Ψάχνοντας τις αποδείξεις…

Η κρίσιμη περίοδος που διανύει η χώρα μας είναι αποτέλεσμα μίας σειράς δεκαετιών κάκιστων πολιτικών αποφάσεων και ενεργειών, που για ένα πλήθος από λόγους (που πρέπει να διερευνηθούν σε βάθος) υπερχρέωσαν την χώρα. Και εάν το πολιτικό σκέλος του προβλήματος είναι σχετικά εύκολο να το «τακτοποιήσουν» οι έλληνες ψηφοφόροι, το οικονομικό σκέλος, είναι κάτι τελείως διαφορετικό, αφού θα πρέπει να διερευνηθεί η νομιμότητά του, ευθύνη την οποία ανέλαβε η ειδική επιτροπή, διερεύνησης του χρέους, της Βουλής.

Πόσο εύκολο είναι άραγε να κατανοήσουμε την σοβαρότητα του εγχειρήματος, το αποτέλεσμα του οποίου θα κρίνει – καθορίσει και τις επόμενες κινήσεις της παρούσας κυβέρνησης ή μίας άλλης κυβέρνησης της χώρας;
Ένα πρόσφατο πολύ ενδιαφέρον μήνυμα από κάποιον φίλο, καταδεικνύει επακριβώς τι θα συμβεί εάν διερευνηθεί το περίφημο χρέος, που ασκεί την μέγιστη πολιτική και οικονομική βαρβαρότητα στον ελληνικό λαό.

«Πήγαμε μία παρέα σε ένα ταβερνάκι, γνωστό για τους καλούς μεζέδες και το περιβάλλον του. Πήραμε κάποιους ωραίους και φτηνούς μεζέδες, ήπιαμε και το ουζάκι μας και στο τέλος, ζητήσαμε τον λογαριασμό.
Και όταν ο υπάλληλος μας έφερε το «χαρτάκι», μείναμε άναυδοι! Μας καλούσε να πληρώσουμε 27.000 ευρώ! Φυσικά, τον φωνάξαμε, του ζητήσαμε εξηγήσεις και του είπαμε ότι είναι αδύνατον αυτά που καταναλώσαμε να κοστίζουν τόσο. Ο υπάλληλος επέμενε, ότι αυτός είναι ο λογαριασμός, επειδή αυτή η χρέωση υπήρξε και αυτή είναι η επίσημη απόδειξη πληρωμής του.
Τότε ζητήσαμε να έρθει το αφεντικό, το οποίο όμως ήταν απασχολημένο με κάποιες άλλες παρέες επωνύμων, που είχαν κάνει καλή κατανάλωση.
Όταν, επιτέλους το αφεντικό κατέφτασε, του δείξαμε την απόδειξη και του είπαμε πως είναι απαράδεκτη. Αυτός όμως μας είπε πως είναι ο διευθυντής του μαγαζιού και το αφεντικό είναι άλλο και πως ο ίδιος είναι υποχρεωμένος να παραδίδει σωστά το ταμείο, όπως αυτό προκύπτει από την… ταμειακή μηχανή.
Του κάναμε ανάλυση ένα προς ένα όσα καταναλώσαμε. Του αποδείξαμε πως οι τιμές που χρέωνε δεν ήταν απλώς υψηλές, αλλά παράλογες, ενώ οι ποσότητες που αναφερόταν στην απόδειξη ήταν ψευδείς. Του επισημάναμε πως η απόδειξη χρέωσής μας ήταν μεγαλύτερη ακόμη από το σύνολο όλων των χρεώσεων από όλα τα τραπέζια και τους πελάτες του μαγαζιού.
Όμως, ήταν ανένδοτος. Οι γύρω παρέες έδειχναν να δυσανασχετούν επειδή γινόταν η «φασαρία» και μας καλούσαν να πληρώσουμε, αφού η απόδειξη χρέωσης ήταν το πειστήριο του δικού μας λάθους.
Τελικά, όταν είπαμε στον διαχειριστή του μαγαζιού ότι θα φωνάξουμε την Αστυνομία, υπήρξε μία σαφέστατη στροφή και αλλαγή στην συμπεριφορά του. Μας είπε πως θα ελέγξει εάν υπήρξε κάποιο λάθος στην ταμειακή μηχανή. Τελικά, επέστρεψε ζητώντας μας συγνώμη, επειδή όντως υπήρξε πρόβλημα στην ταμειακή μηχανή και μας είπε να πληρώσουμε ό,τι νομίζουμε.
Εμείς δεν είμασταν απατεώνες. Αφού πληρώσαμε τον λογαριασμό, σύμφωνα με την κατανάλωσή μας, αποχωρήσαμε και αναρωτιόμασταν: Μήπως δεν έφταιγε η μηχανή αλλά ο παράγοντας άνθρωπος; Όπως και να έχει, εμείς δεν ξαναπήγαμε από τότε σε αυτό το μαγαζί και στέλνουμε το μήνυμα σε όλους: Να ελέγχετε τις αποδείξεις πληρωμής, όπου και αν είστε. Και να τολμάτε να αμφισβητείτε, εάν νομίζετε ότι σας εξαπατούν».

Μήπως, κάτι τέτοιο πρέπει να κάνει και η πατρίδα μας σήμερα; Δεν είναι κακό να ελέγχεις ένα χρέος που σου παρουσιάζουν. Και δεν είναι κακό να ζητάς τις εξηγήσεις από εκείνους που σου το παρουσιάζουν. Γιατί, συνεχώς αυξάνεται η πιθανότητα να είμαστε θύματα μίας διεθνούς συμμορίας που αποφάσισε να ληστέψει, εν ψυχρώ, μία ολόκληρη χώρα, διευκολύνοντας ταυτόχρονα άλλους «ενδιαφερομένους» που θέλουν την πατρίδα μας υπόδουλη χρεών για να ικανοποιήσουν άλλες δικές τους «ανάγκες».

Αναγνώστης


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση