Εν αναμονή των νέων Ιουλιανών

Να λοιπόν που όσοι προσήλθαν στις κάλπες την περασμένη Κυριακή, αποφάσισαν να δώσουν μια άλλη διάσταση στο φετινό καλοκαίρι μας και ενδεχομένως να ανατρέψουν τους όποιους σχεδιασμούς είχαμε.

Πάνω που είχαμε σχεδόν πειστεί πως ο Τσίπρας θα εξαντλήσει και το ανώτατο Συνταγματικό όριο θητείας της κυβέρνησης του. Όμως για να παραφράσουμε την γνωστή ρήση με τα σχέδια των ανθρώπων και το Θεό, όταν ο Τσίπρας έκανε σχέδια ο λαός κρυφογελούσε...

Έτσι, μετά τη συντριπτική και στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωκάλπη, σύρεται αναγκαστικά και αναπόδραστα ξανά μέσα σε λίγες εβδομάδες στην ετυμηγορία του ελληνικού λαού. Κι αυτή τη φορά όχι από θέση ισχύος αλλά με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο.

Κι αυτό, γιατί απλούστατα τώρα που ο αέρας πήρε τη χρυσόσκονη από τον Τσίπρα, δεν υπάρχει πλέον προεκλογικό αφήγημα προς το εκλογικό σώμα.

Τα επιχειρήματα πως μας γλίτωσε από τα μνημόνια, πως νοιάζεται τους πολλούς, πως επανέφερε τη 13η σύνταξη, πως κράτησε την κοινωνία όρθια, πως η οικονομία τρέχει αχαλίνωτη και διάφορα τέτοια, ετέθησαν προς κρίσην στην ελληνική κοινωνία, “εμετρήθησαν, εζυγίσθησαν και ευρέθησαν ελλειπή”.

Ο απολογισμός του κυβερνητικού έργου στα 4, 5 χρόνια όχι μόνο είναι φτωχός και αλλά και βαθιά αρνητικός σε όλα τα πεδία άσκησης κυβερνητικής πολιτικής. Η οικονομία παραμένει βαθιά άρρωστη, η κοινωνία εξουθενωμένη, το κοινωνικό κράτος παράλυτο, η ασφάλεια των πολιτών ανύπαρκτη, τα εθνικά θέματα περιπλεγμένα, η παιδεία εγκαταλελειμμένη σε αναχρονιστικές ιδεοληψίες, η μεσαία τάξη υποβαθμισμένη στην κατηγορία των νεόπτωχων, τα νοικοκυριά στο έλεος των πλειστηριασμών και της εφορίας και οι νέοι μας στην αναζήτηση της τύχης τους στην ξενιτειά.


Σε όλη αυτή τη δεινή κατάσταση, τι έχει να αντιτάξει ο ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς που επεδείκνυε όλα τα προηγούμενα χρόνια ως προπατορική και αδιαμφισβήτητη κληρονομιά;

Ούτε αυτό, γιατί η αλαζονεία της εξουσίας, το ύφος και το ήθος κυβερνητικών στελεχών αλλά και του ίδιου του μέχρι χθες “άχαστου” πρωθυπουργού, το αποδόμησαν και το εξαΰλωσαν.

Τι μπορούν επομένως να ισχυρίζονται στο διάστημα που απομένει ως τις εθνικές εκλογές προκειμένου αν μη τι άλλο να κρατήσουν το ποσοστό των ευρωεκλογών γιατί άλλες δεξαμενές ψηφοφόρων δεν φαίνονται επί του παρόντος;

Μα να προβάλλουν τον “μπαμπούλα” της δεξιάς, του νεοφιλελευθερισμού, της επιστροφή στο σάπιο παλιό σύστημα που μας χρεοκόπησε που θα κόψει συντάξεις, θα κόψει μισθούς, θα μας βάλλει να δουλεύουμε 7 μέρες το χρόνο, θα παραδώσει τη δημόσια υγεία και την ασφάλιση στα αιμοσταγή ιδιωτικά συμφέροντα, οι διαπλεκόμενοι και οι διάφορες ελίτ που θα πάρουν το αίμα τους πίσω κλπ

Αλήθεια όμως. Πιστεύουν πως μια τέτοια μαύρη προπαγάνδα πιάνει στις μέρες μας; Μήπως επί 4,5 χρόνια ο ελληνικός λαός δεν ακούει τα ίδια και τα ίδια. Αφού λοιπόν δεν πείσθηκε τόσα χρόνια( και το απέδειξε την περασμένη Κυριακή) γιατί να πεισθεί τώρα;

Στο διάστημα που ακολουθεί ως την 7η Ιουλίου, θα ακούσουμε πολλές τερατολογίες και θα δούμε πολλά εξωφρενικά και παράλογα.

Αυτό όμως που κατά τη γνώμη μου έχει σημασία, είναι η θετική αντίδραση των αγορών μετά την ανακοίνωση των πρόωρων εκλογών. Αυτό κάτι δείχνει. Άλλωστε χειρότερα απ' ότι είμαστε δύσκολο να πάμε με μια άλλη κυβέρνηση . Αρκεί να είναι ισχυρή και στοιχειωδώς σοβαρή.

Εκτός κι αν ο “σοφός” λαός συνεχίσει την αυτοκαταστροφική πλάκα και αντικαταστήσει τους γραφικούς αυτής της Βουλής, με τα νέα φυντάνια που είδαμε στην ευρωκάλπη και δεν υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Τότε και πάλι , ο θεός να βάλλει το χέρι του.

Βασίλης Στεφανακίδης
Πρώτο Θέμα


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση