Γενεύη-2: Ύστατη προσπάθεια για ειρήνευση στη Συρία

Η διευθέτηση της συριακής κρίσης εισέρχεται σε νέα φάση. Ωστόσο, αν στην επικείμενη διεθνή διάσκεψη, την επονομαζόμενη «Γενεύη-2», η Δύση εξακολουθεί να πιέζει μονόπλευρα για την απομάκρυνση του Ασσαντ από την εξουσία, το ενδεχόμενο της ειρήνευσης θα απομακρυνθεί.

Στις 7 Μαΐου 2013, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι, Μόσχα και Ουάσιγκτον συμφώνησαν στη διεξαγωγή διεθνούς διάσκεψης για τη Συρία. Το καινούριο στοιχείο είναι ότι ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, και ο κ.Κέρι αποφάσισαν για πρώτη φορά να προβούν σε κοινές ενέργειες για να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή στη διάσκεψη και της αντιπολίτευσης, και των εκπροσώπων της επίσημης Δαμασκού.

Ύστερα από μία εβδομάδα έγινε γνωστό ότι η διάσκεψη θα πραγματοποιηθεί στη Γενεύη υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, σε επίπεδο υπουργών. Η άποψη της Μόσχας είναι ότι στις εργασίες της πρέπει να συμμετάσχουν και δυο πολύ σημαντικές χώρες της περιοχής, δηλαδή το Ιράν και η Σαουδική Αραβία. Επί της ουσίας, η «Γενεύη-2» αποτελεί μια αναπαραγωγή της ανάλογης συνάντησης που διεξήχθη στην ελβετική πόλη πέρυσι. Τότε, όλοι οι μετέχοντες σε αυτή, είχαν συμφωνήσει στην ανάγκη διεξαγωγής πολιτικού διαλόγου μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, δεν έγινε.

Δυτικές εμμονές
Ο κύριος λόγος είναι πως η Δύση, οι σύμμαχοί της στη Μέση Ανατολή και η συριακή αντιπολίτευση, επιμένουν στην αποχώρηση του προέδρου της Συρίας, Μπασάρ Άσαντ, ως βασικό προαπαιτούμενο για το ξεκίνημα της πολιτικής διευθέτησης. Η Μόσχα από την πλευρά της, ζητάει λύση στο πρόβλημα χωρίς πιέσεις από το εξωτερικό. Με άλλα λόγια, η Ρωσία διαφωνεί κάθετα με την πρακτική της αλλαγής κυβερνήσεων με εξωτερική παρέμβαση. Μια πρακτική που εφαρμόστηκε στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ και τη Λιβύη, και σε αρκετές άλλες περιπτώσεις τα τελευταία 25 χρόνια.

Το γεγονός ότι ο κ.Πούτιν δεν φάνηκε ενθουσιασμένος με όσα άκουσε από τον Κέρι στη συνάντησή τους στις 7 Μαΐου στο Κρεμλίνο, δείχνει ότι Μόσχα και Ουάσιγκτον εξακολουθούν να διαφωνούν εκ διαμέτρου σε αυτό το σημαντικότατο ζήτημα. Και, όπως φαίνεται, καμιά από τις δύο πλευρές δεν δείχνει έτοιμη να αλλάξει τη θέση της. Γεγονός, όμως, που δεν ακυρώνει τους διπλωματικούς ελιγμούς. Το τελευταίο διάστημα, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ επισκέφθηκε ο Βρετανός πρωθυπουργός, Τζέιμς Κάμερον, στο Πεκίνο και τη Μόσχα μετέβη ο ισραηλινός πρωθυπουργός, Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας πραγματοποίησε επίσκεψη στην Ουάσιγκτον, ενώ οι υπουργοί Εξωτερικών ΗΠΑ και Ρωσίας, βρίσκονται σε συνεχή επαφή.

Το “αγκάθι” Ασαντ
Παρόλα αυτά όμως, φαίνεται ότι τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το θέμα του Άσαντ. Ο Σύρος υπουργός Πληροφοριών, Ομράν Αζ-Ζοουμπί, δήλωσε ότι οι συριακές αρχές δεν θα συμμετάσχουν στη διεθνή διάσκεψη για τη διευθέτηση της σύγκρουσης με την αντιπολίτευση, αν αποφασιστεί να τεθεί σε αυτή προς εξέταση το ζήτημα της παραμονής του Άσαντ στην εξουσία ή της πιθανότητας τροποποίησης του συντάγματος.

Εν τω μεταξύ, ο κ. Κέρι κατέστησε σαφές ότι οι ΗΠΑ θα επιθυμούσαν να δουν ανάμεσα στους μετέχοντες της «Γενεύης-2» και τον Σύρο ηγέτη. Όπως ανέφερε ο Κέρι, «αν αυτός αρνηθεί να μεταβεί στη διάσκεψη, θα είναι ένα ακόμη σοβαρό λάθος του προέδρου Άσαντ». Σύμφωνα με τον ίδιο, αν ο Άσαντ τελικά δεν καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, «η αντιπολίτευση θα λάβει επιπρόσθετη βοήθεια, θα γίνουν επιπλέον προσπάθειες και δυστυχώς, η βία δεν θα σταματήσει». Με άλλα λόγια, απειλούν τον Σύρο πρόεδρο με αύξηση της βοήθειας προς την αντιπολίτευση. Αυτό αφορά τόσο τον διπλασιασμό της αμερικανικής βοήθειας ως το 2014, όσο και την άρση του εμπάργκο στην αποστολή όπλων προς τη Συρία από πλευράς ΕΕ.

Η Δαμασκός δέχεται πιέσεις και από τον ΟΗΕ. Στις 16 Μαΐου με πρωτοβουλία της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ κατατέθηκε ένα ακόμη καταδικαστικό για την επίσημη Δαμασκό ψήφισμα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Υπέρ του ψηφίσματος τάχθηκαν 107 χώρες, και 12 κατά. Στις τελευταίες περιλαμβάνονταν η Ρωσία και η Κίνα. Απείχαν τέλος, 59 χώρες. Κατ’ αυτό τον τρόπο, ο αριθμός των χωρών που υποστήριξαν το σχέδιο του ψηφίσματος μειώθηκε σε σχέση με το 2012, όταν υπέρ του είχαν ταχθεί 133 χώρες.

Στρατιωτική επέμβαση
Εξίσου σοβαρή είναι και η απειλή άμεσης χρήσης βίας. Αφορμή για στρατιωτική επέμβαση στη συριακή κρίση μπορούν να αποτελέσουν πειστήρια περί χρησιμοποίησης χημικών όπλων από τη Δαμασκό. Παρόλο που οι αποδείξεις αυτές μπορεί και να μη χρειαστούν. Αρκεί να θυμηθεί κανείς την ιστορία με τα ιρακινά βιολογικά όπλα.

Πρόκειται για μια δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι του Άσαντ, καθώς ελάχιστα μπορεί να αμφιβάλει κανείς ότι η επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί και χωρίς ψήφισμα του ΟΗΕ. Αυτό έγινε σαφές ύστερα από τις αεροπορικές επιθέσεις του Ισραήλ στο συριακό έδαφος στις 3 και 5 Μαΐου. Δεν τσιγκουνεύτηκε στην εκτόξευση απειλών και η Τουρκία, η οποία αποδίδει την τρομοκρατική επίθεση στην πόλη Ρεϊχανλί στις 11 Μαΐου, στις συριακές μυστικές υπηρεσίες.

Επομένως, τα περιθώρια αδιαλλαξίας που αποκτά ο Άσαντ, είναι προφανή. Ωστόσο, αν η πίεση αποτελέσει τη βασική τακτική στη συνάντηση της Γενεύης, τότε δεν θα πρέπει να αναμένεται σύντομα η ειρήνευση στη Συρία.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση