Το μυστικό επιτυχίας της Merkel
Το μυστικό της πολιτικής επιτυχίας της Angela Merkel – τόσο στη Γερμανία όσο και στην ευρωπαϊκή σκηνή – είναι αντικείμενο ατέρμονων συζητήσεων. Η γερμανίδα καγκελάριος είναι εξαιρετικά επιφυλακτική. Σιχαίνεται να κάνει λόγο για οτιδήποτε μπορεί να χαρακτηριστεί «όραμα». Δεν έχει καιρό για ιδεολογίες. Είναι μία ρεαλίστρια η οποία κηρύττει σταθερά την ανάγκη για νοικοκυροσύνη. Είναι το αντίθετο του χαρισματικού ηγέτη.
Στη Γερμανία όμως, οι πολιτικοί επιστήμονες έχουν επιλέξει μία φράση για τον τρόπο που καταφέρνει να κερδίζει εκλογικές μάχες. Κάνουν λόγο για «ασύμμετρη αποστράτευση».
Εξηγούν ότι πρόκειται για στρατηγική της σκόπιμης θόλωσης των θεμάτων και της άμβλυνσης των πιο αιχμηρών συγκρούσεων με την αντιπολίτευση. Οι ψηφοφόροι γαληνεύουν σε μία αίσθηση ασφάλειας. Η ιδέα είναι ότι εάν πείσεις περισσότερους από τους αντιπάλους σου να μείνουν εντός από όσο τους δικούς σου υποστηρικτές, τότε έχεις μία νικητήρια στρατηγική.
Βεβαίως, η όποια συζήτηση περί «αποστράτευσης» απαγορεύεται ρητά στο σπίτι του Κόνραντ Αντενάουερ, στα γραφεία του CDU της Merkel στο Βερολίνο. Δεν υπάρχει τίποτα πιο κυνικό που να εκφράζεται δημοσίως.
Αυτή η υποτιθέμενη στρατηγική όμως, θεωρείται από τους αντιπάλους της, ότι είναι ο λόγος που πέτυχε την καθαρή νίκη το 2009, παρά τη χειρότερη πορεία του CDU στη μεταπολεμική Γερμανία. Ανησυχούν τώρα ότι προσπαθεί να κάνει και πάλι το ίδιο στις φετινές εκλογές, που απέχουν μόλις τρεις μήνες.
Πριν από 4 χρόνια, το κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών κατέγραψε ακόμη χειρότερη πορεία από το CDU αποσπώντας μόλις το 23% των ψήφων έναντι του αθροιστικού 38% που πέτυχε το CDU με το αδελφό κόμμα στη Βαυαρία, το CSU. Ήταν ένα ολέθριο αποτέλεσμα. Πολλοί Σοσιαλδημοκράτες επιρρίπτουν τις ευθύνες στο ότι συμμετείχαν στο «μεγάλο συνασπισμό» κατά την προηγούμενη τετραετία. Δεν θέλουν να ξαναπάθουν το ίδιο.
Αυτή τη φορά, το SPD και οι Πράσινοι, που παλεύουν να αποτελέσουν κεντροαριστερή εναλλακτική στο συνδυασμό της Merkel, προχωρούν με πολιτικές πλατφόρμες που είναι αποφασισμένες να παράσχουν μία πραγματική επιλογή. Και οι δύο υποστηρίζουν ότι θα χρειαστεί να υπάρξει αύξηση της φορολογίας – για τα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα – και φόροι ακινήτων, ώστε να χρηματοδοτηθεί μία εκτίναξη στις δαπάνες υποδομών ώστε να κινητοποιηθεί και πάλι η γερμανική οικονομία, χωρίς να υπάρξει μεγάλο έλλειμμα στον προϋπολογισμό.
Την προηγούμενη εβδομάδα, το κόμμα της κας. Merkel έθεσε επί τάπητος την απάντησή του. Το «κυβερνητικό πρόγραμμα» των CDU/CSU ευθαρσώς αντιγράφει αρκετές πολιτικές της αντιπολίτευσης – όπως το πλαφόν στην αύξηση των ενοικίων και στον κατώτατο μισθό- όπως και υποσχέσεις για αυξήσεις στις συντάξεις και επιδόματα τέκνων. Επιμένει όμως, ότι δεν θα υπάρξει αύξηση της φορολογίας.
Έτσι, οι συντηρητικοί υποστηρικτές της κας. Merkel και των φιλελεύθερων εταίρων της, τρομοκρατούνται από αυτή την στροφή προς κοινωνικές δαπάνες. Φοβούνται επίσης ότι οι υποσχέσεις αυτές δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν στη υφιστάμενη βάση εσόδων.
Παρόλα αυτά, το μανιφέστο αναφέρεται στο μεσαίο χώρο, καλμάροντας τους διστακτικούς ψηφοφόρους του SPD και των Πρασίνων ότι τελικά οι ψήφοι τους μπορεί να μην έχουν και μεγάλη σημασία. Στη συνέχεια, η αποφασιστική διαφορά ανάμεσα σε αριστερά και δεξιά μπορεί να μην είναι τελικά θέμα πολιτικής, αλλά δημοτικότητας. Σε αυτό το σημείο, η καθησυχαστική κα. Merkel απέχει πολύ από τον Peer Steinbrück, τον τραχύ υποψήφιο του SPD.
Η στρατηγική της καγκελαρίου – εάν θέλει κανείς να χρησιμοποιήσει τον όρο στρατηγική και όχι απλώς φυσικό πολιτικό ένστικτο – έχει μεγάλο ποσοστό κινδύνου. Εάν οι φιλελεύθεροι εταίροι της στο FDP δεν καταφέρουν να αποσπάσουν ποσοστό μεγαλύτερο του 5%, τότε δεν θα πάρουν καμία έδρα στο κοινοβούλιο και εκείνη δεν θα έχει κεντροδεξιά πλειοψηφία. Θα πρέπει να διαπραγματευθεί με το SPD ή τους Πράσινους για να σχηματίσει κυβέρνηση. Μπορεί μάλιστα, SPD και Πράσινοι να έχουν δική τους πλειοψηφία.
Αυτό ακριβώς έγινε τον Ιανουάριο στην Κάτω Σαξονία, όπου ένας δημοφιλής υποψήφιος του CDU, ο David McAllister, παρά τρίχα δεν κατάφερε να ξεπεράσει τον πρασινο-κόκκινο συνδυασμό, επειδή πολλοί από τους υποστηρικτές του έδωσαν ψήφους τακτικής στο FDP.
Το ένστικτο της κας Merkel είναι να παίξει στη μάχη εκ του ασφαλούς, θολώνοντας τα θέματα. Εάν όμως, το SPD και οι Πράσινοι μπορέσουν όμως, να κινητοποιήσουν τους ψηφοφόρους τους, τότε η τακτική της κας. Merkel μπορεί να αποδειχθεί μπούμερανγκ. Η «ασύμμετρη αποστράτευση» μπορεί να λειτουργήσει τελικά εναντίον της.
Πηγή Euro2day
Στη Γερμανία όμως, οι πολιτικοί επιστήμονες έχουν επιλέξει μία φράση για τον τρόπο που καταφέρνει να κερδίζει εκλογικές μάχες. Κάνουν λόγο για «ασύμμετρη αποστράτευση».
Εξηγούν ότι πρόκειται για στρατηγική της σκόπιμης θόλωσης των θεμάτων και της άμβλυνσης των πιο αιχμηρών συγκρούσεων με την αντιπολίτευση. Οι ψηφοφόροι γαληνεύουν σε μία αίσθηση ασφάλειας. Η ιδέα είναι ότι εάν πείσεις περισσότερους από τους αντιπάλους σου να μείνουν εντός από όσο τους δικούς σου υποστηρικτές, τότε έχεις μία νικητήρια στρατηγική.
Βεβαίως, η όποια συζήτηση περί «αποστράτευσης» απαγορεύεται ρητά στο σπίτι του Κόνραντ Αντενάουερ, στα γραφεία του CDU της Merkel στο Βερολίνο. Δεν υπάρχει τίποτα πιο κυνικό που να εκφράζεται δημοσίως.
Αυτή η υποτιθέμενη στρατηγική όμως, θεωρείται από τους αντιπάλους της, ότι είναι ο λόγος που πέτυχε την καθαρή νίκη το 2009, παρά τη χειρότερη πορεία του CDU στη μεταπολεμική Γερμανία. Ανησυχούν τώρα ότι προσπαθεί να κάνει και πάλι το ίδιο στις φετινές εκλογές, που απέχουν μόλις τρεις μήνες.
Πριν από 4 χρόνια, το κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών κατέγραψε ακόμη χειρότερη πορεία από το CDU αποσπώντας μόλις το 23% των ψήφων έναντι του αθροιστικού 38% που πέτυχε το CDU με το αδελφό κόμμα στη Βαυαρία, το CSU. Ήταν ένα ολέθριο αποτέλεσμα. Πολλοί Σοσιαλδημοκράτες επιρρίπτουν τις ευθύνες στο ότι συμμετείχαν στο «μεγάλο συνασπισμό» κατά την προηγούμενη τετραετία. Δεν θέλουν να ξαναπάθουν το ίδιο.
Αυτή τη φορά, το SPD και οι Πράσινοι, που παλεύουν να αποτελέσουν κεντροαριστερή εναλλακτική στο συνδυασμό της Merkel, προχωρούν με πολιτικές πλατφόρμες που είναι αποφασισμένες να παράσχουν μία πραγματική επιλογή. Και οι δύο υποστηρίζουν ότι θα χρειαστεί να υπάρξει αύξηση της φορολογίας – για τα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα – και φόροι ακινήτων, ώστε να χρηματοδοτηθεί μία εκτίναξη στις δαπάνες υποδομών ώστε να κινητοποιηθεί και πάλι η γερμανική οικονομία, χωρίς να υπάρξει μεγάλο έλλειμμα στον προϋπολογισμό.
Την προηγούμενη εβδομάδα, το κόμμα της κας. Merkel έθεσε επί τάπητος την απάντησή του. Το «κυβερνητικό πρόγραμμα» των CDU/CSU ευθαρσώς αντιγράφει αρκετές πολιτικές της αντιπολίτευσης – όπως το πλαφόν στην αύξηση των ενοικίων και στον κατώτατο μισθό- όπως και υποσχέσεις για αυξήσεις στις συντάξεις και επιδόματα τέκνων. Επιμένει όμως, ότι δεν θα υπάρξει αύξηση της φορολογίας.
Έτσι, οι συντηρητικοί υποστηρικτές της κας. Merkel και των φιλελεύθερων εταίρων της, τρομοκρατούνται από αυτή την στροφή προς κοινωνικές δαπάνες. Φοβούνται επίσης ότι οι υποσχέσεις αυτές δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν στη υφιστάμενη βάση εσόδων.
Παρόλα αυτά, το μανιφέστο αναφέρεται στο μεσαίο χώρο, καλμάροντας τους διστακτικούς ψηφοφόρους του SPD και των Πρασίνων ότι τελικά οι ψήφοι τους μπορεί να μην έχουν και μεγάλη σημασία. Στη συνέχεια, η αποφασιστική διαφορά ανάμεσα σε αριστερά και δεξιά μπορεί να μην είναι τελικά θέμα πολιτικής, αλλά δημοτικότητας. Σε αυτό το σημείο, η καθησυχαστική κα. Merkel απέχει πολύ από τον Peer Steinbrück, τον τραχύ υποψήφιο του SPD.
Η στρατηγική της καγκελαρίου – εάν θέλει κανείς να χρησιμοποιήσει τον όρο στρατηγική και όχι απλώς φυσικό πολιτικό ένστικτο – έχει μεγάλο ποσοστό κινδύνου. Εάν οι φιλελεύθεροι εταίροι της στο FDP δεν καταφέρουν να αποσπάσουν ποσοστό μεγαλύτερο του 5%, τότε δεν θα πάρουν καμία έδρα στο κοινοβούλιο και εκείνη δεν θα έχει κεντροδεξιά πλειοψηφία. Θα πρέπει να διαπραγματευθεί με το SPD ή τους Πράσινους για να σχηματίσει κυβέρνηση. Μπορεί μάλιστα, SPD και Πράσινοι να έχουν δική τους πλειοψηφία.
Αυτό ακριβώς έγινε τον Ιανουάριο στην Κάτω Σαξονία, όπου ένας δημοφιλής υποψήφιος του CDU, ο David McAllister, παρά τρίχα δεν κατάφερε να ξεπεράσει τον πρασινο-κόκκινο συνδυασμό, επειδή πολλοί από τους υποστηρικτές του έδωσαν ψήφους τακτικής στο FDP.
Το ένστικτο της κας Merkel είναι να παίξει στη μάχη εκ του ασφαλούς, θολώνοντας τα θέματα. Εάν όμως, το SPD και οι Πράσινοι μπορέσουν όμως, να κινητοποιήσουν τους ψηφοφόρους τους, τότε η τακτική της κας. Merkel μπορεί να αποδειχθεί μπούμερανγκ. Η «ασύμμετρη αποστράτευση» μπορεί να λειτουργήσει τελικά εναντίον της.
Πηγή Euro2day
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...