Οι συμπτώσεις βοήθησαν τον Σαμαρά

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Πλησίστιος πλέει προς την πρωθυπουργία ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς. Το όνειρό του δεν είχε τυπικά γίνει ακόμη πραγματικότητα την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, αλλά τίποτα δεν φαινόταν ικανό να αναχαιτίσει την ύστατη ώρα την έφοδό του προς τον πρωθυπουργικό θώκο. Το διασκεδαστικό είναι πως ο θρίαμβος του αρχηγού της Δεξιάς επί των εσωκομματικών του αντιπάλων γίνεται πιο απολαυστικός εξαιτίας του γεγονότος ότι ο Αντ. Σαμαράς οδεύει προς την πρωθυπουργία με ένα εκλογικό ποσοστό πολύ χειρότερο από εκείνα που, όταν σημείωναν προηγούμενοι ηγέτες της ΝΔ, έφευγαν... ταπεινωμένοι!

Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Οταν ο Γεώργιος Ράλλης οδήγησε τη ΝΔ το 1981 σε ποσοστό 35,87%, παραιτήθηκε κακήν κακώς από την αρχηγία του κόμματος, καθώς με το ποσοστό αυτό είχε συντριβεί από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου με 12 μονάδες διαφορά, αφού αυτό είχε πάρει το θριαμβευτικό ποσοστό του 48,07%.

Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν τριάντα (!) ολόκληρα χρόνια -28 για την ακρίβεια- για να μπορέσει η ΝΔ να σημειώσει χειρότερη επίδοση σε βουλευτικές εκλογές. Το «κατόρθωσε» ο Κώστας Καραμανλής μόλις το 2009, βυθίζοντας το ποσοστό της ΝΔ στο 33,48%.

Απομακρύνθηκε και αυτός πολιτικά ατιμασμένος από την ηγεσία του κόμματος, συνοδευόμενος από σωρεία απαξιωτικών χαρακτηρισμών για το πρόσωπό του. Δικαιολογημένα, αφού τον είχε σαρώσει ο γιος του Ανδρέα, ο Γιώργος Παπανδρέου, με μια διαφορά που προσέγγιζε εκείνη με την οποία ο πατέρας του είχε διασύρει τον Γ. Ράλλη - πάνω από 10,5 εκατοστιαίες μονάδες!

Στις προχθεσινές εκλογές ο Αντώνης Σαμαράς καταβαράθρωσε το ποσοστό της ΝΔ ακόμη πιο κάτω, κάτω και από το 30%! Το κόμμα της Δεξιάς πήρε μόλις 29,66% - αρνητικό ρεκόρ που δεν κατόρθωσε να σημειώσει κανένας άλλος ηγέτης της ΝΔ ει μη μόνον ο... ίδιος ο Σαμαράς στις 6 Μαΐου, όταν οδήγησε τη ΝΔ στο απόλυτο εκλογικό ναδίρ της ιστορίας της, με το ανεπανάληπτο 18,85% που «πέτυχε» τότε!

Μερικές φορές είναι τόσο απροσδόκητα γοητευτικά τα πολιτικά παιχνίδια που μπορούν να παίξουν οι συμπτώσεις και οι συγκυρίες. Η περίπτωση του Αντώνη Σαμαρά το αποδεικνύει πανηγυρικά.

Ο κατά τεκμήριο πλέον αποτυχημένος ηγέτης που είχε η ΝΔ στα σχεδόν σαράντα χρόνια ιστορίας της, αποδεδειγμένο βάσει των καταστροφικών εκλογικών αποτελεσμάτων, αντί να καρατομηθεί πολιτικά επί τόπου για την ανικανότητά του να συσπειρώσει ψηφοφόρους γύρω από την παράταξή του, αντιθέτως επελαύνει θριαμβευτικά προς την... πρωθυπουργία!

Τον βοήθησαν οι συμπτώσεις και οι συγκυρίες: η αποσυνθετική για την κοινωνία μας οικονομική κρίση, η διάλυση του ΠΑΣΟΚ, η πολιτική ανεπάρκεια της Αριστεράς να αδράξει την ευκαιρία και διάφορα άλλα. Η ουσία είναι πάντως ότι με το ένα και με το άλλο, με τον αγώνα του και τις πολιτικές κωλοτούμπες του, με τη λυσσώδη εκστρατεία των Γερμανών, των Ευρωπαίων και των Αμερικανών κατά του Αλέξη Τσίπρα και αντικειμενικά υπέρ της ΝΔ, ο Αντώνης Σαμαράς κατακτά την πρωθυπουργία!

Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι η πρωθυπουργία Σαμαρά θα είναι ισχυρή, μακρόβια και επωφελής για τη χώρα. Ολα αυτά μένουν να αποδειχθούν με έργα και να επιβεβαιωθούν από τα γεγονότα, αλλά και μόνο η παράμετρος ότι η ΝΔ δεν έχει αυτοδυναμία και έτσι η κυβέρνησή της θα είναι κοινοβουλευτικός όμηρος του ΠΑΣΟΚ, το οποίο σύντομα ενδέχεται να σπαράζεται από εσωτερικές αντιθέσεις της διαπάλης για τη διάλυση και την αντικατάστασή του από άλλο κεντροαριστερό κόμμα, δεν προοιωνίζεται άνεση στη διακυβέρνηση Σαμαρά.

Αυτά όμως είναι λεπτομέρειες, ασήμαντες βεβαίως για τον ελληνικό λαό, ο οποίος δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το πόσο άνετα κυβερνά ο εκάστοτε πρωθυπουργός, αν τον υπονομεύουν οι δελφίνοι, αν τσακώνονται οι υπουργοί του.

Το ζήτημα για τον κόσμο είναι αν η πολιτική της κυβέρνησης βελτιώνει το βιοτικό του επίπεδο ή αν το καταποντίζει - και από τη στιγμή που η βάση της κυβερνητικής πολιτικής θα είναι το Μνημόνιο, οι ελπίδες βελτίωσης είναι μηδαμινές, ανύπαρκτες.

Κυβέρνηση - Δεν είναι βέβαιος ο βραχύς βίος της

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση Σαμαρά, που αναμένεται να σχηματισθεί ίσως και σήμερα, θα είναι προϊόν δικομματικής συνεργασίας ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ή και τρικομματικής με την προσθήκη της ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη, δεν σημαίνει ότι υποχρεωτικά η κυβέρνηση αυτή σύντομα θα καταρρεύσει λόγω των αντιθέσεων των κομμάτων που θα την απαρτίζουν. Στόχος των εσωτερικών και εξωτερικών κέντρων ισχύος που τη στηρίζουν είναι να την κρατήσουν στην εξουσία ακόμη και τέσσερα χρόνια, αν αυτό καταστεί δυνατόν. Το κλυδωνιζόμενο ΠΑΣΟΚ (όπως και η ΔΗΜΑΡ, αν τελικά συμμετάσχει) θα ωφεληθεί τα μέγιστα από τη συμμετοχή στη νομή της εξουσίας. Δεν είναι τρελό να την εγκαταλείψει οικειοθελώς!

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση