θράκη να αποτελεί ένα εν δυνάμει μέτωπο που αναπόφευκτα θα ενεργοποιηθεί, σε περίπτωση κλιμάκωσης της ελληνο-τουρκικής αντιπαράθεσης,
2. στο τόξο Αλβανίας-ΠΓΔΜ, με την υποστήριξη και ενθάρρυνση ανιστόρητων αλυτρωτικών αξιώσεων.
Σημεία καμπής αυτής της πολιτικής αποτέλεσαν:
1. η απειλή πολέμου (casus belli), διατυπωμένης από το πανίσχυρο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας και εγκεκριμένης με ψήφισμα από τη τουρκική Εθνοσυνέλευση το 1995, σε περίπτωση που η Ελλάδα ασκήσει το νόμιμο δικαίωμα της και επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα από 6 σε 12 ναυτικά μίλια,
2. η έμπρακτη αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων μέσω της (ολιγόωρης) κατάληψης εθνικού εδάφους το 1996 και η αποδοχή τετελεσμένων με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Μαδρίτης, το 1997.
Μεσοπρόθεσμος στόχος της Άγκυρας είναι η αλλαγή του εδαφικού καθεστώτος (status quo) σε περιοχές του Αιγαίου για τη συνεκμετάλλευση του υποθαλλάσιου πλούτου της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και μακροπρόθεσμος, η φιλανδοποίηση/αποσταθεροποίηση της Ελλάδας έναντι μιας πανίσχυρης Τουρκίας που θα έχει ανελιχθεί σε περιφερειακή υπερδύναμη. Σε αυτό αποσκοπούν άλλωστε οι προσπάθειες χειραγώγησης της μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης και η σκόπιμη, μαζική και κατευθυνόμενη διοχέτευση λαθρομεταναστών.
Η Ελλάδα βρίσκεται μακροπρόθεσμα αντιμέτωπη με τη προοπτική της αποσταθεροποίησης λόγω των ανεξέλεγκτων διαστάσεων της λαθρομετανάστευσης.
Β. Το παγκόσμιο φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης εντάσσεται στις εν δυνάμει ασύμμετρες απειλές και αποτελεί προέκταση του οργανωμένου εγκλήματος. Οι ορδές των εξαθλιωμένων συνανθρώπων μας που καταφθάνουν στην Ελλάδα με την ανοχή, αν όχι υποστήριξη, των κυβερνήσεων τους αποτελεί τη σύγχρονη μορφή του σκλαβοπάζαρου.
Η Ελλάδα αν και δεν υπήρξε αποικιοκρατική δύναμη ούτε εξέφρασε ποτέ ανάγκη για επιπλέον εργατικό δυναμικό δέχθηκε ανεξέλεγκτα και σε σύντομο χρονικό διάστημα τεράστιο κύμα λαθρομεταναστών, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων -όπως διαπιστώνεται- δεν δύναται να αφομοιωθεί από την Ελληνική κοινωνία. Η εξέλιξη αυτή, σε συνδυασμό με το πρόβλημα της υπογεννητικότητας, είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του ποσοστού της εθνικής ομοιογένειας, βασικού συντελεστή ισχύος ενός κράτους ενώ:
1. Μπορεί να είναι αποσταθεροποιητική μέσω της δημογραφικής αλλοίωσης συγκεκριμένων περιοχών, ιδιαίτερα των εθνικά ευαίσθητων ακριτικών νομών Ιωαννίνων, Δωδεκανήσου, Ξάνθης και Κομοτηνής.
2. Επιβαρύνει με δυσβάστακτο οικονομικό κόστος το κράτος και φθείρει τις υποδομές του.
3. Αποτελεί πρόσφορο μέσο διείσδυσης δικτύων τρομοκρατών και ενθαρρύνει την εξάπλωση διαφόρων εκφάνσεων του οργανωμένου εγκλήματος (εμπόριο ναρκωτικών, παράνομη διακίνηση όπλων, trafficking)
4. Ενδέχεται να αποτελέσει απειλή για τη δημόσια υγεία από την εισαγωγή νέων ή άγνωστων νοσημάτων/ιών ή επανεμφάνιση ασθενειών που είχαν εκλείψει.
Γ. Αν και υπάρχει δυσκολία στον ορισμό της, η τρομοκρατία γενικά αποτελεί τη χρήση ή την απειλή χρήσης βίας, ως αντίδραση ή άσκηση πίεσης από οργανωμένες ομάδες με πολιτικο-ιδεολογικά, θρησκευτικά ή άλλα κίνητρα, για τη δημιουργία συλλογικού πανικού και κλίματος αποδιοργάνωσης σε μια κοινωνική ομάδα ή στο σύνολο του πληθυσμού ενός κράτους με απώτερο στόχο την αποκομιδή οφελους από τις κυβερνήσεις/ηγετικές ομάδες. Οι παράγοντες από τους οποίους διαμορφώνεται ένα τρομοκρατικό χτύπημα είναι το στοιχείο του αιφνιδιασμού, ο βαθμός φανατισμού και η φονικότητα του πλήγματος. Οι συμμετέχοντες σε τρομοκρατικές ενέργειες θεωρούν τη πρακτική αυτή ως ένα είδος "νόμιμης άμυνας", η οποία εκδηλώνεται παράνομα και με βίαια μέσα, γιατί δε μπορούν να αντιμετωπίσουν νόμιμα και επί ίσοις όροις τους αντιπάλους τους. Η έκρηξη των τεχνολογιών πληροφορικής και των επικοινωνιών της τελευταίας 20ετίας έχουν δυσχεράνει σημαντικά την αντιμετώπιση του φαινομένου.
Οποιεσδήποτε προβλέψεις για την εξέλιξη της εγχώριας ή διεθνούς τρομοκρατίας τα επόμενα χρόνια είναι παρακινδυνευμένη. Ωστόσο, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η πιθανότητα μετάλλαξης της τρομοκρατίας ή/και η αλλαγή της μορφής βίας που ασκείται, ενδεικτικές υποθέσεις εργασίας:
1. η χειραγώγηση υπάρχουσας ή δημιουργία νέας τρομοκρατικής ομάδας προς όφελος ξένου κράτος που διάκειται εχθρικά προς την Ελλάδα
2. μαζική κυβερνο-επίθεση από προηγμένα πληροφοριακά συστήματα και χρήστες με στόχο τη παράλυση τoυ κρατικού μηχανισμού και των υποδομών κοινής ωφελείας.
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση