Αυτοί πρόδωσαν ακόμα και τον θεό τους, τον Μαρξ

Aν ο επαναστατικός οίστρος που αναδύεται τις τελευταίες ημέρες περιοριζόταν στις ανακοινώσεις διάσπασης της προεκλογικής συμμαχίας του Μ-Λ ΚΚΕ και του ΚΚΕ(μ-λ), που διανθίζονται με σχόλια για τις εφημερίδες «Προλεταριακή Σημαία» και «Λαϊκό Δρόμο» και για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις ΠΑΑΣ και ΛΑ-ΑΑΣ, όλα θα έμεναν στα πλαίσια του γραφικού.

Όμως το απόσπασμα της ομιλίας του Πρωθυπουργού στη Βουλή, που αναφέρθηκε στο «Σλαβομακεδονικό αλφαβητάρι που μοίραζαν οι Κομμουνιστές στην Τασκένδη στα παιδιά των «Σλαβομακεδόνων» μαχητών του «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος», στους 70.000 πρόσφυγες του εμφυλίου που το ελληνικό κράτος τους στέρησε το δικαίωμα το 1983 να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και στην «Σλαβομακεδόνισσα» Ειρήνη Γκίνη / Μίρκα Γκίνοβα, την πρώτη γυναίκα που εκτελέστηκε στον εμφύλιο», αποδεικνύει πως το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό.

Η δε στήριξη που παρέχεται στο καθεστώς Μαδούρο, έρχεται να πιστοποιήσει τις ιδεολογικές εμμονές των κυβερνώντων και την αλλεργία που έχουν απέναντι στις έννοιες της ελευθερίας και την δημοκρατίας. Καταδεικνύει επίσης το μέγεθος του παραλογισμού της ηγετικής ομάδας του Σύριζα, που επιλέγει να στηρίξει τον δικτάτορα Μαδούρο και όχι τον σοσιαλδημοκράτη Χουάν Γκουάιδο, που είναι μέλος της παγκόσμιας σοσιαλδημοκρατικής κοινότητας, στην οποία επιμόνως επιθυμεί να ενταχθεί το κυβερνητικό κόμμα, εν όψει της δήθεν «σοσιαλδημοκρατικής» μεταστροφής του.

Η σύγχυση που κυριαρχεί στους κυβερνητικούς κύκλους, ανάμεσα στην επιθυμία και στην πραγματικότητα, ολοκληρώνεται με την κυνική δήλωση της αντιπροέδρου της Βουλής, για τους δημοσίους υπαλλήλους τους οποίους εντάσσει με εκβιαστικά διλήμματα και περισσή ευκολία στον κομματικό της στρατό. Είναι γνωστό βέβαια σε όσους έχουν διαβάσει δυο- τρεις σελίδες μαρξισμού, πως ο Καρλ Μαρξ εκδήλωνε την αποστροφή του τόσο προς τις θεωρίες της τόνωσης της ζήτησης, όσο και προς τον ρόλο των κρατικών υπαλλήλων. Στο περίφημοι έργο του, «Η 18η Μπρυμέρ του Λουί Βοναπάρτη», ο Γερμανός φιλόσοφος αναλύει σχετικά την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί στην Γαλλία τα μέσα του 190υ αιώνα.


Στο κείμενο αυτό, ο Μαρξ ασκεί μια έντονη κριτική της «Ναπολεόντειας Ιδέας» σύμφωνα με την οποία πρέπει να δημιουργούνται δημοσιονομικά ελλείμματα για να προωθούνται δημόσιες επενδύσεις και διορισμοί στο δημόσιο. Ο ίδιος πίστευε πως τα δημόσια έργα αυξάνουν τις υποχρεώσεις των ανθρώπων σε σχέση με τους φόρους. «Ένας άνεργος πλεονάζων πληθυσμός», έγραφε, «ικετεύει να βρει μια θέση στο δημόσιο ως μια ευπρεπή ελεημοσύνη και προκαλεί την δημιουργία κρατικών θέσεων». Παρατηρούμε λοιπόν την κυβέρνηση Τσίπρα – Παπακώστα – Χρυσοβελώνη – Κουντουρά, να καταλύει και τους άρρηκτους δεσμούς του Σύριζα με τον μαρξισμό, σε μια προσπάθεια δημιουργίας σχέσεων εξάρτησης από την πλευρά των δημοσίων υπαλλήλων.

Έχουμε μια κυβέρνηση, η οποία στην πορεία των διαδοχικών καιροσκοπικών μεταλάξεών της, απαρνήθηκε την μάχη κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατά των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, εναγκαλιζόμενη με τους «φονιάδες των λαών» και με την «οικονομική νομενκλατούρα». Απαρνήθηκε την πατροπαράδοτη λατρεία της Αριστεράς προς τους Παλαιστινίους, κτίζοντας συμμαχία με το Ισραήλ. Απαρνήθηκε τη Ρωσία και τον Πούτιν και προσέφερε τα Σκόπια στο πιάτο του ΝΑΤΟ, εμβαθύνοντας τις σχέσεις με την Ουάσινγκτον και τις ενεργειακές δυτικές συμμαχίες. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον τα επαναστατικά κοκοράκια, επικαλούνται τον εμφύλιο πόλεμο και την επανάσταση της Βενεζουέλας για να κρατήσουν όρθιο το συνεκτικό ιστό των ψηφοφόρων τους.

Η επαναστατική θολούρα, η εθνολαϊκίστικη ιδεολογία και η καθεστωτική πρακτική έχουν οδηγήσει σε χάος την οικονομία και σε αδιέξοδο τους πολίτες. Οι αλλοπρόσαλλες μεταμορφώσεις της κυβέρνησης, που ως μόνο σκοπό της έχει την παραμονή στην εξουσία, επιβαρύνουν διαρκώς την κατάσταση. Ξεπούλησαν τα πάντα στο πέρασμά τους. Τις υποσχέσεις τους, τους συντρόφους τους, τους συμμάχους τους, ακόμα και τον ίδιο τον θεμελιωτή της φιλοσοφία τους. Ήταν δυνατόν να ασχοληθούν με την οικονομία; Ήταν δυνατόν να ασχοληθούν με την κοινωνία; Ήταν δυνατόν να ασχοληθούν με την πραγματικότητα;



Κ. Χαροκόπος
Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση