Έρημη χώρα...
Ελλάς, το μεγαλείο σου βασίλεμα δεν έχει
και δίχως νέφια τους καιρούς η δόξα σε διατρέχει
κι όσες φορές ο ήλιος σου να σε φωτίσει ερθεί
θε να σε βρεί πεντάμορφη, στεφανωμένη, ορθή
Η χώρα μας τις τελευταίες ημέρες, εθισμένη από την μακρόχρονη εκτροφή της με την πνευματική θαλιδομίδη του εθνομηδενισμού και του ευρωπαρασιτισμού, και αναβράζουσα (δικαίως) από τις πάσης φύσεως οικονομικές και πολιτικές πομφόλυγες των διαχειριστών της εξουσίας, «βλακίεται και μαλακίεται» (Βησσαρίων).
Η κοινωνία μας διακατεχόμενη από τα ψυχεδελικά σύνδρομα του «προοδευτικού» παιδισμού, του φαντασιακού αναρχισμού, της ιδεοληψίας περί του ηρωϊκού μεγαλείου των βλαστών της, και της μανίας καταδιώξεως από απροσδιόριστες (αλλά υπαρκτές δυνάμεις του σκότους), αυτοϋβρίζεται, αυτοεξευτελίζεται, αυτοκαταστρέφεται, αυτοτιμωρείται, και αυτοβυθίζεται.
Η «εξέγερση των παίδων» των βολεμένων νεοαστών, ενάντια στο «φαίνεσθαι» της βιτρίνας που όμως κατά κόρον υιοθετούν στην καθημερινότητα του «είναι» τους, ξεκίνησε με πυροκροτητή την ακραία βιαιοπραγία ορισμένων γόνων των λαϊκών στρωμάτων, που κατά συντριπτική πλειοψηφία επανδρώνουν τις τάξεις των κατασταλτικών δυνάμεων της (ανύπαρκτης) τάξεως.
Το εκρηκτικό αυτό μίγμα το συγκροτούμενο από τα εύοσμα νεαρά άνθη της αστικής προπέτειας, αναίδειας και αυθαιρεσίας (των μαμάδων και των μπαμπάδων τους), την ψυχοτροπική χλωρίδα των εν διεγέρσει συνασπισμένων ουτοπιστών (της «έκστασης» και της ονειροβασίας), το κουτόχορτο των αφελών συνοδοιπόρων (του «ήμουν κι εγώ εκεί»), και τα αγριόχορτα του βουνού και του κάμπου (της αρματωλικής παράδοσης), σε συνδυασμό με την διανοητική καχεξία των ραδιοτηλεοπτικών ωδικών πτηνών («ακόμη ένας φλεγόμενος κάδος σκουπιδιών, η “στιγμή της αλήθειας” επέστη, τώρα διάλειμμα για διαφημίσεις») και την συνακόλουθη επέλαση λεηλασίας των μεταναστευτικών ακρίδων («γιούρια-γιούρια στον ταβλά με τα κουλούρια»), κινδυνεύει να μεταλλάξει την Ελλάδα σε Αίγυπτο.
Όμως η Αίγυπτος για να κυβερνηθεί, χρειάσθηκε μία αλβανική δυναστεία με τελευταίο απόγονο τον Φαρούκ, ή έναν οραματιστή του αραβικού εθνικισμού με πρώτο διδάξαντα τον Νάσερ. Το ερώτημα είναι: θέλουμε η χώρα μας να γίνει Αίγυπτος;
και δίχως νέφια τους καιρούς η δόξα σε διατρέχει
κι όσες φορές ο ήλιος σου να σε φωτίσει ερθεί
θε να σε βρεί πεντάμορφη, στεφανωμένη, ορθή
Λορέντζος Μαβίλης
Η χώρα μας τις τελευταίες ημέρες, εθισμένη από την μακρόχρονη εκτροφή της με την πνευματική θαλιδομίδη του εθνομηδενισμού και του ευρωπαρασιτισμού, και αναβράζουσα (δικαίως) από τις πάσης φύσεως οικονομικές και πολιτικές πομφόλυγες των διαχειριστών της εξουσίας, «βλακίεται και μαλακίεται» (Βησσαρίων).
Η κοινωνία μας διακατεχόμενη από τα ψυχεδελικά σύνδρομα του «προοδευτικού» παιδισμού, του φαντασιακού αναρχισμού, της ιδεοληψίας περί του ηρωϊκού μεγαλείου των βλαστών της, και της μανίας καταδιώξεως από απροσδιόριστες (αλλά υπαρκτές δυνάμεις του σκότους), αυτοϋβρίζεται, αυτοεξευτελίζεται, αυτοκαταστρέφεται, αυτοτιμωρείται, και αυτοβυθίζεται.
Η «εξέγερση των παίδων» των βολεμένων νεοαστών, ενάντια στο «φαίνεσθαι» της βιτρίνας που όμως κατά κόρον υιοθετούν στην καθημερινότητα του «είναι» τους, ξεκίνησε με πυροκροτητή την ακραία βιαιοπραγία ορισμένων γόνων των λαϊκών στρωμάτων, που κατά συντριπτική πλειοψηφία επανδρώνουν τις τάξεις των κατασταλτικών δυνάμεων της (ανύπαρκτης) τάξεως.
Το εκρηκτικό αυτό μίγμα το συγκροτούμενο από τα εύοσμα νεαρά άνθη της αστικής προπέτειας, αναίδειας και αυθαιρεσίας (των μαμάδων και των μπαμπάδων τους), την ψυχοτροπική χλωρίδα των εν διεγέρσει συνασπισμένων ουτοπιστών (της «έκστασης» και της ονειροβασίας), το κουτόχορτο των αφελών συνοδοιπόρων (του «ήμουν κι εγώ εκεί»), και τα αγριόχορτα του βουνού και του κάμπου (της αρματωλικής παράδοσης), σε συνδυασμό με την διανοητική καχεξία των ραδιοτηλεοπτικών ωδικών πτηνών («ακόμη ένας φλεγόμενος κάδος σκουπιδιών, η “στιγμή της αλήθειας” επέστη, τώρα διάλειμμα για διαφημίσεις») και την συνακόλουθη επέλαση λεηλασίας των μεταναστευτικών ακρίδων («γιούρια-γιούρια στον ταβλά με τα κουλούρια»), κινδυνεύει να μεταλλάξει την Ελλάδα σε Αίγυπτο.
Όμως η Αίγυπτος για να κυβερνηθεί, χρειάσθηκε μία αλβανική δυναστεία με τελευταίο απόγονο τον Φαρούκ, ή έναν οραματιστή του αραβικού εθνικισμού με πρώτο διδάξαντα τον Νάσερ. Το ερώτημα είναι: θέλουμε η χώρα μας να γίνει Αίγυπτος;
Χρίστος Γούδης
Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...