Ακριτολογίες

Γράφει ο Ακρίτας

Από τα «μέτρα που ψηφίστηκαν είναι τα τελευταία»,

σήμερα έχουμε το «άμεση προτεραιότητα να αποφύγουμε νέα μέτρα»,

αύριο θα ανακοινώσουμε τα καινούργια μέτρα.

Πόσο πιο ξεκάθαρος ο Σαμαράς ηλίθιε καναπεδάτε Έλληνα;

***

Ο γιος και η κόρη του Μητσοτάκη, ο γιος του Βαρβιτσιώτη, η κόρη του Γεννηματά, η κόρη του Κεφαλογιάννη, ο ανιψιός και ο γιος του Κεδίκογλου, τα ανήψια και ο αδερφός του Καραμανλή, ο γιός και ο εγγονός του Παπανδρέου...

Καταραμένο Δημόσιο!

Ευτυχώς που διώξαμε τους Γλύξμπουργκ!!!

***

Αρχίσανε οι τσάμπα μαγκιές από τους βουλευτές της ΝΔ. Ξέρετε αυτοί που λένε στα λόγια πάντα ΟΧΙ και στην Βουλή πάντα... ΝΑΙ.

Εσύ όμως τους ψήφισες... και ας πρόσεχες.

***

Τα «Zombie Economics» είναι πέντε ιδέες, μερικές από τις οποίες είναι τεχνικές οικονομικές θεωρίες, μερικές είναι πολιτικές συνταγές, και κάποιες απ' αυτές απλώς ισχυρισμοί για τον τρόπο που λειτουργεί η οικονομία. Οι πέντε αυτές ιδέες είναι:

1. Η υπόθεση της μείζονος μετριοπάθειας: η ιδέα ότι η χρονική περίοδος που ξεκινάει το 1985 ήταν μια περίοδος ασύγκριτης μακροοικονομικής σταθερότητας που θα μπορούσε να διαρκέσει για πάντα.
2. Η υπόθεση των αποδοτικών αγορών: η ιδέα ότι οι τιμές που παράγονται από τις χρηματοοικονομικές αγορές αντιπροσωπεύουν την καλύτερη δυνατή εκτίμηση της αξίας οποιασδήποτε επένδυσης.
3. Το δυναμικό στοχαστικό υπόδειγμα γενικής ισορροπίας: η ιδέα ότι η μακροοικονομική ανάλυση δεν πρέπει να ενδιαφέρεται για παρατηρήσιμες πραγματικότητες, όπως οικονομικές εκρήξεις και συρρικνώσεις, αλλά μόνο με τις θεωρητικές συνέπειες της βελτιστοποίησης της συμπεριφοράς από ορθολογικά τέλειους καταναλωτές, εταιρείες και εργαζόμενους -με άλλα λόγια, η ιδέα πως η μακροοικονομική ανάλυση πρέπει να εξάγεται από μικροοικονομικά μοντέλα ατομικής συμπεριφοράς.
4. Η θεωρία της προς τα κάτω διαρροής του πλούτου: η ιδέα ότι οι πολιτικές που ωφελούν τους πλούσιους θα βοηθήσουν τελικά όλους στην κοινωνία.
5. Ιδιωτικοποιήσεις: η ιδέα ότι σχεδόν οποιαδήποτε λειτουργία που αναλαμβάνει το κράτος θα μπορούσε να γίνει καλύτερα από ιδιωτικές εταιρείες.
   Μαζί, αυτές οι ιδέες διαμορφώνουν μια συσκευασία όπου ανά διαστήματα έχει αποκαλεστεί «θατσερισμός», «ρεϊγκανισμός», «οικονομικός ορθολογισμός», «συναίνεση της Ουάσιγκτον» και «νεοφιλελευθερισμός», αν και εγώ προτιμώ την πιο ουδέτερη έννοια του αγοραίου φιλελευθερισμού. Και οι πέντε αυτές ιδέες έχουν αποδειχθεί απίστευτα λανθασμένες και επακολούθως τρομερά καταστρεπτικές για την οικονομία.

ΠΗΓΗ: John Quiggin , Zombie Economics, Princeton University Press και Συνέντευξη του John Quiggin στην Ελευθεροτυπία.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση