Ποια είναι η φορολογική πολιτική του Μνημονιακού νεοφιλελευθερισμού.

«οι φόροι είναι τα τέλη συνδρομής που πληρώνουμε
για τα προνόμια που απολαμβάνουμε
ως μέλη μιας οργανωμένης κοινωνίας»
F.D. Roosevelt

Κάποιοι νεοφιλελεύθεροι με κατακρίνουν γιατί λέει ονομάζω ως νεοφιλελεύθερη την υπερφορολόγηση. Τους εξηγώ ότι ένας από τους σκοπούς του νεοφιλελευθερισμού είναι η αναδιανομή του υπάρχοντος κεφαλαίου μέσω της φορολόγησης.

Πως γίνεται αυτό;

Μα φυσικά μέσω της κατάργησης του προοδευτικού φόρου, ο οποίος φόρος είναι εκείνος του οποίου ο φορολογικός συντελεστής αυξάνεται, καθώς αυξάνεται η φορολογική βάση.

Στην θέση του, το νεοφιλελεύθερο δόγμα προωθεί τον αναλογικό φόρο ή τον αντιστρεφόμενο προοδευτικό φόρο.

Αναλογικός φόρος είναι ο φόρος όπου ο φορολογικός συντελεστής είναι ο ίδιος, ανεξάρτητα από το μέγεθος της φορολογικής βάσης. Γνωστός αναλογικός φόρος ήταν αυτός της Θάτσερ, ο οποίος κυριολεκτικά διέλυσε την εργατική-βιομηχανική τάξη.
Αντιστρεφόμενος προοδευτικός φόρος είναι εκείνος του οποίου ο φορολογικός συντελεστής μειώνεται, όταν η φορολογική βάση αυξάνεται και, κατά συνέπεια, ο συνολικός φόρος είναι φθίνουσα αναλογία του εισοδήματος.

Και ποιον φόρο προωθεί η διεφθαρμένη πολιτική ελίτ;
Ποιος έχει πληγεί με την κατάργηση της προοδευτικότητας των φορολογικών συντελεστών;
Ποια είναι η φορολογική βάση η οποία έχει αυξηθεί με την κατάργηση των φοροαπαλλαγών και την μείωση των συντελεστών;

Υπενθυμίζω ότι μόνο για το 2012 με….[1]

·         …την μείωση του αφορολογήτου ορίου, που ίσχυε για φορολογούμενους από τις 12.000 στις 5.000 ευρώ και επιβολή φόρου 10% στο τμήμα του ετησίου εισοδήματος πάνω από το νέο μειωμένο αφορολόγητο όριο των 5.000 ευρώ και μέχρι το όριο του παλαιού αφορολογήτου των 12.000 ευρώ.

·         ….τις μειώσεις στα αφορολόγητα όρια για τα παιδιά.

·         ….τις αυξήσεις στους φορολογικούς συντελεστές για τα χαμηλά και τα μεσαία εισοδήματα.

·         …..την αύξηση των τεκμηρίων διαβίωσης για κατοικίες και αυτοκίνητα.

·         ….τις περικοπές στις εκπτώσεις δαπανών από τον φόρο εισοδήματος.

·         ……την αλλαγή επί το δυσμενέστερο στον τρόπο υπολογισμού της αξίας των αποδείξεων που κατοχυρώνουν το αφορολόγητο όριο

 Είχαμε…..[1]

·         μισθωτούς και  συνταξιούχους -παρά την 18% μείωση των εισοδημάτων- να πληρώσουν 52% περισσότερους φόρους. Από 1.091 ευρώ που ήταν το 2011 έφθασε σε 1.654 ευρώ το 2012.

·         οι ελεύθεροι επαγγελματίες να πληρώσουν  17,7% λιγότερους φόρους. Κάθε φορά που έπεφτε το αφορολόγητο, έπεφτε και ο αριθμός των ελεύθερων επαγγελματιών που το δήλωνε.

·         οι βουλευτές να διατηρούν αποδοχές και αφορολόγητο όπως πριν την κρίση

·         είσπραξη επιβεβαιωμένου ΦΠΑ μόλις 15%.(0,5 δις από 3,5 δις)

·         το 25% των ελεύθερων επαγγελματιών να μην δηλώνει καν ΦΠΑ

·         ούτε ένα σεντ είσπραξη από τις διάφορες λίστες Λαγκάρντ

·         διατήρηση του 25% της παραοικονομίας σε σχέση με το ΑΕΠ(το οποίο πέφτει λόγω της ύφεσης, η οποία ύφεση τροφοδοτείται από την υφεσιακή λιτότητα)

Αυτή είναι τα αποτελέσματα  της φορολογική πολιτικής του Μνημονιακού νεοφιλελευθερισμού που εφαρμόζει η διεφθαρμένη πολιτική ελίτ και η Τρόικα. Οι αρνητικές παρενέργειες της φοροδιαφυγής στερεί πολύτιμα έσοδα από το κράτος, διατηρεί τεχνητά στη ζωή επιχειρήσεις που εάν δεν φοροδιέφευγαν (και εάν δεν παραβίαζαν άλλα σημεία της νομοθεσίας) θα ήταν μη βιώσιμες, στρεβλώνει την αγορά εργασίας ωθώντας τα άτομα να επιλέξουν δραστηριότητες με μεγαλύτερες δυνατότητες απόκρυψης εισοδημάτων, ενώ επίσης εισάγει οριζόντιες ανισότητες, διαφοροποιώντας το καθαρό εισόδημα δύο φορολογουμένων με το ίδιο ακαθάριστο εισόδημα.[2]

Η ανάλυση δύο βασικών δημοσιονομικών μεγεθών, των δημόσιων δαπανών και των δημόσιων εσόδων, ως ποσοστών επί του ΑΕΠ σε ένα ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο, αναδεικνύει χωρίς καμία αμφιβολία την κύρια αιτία της δημοσιονομικής αποτυχίας και κατάρρευσης της Ελλάδας. Αν περάσουμε στο εσωτερικό του δημοσιονομικού συστήματος, θα παρατηρήσουμε με χαρακτηριστική ευκολία ότι η χρόνια ελλειμματικότητα του κρατικού τομέα οφείλεται πρωτίστως στη συστηματική υστέρηση των εσόδων και όχι στις μεγάλες πρωτογενείς δημόσιες δαπάνες. Και κύριες αιτίες είναι η φοροδιαφυγή και η διαφθορά. Το μνημόνιο όξυνε το πρόβλημα.[3]

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[1]-Ημερήσια(23-7-2013, Φόροι: Τα υποζύγια πληρώνουν και οι φοροφυγάδες...γλεντάνε. Ντροπή!  )

[2]-Ματσαγγάνης/Λεβέντη(Διανεμητικές επιδράσεις της φοροδιαφυγής)

[3]-Γιώργος Αγείρτης(Χρεοκοπία και οικονομική κρίση) και Πελαγίδης/Μητσόπουλος(Κατανοώντας την κρίση στην Ελλάδα)

Ακρίτας
  

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση