Σύντομο ιστορικό του εκπαιδευτικού μπάχαλου... απάντηση στην Υπατία
Και όμως οι περισσότεροι μαθητές
κατέστρεφαν και δεν διαδήλωναν
Απάντηση στην Υπατία, τη φοιτήτρια η οποία έστειλε επιστολή στη ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΠΟΛΙΤΩΝ, και δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο http://taxalia.blogspot.com/ στις 18 Δεκεμβρίου, 2008 με τίτλο: Τελικά το μεγαλείο κρύβεται στην απλότητα...
Η Υπατία είπε μεταξύ άλλων: «Δεν κάψαμε εμείς τα μαγαζιά και τις τράπεζες ! Παρά τα όσα λένε τα ΜΜΕ για μας και μας κατηγορούν συνεχώς , δεν είμαστε αυτό που οι άλλοι θέλουν να είμαστε. Είμαστε άτομα συνειδητοποιημένα . Ξέρουμε σε τι κόσμο ζούμε , έχουμε συναισθήματα , αγωνιζόμαστε , ελπίζουμε και πάνω απ' όλα έχουμε σεβασμό . Πάντα φυσικά υπάρχουν και τα μαύρα πρόβατα που τους παρασέρνει η δύναμη του πλήθους. (…) Γιατί οι νεαροί που κάψανε την Αθήνα δεν ήταν φοιτητές, είδα τα πρόσωπά τους , οι περισσότεροι ήταν γύρω στα τριάντα, και ένας ενήλικας 30 ετών ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΝΕΑΡΟΣ"!!! . . . και οι περισσότεροι από αυτούς δεν ήταν καν Έλληνες .»
Ειλικρινά, θα ήθελα πολύ να σε πιστέψω, κοπέλα μου… Θα ήθελα πολύ να πιστέψω ότι οι μαθητές δεν είχαν καμία ανάμειξη στους εμπρησμούς και το ρήμαγμα ξένης περιουσίας, κι ότι αυτά ήταν έργα ενήλικων κουκουλοφόρων και μεταναστών. Όμως, δυστυχώς για τη μαθητιώσα νεολαία, υπάρχουν και οι εικόνες που μιλάνε από μόνες τους. Υπάρχουν ακόμη και ομολογίες πολλών μαθητών που είπαν δημόσια ότι συμμετείχαν στα βίαια επεισόδια, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να εισακουστούν.
Πολύ θα επιθυμούσα να πιστεύω ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες είναι άτομα συνειδητοποιημένα κι ότι έχουν, όπως ισχυρίζεσαι, πάνω απ’ όλα σεβασμό. Κάτι τέτοιο όμως δεν εξάγεται από τα αισχρά και κατάπτυστα συνθήματα των μαθητών στους τοίχους, από το γεμάτο μίσος σλόγκαν «μπάτσοι γουρούνια, δολοφόνοι», ούτε από τις πέτρες, τα νεράντζια και τις ακατονόμαστες ύβρεις που εκτοξεύουν οι μαθητές κατά της Αστυνομίας όταν συγκεντρώνονται “ειρηνικά” έξω από τα Αστυνομικά τμήματα. Εξάλλου, αν δούμε το θέμα διαχρονικά, αυτός ο “σεβασμός” σε δημόσια περιουσία δεν αναδεικνύεται από τους βανδαλισμούς που παραδοσιακά κάνουν τα αγγελούδια μας στα σχολεία τους την τελευταία εικοσαετία, κάτω από κυβερνήσεις παντός χρώματος .
Επιπλέον κανένας “σεβασμός” δεν ήταν ορατός στον τρόπο που αντιμετώπιζαν έφηβοι μαθητές και μαθήτριες τους κατά 40 και 50 χρόνια ασπρομάλληδες συνομιλητές τους στην τηλεόραση. Ο “σεβασμός” δεν ήταν ορατός όταν μαθητές βεβήλωσαν τον ιερό χώρο της Ακρόπολης με τα πανό τους. Ο “σεβασμός” των μαθητών και μαθητριών δεν αναδείχτηκε όταν κατέλαβαν, δίκην χαβαλέ, το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ κατά τη διάρκεια του δελτίου ειδήσεων της NET. Αφού όμως επέδειξαν αρκετό θράσος ώστε να εισβάλουν, είχαν μια εξαιρετική ευκαιρία ν’ απευθυνθούν στο Πανελλήνιο και να διαχωρίσουν τη θέση τους καταγγέλλοντας τους εμπρηστές και καταστροφείς δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, αντί να ζητούν «Λευτεριά στους συλληφθέντες». Δυστυχώς όμως, δεν το έκαναν. Δε βγήκαν οργανωμένα οι μαθητές και φοιτητές να καταδικάσουν τις βαρβαρότητες και τις καταστροφές που προκλήθηκαν στις διάφορες πόλεις της Ελλάδας από κάποιους “κουκουλοφόρους”, βυθίζοντας στην απόγνωση εργοδότες και εργαζόμενους, και υπονομεύοντας το δικό τους μέλλον ακόμη περισσότερο. Συντροφική αλληλεγγύη;
Σε χθεσινοβραδυνή τηλεοπτική εκπομπή, σε ερώτηση του δημοσιογράφου: «Ποια είναι τα αιτήματά σας», απάντησε μια μαθήτρια με θυμό: «Εδώ και τώρα να φύγει ο Καραμανλής μαζί με τις μεταρρυθμίσεις του.» Τα ίδια όμως έλεγαν κι όταν ήταν Πρωθυπουργός ο Ανδρέας Παπανδρέου και μετά απ’ αυτόν ο Σημίτης. Τα βλαστάρια μας δε θέλουν καμία αλλαγή, καμία μεταρρύθμιση, απ’ όποιον κι αν προέρχεται.
Επειδή λοιπόν κάποιοι από μας έχουν καλή μνήμη, βαρέθηκαν τα κλαψουρίσματα της νεολαίας και δεν αρέσκονται να χαϊδεύουν τ’ αυτιά νεαρών κακοποιών, θα παραθέσω μερικά παλιά δημοσιεύματα μπας και τα διαβάσει κανένας μαθητής ή μαθήτρια και κάνει την αυτοκριτική του. Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
Μαθητών κόσμια έργα και ημέρες
1994, με Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργό Παιδείας τον Γιώργο Παπανδρέου:
«Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερο, το σχολείο έρχεται στο προσκήνιο της δημοσιότητας, αφού γίνεται αντικείμενο και χώρος αξιόποινων πράξεων. Οι καταστροφές, οι λεηλασίες και οι βανδαλισμοί συγκαταλέγονται πλέον στις ‘συνήθεις’ ειδήσεις των ΜΜΕ, που όσο κι αν διογκώνονται, συνιστούν πια μια θλιβερή πραγματικότητα. (…) Έχουν σημαντικά αυξηθεί τόσο οι καταστροφές, οι λεηλασίες και οι βανδαλισμοί των σχολικών κτιρίων όσο και ο αριθμός των εξαρτημένων από ναρκωτικές ουσίες μαθητών.» ( “Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης” – Χρήστος Κάτσικας - ΤΑ ΝΕΑ –3/10/94)
«Ένα σημαντικό ποσοστό προεφήβων και εφήβων μαθητών έχει διαπράξει (και το ομολογεί) κάποια αξιόποινη πράξη. Σε έρευνα αυτομολογούμενης (ή παραδεδεγμένης) νεανικής παραβατικότητας που πραγματοποιήθηκε σε 4.284 μαθητές από εννέα γεωγραφικές περιοχές, αποκαλύπτεται ότι μόνο ο ένας στους δέκα περίπου μαθητές δεν διέπραξε κάποια αξιόποινη πράξη.» (Έρευνα Λουκίας Μπελέ, Νομική Θράκης, ΤΑ ΝΕΑ –3/10/94)
Εξάλλου ΤΟ ΒΗΜΑ, στις 4 Δεκεμβρίου του 1994, δημοσίευσε ρεπορτάζ του Δ. Ευαγγελοδήμου με τίτλο: «Επαναστάτες χωρίς αιτία στα σχολεία» και υπότιτλο «Όταν οι ‘νταήδες’ της τάξης κάνουν κατάληψη». -«Νομίζω πως τα περισσότερα αιτήματα είναι παράλογα και όλη η υπόθεση γίνεται για να χάσουμε μάθημα. Γι’ αυτό και τα πιο πολλά παιδιά λίγο νοιάζονται αν θα εισακουστούν τα αιτήματά τους.» (Α.Μ., μαθητής 3ης Γυμνασίου)
«Αν δεν κάνουμε κι εμείς κατάληψη, κύριοι, θα μας κατηγορήσουν τα παιδιά των άλλων σχολείων για έλλειψη μαγκιάς», δήλωνε μαθητής Λυκείου Θεσσαλονίκης. (Ελευθεροτυπία, 14-12-1994)
«Θέλουμε να καταργηθούν οι εξετάσεις δυο φορές το χρόνο. Με τον τρόπο αυτό αναγκάζομαι να πηγαίνω φροντιστήριο.» (ΤΑ ΝΕΑ, 16-12-1994)
Κάποια από τα συνθήματα που έγραφαν τότε τα παιδιά στα θρανία κατά τη διάρκεια καταλήψεων ήταν: «Το παιδάκι για να ζήσει θέλει γάλα και χασίσι.» «Βία και χάος εγώ δεν είμαι πράος» (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 11-12-1994)
«Στις καταλήψεις, τα θρανία και οι καρέκλες αποτελούσαν το πρώτο καύσιμο υλικό.» (Κ.Ε., 11-12-1994)
Το 1998, με Υπουργό Παιδείας της Κυβέρνησης Σημίτη τον κ. Γεράσιμο Αρσένη, δημοφιλή συνθήματα των μαθητών και σπουδαστών κατά τις πορείες τους ήταν: "Κάτω οι νόμοι του Αρσένη - δεν θέλουμε να ζήσουμε ζωή υποταγμένη", και “Κάτσε καλά Γεράσιμε”. Οι μεταρρυθμίσεις του Γ. Αρσένη στην Παιδεία είχαν γίνει αντικείμενο σκληρής κριτικής από διδάσκοντες και διδασκόμενους στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση και έγιναν αφορμή για το μεγαλύτερο κύμα καταλήψεων μετά το 1990. Θα κλείσω την αναφορά μου στο παρελθόν της πολύπαθης και ανεκπαίδευτης Παιδείας, παραθέτοντας ένα προφητικό άρθρο που εξηγεί τα τραγικά γεγονότα του σήμερα. Αναμενόμενα ήταν. Είναι αυτό που λένε: Όταν ένα σπυρί δεν θεραπευτεί, κακοφορμίζει και γίνεται γάγγραινα…
κατέστρεφαν και δεν διαδήλωναν
Απάντηση στην Υπατία, τη φοιτήτρια η οποία έστειλε επιστολή στη ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΠΟΛΙΤΩΝ, και δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο http://taxalia.blogspot.com/ στις 18 Δεκεμβρίου, 2008 με τίτλο: Τελικά το μεγαλείο κρύβεται στην απλότητα...
Η Υπατία είπε μεταξύ άλλων: «Δεν κάψαμε εμείς τα μαγαζιά και τις τράπεζες ! Παρά τα όσα λένε τα ΜΜΕ για μας και μας κατηγορούν συνεχώς , δεν είμαστε αυτό που οι άλλοι θέλουν να είμαστε. Είμαστε άτομα συνειδητοποιημένα . Ξέρουμε σε τι κόσμο ζούμε , έχουμε συναισθήματα , αγωνιζόμαστε , ελπίζουμε και πάνω απ' όλα έχουμε σεβασμό . Πάντα φυσικά υπάρχουν και τα μαύρα πρόβατα που τους παρασέρνει η δύναμη του πλήθους. (…) Γιατί οι νεαροί που κάψανε την Αθήνα δεν ήταν φοιτητές, είδα τα πρόσωπά τους , οι περισσότεροι ήταν γύρω στα τριάντα, και ένας ενήλικας 30 ετών ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΝΕΑΡΟΣ"!!! . . . και οι περισσότεροι από αυτούς δεν ήταν καν Έλληνες .»
Ειλικρινά, θα ήθελα πολύ να σε πιστέψω, κοπέλα μου… Θα ήθελα πολύ να πιστέψω ότι οι μαθητές δεν είχαν καμία ανάμειξη στους εμπρησμούς και το ρήμαγμα ξένης περιουσίας, κι ότι αυτά ήταν έργα ενήλικων κουκουλοφόρων και μεταναστών. Όμως, δυστυχώς για τη μαθητιώσα νεολαία, υπάρχουν και οι εικόνες που μιλάνε από μόνες τους. Υπάρχουν ακόμη και ομολογίες πολλών μαθητών που είπαν δημόσια ότι συμμετείχαν στα βίαια επεισόδια, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να εισακουστούν.
Πολύ θα επιθυμούσα να πιστεύω ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες είναι άτομα συνειδητοποιημένα κι ότι έχουν, όπως ισχυρίζεσαι, πάνω απ’ όλα σεβασμό. Κάτι τέτοιο όμως δεν εξάγεται από τα αισχρά και κατάπτυστα συνθήματα των μαθητών στους τοίχους, από το γεμάτο μίσος σλόγκαν «μπάτσοι γουρούνια, δολοφόνοι», ούτε από τις πέτρες, τα νεράντζια και τις ακατονόμαστες ύβρεις που εκτοξεύουν οι μαθητές κατά της Αστυνομίας όταν συγκεντρώνονται “ειρηνικά” έξω από τα Αστυνομικά τμήματα. Εξάλλου, αν δούμε το θέμα διαχρονικά, αυτός ο “σεβασμός” σε δημόσια περιουσία δεν αναδεικνύεται από τους βανδαλισμούς που παραδοσιακά κάνουν τα αγγελούδια μας στα σχολεία τους την τελευταία εικοσαετία, κάτω από κυβερνήσεις παντός χρώματος .
Επιπλέον κανένας “σεβασμός” δεν ήταν ορατός στον τρόπο που αντιμετώπιζαν έφηβοι μαθητές και μαθήτριες τους κατά 40 και 50 χρόνια ασπρομάλληδες συνομιλητές τους στην τηλεόραση. Ο “σεβασμός” δεν ήταν ορατός όταν μαθητές βεβήλωσαν τον ιερό χώρο της Ακρόπολης με τα πανό τους. Ο “σεβασμός” των μαθητών και μαθητριών δεν αναδείχτηκε όταν κατέλαβαν, δίκην χαβαλέ, το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ κατά τη διάρκεια του δελτίου ειδήσεων της NET. Αφού όμως επέδειξαν αρκετό θράσος ώστε να εισβάλουν, είχαν μια εξαιρετική ευκαιρία ν’ απευθυνθούν στο Πανελλήνιο και να διαχωρίσουν τη θέση τους καταγγέλλοντας τους εμπρηστές και καταστροφείς δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, αντί να ζητούν «Λευτεριά στους συλληφθέντες». Δυστυχώς όμως, δεν το έκαναν. Δε βγήκαν οργανωμένα οι μαθητές και φοιτητές να καταδικάσουν τις βαρβαρότητες και τις καταστροφές που προκλήθηκαν στις διάφορες πόλεις της Ελλάδας από κάποιους “κουκουλοφόρους”, βυθίζοντας στην απόγνωση εργοδότες και εργαζόμενους, και υπονομεύοντας το δικό τους μέλλον ακόμη περισσότερο. Συντροφική αλληλεγγύη;
Σε χθεσινοβραδυνή τηλεοπτική εκπομπή, σε ερώτηση του δημοσιογράφου: «Ποια είναι τα αιτήματά σας», απάντησε μια μαθήτρια με θυμό: «Εδώ και τώρα να φύγει ο Καραμανλής μαζί με τις μεταρρυθμίσεις του.» Τα ίδια όμως έλεγαν κι όταν ήταν Πρωθυπουργός ο Ανδρέας Παπανδρέου και μετά απ’ αυτόν ο Σημίτης. Τα βλαστάρια μας δε θέλουν καμία αλλαγή, καμία μεταρρύθμιση, απ’ όποιον κι αν προέρχεται.
Επειδή λοιπόν κάποιοι από μας έχουν καλή μνήμη, βαρέθηκαν τα κλαψουρίσματα της νεολαίας και δεν αρέσκονται να χαϊδεύουν τ’ αυτιά νεαρών κακοποιών, θα παραθέσω μερικά παλιά δημοσιεύματα μπας και τα διαβάσει κανένας μαθητής ή μαθήτρια και κάνει την αυτοκριτική του. Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
Μαθητών κόσμια έργα και ημέρες
1994, με Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργό Παιδείας τον Γιώργο Παπανδρέου:
«Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερο, το σχολείο έρχεται στο προσκήνιο της δημοσιότητας, αφού γίνεται αντικείμενο και χώρος αξιόποινων πράξεων. Οι καταστροφές, οι λεηλασίες και οι βανδαλισμοί συγκαταλέγονται πλέον στις ‘συνήθεις’ ειδήσεις των ΜΜΕ, που όσο κι αν διογκώνονται, συνιστούν πια μια θλιβερή πραγματικότητα. (…) Έχουν σημαντικά αυξηθεί τόσο οι καταστροφές, οι λεηλασίες και οι βανδαλισμοί των σχολικών κτιρίων όσο και ο αριθμός των εξαρτημένων από ναρκωτικές ουσίες μαθητών.» ( “Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης” – Χρήστος Κάτσικας - ΤΑ ΝΕΑ –3/10/94)
«Ένα σημαντικό ποσοστό προεφήβων και εφήβων μαθητών έχει διαπράξει (και το ομολογεί) κάποια αξιόποινη πράξη. Σε έρευνα αυτομολογούμενης (ή παραδεδεγμένης) νεανικής παραβατικότητας που πραγματοποιήθηκε σε 4.284 μαθητές από εννέα γεωγραφικές περιοχές, αποκαλύπτεται ότι μόνο ο ένας στους δέκα περίπου μαθητές δεν διέπραξε κάποια αξιόποινη πράξη.» (Έρευνα Λουκίας Μπελέ, Νομική Θράκης, ΤΑ ΝΕΑ –3/10/94)
Εξάλλου ΤΟ ΒΗΜΑ, στις 4 Δεκεμβρίου του 1994, δημοσίευσε ρεπορτάζ του Δ. Ευαγγελοδήμου με τίτλο: «Επαναστάτες χωρίς αιτία στα σχολεία» και υπότιτλο «Όταν οι ‘νταήδες’ της τάξης κάνουν κατάληψη». -«Νομίζω πως τα περισσότερα αιτήματα είναι παράλογα και όλη η υπόθεση γίνεται για να χάσουμε μάθημα. Γι’ αυτό και τα πιο πολλά παιδιά λίγο νοιάζονται αν θα εισακουστούν τα αιτήματά τους.» (Α.Μ., μαθητής 3ης Γυμνασίου)
«Αν δεν κάνουμε κι εμείς κατάληψη, κύριοι, θα μας κατηγορήσουν τα παιδιά των άλλων σχολείων για έλλειψη μαγκιάς», δήλωνε μαθητής Λυκείου Θεσσαλονίκης. (Ελευθεροτυπία, 14-12-1994)
«Θέλουμε να καταργηθούν οι εξετάσεις δυο φορές το χρόνο. Με τον τρόπο αυτό αναγκάζομαι να πηγαίνω φροντιστήριο.» (ΤΑ ΝΕΑ, 16-12-1994)
Κάποια από τα συνθήματα που έγραφαν τότε τα παιδιά στα θρανία κατά τη διάρκεια καταλήψεων ήταν: «Το παιδάκι για να ζήσει θέλει γάλα και χασίσι.» «Βία και χάος εγώ δεν είμαι πράος» (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 11-12-1994)
«Στις καταλήψεις, τα θρανία και οι καρέκλες αποτελούσαν το πρώτο καύσιμο υλικό.» (Κ.Ε., 11-12-1994)
Το 1998, με Υπουργό Παιδείας της Κυβέρνησης Σημίτη τον κ. Γεράσιμο Αρσένη, δημοφιλή συνθήματα των μαθητών και σπουδαστών κατά τις πορείες τους ήταν: "Κάτω οι νόμοι του Αρσένη - δεν θέλουμε να ζήσουμε ζωή υποταγμένη", και “Κάτσε καλά Γεράσιμε”. Οι μεταρρυθμίσεις του Γ. Αρσένη στην Παιδεία είχαν γίνει αντικείμενο σκληρής κριτικής από διδάσκοντες και διδασκόμενους στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση και έγιναν αφορμή για το μεγαλύτερο κύμα καταλήψεων μετά το 1990. Θα κλείσω την αναφορά μου στο παρελθόν της πολύπαθης και ανεκπαίδευτης Παιδείας, παραθέτοντας ένα προφητικό άρθρο που εξηγεί τα τραγικά γεγονότα του σήμερα. Αναμενόμενα ήταν. Είναι αυτό που λένε: Όταν ένα σπυρί δεν θεραπευτεί, κακοφορμίζει και γίνεται γάγγραινα…
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...