Η αποχώρηση Κοτζιά μας απάλλαξε από τη συμφωνία με την Αλβανία

Το ιδιαιτέρως ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι ο Ν. Κοτζιάς φέρεται να ασκεί προσωπική πολιτική, η οποία ήταν άγνωστη στο σύνολο της αντιπολίτευσης

Έχει εντυπωθεί στην μνήμη μου το ευδαίμον ύφος του πρώην υπουργού κ. Ν. Κοτζιά, μετά την ολοκλήρωση της καταστροφικής για τον ελληνισμό Συμφωνίας των Πρεσπών, την οποία ο ίδιος θεωρεί προσωπική του επιτυχία [για τους Σκοπιανούς είναι, και προφανώς θα τον ευγνωμονούν, όπως και τον κ. Α. Τσίπρα], όταν περιχαρής μας ανήγγειλε πως επείγεται να υπογραφεί και Συμφωνία με την Αλβανία, πριν αναχωρήσει για διακοπές.

Είναι γεγονός πάντως, ότι ικανοποιητική απάντηση γιατί η τόση βιασύνη -η οποία κατά κανόνα οδηγεί σε προχειρότητα- να υπογραφούν αυτές οι συμφωνίες με τους γείτονες.

Το επιχείρημα, ότι ήθελε να προλάβει τους Τούρκους που θα καθιστούσαν τα Σκόπια προτεκτοράτο τους εις βάρος μας, δεν αντέχει σε κριτική.

Αφενός επειδή σε τίποτε δεν εμποδίζει τους Τούρκους να το επιχειρήσουν, με την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ -το οποίο οι Τούρκοι έχουν καταξεφτιλίσει, χωρίς επίπτωση-, και αφετέρου γιατί επιδείχθηκε και η ίδια βιασύνη για συμφωνία με την Αλβανία, η οποία ήδη είναι μέλος του ΝΑΤΟ, και μάλιστα βρίσκεται σε περίοπτη θέση, χωρίς να εμποδιστεί η Τουρκία να της συμπεριφέρεται ως προτεκτοράτο. Κοινή είναι η πεποίθηση, ότι ο περίεργος και αιφνίδιος ανασχηματισμός του Έντι Ράμα, πραγματοποιήθηκε κατόπιν εντολής του Ερντογάν. Και υπάρχουν επ’ αυτού επιχειρήματα.

Το ιδιαιτέρως όμως ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι ο κ. Ν. Κοτζιάς φέρεται να ασκεί προσωπική πολιτική, η οποία ήταν άγνωστη στο σύνολο της αντιπολίτευσης, αλλά φαίνεται και ότι αγνοούσε πολλά τόσο η κυβέρνηση εν τω συνόλω της, όσο και ο ίδιος ο κ. Α. Τσίπρας. Ένδειξη αυτού είναι ότι αιφνιδιάστηκε με την αναγγελία ενώπιόν του ότι είχε σχεδόν έτοιμη το Υπουργείο την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο και αλλαχού [θέμα που έβαλε στο συρτάρι ο πρωθυπουργός, και καλώς έπραξε].


Πέραν αυτών, θεωρώ αδιανόητο να υπογράφονται συμφωνίες που δεσμεύουν τον ελληνισμό στους αιώνες, όχι μόνον χωρίς την έγκριση του πολιτικού κόσμου, αλλά και με πλήρη άγνοιά του. Όταν επιζητείται η συναίνεση των κομμάτων για τον διορισμό κάποιου κυβερνητικού αξιωματούχου, είναι πρωτοφανές να υπογράφονται Συμφωνίες με ξένες ώρες, το περιεχόμενο των οποίων να γίνεται γνωστό μετά την υπογραφή. Αρμόζει άραγε τέτοια τακτική σε δημοκρατικό πολίτευμα;

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός της αποκάλυψης του Αλβανού πρωθυπουργού, ότι προτίθεται να οριοθετήσει εκ νέου και τα σύνορα με την Ελλάδα. Αυτή καθαυτή η δήλωση, ίσως δεν θα παρουσίαζε ενδιαφέρον αν δεν είχαν προηγηθεί παρόμοιες δηλώσεις προηγουμένως.

Το στίγμα των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας το είχε δώσει ο αρμόδιος επίτροπος για την διεύρυνση της ΕΕ. Γιαχάνες Χαν, όταν στις αρχές Ιουλίου δήλωσε πως «εάν υπάρξει συμφωνία Ελλάδας-Αλβανίας, πρόκειται για αναδιάρθρωση συνόρων και αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό και κρίσιμο για τους πολίτες». Μετά τον θόρυβο που σηκώθηκε από τους έκπληκτους Έλληνες περί των τεκταινομένων εν αγνοία τους, ο Χαν ανασκεύασε αργότερα λέγοντας ότι αναφερόταν στα θαλάσσια σύνορα.

Αναδιάρθρωση όμως, σημαίνει ότι μεταβάλλω τα υπάρχοντα. Στην θάλασσα, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτός ο όρος, επειδή απλώς δεν έχουν καθοριστεί σύνορα για να αναδιαρθρωθούν. Ο Χαν, απλώς αποκάλυψε τι συζητούσαν Ελλάδα και Αλβανία. Και όχι μόνον αυτό, αλλά το ίδιο ακριβώς είπε και ο κ. Α. Τσίπρας, για να ανασκευάσει και αυτός μετ’ ολίγον, αγνοώντας ίσως ότι η λανθάνουσα γλώσσα λέγει την αλήθεια.

Ένα θετικό στοιχείο από όλη αυτήν την υπόθεση, είναι ότι η Ελλάδα… ανακάλυψε το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα. Αφού όμως ο διεθνής Τύπος γέμισε με άρθρα για την αποκαλούμενη αλβανική μαφία, που ξεπλένει το βρόμικο χρήμα με αγορά ή σφετερισμό οικοπέδων στην Αλβανία.

Ο Μακεδών
Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση