Μεσόγειος: Η θάλασσα της συναίνεσης

Σε σημείο κλειδί για την πορεία των διατλαντικών σχέσεων εξελίσσεται η Μεσόγειος. Τα ενδιαφέροντα και οι ανησυχίες για θέματα πολιτικής και ασφάλειας, καθώς και οι επιπτώσεις, είναι κοινά και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και καθορίζουν τις στρατηγικές.
Η Μεσόγειος μπορεί να λειτουργήσει θετικά για μία νέα μορφή συνεργασίας ΗΠΑ και Ευρώπης στο πλαίσιο της αμερικανικής στρατηγικής σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή και της ευρωπαϊκής πολιτικής με την Ένωση για την Μεσόγειο (UPI), που προώθησε ο πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί.
Η περιοχή της Μεσογείου, σύμφωνα με τον Ίαν Ο. Λέσερ, επιστημονικό συνεργάτη της German Mashall Fund της Ουάσινγκτον και μέλους του Council on Foreign Relations, μαστίζεται από πολλά ζητήματα που απασχολούν ιδιαίτερα την Ουάσινγκτον, από την τρομοκρατία στη Βόρεια Αφρική μέχρι την «σταθερότητα» στο Αιγαίο(;) και από την ενεργειακή ασφάλεια έως την διαδικασία ειρήνευσης στη Μέση Ανατολή.
Η πολιτική προς την Τουρκία, η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, καθώς και η πρόσφατη μετατόπιση της κυβέρνησης Ομπάμα στο αρχικό σχέδιο της αμερικανικής αντιπυραυλικής ασπίδας στην Ευρώπη, ανάγουν την Μεσόγειο σε κέντρο βάρους της διατλαντικής αμυντικής πολιτικής επισημαίνει ο Λεσέρ.
Η Ε.Ε. από την πλευρά της, βλέπει την Μεσόγειο με ανησυχία εξαιτίας της μετανάστευσης, της τρομοκρατίας αι της εγκληματικής δραστηριότητας. Η Ένωση για τη Μεσόγειο (UPI), απότοκο της διαδικασίας της Βαρκελώνης, περιλαμβάνει τα κράτη μέλη της Ε.Ε. και αρκετές χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο Θάλασσα.
Μετανάστευση
Οι Βρυξέλλες και οι μεσογειακές χώρες μπορούν να συνεργαστούν για την αντιμετώπιση της μετανάστευσης, της διαφθοράς, της τρομοκρατίας, του οργανωμένου εγκλήματος και της εμπορίας ανθρώπων. Τα πρόβλημα των παράνομων μεταναστών «καίει» την Ε.Ε. που αναζητεί απεγνωσμένα μεθόδους και πολιτικές για να ελέγξει το κύμα της λαθρομετανάστευσης στα μεσογειακά παράλιά της.
Η περιοχή της Μεσογείου μπορεί να εξελιχθεί σε βαρόμετρο των διεθνών εξελίξεων: με την πτώση ενός ή περισσότερων καθεστώτων στη νότια Μεσόγειο, ίσως από την πίεση ενός ισλαμικού αντιπολιτευτικού κινήματος, με χάος στη Γάζα ή τη Δυτική Όχθη, με κοινωνική αστάθεια ή πολιτική βία στη νοτιο-ανατολική Ευρώπη, ενδεχομένως από τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση ή από μία στρατιωτική διαμάχη με το Ιράν.
Η κυβέρνηση του Μπάρακ Ομπάμα, με την πολιτική της συναίνεσης που έχει επιλέξει σε κάποια θέματα, επιδιώκει να κλείσει μέτωπα που είχε ανοίξει ο νεοσυντηρισμός του Μπους και δείχνει να εστιάζει περισσότερο στον πόλεμο του Αφγανιστάν και στη Μέση Ανατολή. Η Μεσόγειος δεν φαίνεται να είναι στις άμεσες προτεραιότητες της αμερικανικής πολιτικής. Ωστόσο, οι συνθήκες, επισημαίνουν αναλυτές, φαίνονται ευνοϊκές ώστε η προσοχή και διάθεση για συνεργασία με την Ε.Ε. προκειμένου να επιλυθούν προβλήματα που αφορούν και τις δύο πλευρές, με σκοπό τη διατήρηση της σταθερότητας.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση