Ο ταλαντούχος κουμπάρος Ταγίπ

Μετά τη χθεσινή ανακοίνωση του Antony Blinken ως υποψήφιου για την θέση του υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης Biden (ο διορισμός πρέπει να εγκριθεί από το Κογκρέσο), ξεκαθαρίζει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί η εξωτερική πολιτική της νέας κυβέρνησης.

Ο κύριος Μπλίνκεν, γόνος εβραϊκής οικογένειας επιχειρηματιών και διπλωματών από τη Νέα Υόρκη, είναι επαγγελματίας της εξωτερικής πολιτικής. Έχει εργαστεί σε σχετικές θέσεις σε όλες τις κυβερνήσεις Δημοκρατικών μετά την εκλογή του Bill Clinton.

Με τον νέο Αμερικανό Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν έχει ιδιαίτερα καλές σχέσεις, έχοντας χρηματίσει Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του τότε Αντιπροέδρου, για ολόκληρη την θητεία της πρώτης διακυβέρνησης Ομπάμα (20/0/2009 – 20/1/2013).

Θεωρείται το πολιτικό του alter ego, τουλάχιστον στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και Εθνικής Ασφαλείας. Τους τομείς δηλαδή όπου ο νέος Γραμματέας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ διαθέτει εξαιρετικά μεγάλη εμπειρία, μιας και έχει επίσης διατελέσει τόσο βοηθός Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, όσο και βοηθός υπουργός Εξωτερικών του Προέδρου Ομπάμα.

Πρόκειται για έναν άνθρωπο στο πρόσωπο του οποίου ενσαρκώνονται το πνεύμα διακυβέρνησης και διπλωματίας του νεοεκλεγέντος Προέδρου Biden αλλά και αυτά της γραφειοκρατίας και του κατεστημένου του State Department ταυτόχρονα με, σ’ έναν βαθμό, αυτό του Πενταγώνου. Μια πραγματικότητα εξαιρετικά σημαντική για την ενότητα στις τάξεις της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της υπερδύναμης, ύστερα από τα τέσσερα ταραχώδη χρόνια ριζικών διαφωνιών και (ομηρικών μερικές φορές) καβγάδων με το Οβάλ Γραφείο επί Donald Trump.

Με τα παραπάνω δεδομένα και υπό κανονικές συνθήκες, η επιλογή του συγκεκριμένου προσώπου για την θέση του επικεφαλής της Αμερικανικής διπλωματίας, θα έπρεπε να προκαλεί σοβαρές ανησυχίες στην Αθήνα, μιας και είναι γνωστές οι θέσεις της γραφειοκρατίας του υπουργείου για "Τουρκία μόνιμα προσκείμενη στην Αμερική και την Δύση". Και ο κύριος Blinken πολλά μπορεί να κάνει ως υπουργός Εξωτερικών, αλλά αποκλείεται να συγκρουστεί με τους ανθρώπους που συνεργάζεται αρμονικά επί πολλά χρόνια. Ειδικά για τα συμφέροντα μιας μικρής χώρας, όπως η Ελλάδα…

Όμως οι συνθήκες κάθε άλλο παρά κανονικές είναι στην αμερικανική πρωτεύουσα, για την Τουρκία. Η αλλοπρόσαλλη (για να το πούμε ευγενικά) πολιτική Τραμπ στην Ανατολική Μεσόγειο, η τεράστια απώλεια κύρους για την υπερδύναμη στην περιοχή λόγω της φιλίας Trump με τον Recep Tayyip Erdogan και της "προδοσίας των Κούρδων" (φράση του νέου Αμερικανού ΥΠΕΞ, σε συνέντευξη τον περασμένο Μάιο), οι παλιές, στενότατες σχέσεις και οι προεκλογικές δεσμεύσεις του Joe Biden απέναντι στην ελληνική ομογένεια, οι επανειλημμένες δηλώσεις του για "τα λάθη στην Ανατολική Μεσόγειο και το Ιράκ" καθώς και κάμποσα άλλα γεγονότα (π.χ. η αποδέσμευση των εταιρειών lobbying Greenberg-Traurig και Mercury Public Affairs από τις πολυτιμότατες υπηρεσίες που προσέφεραν στην Τουρκία, κατόπιν έντονων πιέσεων του Αρμενικού λόμπι στην Washington), έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα συνθηκών απέναντι στην Τουρκία, το οποίο μόνο ευνοϊκό, ή έστω κανονικό, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως προς την στάση του Αμερικανικού παράγοντα, μετά τις 20 Ιανουαρίου 2021.

Η παμπόνηρη γάτα που κυβερνά την Τουρκία επί 18 συναπτά έτη και έχει μάθει να ελίσσεται στη διεθνή πολιτική σκηνή καλύτερα και από σμέρνα σε βραχώδη ύφαλο, τα έχει αντιληφθεί όλα αυτά. Γι’ αυτό και ξεκίνησε ήδη τις πρώτες φάσης μιας θεαματικής κυβίστησης, κοινώς kolotoumbas, στην εξωτερική του πολιτική.

Παρά τις στενότατες σχέσεις του με τον νυν Πρόεδρο, έσπευσε να συγχαρεί τον Biden ενώ ο Τραμπ δεν έχει ακόμη αποδεχθεί την ήττα του, άρχισε να βγάζει λόγους για την θέση της Τουρκίας στην Ευρώπη, "άδειασε" τον ίδιο του τον γαμπρό για την οικονομική πολιτική και σίγουρα θα παρουσιάσει και άλλες εντυπωσιακές μεταστροφές, το επόμενο διάστημα.

Όμως αυτή την φορά, τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα από κάθε προηγούμενη, γι’ αυτόν. Οι Αμερικανοί γραφειοκράτες, διπλωμάτες και στρατιωτικοί, έχουν πραγματικά θυμώσει με τα διάφορα σούρτα-φέρτα με τη Ρωσία, τις πολεμικές επιχειρήσεις στη Βόρειο Συρία, την αγορά των S-400 κ.λπ. Κι έχουν θυμώσει πολύ!

Όχι συναισθηματικά (συναισθήματα δεν υπάρχουν στις διακρατικές σχέσεις), αλλά πραγματιστικά, ρεαλιστικά. Διότι δεν μπορούν π.χ. να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, όταν προσπαθούν να συζητήσουν με παράγοντες άλλων χωρών και εκείνοι αναφέρονται, δήθεν τυχαία αλλά άκρως ειρωνικά, στον Ερντογάν.

Θα πρέπει επομένως να θεωρείται βέβαιο ότι θα ζητηθεί "γη και ύδωρ" από τον Τούρκο ηγέτη, για να υπάρξει εξομάλυνση στις σχέσεις Ουάσιγκτον-Άγκυρας.

Αλλά τη δεδομένη στιγμή, λόγω της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στο εσωτερικό της γείτονος, τα περιθώρια πολιτικών ή άλλων παραχωρήσεων για τον RTE, είναι από περιορισμένα έως ανύπαρκτα. Οι ακροδεξιοί σύμμαχοί του στην κυβέρνηση, θα δεχθούν ελάχιστες από τις απαιτήσεις του νέου Λευκού Οίκου. Αν δεχθούμε ότι θα δεχθούν κάποιες. Και κρατούν την παραμονή του Τούρκου Πρόεδρου στην εξουσία, στα χέρια τους...

Σε αυτήν την παραμονή όμως, κινδυνεύει η ίδια η ζωή του πάλαι ποτέ κουμπάρου. Τι θα κάνει τότε; Το θηρίο θα βρεθεί βαριά λαβωμένο, στριμωγμένο στην γωνία αλλά και αποφασισμένο να ξεφύγει από την δύσκολη θέση!

Εάν δεν μπορεί να το πετύχει με την διπλωματία, με ποιον τρόπο θα προσπαθήσει να πετύχει τους στόχους του; Μικρό δείγμα είναι το συμβάν με την Γερμανική φρεγάτα εχθές. Θ’ αντιδράσει αδιαφορώντας για τις όποιες συνέπειες, εφόσον οι απαιτήσεις της Δύσης, δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές πολιτικά στο εσωτερικό. Φυσικά αυτό, εύκολα θα μπορούσε να μεταφραστεί σε ένα βίαιο περιστατικό στο Αιγαίο! Με ότι αυτό συνεπάγεται...

Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, προετοιμασία στρατηγική και άσκηση πολυεπίπεδης διπλωματίας από την μεριά της Ελλάδας, για να μην έχουμε δυσάρεστες εκπλήξεις! Εάν αυτά υλοποιούνται, τα προβλήματα θα μείνουν στην μεριά του φράκτη που βρίσκεται ο πανούργος Σουλτάνος! Διαφορετικά…

Μείνετε υγιείς και ασφαλείς.

Πέτρος Λάζος
Capital

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση