Ποια λύση ο Χριστόφιας θα «πουλήσει»;

Οι δεσμεύσεις του έναντι λαού και κομμάτων και οι νέοι εκβιασμοί από ξένους

Του Σάββα Ιακωβίδη

Ο μέγας και πρώτος θεωρητικός του ρεαλισμού, Θουκυδίδης, διασάλπισε πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια ότι ο ισχυρότερος δεσμός μεταξύ πόλεων (σήμερα κρατών) είναι το συμφέρον. Η διεκδίκηση του συμφέροντος προϋποθέτει δύναμη, γνώση των τοπικών, περιφερειακών και διεθνών συγκυριών και του διεθνούς άναρχου συστήματος. Προπάντων, απαιτείται γνώση των σχεδίων και προθέσεων των άλλων σε αντιδιαστολή προς τη συνειδητοποίηση των δικών μας προθέσεων και δυνατοτήτων.
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας και οι επιτελείς του γνωρίζουν επαρκώς και αξιολογούν ορθώς τα διεθνή και τοπικά δεδομένα στην εναγώνια αναζήτηση λύσης στο Κυπριακό; Ποια είναι η πολιτική του Προέδρου για να επιδιώξει και να επιτύχει λύση, που να είναι βιώσιμη και λειτουργική και αμοιβαία αποδεκτή; Είναι γνωστό ότι, μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου γύρου, ο Δ. Χριστόφιας δεσμεύτηκε έναντι του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ και, φυσικά, έναντι του λαού ότι θα επιδιώξει λύση στο πλαίσιο συγκεκριμένων διακηρύξεών του.
Στις 28/2/2008, στη Βουλή, κατά την τελετή εγκατάστασής του στο προεδρικό αξίωμα, ο Δ. Χριστόφιας διαβεβαίωσε ότι θα επεδίωκε επίτευξη λύσης, βιώσιμης και λειτουργικής, που να τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό, να αποκαθιστά την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και να αποκλείει τα όποια δικαιώματα στρατιωτικής επέμβασης στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας από ξένες δυνάμεις.
Αποχώρηση Αττίλα
Η λύση, είπε, θα πρέπει να επανενώνει το έδαφος, το λαό, τους θεσμούς και την οικονομία της χώρας μας στα πλαίσια μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, όπως προνοείται στις συμφωνίες υψηλού επιπέδου Μακαρίου-Ντενκτάς του 1977 και Κυπριανού-Ντενκτάς του 1979, να στηρίζεται στα περί Κύπρου ψηφίσματα του ΟΗΕ και να συνάδει με το διεθνές και το κοινοτικό Δίκαιο, καθώς και με τις διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ η ομοσπονδιακή, διζωνική, δικοινοτική Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να έχει μία και μόνη κυριαρχία, διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια.
«Διεκδικούμε η λύση να αποκαθιστά και να κατοχυρώνει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες ολόκληρου του λαού, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμένιων και Λατίνων, περιλαμβανομένου του δικαιώματος επιστροφής και περιουσίας των προσφύγων. Διεκδικούμε η λύση να προνοεί την αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και την αποστρατιωτικοποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τελικός στόχος παραμένει η αποστρατιωτικοποίηση ολόκληρης της Κύπρου», είπε ο κ. Χριστόφιας και επανέλαβε ότι υποστηρίζει με συνέπεια «την πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων, στα πλαίσια της ομοσπονδίας, όπως αυτή καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας».
Οι Τούρκοι βροντοφωνάζουν και οι ελληνικές ψευδαισθήσεις
Θεωρητικά, όλα τα πιο πάνω είναι θεμιτά στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής προοπτικής και δυνατότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Υπό την αίρεση, βέβαια, ότι θα λαμβάνονται υπόψη άλλοι δρώντες, που, όχι μόνο επηρεάζουν αμεσότατα αλλά και συχνά παρεμβάλλουν ανυπέρβλητα προσκόμματα στην αναζήτηση βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό. Πώς η Λευκωσία αντιμετωπίζει την τουρκική επιθετικότητα σε όλους τους τομείς; Πώς χειρίζεται τις παρεμβάσεις Βρετανών, Αμερικανών, Ευρωπαίων και ΟΗΕ; Προπάντων, είναι ορθή πολιτική, η επίσημη θέση Χριστόφια για αναζήτησης λύσης για τους Κυπρίους από τους Κυπρίους; Τι απέδωσε μέχρι σήμερα αυτή η πολιτική, πέραν των ευσήμων και αβρών επιδαψιλεύσεων προς το πρόσωπό του χωρίς πρακτικό αντίκρισμα;
Πριν ακόμα αρχίσουν οι συνομιλίες, είχε τεθεί από τη «Σ» θέμα σεναρίου Β', ώστε σε περίπτωση αδιεξόδου, εξαιτίας της τουρκικής αδιστακτότητας, η πλευρά μας να γνωρίζει τι θα πράξει. Ο Πρόεδρος απέρριψε διαρρήδην και με οργή αυτήν την εισήγηση. Όμως, όσο προχωρεί η διαδικασία, τόσο διαπιστώνεται ότι τα πράγματα δεν οδηγούνται προς αίσια έκβαση. Κάθε μέρα σχεδόν, η Τουρκία και ο υποτελής της, Ταλάτ, βροντοφωνάζουν στον Πρόεδρο Χριστόφια και στους άλλους ηγέτες των Ελλήνων της Κύπρου ότι στόχος τους είναι δύο κράτη, δύο λαοί, με διατήρηση των εγγυητικών και επεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας εσαεί καθώς και των εποίκων που, κατά τον ψευδοπρωθυπουργό Έρογλου, έχουν φτάσει στις 200 χιλιάδες.
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας και όσοι τον στηρίζουν, τρέφουν ολέθριες ψευδαισθήσεις. Επιμένουν να πιστεύουν ότι όσα οι Τούρκοι λένε δημόσια είναι διαφορετικά απ' όσα διεκδικούν στο τραπέζι των συνομιλιών. Πρόκειται για καταστροφική πλάνη επειδή η τουρκική πολιτική ανέκαθεν διακρίνεται για την αταλάντευτη συνέπειά της στη διεκδίκηση και αξίωση στόχων.
Ο Δ. Χριστόφιας καλείται να εξηγήσει, πρώτον, γιατί ο Αμερικανός Πρόεδρος Ομπάμα χαρακτήρισε την κατοχική χώρα ως σημαντικό στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ στην ταραγμένη Μέση Ανατολή. Δεύτερον, ακόμα να εξηγήσει γιατί ο Αμερικανός ΥφΕξ είπε στους συνομιλητές του, Κύπριους πολιτικούς, ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να πιέσουν την Τουρκία επειδή είναι πια περιφερειακή δύναμη. Τρίτον, ακόμα να εξηγήσει αν έχει κατανοήσει τη νέα τουρκική πολιτική, όπως αυτή έχει σχεδιαστεί και μορφοποιηθεί από τον αρχιτέκτονά της, νέο υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου. Τέταρτον, δεν έχει εξηγήσει ποτέ πώς θα γωνιάσει μια Τουρκία, την οποία ουδείς πιέζει και η οποία διεκδικεί καθεστώς ισότιμου εταίρου στο τραπέζι των μεγάλων.
«Τελευταία ευκαιρία»
Ο Δ. Χριστόφιας εναβρύνεται επειδή οι ξένοι δηλώνουν, τάχα, εντυπωσιασμένοι από το θάρρος και την ευελιξία του. Δεν αντιλαμβάνεται, προφανώς, ότι σκάβουν τον πολιτικό του τάφο και μαζί του, τον δικό μας. Ακόμα οι πολίτες αναμένουν εξηγήσεις γιατί ο διαβόητος Υπουργός Εξωτερικών της Σουηδίας, Καρλ Μπιλντ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόζο, ο Βρετανός πρέσβης Μίλετ και ο Αμερικανός ΥφΕξ Μπράιζα εν χορώ και εκβιαστικά επιμένουν ότι αυτή είναι, τάχα, η τελευταία ευκαιρία. Και ότι μέσα στο 2009 θα έχουμε λύση. Αντί να βγαίνει ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ και ο Μάρκος Κυπριανού να απαντούν στην περίεργη αυτή συγχορδία, δεν έπρεπε να τοποθετηθεί ο Πρόεδρος και να εξηγήσει στους πολίτες τι συμβαίνει;
Με απλά λόγια: Τι γνωρίζουν οι ξένοι που δεν γνωρίζουν καθόλου οι νόμιμοι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας; Γιατί ο Πρόεδρος έχει ρίξει ένα σιδηρούν παραπέτασμα μυστικότητας στις συνομιλίες όταν ο σύντροφός του, Ταλάτ, ενημερώνει πλήρως την ψευδοβουλή του; Οι πολίτες δεν δικαιούνται να γνωρίζουν τι συμβαίνει, αφού αυτοί θα κληθούν κάποια στιγμή να εγκρίνουν ή να απορρίψουν πιθανό σχέδιο λύσης; Ας προσεχθούν όσα λέγει ο παντεπόπτης Μίλετ (συνέντευξη στην «Αλήθεια», 28.6.2009): «Θα χρειαστεί οι δύο ηγέτες να βγουν προς τα έξω και να πουλήσουν τη λύση. Αυτό δεν είναι ευθύνη της διεθνούς κοινότητας, είναι ευθύνη των πολιτικών ηγετών, οι οποίοι μπορούν να πουλήσουν τη λύση στις κοινότητές τους και αυτό είναι που ελπίζουμε ότι θα κάνουν».
Ξαναζούμε μέρες του 2004
Ποια λύση, ο Δ. Χριστόφιας θα «πουλήσει» στην ελληνική πλευρά; Οι πολίτες στηρίζονται στις πολλές δεσμεύσεις και διαβεβαιώσεις που ο Πρόεδρος έδωσε στην αναζήτηση βιώσιμης και λειτουργικής λύσης. Π.χ. μιλώντας (26.9.2008) σε μεγάλη ομογενειακή συγκέντρωση στη Νέα Υόρκη και απαντώντας σε κάποιους που, όπως είπε, «κυκλοφόρησαν ψιθύρους πως αυτός που ήλθε, θα μας πουλήσει», σημείωσε ότι κάνουν ριζικά λάθος. «Αυτός που ήλθε, θέλει να δώσει το μήνυμα ότι θέλει πραγματικά να λυθεί το κυπριακό πρόβλημα, αλλά να λυθεί στη βάση ορισμένων αρχών που είναι απαράβατες. Δεν μπορεί να λυθεί το Κυπριακό πάση θυσία, θυσιάζοντας δηλαδή τα καλώς νοούμενα συμφέροντα των Κυπρίων και εξυπηρετώντας συμφέροντα αλλότρια», επισήμανε.
Σε γεύμα που του παρέθεσε το ΚΥΠΕ (5.2.2009), ο Πρόεδρος Χριστόφιας διακήρυξε ότι «δεν είναι δυνατόν η Τουρκία να καταστεί μέλος της Ε.Ε. ενόσω συνεχίζει να διατηρεί τα κατοχικά της στρατεύματα στην Κύπρο, κάτι που είναι ξεκάθαρο για τα μέλη της Ε.Ε.». Και πρόσθεσε ότι «δεν πρόκειται να δεχτούμε επιδιαιτησία ούτε και αυστηρά και ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα». Αυτά, πριν από μήνες. Σήμερα, ξαναζούμε μέρες του 2004, με αδίστακτους εκβιασμούς από τους Αγγλοαμερικανούς αλλά και από την νυν προεδρεύουσα της Ε.Ε. Σουηδία. Όλοι κατά τρόπον εκβιαστικό και έκδηλα εκφοβιστικό επιμένουν ότι αν δεν βρεθεί λύση μέσα στο 2009, δεν ξέρει, λέγει ο πολυπράγμων Μπιλντ, αν θα βρεθεί σε 10 ή 10 χιλιάδες χρόνια.
Η λύση που οραματίζονται οι ξένοι εμφανώς πόρρω απέχει από τις γνωστές και μυριάκις επαναληφθείσες σιδηρές δεσμεύσεις του Δ. Χριστόφια. Ποια λύση θα βρεθεί όταν αυτή εκ προοιμίου έχει κατάδηλα τουρκικές προδιαγραφές; Εκτιμούμε, πρώτον, ότι μέχρι το τέλος του χρόνου, ο Πρόεδρος θα βρεθεί προ ασφυκτικών πιέσεων και χρονοδιαγραμμάτων, ακριβώς για να εξυπηρετηθεί η Τουρκία, όχι η Κύπρος. Δεύτερον, ότι δεν θα δεχτεί και δεν θα υπογράψει λύση αντικυπριακή, για πολλούς λόγους, ο ισχυρότερος των οποίων είναι ότι δεν θα ήθελε να περάσει στην Ιστορία ως ο Πρόεδρος που «πούλησε και παράδωσε την Κύπρο στη νέα τουρκοκρατία». Τρίτον, αν ισχύουν τα προηγηθέντα, ο Πρόεδρος καλείται να προετοιμάζεται όχι με ένα αλλά περισσότερα σενάρια αντιμετώπισης όσων εξελίξεων θα ακολουθήσουν.
Εφ."Σημερινή"

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση