Η… «εθνική» μοναξιά του ΣΥΡΙΖΑ

Του Γιάννη Σιδέρη

«Αποστολή εξετελέσθη» σήμερα το μεσημέρι για τον Αλέξη με την υπερψήφιση της συμφωνίας, συνεπικουρούμενη από την ψήφο των πρόθυμων αφελών, οι οποίοι δεν κατανόησαν ότι μακροπρόθεσμα προβλήματα και μόνο δημιουργούνται στο βόρειο μέτωπο της χώρας. Η προθυμία τους είναι ευθέως αντίθετη με την εσωτερική δυσθυμία που κυοφορείται σε ακριτομυθίες βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία βέβαια δεν θα εκφραστεί στην ψηφοφορία.

Η δυσθυμία κυβερνητικών βουλευτών δεν οφείλεται φυσικά στην παραχώρηση μακεδονικής ταυτότητας και γλώσσας στους Σκοπιανούς. Σε αυτό ήταν έτοιμοι από πάντα, θεωρώντας το μάλιστα ως διεθνιστικό τους καθήκον. Αυτό - νομίζουν - θα ενώσει τους δύο λαούς, θα εξαλείψει τις διακρατικές αντιθέσεις, ενώ και στο εσωτερικό της χώρας μας θα χτυπήσει τον εθνικισμό, τον σοβινισμό, και τον.. αλυτρωτισμό (τον δικό μας εννοούν, οι Σκοπιανοί αθώοι του εγκλήματος!).

Η δυσθυμία που προϋπήρχε, εντάθηκε χθες με τη δημοσίευση δύο δημοσκοπήσεων, της PULSE και της RASS για τον skai και το in.gr αντίστοιχα, οι οποίες παγιώνουν τη διαφορά μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ περί τις δέκα μονάδες. Αν και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι φειδωλοί σε συζητήσεις με «αστούς» δημοσιογράφους «της διαπλοκής», γνωρίζουμε ότι μεγάλο τμήμα διακατέχεται από δύο συναισθήματα. Μένος κατά όσων δεν ψηφίζουν, στους οποίους καταλογίζουν εθνικισμό, αλλά και αμηχανία για την «άστοχη» και ταχύρρυθμη διαδικασία επίλυσης που επέλεξε ο Πρωθυπουργός.


Βέβαια φροντίζουν εν πολλοίς να απαλλάξουν τον Πρωθυπουργό, θεωρώντας ότι τον παρέσυρε σε αυτόν τον χειρισμό ο πρώην ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς (έτσι γίνεται συνήθως, υπάρχει ο αποδιοπομπαίος τράγος που αίρει τα αμαρτήματα κάθε μικρής ή μεγάλης κοινότητας). Θεωρούν λοιπόν ότι παρότι η κυβέρνηση «έχει δίκιο» στην συμφωνία, είναι διστακτικοί στο αν ήταν σωστή η τακτική να μην επιζητήσει την συναίνεση της αντιπολίτευσης κατά την έναρξη των συνομιλιών – ό,τι λέει και η αντιπολίτευση δηλαδή, απλώς σε πιο καλοδιάθετο και συντροφικό τόνο.

Βασικά εκείνο που τους καθιστά δύσθυμους είναι το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επωμιστεί μόνος του το πολιτικό κόστος της συμφωνίας – και σε απλά λόγια θα το επωμιστούν οι ίδιοι, πολλοί εκ των οποίων θα μείνουν εκτός Βουλής. Εκεί που στη αρχή περίμεναν συντριπτικό χτύπημα κατά της ΝΔ και έλξη του ΠΑΣΟΚ στο άρμα τους, βιώνουν τη μοναξιά παρέα μόνο με κάποιους -δημοσκοπικά- τελειωμένους της πολιτικής ζωής.

Φυσικά η Συμφωνία δεν είναι κυρίαρχη στις επιλογές του κόσμου. Το 20% θα ψηφίσει με κριτήριο τις Πρέσπες (δεν είναι και λίγο), ενώ η μεγάλη πλειοψηφία του λαού θα έχει οδηγό την οικονομική κατάσταση της χώρας και της τσέπης του, καθώς και την προοπτική βελτίωσης της καθημερινότητάς του. Έχουν επίγνωση ότι με βάση αυτά τα αξιολογικά κριτήρια, η κυβέρνηση χάνει ψήφους, ενώ θα έχει μηδενικές εισροές επειδή υπέγραψε την συμφωνία.

Κατά τα άλλα η τριήμερη συζήτηση απεκάλυψε την έλλειψη επισταμένων γνώσεων επί του θέματος, της πλειοψηφίας του κοινοβουλευτικού προσωπικού. Οι κυβερνητικοί βουλευτές αναλώθηκαν σε ανούσια λογίδρια απλοϊκού διεθνισμού και φιλικής προσήνειας προς τα Σκόπια, καθώς και επιθετικών χαρακτηρισμών προ τους Έλληνες διαφωνούντες.

Από την άλλη οι βουλευτές της ΝΔ χαρακτηρίστηκαν από συναισθηματική προσέγγιση, καθοδηγούμενη από ειλικρινή πατριωτισμό, αλλά και εκεί έλειψε η επιστημονική εδραίωση στην προσέγγιση του θέματος. Φυσικά υπήρξαν και αρκετές εξαιρέσεις, με χαρακτηριστικές περιπτώσεις τις εμπεριστατωμένες ομιλίες της Ντόρας Μπακογιάννη και του Βαγγέλη Βενιζέλου.

Βέβαια τι να κάνουν οι βουλευτές, όταν ο κατ’ εξοχήν αρμόδιος «εκτελεστής» των διαπραγματεύσεων, έδειξε ανεπίγνωστο παρορμητισμό (καθηγητής είναι, δεν του καταλογίζουμε άγνοια), στις βάσεις του θέματος που διαπραγματεύτηκε.

Για να δικαιολογήσει τα πεπραγμένα του επικαλέστηκε την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου - η οποία όμως, και ευτυχώς, αναθεωρήθηκε σε λίγους μήνες από την συνθήκη του Βερολίνου. Την πρώτη, όπως υπενθύμισε βετεράνος διπλωματικός συντάκτης, μόνο οι Βούλγαροι ακροδεξιοί την επικαλούνται.

Σωστά καθώς δια της βεβιασμένης συνθήκης ανακηρύχθηκε η Βουλγαρία σε μεγάλη αυτόνομη ηγεμονία που περιλάμβανε περιοχές από τον Δούναβη μέχρι το Αιγαίο. Μεταξύ άλλων τμήματα στην περιοχή της Ξάνθης, όλη την ελληνική Μακεδονία, ακόμη και τμήμα της Αλβανίας όπως την Κορυτσά. Αυτή… θέλησε να υλοποιήσει ο κ. καθηγητής;

Σήμερα με την υπερψήφιση της Συμφωνίας, γράφεται ιστορία. Τελειώνει μια εποχή στα βόρεια σύνορά και σταδιακά - και μακροπρόθεσμα - θα ανατείλει μία καινούρια. Βοήθειά μας!

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση