Τί πραγματικά επιδιώκουν οι Τούρκοι με τις τελευταίες προκλήσεις στο Αιγαίο;
Πιέζουν για να μην παραχωρήσουν;
Οι Τούρκοι άρχισαν τις τελευταίες ημέρες να επιδεικνύουν απέναντι στην Ελλάδα συμπεριφορά που ανασύρει μνήμες από το παρελθόν, αφού, μετά τα Ίμια και τις θεωρίες της Άγκυρας περί γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο, για πρώτη φορά προβαίνουν σε έμπρακτη και όχι θεωρητική αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε δυο νησιά, το Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι.
Τί είναι όμως αυτό που ώθησε την τουρκική κυβέρνηση να αλλάξει στάση... απέναντι στην Ελλάδα, μετά από μια περίοδο που τα ελληνοτουρκικά είχαν μπει σε μια φάση "εναλλακτικής" διαχείρισης μέσω αέναων και αλλεπάλληλων συνομιλιών για τα ΜΟΕ και επισκέψεων εκατέρωθεν που τις περισσότερες φορές εξαντλούνταν σε κινήσεις αβροφροσύνης και χαμόγελα, διαδικασία που στην ουσία νομιμοποιούσε και παγιοποιούσε τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα η Άγκυρα έμεινε αμετακίνητη στις θέσεις της στο Αιγαίο, το Κυπριακό και το Πατριαρχείο;
Πρώτα απ' όλα θα πρέπει να αποφύγουμε να αναλύσουμε τα γεγονότα με βάση την εξαιρετικά ανόητη άποψη που ακούγεται -δυστυχώς και από στόματα υπευθύνων- κάθε φορά που η Τουρκία αναπτύσσει μια επιθετική πολιτική εις βάρος της χώρας μας, ότι δηλαδή η γειτονική χώρα προσπαθεί μέσα από μια ελληνοτουρκική κρίση να κάνει εξαγωγή των εσωτερικών της προβλημάτων ή ότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις "κάνουν του κεφαλιού τους", ερήμην της τουρκικής κυβέρνησης.
Χωρίς να προβούμε σε ανάλυση και εκτίμηση της σκοπιμότητας και της αποτελεσματικότητας της ελληνικής πολιτικής γύρω από την αντιμετώπιση της απαράδεκτης τουρκικής επιθετικότητας τα τελευταία χρόνια, θα πρέπει να αναζητήσουμε με ψυχραιμία την πραγματική αιτία που "ζωντάνεψε" τις τουρκικές διεκδικήσεις μετά από μια περίοδο σχετικής και πολύ επικίνδυνης για τα συμφέροντά μας ηρεμίας περίπου δέκα ετών.
Αν και σε τέτοια θέματα είναι εξαιρετικά παρακινδυνευμένο να προβαίνει κανείς σε μονοδιάστατες και απόλυτες εκτιμήσεις, κατά την άποψή μας η πραγματική και ίσως μοναδική αιτία που προκάλεσε την αλλαγή της στάσης της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα την περίοδο αυτή, είναι το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η τουρκική κυβέρνηση στο θέμα των παραχωρήσεων που θα πρέπει να κάνει για να προχωρήσει ομαλά η ενταξιακή πορεία στην Ε.Ε. και συγκεκριμένα η εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Άγκυρας, το οποίο στην ουσία οδηγεί στην de facto αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία.
Η Τουρκία, αποφασισμένη να μην υποχωρήσει από τη θέση της για μη αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στριμωγμένη από τις πιέσεις της Ε.Ε. για εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Άγκυρας, για τις οποίες πιέσεις θεωρεί ως κύρια υπεύθυνη την Ελλάδα, επανέρχεται με πιο επιθετικό τρόπο στις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο, έχοντας ως στόχο να εκβιάσει την Ελλάδα και να την υποχρεώσει να υποχωρήσει από τις όποιες προϋποθέσεις θέτει στην Άγκυρα μέσω Βρυξελλών για το Κυπριακό και για μια σειρά από άλλα ζητήματα ελληνικού ενδιαφέροντος.
Σε περίπτωση λοιπόν που η εκτίμησή μας είναι ορθή (εμείς πιστεύουμε ότι είναι και για όσους την αμφισβητούν δεν έχουν παρά να διαβάσουν προσεκτικά τις δηλώσεις του Τούρκου υπουργού εξωτερικών Μπαμπατζάν από τις αρχές Δεκεμβρίου μέχρι σήμερα), αυτό που μένει είναι να οξυνθούν τα αντανακλαστικά της ελληνικής πολιτείας και των εμπλεκομένων υπουργείων απέναντι σε κάθε πρόκληση και σε κάθε προβοκάτσια που είναι δυνατόν να προέλθει από την Άγκυρα, από κύκλους στην Ελλάδα ή από ξένα κέντρα, να λειτουργήσει επιτέλους η συνείδηση σε όλα τα επίπεδα της διοίκησης για την ανάγκη ορθής και αποτελεσματικής διαχείρησης κρίσεως και, αφού ξεφύγουμε και από αυτόν τον σκόπελο, χωρίς απώλειες θέλουμε να πιστεύουμε, να χαραχτεί επιτέλους μια πολιτική για τη ριζική αντιμεπώπιση από τη χώρα μας του διεθνούς προβλήματος που λέγεται Τουρκία.
Πάντως, ένα είναι σίγουρο, η σωστή διεύθυνση για την επίλυση του προβλήματος αυτού δεν είναι οι διάφορες πρεσβείες ούτε διάφοροι εξωτερικοί παράγοντες που μας χαϊδεύουν τ' αυτιά ότι θα λύσουν αυτοί για μας το πρόβλημα με ένδοξους ή άδοξους σπαρτιάτες, αλλά η ίδια η ελληνική κοινωνία, η οποία είναι η μόνη που μπορεί να στηρίξει μια εθνική πολιτική για την έξοδο από την πολύχρονη κρίση η οποία -άλλοτε σε ύφεση και άλλοτε σε έξαρση- ταλανίζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Οι Τούρκοι άρχισαν τις τελευταίες ημέρες να επιδεικνύουν απέναντι στην Ελλάδα συμπεριφορά που ανασύρει μνήμες από το παρελθόν, αφού, μετά τα Ίμια και τις θεωρίες της Άγκυρας περί γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο, για πρώτη φορά προβαίνουν σε έμπρακτη και όχι θεωρητική αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε δυο νησιά, το Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι.Τί είναι όμως αυτό που ώθησε την τουρκική κυβέρνηση να αλλάξει στάση... απέναντι στην Ελλάδα, μετά από μια περίοδο που τα ελληνοτουρκικά είχαν μπει σε μια φάση "εναλλακτικής" διαχείρισης μέσω αέναων και αλλεπάλληλων συνομιλιών για τα ΜΟΕ και επισκέψεων εκατέρωθεν που τις περισσότερες φορές εξαντλούνταν σε κινήσεις αβροφροσύνης και χαμόγελα, διαδικασία που στην ουσία νομιμοποιούσε και παγιοποιούσε τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα η Άγκυρα έμεινε αμετακίνητη στις θέσεις της στο Αιγαίο, το Κυπριακό και το Πατριαρχείο;
Πρώτα απ' όλα θα πρέπει να αποφύγουμε να αναλύσουμε τα γεγονότα με βάση την εξαιρετικά ανόητη άποψη που ακούγεται -δυστυχώς και από στόματα υπευθύνων- κάθε φορά που η Τουρκία αναπτύσσει μια επιθετική πολιτική εις βάρος της χώρας μας, ότι δηλαδή η γειτονική χώρα προσπαθεί μέσα από μια ελληνοτουρκική κρίση να κάνει εξαγωγή των εσωτερικών της προβλημάτων ή ότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις "κάνουν του κεφαλιού τους", ερήμην της τουρκικής κυβέρνησης.
Χωρίς να προβούμε σε ανάλυση και εκτίμηση της σκοπιμότητας και της αποτελεσματικότητας της ελληνικής πολιτικής γύρω από την αντιμετώπιση της απαράδεκτης τουρκικής επιθετικότητας τα τελευταία χρόνια, θα πρέπει να αναζητήσουμε με ψυχραιμία την πραγματική αιτία που "ζωντάνεψε" τις τουρκικές διεκδικήσεις μετά από μια περίοδο σχετικής και πολύ επικίνδυνης για τα συμφέροντά μας ηρεμίας περίπου δέκα ετών.
Αν και σε τέτοια θέματα είναι εξαιρετικά παρακινδυνευμένο να προβαίνει κανείς σε μονοδιάστατες και απόλυτες εκτιμήσεις, κατά την άποψή μας η πραγματική και ίσως μοναδική αιτία που προκάλεσε την αλλαγή της στάσης της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα την περίοδο αυτή, είναι το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η τουρκική κυβέρνηση στο θέμα των παραχωρήσεων που θα πρέπει να κάνει για να προχωρήσει ομαλά η ενταξιακή πορεία στην Ε.Ε. και συγκεκριμένα η εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Άγκυρας, το οποίο στην ουσία οδηγεί στην de facto αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία.
Η Τουρκία, αποφασισμένη να μην υποχωρήσει από τη θέση της για μη αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στριμωγμένη από τις πιέσεις της Ε.Ε. για εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Άγκυρας, για τις οποίες πιέσεις θεωρεί ως κύρια υπεύθυνη την Ελλάδα, επανέρχεται με πιο επιθετικό τρόπο στις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο, έχοντας ως στόχο να εκβιάσει την Ελλάδα και να την υποχρεώσει να υποχωρήσει από τις όποιες προϋποθέσεις θέτει στην Άγκυρα μέσω Βρυξελλών για το Κυπριακό και για μια σειρά από άλλα ζητήματα ελληνικού ενδιαφέροντος.
Σε περίπτωση λοιπόν που η εκτίμησή μας είναι ορθή (εμείς πιστεύουμε ότι είναι και για όσους την αμφισβητούν δεν έχουν παρά να διαβάσουν προσεκτικά τις δηλώσεις του Τούρκου υπουργού εξωτερικών Μπαμπατζάν από τις αρχές Δεκεμβρίου μέχρι σήμερα), αυτό που μένει είναι να οξυνθούν τα αντανακλαστικά της ελληνικής πολιτείας και των εμπλεκομένων υπουργείων απέναντι σε κάθε πρόκληση και σε κάθε προβοκάτσια που είναι δυνατόν να προέλθει από την Άγκυρα, από κύκλους στην Ελλάδα ή από ξένα κέντρα, να λειτουργήσει επιτέλους η συνείδηση σε όλα τα επίπεδα της διοίκησης για την ανάγκη ορθής και αποτελεσματικής διαχείρησης κρίσεως και, αφού ξεφύγουμε και από αυτόν τον σκόπελο, χωρίς απώλειες θέλουμε να πιστεύουμε, να χαραχτεί επιτέλους μια πολιτική για τη ριζική αντιμεπώπιση από τη χώρα μας του διεθνούς προβλήματος που λέγεται Τουρκία.
Πάντως, ένα είναι σίγουρο, η σωστή διεύθυνση για την επίλυση του προβλήματος αυτού δεν είναι οι διάφορες πρεσβείες ούτε διάφοροι εξωτερικοί παράγοντες που μας χαϊδεύουν τ' αυτιά ότι θα λύσουν αυτοί για μας το πρόβλημα με ένδοξους ή άδοξους σπαρτιάτες, αλλά η ίδια η ελληνική κοινωνία, η οποία είναι η μόνη που μπορεί να στηρίξει μια εθνική πολιτική για την έξοδο από την πολύχρονη κρίση η οποία -άλλοτε σε ύφεση και άλλοτε σε έξαρση- ταλανίζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...