Η ένοπλη σύγκρουση κοντοζυγώνει...

…και εν μείζονι μοίρα καί παρά θεοίς
και παρ’ ανθρώποις!

Γράφει η Αναστασία Καντά

Κάνοντας μια αναδρομή στα γεγονότα που έχουν λάβει χώρα στην πατρίδα μας τους τελευταίους μήνες – βδομάδες – ημέρες, και έχοντας υπ’ όψιν τους έντονους διαπληκτισμούς στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αντιλαμβάνεται κανείς πως το ενδεχόμενο μιας ένοπλης σύρραξης κοντοζυγώνει.

Οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου μας και των κανόνων FIR από μέρους της γείτονος Τουρκίας, σε καθημερινή βάση, αναρίθμητες. Τις εν λόγω παραβιάσεις στον αέρα, έχουν επιτυχώς συνδυάσει με κρίση στο νερό∙ η Τουρκία θέλει να επιβάλει την ηγεμονία της τόσο στα Βαλκάνια, όσο και την Ανατολική Μεσόγειο. Τα πρόσφατα γεγονότα στα Ίμια, αρχικά με την τουρκική ακταιωρό που ήρθε σε επαφή με την κανονιοφόρο «Νικηφόρος» του Πολεμικού Ναυτικού (17 Ιανουαρίου) και λίγες βδομάδες αργότερα ο διεμβολισμός του Πλοίου Ανοικτής Θαλάσσης του Λιμενικού Σώματος 090 «Γαύδος», επίσης από τουρκική ακταιωρό, προκαλώντας υλικές ζημιές αυτήν τη φορά, μας μεταφέρουν πίσω στο κλίμα που επικρατούσε το 1996 στην περιοχή των Ιμίων.

Παράλληλα, «πατώντας» στην Κυπριακή ΑΟΖ – όπως μαρτυρούν τα τελευταία γεγονότα με τις εταιρείες-κολοσσούς που φιλοδοξούν να υλοποιήσουν τα γεωτρητικά τους προγράμματα στην περιοχή – το Ερντογανικό καθεστώς προκαλεί και υπερβαίνει κάθε όριο. Η ιταλική ΕΝΙ υποχώρησε. Τι επίκειται; Η μία NAVTEX εκδίδεται μετά την άλλη, παραβιάζοντας κατάφωρα τμήματα της περιοχής ευθύνης της Κυπριακής Δημοκρατίας, ωσάν η τελευταία να είναι βιλαέτι της Τουρκίας.

Σφοδρά λεκτικά πυρά εξαπολύονται, ακόμη, πλέον όχι μόνον από την τουρκική πλευρά, αλλά και από τους εγχώριους πολιτικούς ιθύνοντες, οι οποίοι καιρός είναι να συνειδητοποιήσουν πως η κατάσταση έχει φτάσει στο μη-περαιτέρω και η Τουρκία δε λογαριάζει πλέον από λόγια. Οι εμπρηστικές δηλώσεις θα τροφοδοτήσουν μια μεγάλη πυρκαγιά.

Οι απειλές και προκλήσεις, εντούτοις, της «Οθωμανικής Αυτοκρατορίας» φυσικά δεν περιορίζονται στον αέρα και το νερό, αλλά επεκτείνονται και στο έδαφος. Το ζήτημα περί ομηρίας των δύο Ελλήνων στρατιωτικών έχει ταρακουνήσει συθέμελα όχι μόνο τις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά και τον ελληνικό λαό. Η Τουρκία ελίσσεται ύπουλα και προβοκατόρικα. Είναι δύσκολο να προβλεφθεί η επόμενη κίνηση, η αυριανή ημέρα. Ο σουλτάνος έχει νοήσει πως δεν υπάρχει σταθερότητα στις διεθνείς σχέσεις, όπως δεν υπάρχουν φίλοι – παρά μόνο συμφέροντα.

Οι εξελίξεις καλπάζουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες και τα όσα συμβαίνουν στο προσκήνιο προσπαθούν να «κουκουλώσουν» τα παρασκηνιακώς διαδραματιζόμενα. Τοιουτοτρόπως, το Σκοπιανό – χαίνουσα πληγή για τον Ελληνισμό από το 1991 – αναντίρρητα λαμβάνει την τροπή του. Η τροπή αυτή, όμως, αντίκειται στην κοινή γνώμη, στον ελληνικό λαό, επομένως το παιχνίδι εκτυλίσσεται υποδορίως, όσο εμείς επικεντρωνόμαστε στα προαναφερθέντα συμβάντα. Αυτό αποτελεί «ατού» για την Τουρκία, έχοντας επίγνωση της πολιτικής και οικονομικής ρευστότητας της χώρας μας. Ο νομοτελειακός πληθυσμιακός αλλά και ο εδαφικός ακρωτηριασμός της Ελλάδας λειτουργεί παρασάγγας υπέρ των γειτόνων μας (Σκοπίων αλλά και Τουρκίας). Απλώς με την παραχώρηση του ονόματος επισπεύδεται η διαδικασία. Δυστυχώς, «το ελληνικό κράτος δε στάθηκε σε καμία φάση ικανό να προστατεύσει αποτελεσματικά τον ευρύτερο ελληνισμό και να αναστείλει τη συρρίκνωση ή τον αφανισμό του»(Παναγιώτης Κονδύλης). Από τις απαρχές γέννησης του ελληνικού κράτους, είμαστε σε άλλον δρόμο. Στους έξωθεν παρατηρητές δίνουμε την εικόνα του «χώρου», όχι της «χώρας», εφόσον δεν παλεύουμε για τα δικά μας συμφέροντα. Οι εγκάθετοι αγωνίζονται για τα συμφέροντα εταίρων ή άλλων δυνάμεων.

Αυτό που χαρακτηρίζει την Ελλάδα – εν αντιθέσει με την Τουρκία – είναι η έλλειψη μακρόπνοων συλλήψεων, σχεδίων και οράματος για το μέλλον. Η προσήλωση στα παρόντα διαδραματιζόμενα γεγονότα μαρτυρά αδυναμία και κενότητα ιστορικής συνειδήσεως.

Η χώρα μας είναι μια χώρα οικονομικά και ηθικά λεηλατημένη. Ο υβριδικός πόλεμος που υφιστάμεθα, αποσκοπεί στην κάμψη του φρονήματος των πολιτών. Δεν πρέπει, όμως, να λυγίσουμε. Όχι τώρα. Η Ελλάδα έχει αποδείξει κάτι πολύ σημαντικό σε όσους την κοιτούν μονογραμμικά, σε όσους την κατατάσσουν βάσει αριθμητικών δεδομένων και μόνο∙ υπάρχει και το συλλογικό υποσυνείδητο το οποίο σφυρηλατεί το «είναι» του Έλληνα και μετατρέπει σε μάχιμους στρατιώτες μικρούς και μεγάλους. Όλοι θα συμμετέχουν στον αγώνα, ενεργά ή έμμεσα.

Χρέος μας είναι να πάμε κόντρα στις συνθήκες, να μην περιμένουμε καμία χείρα βοηθείας, κανέναν να δημιουργήσει την κατάλληλη συγκυρία. Η ελληνική συνείδηση και ηθική δεν επιτρέπει την απάθεια. «Η άμεση υποχώρηση δε δίνει καμμιάν ελπίδα, ενώ με το ν’ αγωνιστούμε υπάρχει ακόμα ελπίδα να μείνωμε όρθιοι.» (διάλογος Μηλίων – Αθηναίων)

Οι γείτονες πρέπει να γνωρίζουν ότι σε περίπτωση επίθεσης, θα έρθουν αντιμέτωποι με έναν ετοιμοπόλεμο και μάχιμο στρατό, ηγεσία (πολιτική και στρατιωτική) που δεν θα αφήσει αναπάντητη καμία αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας και πρωτίστως, μία λαοθάλασσα που με αυταπάρνηση θα υπογράψει την ελευθερία της έναντι οποιουδήποτε τιμήματος. Και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις…

HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση