Η γερμανική υστεροβουλία

Η χώρα προετοιμάζεται είτε για την έξοδο της από την Ευρωζώνη, είτε για τον περιορισμό της σε μερικές μόνο χώρες – φοβάται όμως τον πρόεδρο Trump, οπότε έχει απόλυτη ανάγκη να διατηρηθεί η ΕΕ, αναζητώντας ως εκ τούτου έναν τρόπο που να μην τεθεί σε κίνδυνο από τις αποφάσεις της σε σχέση με το ευρώ.

Ξαφνικά η χώρα που σαμποτάρισε ύπουλα από το ξεκίνημα του το ευρώ, μέσω της υιοθέτησης του μισθολογικού dumping και της πολιτικής της φτωχοποίησης του γείτονα, ενώ χρησιμοποίησε την ΕΚΤ για να επιτύχει τους στόχους της, η Γερμανία, ανησυχεί για το μέλλον του – διοργανώνοντας μία συνάντηση των οικονομολόγων της, με θέμα τις στρατηγικές εάν τυχόν αποτύχει το κοινό νόμισμα (πηγή).

Ουσιαστικά βέβαια η αγωνία της επικεντρώνεται στις απαιτήσεις της κεντρικής της τράπεζας απέναντι στο σύστημα Target 2 της ΕΚΤ, οι οποίες έχουν εκτοξευθεί στα 914 δις € – όπου ο πρώην επικεφαλής του ινστιτούτου του Μονάχου ανέφερε τα εξής: «Είναι πολλά τα χρήματα. Δεν ξέρω εάν είναι βιώσιμο το ευρώ, αλλά σίγουρα δεν είναι το σύστημα πίσω του»!

Περαιτέρω ο στόχος της συνάντησης στο Βερολίνο με τον τίτλο «Είναι βιώσιμο το ευρώ; Τι θα γίνει εάν δεν είναι;» ήταν να εκπονηθεί ένα σχέδιο ανάγκης, για την περίπτωση της κατάρρευσης της Ευρωζώνης – προφανώς λόγω των εκλογών στην Ιταλία, η οποία είναι ο μεγαλύτερος οφειλέτης του Target 2 και άρα της γερμανικής κεντρικής τράπεζας με 435,9 δις € (στα 444 δις € σήμερα), ακολουθούμενη από την Ισπανία με 367,3δις € (γράφημα).

Αν και οι πιθανότητες κατάρρευσης της νομισματικής ένωσης εντός των επομένων 12 μηνών είναι πια πολύ χαμηλές, στο 6,6% από 70% το 2012 πριν την παρέμβαση της ΕΚΤ (γράφημα), οι Γερμανοί ανέλυσαν τρία πιθανά σενάρια: την έξοδο μίας χώρας χωρίς τη συμφωνία των άλλων, την έξοδο με τη συναίνεση των υπολοίπων, καθώς επίσης την εκδίωξη ενός μέλους χωρίς τη θέληση του – όπου για τίποτα από τα τρία δεν υπάρχει κάποιο νομικό πλαίσιο. Η μοναδική δυνατότητα που δίνεται από το άρθρο 50 της ευρωπαϊκής συμφωνίας είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη μαζί με την έξοδο από την ΕΕ – όπως άλλωστε έχουμε επισημάνει ήδη από το 2009 (ανάλυση).

Βασικό θέμα της συζήτησης αποτέλεσε η ανάκτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητας μίας χώρας εντός της Ευρωζώνης, όπως η Ιταλία – το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της οποίας είναι χαμηλότερο από το 1999, ενώ δεν υπάρχει καμία απολύτως δυνατότητα επιβίωσης της εντός του ευρώ, εάν δεν ακολουθήσει η τραπεζική, δημοσιονομική και πολιτική ένωση όλων των κρατών, την οποία όμως δεν επιθυμεί η Γερμανία. Πόσο μάλλον όταν, για να υπάρξει ξανά ισορροπία της γερμανικής οικονομίας με τις υπόλοιπες χώρες, ο πληθωρισμός της θα έπρεπε να αυξάνεται ετήσια κατά 4,5% περισσότερο από τους εταίρους της, για τα επόμενα δέκα χρόνια! (κάτι απίθανο).

Φυσικά εξετάσθηκε το θέμα της εξόδου της Ιταλίας από το ευρώ, όπου η Γερμανία θα έχανε τουλάχιστον τα 444 δις € που της οφείλει μέσω του συστήματος Target 2, καθώς επίσης της εξόδου της ίδιας της Γερμανίας – όπου πιθανότατα θα έχανε το σύνολο των απαιτήσεων της απέναντι στο Target 2, δηλαδή 914 δις €, ενώ θα κινδύνευε με την ανατίμηση του νομίσματος της, η οποία θα εξαΰλωνε τα πλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της που πλησιάζουν στα 300 δις $ ετησίως!

Σύμφωνα όμως με έναν από τους συμμετέχοντες οικονομολόγους (Fuest), η ανησυχία περί της ανατίμησης του μάρκου είναι ατεκμηρίωτη – επειδή η γερμανική κεντρική τράπεζα θα μπορούσε να λειτουργήσει όπως η ελβετική, επεμβαίνοντας μαζικά στις αγορές συναλλάγματος για τη στήριξη του νομίσματος.

Διαπιστώθηκε όμως ένας ακόμη κίνδυνος για τη χώρα, αφού με βάση την ιστορική εμπειρία η διάλυση μίας νομισματικής ένωσης συνοδεύεται από τη διάλυση και της τελωνειακής ένωσης – οπότε οι άλλες χώρες θα μπορούσαν να επιβάλλουν δασμούς στην Γερμανία, στραγγαλίζοντας τις εξαγωγές της παρά την τεχνητή διατήρηση της ισοτιμίας του νομίσματος της σε ανταγωνιστικά επίπεδα.

Σε μία εποχή δε που οι Η.Π.Α. ξεκινούν να επιβάλλουν δασμούς, παύοντας πια να ανέχονται την εκμετάλλευση τους από χώρες όπως η Κίνα και η Γερμανία, όπου η τελευταία φοβάται σε μεγάλο βαθμό τυχόν επιβολή δασμών στην αυτοκινητοβιομηχανία της (ανάλυση), προσπαθώντας ύπουλα να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα (άρθρο), η έξοδος της Γερμανίας από το ευρώ θα είχε ακόμη περισσότερα επακόλουθα – ενώ είναι πράγματι αστείες οι προειδοποιήσεις της προς τις Η.Π.Α. σχετικά με τους κινδύνους των προστατευτικών πολιτικών που θέλουν να υιοθετήσουν.

Πόσο μάλλον η αλαζονική δήλωση του υπουργού οικονομίας της χώρας, σύμφωνα με την οποία τα εξής: «Τα γερμανικά αυτοκίνητα είναι τόσο επιτυχημένα σε όλες τις παγκόσμιες αγορές επειδή είναι τόσο καλά. Οι υψηλότεροι δασμοί είναι η λάθος απάντηση σε αυτό» (πηγή).

Κατά την άποψη μας πάντως, η Γερμανία προετοιμάζεται είτε για την έξοδο της από την Ευρωζώνη, είτε για τον περιορισμό της σε μερικές μόνο χώρες – αφού γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν είναι βιώσιμη ως έχει, χωρίς τη δημοσιονομική ενοποίηση της που όμως δεν τη θέλει. Εν τούτοις, φοβάται όσο τίποτα άλλο τον πρόεδρο Trump και την πολιτική που θέλει να εφαρμόσει – οπότε έχει απόλυτη ανάγκη να διατηρηθεί η ΕΕ ως οχυρό της, αναζητώντας ως εκ τούτου έναν τρόπο που να μην τεθεί σε κίνδυνο από τις αποφάσεις της σε σχέση με το ευρώ.

Κλείνοντας, θέλω να αναφερθώ και εγώ στην εθελοντική συνδρομή της σελίδας από όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν και νομίζουν ότι όλοι εμείς προσφέρουμε κάτι, πατώντας εδώ. Επίσης να επαναλάβω πως η συνδρομή αυτή πληρώνεται είτε μέσω της VIVA, είτε με κατάθεση στο λογαριασμό της εταιρείας «ΑΙΜ Services» που λειτουργεί τη σελίδα, με τα στοιχεία του για να του σταλεί τιμολόγιο. Στον τραπεζικό λογαριασμό πάντως έχει τη δυνατότητα να καταθέσει κανείς όσα επιθυμεί (λιγότερα ή περισσότερα), ευχαριστώντας προκαταβολικά όσους θα το κάνουν.

Άρης Οικονόμου
Analyst


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση