Ευρωτσολιάδες όλων των κομμάτων ενωθείτε

Του Γιάννη Λαζάρου

Ζούμε τις καλύτερες εποχές προπαγάνδας και "δουλέματος". Οι τίτλοι των συστημικών εφημερίδων τα έχουν δώσει όλα. "Μη επίτευξη συμφωνίας σημαίνει Grexit", "Η Ελλάδα ένα βήμα πριν τον γκρεμό", "Αντιστέκεται η κυβέρνηση", "Όλοι εναντίον της Ελλάδας". Ανάμεσα σε αυτά τα τρομακτικά έρχεται και δένει το γλυκό με δύο διαδηλώσεις που προγραμματίζουν οι Συριζαίοι για το διήμερο. Με την πρώτη " Η διαπραγμάτευση είναι στα χέρια μας" και με την δεύτερη "Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη", θα γίνει ο χαμός!

Η Αυτοκρατορία της Παπαροφιλολογίας, της Ξεκωλοεπανάστασης και της πολιτικοκοινωνικής γραμμής της πλειοψηφίας των πολιτών και των κομμάτων: Σφάξε με, Ευρώπη μου, ν' αγιάσω!

Ποτέ άλλοτε η πλειοψηφία της κοινωνίας δεν είχε τόσο αντιπροσωπευτικούς εξουσιαστές όσο αυτή την εποχή. Φίλιωσαν όλοι κι αγαπήθηκαν, αγκαλιάζονται δεξιοί, αριστεροί, μερκελιστές και φιλοαμερικανάκια για τον αγώνα του ΕΥΡΩ.

Ξέραμε αγώνες απελευθερωτικούς, αντιστασιακούς, ιδεολογικούς αλλά αγώνες για ένα κέρμα δεν ξανάγιναν στην ιστορία. Έφτασαν οι Γερμανοί βουλευτές να φωνάζουν μέσα στη βουλή των Ναζί "οι Έλληνες συνταξιούχοι θέλουν την σύνταξη σε ευρώ, όχι σε δραχμές". Α, ρε περήφανα γηρατειά χωρέσατε δεκαετίες δουλειάς, αγώνων και υπομονής σε μια χούφτα ευρώ. Αυτή κι αν είναι αξιοπρέπεια.

Αμ το άλλο! Τσίπρας, Θεοδωράκης, Μπακογιάννη, Γεννηματά στον αγώνα δημιουργίας Εθνικού Μετώπου.
Πώς ήταν τα παλιά τα χρόνια το Απελευθερωτικό, ε τώρα θα έχουμε το Ευρωπαϊκό!
Θα είναι Εθνικό Ευρωπαϊκό Μέτωπο.
Τζάμπα διαλαλεί σε όποια κάμερα βρεθεί ο Βαρουφάκης πως η Ευρώπη είναι η πατρίδα μας και την λύση θα μας την δώσει η ηγέτιδα Μέρκελ;!
Όσο κι αν κάθεται ο φον Βαρουφάκεν οκλαδόν για να ακούσει συγκινημένος τον ηγετικό Τσίπρα, το μέσα του ουρλιάζει: "Χάιλ, Μέρκελ".

Τι κάναμε εμείς εδώ σε αυτό τον τόπο μέχρι το 1979 όπου ο Καραμανλέας μάς έχωσε στην ΕΟΚ; Τίποτε δεν κάναμε, αντιθέτως με το που γίναμε Ευρώπη θαυματουργήσαμε. Μέσα σε μια δεκαετία από το '80 μέχρι το '90 σταματήσαμε βιομηχανίες, βιοτεχνίες, γεωργία, κτηνοτροφία, πολιτισμό, υψηλού επιπέδου τουρισμό και γίναμε εξελιγμένοι.
Από το 2002 και μετά που ο Σημιτέκωλος μας έφερε το ευρώ, γίναμε άλλη χώρα. Εμείς δεν είχαμε πια ταυτότητα στην τσέπη μας να αποδεικνύει ότι είμαστε Έλληνες, είχαμε Ευρώ που αποδείκνυε ότι είμαστε Ευρωπαϊκά επιδοτούμενα λαμόγια. Ανάβαμε καντήλι στον Όσιο πακετοΝτελόρ και στην Αγία ΕΣΠΑ.
Κατεβάσαμε τον εσταυρωμένο και ανεβάσαμε εστΕΥΡΩμένο. Πάνε και τα Ελληνοχριστιανικά πατριδοκάπηλα ιδεώδη της νοικοκυροσύνης: Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια, αντικαταστάθηκαν από το Ευρώπη- Επιδότηση- Διορισμό. Οι νοικοκυραίοι δεν κάνουν τον σταυρό τους πια, κάνουν τον Ευρώ τους.
Τα νέα ιδεώδη έβαλαν κάτω από την σκέπη τους ακόμη και αριστερούς ανθρώπους που σκίζουν την κιλότα τους για το Ευρώ.
Μια είναι η θρησκεία, η Ευρωλαγνεία.
Δεν είμαστε στον γκρεμό, είμαστε στο σημείο του μεγάλου γέλιου. Του σπαρταριστού γέλιου.

Οι φωτογραφίες του διημέρου Επανάστασης των Συριζαίων θα μείνουν στην Ιστορία σαν εκείνες των Δεκεμβριανών, ή τις άλλες μετά την δολοφονία του Πέτρουλα, του Λαμπράκη, του Παναγούλη.

Τέτοιες χαζομάρες έκαναν αυτοί οι Έλληνες προ του 1979 και μας κρατούσαν μακρυά από το ιδανικό του ευρώ.
Ευρωμαζοχισμός μετά ευρωσαδισμού. Ευρωπαίοι μη μας λιθοβολείτε!
Ευρωβολείστε μας.

Μακάρι να υπήρχε μία κάμερα ή ένα κρυφό μικρόφωνο στα κέντρα αποφάσεων και στο τηλέφωνο του πρωθυπουργεύοντος να ακούγαμε και να βλέπαμε τα γέλια που ρίχνουν μεταξύ τους με τους Ελληνοευρωπαίους που χέζονται και μόνο στην ιδέα ότι αύριο δεν θα έχουμε ευρώ.
Να μαθαίναμε τι κονομάνε από την στημένη υπόθεση των διαπραγματεύσεων Ευρωπαίοι ηγέτες, εντόπιοι διορισμένοι έπαρχοι, τραπεζίτες και διεθνή κοράκια στα ανεπίσημα χρηματιστήρια που παίζουν την ευρωαγωνία σου.

Τελικά, μετά τις τελευταίες συζητήσεις που γίνονται μεταξύ Ευρωελλήνων στο δρόμο μέχρι και στα υψηλά κλιμάκια των Ευρωκομμάτων το θέμα δεν είναι το χρέος, είναι η παραμονή μας στην Ε.Ε.
Χρεώστε μας όσο γουστάρετε, αρκεί να μην μας πουν Βαλκάνιους και Ασιάτες.
Δεν περνά από το μυαλό του ελληνίσκου ευρωλάγνου η πιθανότητα να λέγεται Έλληνας.
Ο κομπλεξισμός του δεν τον αφήνει να δει την αλήθεια.

Ούτε θα πεινάσει, ούτε θα διψάσει, ούτε θα πεθάνει, ούτε τίποτε δεν θα πάθει κανείς, αν μάς έκαναν την χάρη να μάς αφήσουν εκεί που μάς βρήκαν. Στο 1979. Μόνο που πρέπει ο Έλληνας να δουλέψει μια φορά μετά από δεκαετίες, όχι για τα βίτσια του αλλά για την χώρα του.

Μα τι λέω τώρα;
Ποιος την χέζει την χώρα μπροστά στην Ευρωχώρα;
Ό,τι φάτε, ό,τι πιείτε κι ό,τι αρπάξει ο Ευρωκώλος σας.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να αρπάξει πολλά μασούρια με κέρματα του Ευρώ.
Ευρωκουμπαράς, αυτό κατάντησες και έχεις πραγματικά μεγάλη πλάκα.

Πηγή "Στον Τοίχο"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση