Δεν υπάρχει πολυπολιτισμικός Παράδεισος. Μόνο πολυπολιτισμική Κόλαση

Όταν ο Γιάννης Αγγελάκας τραγουδούσε “Ω, είναι ωραία στον παράδεισο”, δεν έφτιαχνε φυσικά ύμνο για τις ορδές των μουσουλμάνων ΑφροΑσιατών που κατέλαβαν τις δυτικές, χριστιανικές κοινωνίες.

Αυτό λες και τραγουδούν ειρωνικά οι εισβολείς όταν εκμεταλλεύονται τους πόρους που συσσώρευσαν οι γηγενείς, βγάζοντάς τους κοροϊδευτικά τη γλώσσα – όταν δεν τους σκοτώνουν.

Κατεστραμμένη παμπ στο Brixton (1981)

Όπως ιστορικά συμβαίνει πάντα, όπου συσσωρεύεται πλούτος κάποιοι φτωχότεροι έρχονται από αλλού να τον διεκδικήσουν. Παλιά, έρχονταν σιδερόφραχτοι, με καταφανείς  προθέσεις.

Σήμερα, έρχονται με πρόσωπο παραμορφωμένο από μίσος για την ευημερία των ιθαγενών και όπλο την επίρριψη ενοχής για την ευημερία αυτήν, ώστε έτσι να καρπωθούν συμπόνια, ανοχή και ωφελήματα. Και εν τέλει να επιβληθούν με την τρομοκρατία που ασκεί η βιαιότητα τους σε μαλθακές κοινωνίες.

Κάτοικοι προσπαθούν να σβήσουν φωτιά στο South Central, Los Angeles (1992)

Αυτή είναι όμως η μισή αλήθεια. Τα πρωτογενή κίνητρα και η ορμή των εισβολέων υποβοηθήθηκαν. Εκμεταλλευόμενοι τα λόγω εισοδηματικών διαφορών μεταναστευτικά ρεύματα μεταξύ μητροπόλεων και Τρίτου Κόσμου, οι δυτικές ελίτ, παντού, για να αυξήσουν τα κέρδη τους επέβαλαν το ανεξέλεγκτο άνοιγμα των συνόρων ώστε με την εισροή λαθρομεταναστών
- να μειωθεί η αμοιβή της εργασίας των ιθαγενών
- να ευρεθούν ανειδίκευτοι για τις εργασίες χαμηλής κοινωνικής αναγνώρισης που οι πολίτες των αναπτυγμένων κοινωνιών αποφεύγουν
- να ανοίξουν αγορές πώλησης των προϊόντων τους.
Τόσο απλά.

Ωστόσο, αν η βασική ιδέα ήταν απλή, η όλη μεθόδευση υπήρξε σύνθετη. Οι κρατικοί μηχανισμοί ελέγχου και ανάσχεσης αποδυναμώθηκαν σταδιακά, ενώ η ακατάπαυστη εισροή ασύμβατων ανθρώπων σε αμιγείς εθνικά και θρησκευτικά κοινωνίες ενδύθηκε μια απεχθή και επικίνδυνη «θεωρία»: πολυπολιτισμός.

Παρίσι (2005)

«Μοντέλο» η πολυεθνική κουρελού των Ηνωμένων Πολιτειών, ένα από κατασκευή τεχνητό «έθνος» μεταναστών.

Αν στις παλαιές αποικιακές δυνάμεις υπάρχει μια βάση για την εισροή μεταναστών από τους τόπους που τρύγησε η αποικιοκρατία, χώρες σαν την Ελλάδα δεν είχαν κανένα λόγο να πλημμυριστούν από αλλόφυλους. Ενώ όπως «βρόντηξε» ο  Βλαδίμηρος Πούτιν «η Ρωσία δεν χρειάζεται μειονότητες».

Εστιατόριο στις φλόγες, Στοκχόλμη (2013)

Παντού, «την νύφη πλήρωσαν» κυρίως οι αυτόχθονες των ευρέων μεσαίων στρωμάτων, που κυριολεκτικά έχασαν την πατρίδα τους. Και όταν πήγαν να ψελλίσουν κάτι, λοιδορήθηκαν σαν «ρατσιστές» από συνεργαζόμενους, πολυεθνικές εταιρείες και «αριστερές» ταξιαρχίες εθνομηδενιστων.

Όχι τυχαία, τους περισσότερους, πάσης φύσεως πολιτικούς φορείς που υποστηρίζουν την απαλοιφή των εθνικών ιδιαιτεροτήτων χρηματοδοτούν μεγαλοεπιχειρηματίες. Με πρώτο, τον «αριστερό» δισεκατομμυριούχο George Soros και το ίδρυμά του Open Society («Ανοιχτή Κοινωνία»).

 Ευχαριστούμε που ήρθαμε, Λονδίνο (2013)

Όμως, όπως για τον ανθρώπινο οργανισμό όποια μέτρηση δεικτών αποκλίνει του «κατά φύση» σημαίνει κίνδυνο, μια βίαιη παραβίαση του κοινωνικού «κατά φύση» προκαλεί θανάσιμες παρενέργειες στον εθνικό οργανισμό.

Οι Τσετσένοι βομβιστές της Βοστώνης και οι Νιγηριανοί χασάπηδες του Λονδίνου ήταν είτε επείσακτοι είτε γεννημένοι σε ΗΠΑ και Αγγλία, αντίστοιχα. Ανατράφηκαν μέσα στη δυτική κουλτούρα. Όχι μόνο δεν αφομοιώθηκαν αλλά στράφηκαν δολοφονικά εναντίον της.

Ας τελειώσει πλέον το παραμύθι – και το μοντέλο. Από το Brixton στο Los Angeles, από τα παρισινά banlieues σ

τη Στοκχόλμη και από ‘κει προχθές στο Λονδίνο, η Ιστορία κραυγάζοντας αποφάνθηκε :

Δεν υπάρχει πολυπολιτισμικός Παράδεισος.

Μόνο πολυπολιτισμική Κόλαση.

Προφήτης

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση