Ελλάς, και μικρά και πλέον ούτε έντιμος

Του Σταύρου Καρκαλέτση*

Επί δεκαετίες, η θολή πυξίδα της εξωτερικής πολιτικής ακολουθούσε το δόγμα «μικρά, πλην έντιμος», όπως το ήθελε η λογική του μικροελλαδικού ραγιαδισμού. Στην πορεία, απέμεινε το «μικρά» στην Ελλάδα. Το «έντιμος» χάθηκε κάπου μεταξύ Ναιρόμπι (Οτζαλάν…), Μόσχας (αθέτηση συμφωνιών από Αθήνα κατόπιν υποδείξεων…), Λευκωσίας (άπειρες οι «πιέσεις» του αυτοαποκαλούμενου και εθνικού κέντρου, για συνεχείς υποχωρήσεις…).

Το «μικρά, πλην ούτε έντιμος» ακολουθείται πιστά και από τους μετασημιτικούς και μεταγιωργακικούς επιγόνους: Είδαμε πριν λίγες ημέρες τον υπουργό εξωτερικών Ευ. Βενιζέλο να αναμασά τους ισχυρισμούς των ΗΠΑ, λέγοντας πως «…στη Συρία έχει συντελεστεί ένα ειδεχθές έγκλημα χρήσης απολύτως απαγορευμένων χημικών όπλων» και να τάσσεται ψυχροπολεμικά υπέρ μιας «αναλογικής απάντησης με αποτέλεσμα», όπως είπε χαρακτηριστικά. Αυτά έσπευσε να δηλώσει ο Έλληνας ΥΠΕΞ, την ώρα που ακόμη κι οι Άγγλοι, έκαναν για πρώτη φορά πίσω.

Από κοντά, κι ο υπουργός άμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος, που ξεκαθάρισε ότι «…η Αθήνα θα φανεί συνεπής στις συμβατικές της υποχρεώσεις», επιβεβαιώνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι γη και ύδωρ (Σούδα, Καλαμάτα, Άκτιο και οτιδήποτε άλλο ζητηθεί από τις ΗΠΑ) θα παραχωρηθεί εν λευκώ για την επίθεση. Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να πει στον ελληνικό λαό ο κος Αβραμόπουλος, πόσο συνεπείς στάθηκαν στις δικές τους υποχρεώσεις τους απέναντι στην ελληνική ακεραιότητα και αξιοπρέπεια Αμερικανοί και Άγγλοι τα τελευταία 40 χρόνια. Ας πούμε στην Κύπρο, στο Αιγαίο…

Το πιο δυνατό, οι δύο υπουργοί της μνημονιόδουλης συγκυβέρνησης, το είπαν μετά τη μεταξύ τους συνάντηση: «Θα τηρήσουμε τις υποχρεώσεις μας, η Ελλάδα επιδιώκει πολιτική λύση και τάσσεται στο πλευρό των λαών της περιοχής που αγωνίζονται για τη δημοκρατία». Τώρα, το τι σχέση με τη δημοκρατία έχουν οι σουνίτες ισλαμιστές, οι κανίβαλοι της συριακής «αντιπολίτευσης» που αποκεφαλίζουν ιερείς της Χριστιανοσύνης και εκτελούν μικρά παιδιά (ως συνεργάτες του Άσαντ!) εν ψυχρώ, αυτό μόνο οι Αβραμόπουλος και Βενιζέλος μπορούν να εξηγήσουν: Στηρίζουμε τους ισλαμιστές για να έρθει η ... δημοκρατία; Δηλαδή στις «υποχρεώσεις μας» είναι να βοηθήσουμε στην εξόντωση δύο εκατομμυρίων Ελληνορθοδόξων χριστιανών;

Από κοντά και ο δυτικόφιλος Αναστασιάδης, ο ΥΠΕΞ του οποίου Γιαννάκης Κασουλίδης έσπευσε να δηλώσει πως «…το συριακό καθεστώς ελέγχεται για το γεγονός ότι παράγει, αποθηκεύει και είναι σε θέση να χρησιμοποιεί χημικά όπλα κατά παράβαση του διεθνούς, εθνικού και ανθρωπιστικού νόμου και της σύμβασης των ΗΕ για τα χημικά όπλα». Ανατρέποντας μια παράδοση ουδετερότητας δεκαετιών, η κυπριακή κυβέρνηση δήλωσε πως θα πειθαρχήσει σε άνωθεν αποφάσεις (ΟΗΕ, ΕΕ), δίνοντας έμμεσα φιλοδυτικά διαπιστευτήρια.

Αλήθεια, μπορούν να μπουν στον κόπο να μας εξηγήσουν όλοι οι παραπάνω αν ο κίνδυνος πληγμάτων ακόμα και εντός της ελληνικής (ελλαδικής και κυπριακής) είναι υπαρκτός, αν «το πράγμα ξεφύγει» και πάμε σε ευρύτερη σύγκρουση; Τι θα γίνει αν η αμερικανική επίθεση δεν τελειώσει γρήγορα και συμπαρασύρει τους πάντες, όπως συχνά στο παρελθόν συνέβη; Είναι ψέμματα πως διατυπώνονται σχετικοί φόβοι στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας για την ασφάλεια του ελληνικού χώρου; Τι θα γίνει αν εμπλακεί το Ιράν και ρίξει κάποιον «SCUD» στη βρετανική βάση στο Ακρωτήρι, ελάχιστα χιλιόμετρα από τη Λεμεσό των 220.000 Ελλήνων; Η Κύπρος βρίσκεται μέσα στο δραστικό βεληνεκές των συριακών βαλλιστικών πυραύλων, στις κεφαλές των οποίων μπορεί να τοποθετηθεί χημική γόμωση.

Η ελληνική κυβέρνηση μέχρι στιγμής είναι η μόνη σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ που δεν έχει ενημερώσει τη Βουλή σχετικά με την κατάσταση στη Συρία και την εμπλοκή της χώρας μας. Η συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προτιμά τη μυστική διπλωματία, διαισθανόμενη πως μπορεί να στριμωχτεί αν οι εξελίξεις ξεφύγουν. Γιατί προτρέχουν αγχωμένοι οι κυβερνώντες; Το πιο ασφαλές θα ήταν να περιμένει η Αθήνα τις αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και του Συμβουλίου Ασφαλείας, πριν σπεύσει να φανεί βασιλικότερη (ή δουλικότερη) του βασιλέως.

Και κάτι τελευταίο: Θα ενδιαφερθεί έστω και τώρα, έργοις και όχι λόγοις, το ελληνικό ΥΠΕΞ για τους διωκόμενους ελληνορθόδοξους πληθυσμούς της Συρίας; Ακόμη δεν γνωρίζει κανείς για τους δύο απαχθέντες ιεράρχες, αν ζουν ή αν εκτελέστηκαν.

Η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός κουβαλούν θρησκευτικούς και πολιτιστικούς τίτλους χιλιετιών στη Συρία και στην καθ’ ημάς Ανατολή. Είμαστε μικροί, γινόμαστε ελέω τρόικας και της «διεθνούς των τοκογλύφων» μικρότεροι, ας μην καταντήσουμε και ανέντιμοι. Το χρωστούμε στο παρελθόν και στην ιστορία μας, αφού το παρόν μας είναι η ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε…

* Πρόεδρος ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση