Ο Ομπάμα της ειρήνης και του πολέμου
Ο Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα είναι ένας πολύ δυστυχισμένος άνθρωπος. Αυτό που λέγεται στην Ουάσιγκτον πως είναι «κομμένος στα δύο», δεν περιέχει ούτε ίχνος υπερβολής. Ηταν έτοιμος να αναδειχθεί πανηγυρικά ως ο Πρόεδρος της Ειρήνης, ο οποίος τερμάτισε με τσαμπουκά τους πολέμους που ξεκίνησαν οι Ρεπουμπλικάνοι, και μάλιστα σχεδίαζε να ανακοινώσει το τέλος στην ομιλία του ενώπιον των μελών της Βουλής και της Γερουσίας, τον ερχόμενο Ιανουάριο.
Και από την 21η Αυγούστου έχει βρεθεί στη δίνη του αδυσώπητου και αιματηρού εμφυλίου πολέμου της Συρίας, εγκλωβισμένος στην πολύ ορθή δήλωση του, ότι η χρήση χημικών από οποιονδήποτε πρέπει να αποτελεί «κόκκινη γραμμή».
Με όποιον ειλικρινή αξιωματούχο και αν επιχειρήσετε να συζητήσετε το θέμα στο Λευκό Οίκο ή το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, θα πληροφορηθείτε ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα θα προτιμούσε χίλιες φορές να μην κτυπήσει τη Συρία. Καθοδηγείτε πάντα από το δόγμα του ότι οι πόλεμοι φέρνουν καταστροφή στους λαούς –και ποιός το αμφιβάλλει. Αλλά, την ίδια στιγμή γνωρίζει πως οι επιθέσεις εναντίον αμάχων, και μάλιστα με τη χρήση χημικών, δεν πρέπει να μένουν ατιμώρητες. Και είναι ανάγκη όλοι να συμφωνήσουμε ότι οι επιβεβαιωμένες περιπτώσεις χημικών επιθέσεων πρέπει να αντιμετωπίζονται με μαζική και παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων.
Ουδείς γνωρίζει ποιά θα είναι η τελική απόφαση του Αμερικανού ηγέτη. Διότι δεν μπορεί κανείς να ξέρει ποιός Ομπάμα θα υπερισχύσει. Αυτός της ειρήνης, που δικαιούται να υπερηφανεύεται ότι αποχώρησε από το Ιράκ; ‘Η ο πλανητάρχης που έχει υποτίθεται την ευθύνη να αστυνομεύει τον κόσμο; Στην υπόθεση της Συρίας έχουν συμβεί πολλά περίεργα και παράξενα. Τα «γεράκια» γίναν «περιστέρια», οι Ρεπουμπλικάνοι που παραδοσιακά ερεθίζονται με την ιδέα του πολέμου έχουν μετατραπεί σε κήρυκες της ειρήνης και μερικοί Δημοκρατικοί που έδειξαν μαγκιά και ευαισθησία αντιμετωπίζοντας με την άρνηση τους τον Τζόρτζ Μπους τον τζούνιορ, ψηφίζουν υπέρ των στρατιωτικών επιθέσεων εναντίον της Συρίας. Ξαφνικά, ο Πρόεδρος Ομπάμα που απολάμβανε σθεναρή υποστήριξη από τους Δημοκρατικούς, μοιάζει ως επαίτης να προσπαθεί να διασώσει την Προεδρία του και την υστεροφημία του.
Ανεξάρτητα από την τελική του απόφαση –που δεν είναι γνωστή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές- έχει ήδη χάσει και στο εσωτερικό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Πολλοί άνθρωποι που τον ψήφισαν νοιώθουν προδωμένοι και είναι η πρώτη φορά που παρατηρήσαμε αυτή τη μαζική αντίδραση και αντίσταση των μελών του Κογκρέσου και της αμερικανικής κοινής γνώμης εναντίον της αμερικανικής ανάμειξης σε μία ξένη χώρα. Οι παλαιότεροι συνάδελφοι ομιλούν για «πρωτόγνωρα πράγματα»…
Πέραν των άλλων, η Αμερική νοιώθει επίσης για πρώτη φορά να αμφισβητείται η παγκόσμια κυριαρχία της. Βασικοί της σύμμαχοι αποστασιοποιούνται ή παίζουν και με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος στην παγκόσμια διπλωματική σκακιέρα δείχνει αποφασισμένος να ρισκάρει ακόμα και με τους παλιούς εχθρούς, και να διακινδυνεύσει στρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα. Εάν η πολιτική του συμμαχία με την Κίνα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, επεκταθεί και στον οικονομικό τομέα, η Αμερική θα βρεθεί ενωπιον πραγματικού κινδύνου…
Ο πρόεδρος της Συρίας είναι ένας στυγνός δικτάτορας, όπως ήταν ο πατέρας του, όπως είναι όλοι οι ηγέτες των χωρών της Μέσης Ανατολής. Καμία διαφωνία επ’ αυτού. Και η Αμερική και η Ρωσία συνεργάζονται με τους δικτάτορες στο όνομα των συμφερόντων τους. Εϊναι αλήθεια ότι ο πατέρας και υιός Ασαντ δεν πείραξαν την Αμερική αν και εξυπηρετούσαν πάντα τα συμφέροντα της Μόσχας. Ειδικά ο σημερινός πρόεδρος της Συρίας, αν και έντονα αντι-ισραηλινός κράτησε χαμηλούς τόνους. Είναι αποδεδειγμένο πως μετά τον Ασαντ η χώρα θα κυβερνηθεί από ακραία στοιχεία. Οποιος υποστηρίζει το αντίθετο, εθελοτυφλεί ή πιό απλά ζει μέσα στο ψέμα. Και είναι τόσο βουτηγμένοι μέσα στο μίσος και στο αίμα οι αντίπαλοί του, που δεν θα ελέγχονται. Οι Αμερικανοί και το Ισραήλ θα έχουν να αντιμετωπίσουν την αλ Κάιντα, η οποία θα θέσει το χημικό εργοστάσιο του Ασαντ υπό τον έλεγχο της.
Είμαι βέβαιος ότι ουδείς επιθυμεί να φορά τα …παπούτσια του κ. Ομπάμα, ο οποίος φαίνεται να γνωρίζει, όπως και το Ισραήλ, ότι οι απέναντι του προέδρου της Συρίας είναι πιό επικίνδυνοι από αυτόν, μα πάνω απ’ όλα δεν θα είναι ελεγχόμενοι, όπως ο κ. Ασαντ…
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στα ΕΠΙΚΑΙΡΑ την Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου, δύο μέρες πριν τη συμφωνία μεταξύ της Ουάσιγκτον και της Μόσχας
Πηγή
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...