Κότες και... κοτούλες

Οι αγριάδες σε βάρος ισχυρών κρατών δεν μπορούν να ερμηνευθούν με βάση τη λογική

Από τον Γιώργο Χαρβαλιά

Ας εξηγήσει κάποιος με απλά λόγια στον καθηγητή του υπουργείου των Εξωτερικών ότι ο όρος «ασέβεια» (disrespect) στη διπλωματική γλώσσα είναι εξαιρετικά βαρύς για να στηλιτεύσει μη αρεστές διακρατικές συμπεριφορές. Και η χρήση του, απολύτως αδόκιμη για να επαναλαμβάνεται σε διαδοχικές δηλώσεις και συνεντεύξεις μέσα σε διάστημα λίγων ημερών.

Στην περίπτωση μάλιστα που ανασύρεται από εκπρόσωπο μιας εξαθλιωμένης, υπερχρεωμένης και πολλαπλώς εξαρτημένης από ξένους παράγοντες μικρής χώρας-τουριστικής αποικίας, με αποδέκτη μία από τις τρεις υπερδυνάμεις του πλανήτη, είναι και εντελώς ασύμμετρη - για να μην πω κωμικοτραγική.

Ας ψιθυρίσει, επίσης, κάποιος με τρόπο στον κ. Κοτζιά ότι δεν τίθεται θέμα σεβασμού εθνικής κυριαρχίας σε μια χώρα που την έχει ήδη παραδώσει σε τρίτους - δανειστές, οικονομικούς επόπτες και πολιτικούς κηδεμόνες. Οταν χρειάζεται να πάρεις ευλογία από τον SSM για να ορίσεις διοικητή στη μεγαλύτερη δημόσια τράπεζα της χώρας, άδεια από την DGcomp για να πουλήσεις κρατική εταιρία σε κινεζικούς επενδυτικούς κολοσσούς και έγκριση από τον Αμερικανό πρέσβη για να παραχωρήσεις εκμετάλλευση λιμενικών εγκαταστάσεων σε Ρώσους, τα λόγια περιττεύουν.


Η εθνική κυριαρχία έχει, εδώ και χρόνια, καταλυθεί. Οι μονοσήμαντες λοιπόν αγριάδες, και μάλιστα εις βάρος πανίσχυρων κρατών με παραδοσιακούς φιλικούς και θρησκευτικούς δεσμούς με την Ελλάδα, είναι δύσκολο να ερμηνευθούν με βάση τη λογική. Είτε αποτελούν μέρος διατεταγμένης αποστολής για λογαριασμό άλλου ισχυρού διεθνούς πάτρονα, που βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τη Μόσχα, είτε ο κ. Κοτζιάς ξέχασε να φορέσει το πλατύγυρο καπέλο του σε κάποια μεσημεριανή βόλτα και τον χτύπησε η ζέστη.

Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Αξιοθρήνητη εικόνα διπλωματικού «μικρομεγαλισμού» από μια κυβέρνηση που έχει γίνει σφουγγαρόπανο της Μέρκελ και διασκεδαστής του Αμερικανού πρέσβη, αλλά τώρα αποφάσισε να… τρίξει τα δόντια στους Ρώσους.
Η σημερινή Ρωσία του Πούτιν δεν είναι ο σοβιετικός γίγαντας με τα ξύλινα πόδια, που θαύμαζε ο κ. Κοτζιάς στα νιάτα του. Είναι μια σύγχρονη χώρα, με πανίσχυρη οικονομική ολιγαρχία που κυριαρχεί στο διεθνές στερέωμα και αποδεικνύεται ιδιαίτερα ανταγωνιστική σε πολλούς τομείς.

Επιπλέον, ο Λαβρόφ, στον οποίο απευθύνονται όλες αυτές οι προσβλητικές νουθεσίες, δεν είναι… Γκρομίκο. Και ο Πούτιν δεν είναι Γιέλτσιν.
Ας σκεφτεί, λοιπόν, λίγο καλύτερα ο κ. Κοτζιάς πριν ξανανοίξει το στόμα του και μιλήσει για κότες και… κοτούλες.
Ειδάλλως, στον επόμενο μεσημεριανό περίπατο ας φορέσει το καπέλο του, γιατί οι θερμοκρασίες έχουν ανέβει στα ύψη…

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση