Νεοτρομοκράτες: Αδίστακτοι, χυδαίοι και χωρίς ιδεολογία

Οι ενέργειες των νεο­τρο­μοκρατών θυμίζουν περισσότερο μαφιόζικες επιθέσεις, ενώ και η επιχει­ρηματολογία τους παραπέμπει σε πεζοδρόμιο

Tρόπος επίθεσης που παραπέμπει στον «Επαναστατικό Αγώνα», αγριότητα που «δείχνει» «Σέχτα Επαναστατών». Οι θεωρίες περί συγκοινωνούντων δοχείων επανέρχονται σε σχέση με την ταυτότητα του πρόσφατου τρομοκρατικού χτυπήματος εναντίον του Α.Τ. Αγίας Παρασκευής. Κοινός παρονομαστής παραμένει το μίσος για την αστυνομία, που εκφράστηκε τόσο στο πρόσφατο χτύπημα με τους 100 πυροβολισμούς εναντίον του Α.Τ. Αγίας Παρασκευής όσο και σε προηγούμενα χτυπήματα και προκηρύξεις των δύο τρομοκρατικών ομάδων.
Η νέα γενιά τρομοκρατών από την πρώτη στιγμή έδειξε ότι δεν έχει καμία σχέση με ό,τι μέχρι σήμερα είχαμε υπόψη μας από τη «17 Νοέμβρη» και τον ΕΛΑ.
Αδίστακτοι, χυδαίοι και χωρίς ιδεολογία.
Σε αντίθεση με τους στόχους των παλαιότερων ομάδων, που ήταν «προσωπικοί» και συγκεκριμένοι (όπως στις περιπτώσεις των βασανιστών της χούντας Μάλλιου και Μπάμπαλη), οι νέες αυτές τρομοκρατικές ομάδες είναι πολύ πιο βίαιες και αδίστακτες και πυροβολούν αδιακρίτως σε βάρος αστυνομικών στόχων. Οι ενέργειές τους περισσότερο μοιάζουν πια με μαφιόζικες επιθέσεις και με «ξεκαθαρίσματα λογαριασμών», πράγμα που σημαίνει ότι τουλάχιστον στο εκτελεστικό τμήμα υπάρχει επικοινωνία με ένα κομμάτι που κινείται στα όρια του κοινού εγκλήματος. Σύμφωνα με τους ειδικούς αναλυτές, η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στη λεγόμενη «παλαιά» από τη «νέα» τρομοκρατία είναι το ιδεολογικό υπόβαθρο των καθοδηγητών. Ακόμα και στην 17Ν και τον ΕΛΑ υπήρχε ένα διακριτό «ηθικό - αξιακό» πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνταν οι τρομοκράτες και με βάση στο οποίο επέλεγαν τους στόχους. Υπήρχε κάτι σαν «κώδικας», ο οποίος έθετε κάποιους φραγμούς στη δράση, με βάση τη μαρξιστική-λενινιστική ιδεολογία.
Εκδικητική μανία. Στις νέες τρομοκρατικές οργανώσεις που εμφανίστηκαν μετά το 2002 δεν είναι δυνατό να εντοπιστεί κάποια ιδεολογία και επομένως τα χτυπήματα αποκτούν απλώς χαρακτήρα τιμωρίας και εκδίκησης χωρίς διακρίσεις και φραγμούς. «Εχθροί» είναι οι πάντες, από τους αστυνομικούς και τους δημοσιογράφους - «γυμνοσάλιαγκες της εξουσίας», μέχρι τους μικροαστούς που «κοιτούν τη δουλειά και το σπίτι τους». Με επιχειρηματολογία «πεζοδρομιακού τύπου» επιχειρείται να αιτιολογηθούν οι επιθέσεις, με προκηρύξεις που δεν έχουν καμιά σχέση με τα «πολιτικά κείμενα» των παλιότερων οργανώσεων.
Σε προκήρυξη του «Επαναστατικού Αγώνα», που δημοσιεύτηκε στις 10/05/2007, αναφερόταν χαρακτηριστικά ότι «αν στο μέλλον οξυνθεί το κλίμα αστυνομικής βίας και τρομοκρατίας θα εντείνουμε αναλόγως τη δράση μας.
Αν οι μπάτσοι έχουν ευαίσθητο νευρικό σύστημα κατά την καμουφλαρισμένη απειλή Πολύδωρα με την οποία νομιμοποιεί ακόμα και τις εν ψυχρώ εκτελέσεις, τότε να γνωρίζουν εμείς έχουμε ευαίσθητα συνειδησιακά αντανακλαστικά και αντιδρούμε έντονα μπροστά στις εγκληματικές προκλήσεις των φρουρών του καθεστώτος».
Οφθαλμός αντί οφθαλμού
«Στις σφαίρες απαντάμε με σφαίρες»
Τα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου φαίνεται ότι «σημάδεψαν» τη δράση της νέας γενιάς τρομοκρατικών οργανώσεων. Η πρώτη ένοπλη επίθεση σε βάρος αστυνομικών, μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στα Εξάρχεια, έγινε από τον «Επαναστατικό Αγώνα». Ξημερώματα της 23ης Δεκεμβρίου του 2008, 16 μέρες μετά τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή από αστυνομικούς, μέλη της οργάνωσης πυροβόλησαν επτά φορές κλούβα των ΜΑΤ, που ήταν σταματημένη στη συμβολή των οδών Κοκκινοπούλου και Κατεχάκη, στου Γουδή και μετέφερε 20 άνδρες. Με το ίδιο Καλάσνικοφ και ένα υποπολυβόλο ΜΡ5 μέλη του «Επαναστατικού Αγώνα» εξαπέλυσαν, τα ξημερώματα της 5ης Ιανουαρίου 2009, καταιγισμό πυρών σε βάρος αστυνομικής δύναμης των ΜΑΤ, που εκτελούσε υπηρεσία φύλαξης στο υπουργείο Πολιτισμού, στη διασταύρωση των οδών Κουντουριώτη και Ζαΐμη. Από την επίθεση τραυματίστηκε σοβαρά ο 21χρονος αστυφύλακας των ΜΑΤ Διαμαντής Μαντζούνης, ο οποίος βγήκε από το νοσοκομείο στις 9 Φεβρουαρίου. «Στις σφαίρες απαντάμε με σφαίρες», ανέφεραν στην προκήρυξη με την οποία αναλάμβαναν και τις δύο επιθέσεις. «Είχαμε προειδοποιήσει τον Μάιο του 2007 όταν με προκήρυξή μας αναλαμβάναμε την επίθεση στο Β’ Αστυνομικό Τμήμα Ν. Ιωνίας ότι θ’ απαντήσουμε δυναμικά αν οι δολοφόνοι τραβήξουν όπλο και πυροβολήσουν».
Απειλές και τελεσίγραφα με γλώσσα ...αγοραία
Στις 3 Φεβρουαρίου του 2009 η «Σέχτα Επαναστατών» έβαλε στόχο το Αστυνομικό Τμήμα Κορυδαλλού. Στην προκήρυξη που άφησαν στον τάφο του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, προειδοποιούσαν: «(...) μέσα απ’ την ενέργειά μας αυτή, ξεκινάμε ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο, χρησιμοποιώντας την τακτική της μόνιμης απειλής. Οι σφαίρες εναντίον ανώνυμων αστυνομικών μεταφέρουν ένα τελεσίγραφο σε όλες τις βαθμίδες των Σωμάτων Ασφαλείας. Τώρα ο κάθε απρόσωπος μπάτσος πρέπει να γνωρίζει πως ίσως να είναι ο επόμενος στόχος της ΣΕΧΤΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ. Αρχίστε να υποβάλλετε παραιτήσεις γιατί αλλιώς θα ξεκινήσετε να μετράτε τάφους».
Και στις 17 Ιουνίου υλοποίησαν το τελεσίγραφό τους. Εκτέλεσαν με 24 σφαίρες τον υπαρχιφύλακα της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας Νεκτάριο Σάββα, ο οποίος ήταν ο πρώτος νεκρός αστυνομικός από τρομοκρατική ενέργεια ύστερα από 15 χρόνια και ο μόνος που υπηρετούσε στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία.
«Η εν λόγω υπηρεσία αυτοπαρουσιαζόταν ως η υπερελίτ του αστυνομικού σώματος παρ’ όλο που έχει μηδαμινές επιτυχίες στο ενεργητικό της. Ολη την ώρα μας «ακουμπάνε», μας «γνωρίζουν», μας «παρακολουθούν» και όταν παρουσιαζόμαστε οικειοθελώς σ’ ένα από τα στελέχη τους, όπως αυτό στα Πατήσια, «γκρινιάζουν» ότι τους χτυπάμε πισώπλατα κι άνανδρα. Δηλαδή τι θέλουν; Να τους παίρναμε τηλέφωνο να τους ενημερώσουμε για την «επίσκεψή» μας; Εμείς φταίμε που δεν είμαστε ακατάδεκτοι και αποδεχόμαστε τις προ(σ)κλήσεις τους. Πόλεμο έχουμε μαλάκες, όχι πάρτι για να μας κατηγορείτε ότι ήρθαμε ακάλεστοι», ανέφεραν στην προκήρυξή τους.
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση