Η πρόκληση των όπλων στη Μέση Ανατολή

Του Timothy Wright

Οι συνεχιζόμενοι πόλεμοι στη Μέση Αναστολή θέτουν ένα ανησυχητικό προηγούμενο, αποκαλύπτοντας την εξάπλωση στην περιοχή όχι μόνο των βαλλιστικών πυραύλων, αλλά επίσης των πυραύλων cruise και των αυτοσχέδιων πολεμοφοδίων με την μορφή χαμηλού κόστους UAVs. Η ιρανική βαλλιστική τεχνολογία και τεχνολογία πυραύλων cruise έχει έλθει στην κατοχή της Ansarullah στην Υεμένη, ενώ όπλα με προέλευση το Ιράν στις αποθήκες όπλων της Χεζμπολαχ στη Συρία, συνεχίζουν να δέχονται επιθέσεις απ΄την Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία.

Ο τελευταίος γύρος ισραηλινών αεροπορικών επιδρομών εναντίον φερόμενων ιρανικών πυραυλικών στόχων στη Σύρια και οι επαναλαμβανόμενες πυραυλικές επιθέσεις από τους Χούθις εναντίον ποικίλων στόχων στη Νότια Σαουδική Αραβία, υπογραμμίζει την έκταση της εξάπλωσης των πυραύλων ακριβείας και της συνδεόμενης πυραυλικής τεχνολογίας, σε μη κρατικούς παράγοντες στη Μέση Ανατολή.


Η Ansarullah και η Χεζμπολάχ

Η χρήση βαλλιστικών πυραύλων, πυραύλων cruise και UAVs από την Ansarullah -τα τελευταία αναπτύχθηκαν ως αυτοσχέδια πυρομαχικά- είναι μια προσπάθεια να ξεκινήσει να αντισταθμίζεται η αεροπορική ισχύ της συμμαχίας της Σαουδικής Αραβίας στον εμφύλιο πόλεμο στην Υεμένη. Η ικανότητα της οργάνωσης να ανταποδίδει, όσο περιορισμένη και αν είναι, έχει προπαγανδιστική αξία από αυτή την άποψη.

Η Ansarullah έχει ως εκ τούτου ισχυριστεί ότι οι πυραυλικές της επιθέσεις εναντίον στόχων της Σαουδικής Αραβίας έχουν αποδείξει την αμυντική αδυναμία του Βασιλείου παρά το status του ως η τρίτη χώρα με τις μεγαλύτερες αμυντικές δαπάνες. Η Ansarullah έχει παρουσιάσει ένα υποηχητικό πύραυλο cruise, το Quds-1, τα UAVs και μικρής εμβέλειας βαλλιστικούς πυραύλους, μερικά από τα οποία φέρουν την ετικέτα "Made in Yemen”, για να τονίσουν τις ικανότητες παραγωγής πυραύλων της οργάνωσης και την ικανότητα να πλήξουν σειρά στόχων στη Νότια Αραβία με διαφορετικά μέσα. Η πλειονότητα αυτών των όπλων είναι σχεδόν βέβαιο πως έχουν ιρανική προέλευση.

Το οπλοστάσιο και οι πυραυλικές ικανότητες της Ansarullah έχουν εξελιχθεί εν μέρει στην περιφέρεια του εμφυλίου πολέμου στην Υεμένη. Οι πρώτες επιθέσεις το 2015 έφεραν εξοπλισμό που κατέλαβαν από την Υεμένη, όπως τα σοβιετικής κατασκευής 9K79 Tochka (SS-21 Scarab) και τα 9Κ72 Elbrus (SS-1C Scud B), βαλλιστικοί πύραυλοι μικρής εμβέλειας. Η οργάνωση έχει χρησιμοποιήσει επίσης πυραύλους cruise, πιθανώς συμπεριλαμβάνοντας τα κινεζικής κατασκευής C-802 (CH-SS-N-6), εναντίον των ναυτικών δυνάμεων των ΗΠΑ και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

Πιο πρόσφατα και πιο συγκεκριμένα, η οργάνωση ανέλαβε την ευθύνη για τη συντονισμένη επίθεση με drones και πυραύλων cruise εναντίον δύο εργοστασίων της Saudi Aramco τον Σεπτέμβριο του 2019. Αυτή η ανάληψη ευθύνης στερείται αξιοπιστίας, με τις ΗΠΑ και τη Σαουδική Αραβία να δείχνουν προς την Τεχεράνη. Λαμβάνοντας υπόψη το εύρος των στόχων και το επίπεδο συντονισμού που θα απαιτούνταν, η επίθεση θα χρειαζόταν μεγαλύτερες ικανότητες από αυτές που έχει η Ansarullah. Έτσι, η Ansarullah εκτοξεύει βαλλιστικούς πυραύλους σε τροχιά προς το Ριάντ -πολύ πέρα από τις γραμμές των συστημάτων που είναι γνωστό ότι βρίσκεται το οπλοστάσιο της Υεμένης- κάτι που έχει τροφοδοτήσει δημοσιεύματα ότι πύραυλοι μεγαλύτερης εμβέλειας έχουν δοθεί λαθραία στην οργάνωση.

Από το 2006, το οπλοστάσιο της Χεζμπολάχ έχει επεκταθεί από σχεδόν 15.000 ρουκέτες σε ίσως 120.000. Το αρχικό της οπλοστάσιο αποτελούταν από μη κατευθυνόμενες ρουκέτες μικρής εμβέλειας, αλλά αυτό τώρα έχει εξελιχθεί και περιλαμβάνει τον Fateh-110, έναν βαλλιστικό πύραυλο μικρής εμβέλειας. Αυτός ο τελευταίος έχει αδρανειακή καθοδήγηση, μειώνοντας σημαντικά την ανακρίβεια του πυραύλου σε σύγκριση με τους προηγούμενους πυραύλους. Η οργάνωση επίσης έχει λάβει αντιπυραυλικά από το Ιράν.

Η προσέγγιση της Χεζμπολάχ είναι να προσπαθήσει να επιβάλει κόστος στον πληθυσμό του Ισραήλ σε οποιαδήποτε σύγκρουση, για να αντιμετωπίσει την ισραηλινή στρατιωτική δράση. Στη διάρκεια του β΄ πολέμου του Λιβάνου το 2006, η Χεζμπολάχ έπληξε με συνολικά 4΄000 πυραύλους το Ισραήλ -εξαπλάσια αύξηση του αριθμού των ρουκετών με τις οποίες επιτέθηκε στη σύγκρουση του 1996, σκοτώνοντας 44 αμάχους.

Συνέπειες

Εάν αυτή ήταν η αρχή της εξάπλωσης των πυραύλων cruise σε μη κρατικούς φορείς, τότε αντιπροσωπεύει μια αξιοσημείωτη αλλαγή στις ικανότητές τους και μια μελλοντική πρόκληση για εθνικούς στρατούς. Η επίθεση εναντίον των εγκαταστάσεων της Saudi Aramco τον Σεπτέμβριο του 2019 απέδειξε την ευπάθεια των εγκαταστάσεων που στερούνται αμυντικών συστημάτων, και τις δυνητικές φυσικές και υλικές ζημιές που θα προέλθουν από μια επιτυχημένη στόχευση.

Γνωρίζοντας αυτή την απειλή, σε ένα σενάριο συγκρούσεων τα κράτη πιθανώς θα δώσουν προτεραιότητα στην καταστροφή αυτών των συστημάτων πριν από την εκτόξευση, καθώς και σε συνδεόμενες εγκαταστάσεις αποθήκευσης και κατασκευής. Αυτό θα μπορούσε να περιορίσει τις ικανότητες εναέριας αναγνώρισης και στόχευσης και να προκαλέσει θύματα μεταξύ των πολιτών, εάν αυτές οι εγκαταστάσεις βρίσκονται σε αστικές περιοχές. Η στόχευση επίσης εγείρει ένα δίλημμα "χρησιμοποίησέ το ή το χάνεις” και για κρατικούς όσο και για μη κρατικούς φορείς, κάτι που μπορεί να οδηγήσει περαιτέρω σε κλιμάκωση της δυναμικής των συγκρούσεων.

επιπλέον, η δυνητική αύξηση της ικανότητας και της κλίμακας των πυραυλικών αποθεμάτων κάποιων μη κρατικών παραγόντων -τόσο αποκτηθέντα όσο και αυτοσχέδια- εντείνει τις προκλήσεις της δημιουργίας αποτελεσματικής ολοκληρωμένης πυραυλικής άμυνας.

Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση