Ο ελληνικός μικρόκοσμος σε σχέση με τα διεθνή συμφέροντα

Γράφει ο Κίμων Γεωργακάκης 

Πολιτικός Επιστήμων

Στον ελληνικό μικρόκοσμο οι κομματικές αντιπαραθέσεις συνεχίζουν να αποτελούν το κύριο κομμάτι του ελλαδικού μενού. Σ’ αυτό το μοτίβο ο Αντώνης Σαμαράς προσπαθεί να βρει ερείσματα στην Ανατολή με τις συγκυρίες να «σπρώχνουν» την Ελλάδα να κινηθεί πολυδιάστατα. Την ίδια ώρα η Συγγρού «στρατολογεί» την Ντόρα Μπακογιάννη, προκειμένου να καλύπτει τα νώτα της κυβέρνησης στην Δύση.

 

Πληροφορίες μιλούν για μυστική συμφωνία Σαμαρά-Ντόρας με την δεύτερη να εποφθαλμιά την θέση της Επιτρόπου το 2014, όταν η θητεία της Μαρίας Δαμανάκη λήξει και πλέον έρθει η στιγμή να αντικατασταθεί. Το διεθνές προφίλ της Ντόρας Μπακογιάννη καθώς και οι φιλοδυτικές τις θέσεις θα χρησιμοποιηθούν λογικά από την κυβέρνηση σαν «μπακ απ», ενόσω θα επιχειρείται προσέγγιση με ανατολικές χώρες.

Το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Κίνα δεν μπορούμε να πούμε ότι «ξετρελαίνει» τους Αμερικανούς, οι οποίοι αδυνατούν ωστόσο να αντιδράσουν, δοθέντος ότι οι Κινέζοι αποτελούν τους μεγαλύτερους πιστωτές τους. Αυτό που φοβούνται περισσότερο στην Ουάσινγκτον είναι μια έντονη ανάμειξη των Ρώσων, συγκυριακών συμμάχων του Πεκίνου, στα της Ελλάδας. Μην ξεχνάμε ότι ο Αντώνης Σαμαράς είχε δηλώσει πριν λίγο καιρό, πως η Ρωσία είναι βασικός εταίρος για την Ευρώπη, προαναγγέλλοντας στην ουσία προσπάθεια προσέγγισης Αθήνας-Μόσχας μέσω Βρυξελλών ή καλύτερα μέσω Βερολίνου. Η είσοδος της Κίνας στο «παιχνίδι» και η πίεση που είναι σε θέσει να ασκήσει το Πεκίνο στην Ουάσινγκτον, αυξήσει ίσως την προοπτική ελληνικής πολύπλευρης εξωτερικής πολιτικής.

Οι Αμερικανοί έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους προεξάρχοντος του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ακόμα μικρό προβάδισμα της ΝΔ. Ο Αλέξης Τσίπρας, συναντώντας γνωστές προσωπικότητες του αγγλοσαξονικού δυτικού κόσμου και μιλώντας σε γνωστά δυτικά think tanks σε ΗΠΑ και Βρετανία, αποτελεί κατά τα φαινόμενα στην παρούσα φάση τον «εκλεκτό» σύμμαχο της Ουάσινγκτον. Στην Κουμουνδούρου βιάζονται να γίνουν κόμμα του μεσαίου χώρου, με τον Αλέξη Τσίπρα να εξαγγέλλει κατάργηση των συνιστωσών, δημιουργία «ενιαίου» κόμματος αλλά και ελάσσονες τόνους στην πολιτική αντιπαράθεση, ξεσηκώνοντας αντιδράσεις, όπως π.χ. η παρέμβαση του Μανόλη Γλέζου που δεν συμφωνεί με τις συγκεκριμένες επιλογές.

Οι διαφωνίες στον ΣΥΡΙΖΑ δίνουν χρόνο στην ΝΔ, η οποία και τον εκμεταλλεύεται εις το έπακρον, με τους Αμερικανούς να ανησυχούν, καθόσον βλέπουν την αξιωματική αντιπολίτευση να μην μπορεί να βρει συνταγή πλήρους συμπόρευσης όλων των συνιστωσών. Ακούγεται ότι στην άλλη μεριά του Ατλαντικού ψάχνουν ταυτόχρονα άλλα πρόσωπα, στα οποία θα μπορούσαν να βασιστούν σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφέρει να συσπειρώσει τις δυνάμεις του, έτσι ώστε να κοντράρει την κυβέρνηση. Δεν ξεχνούν επίσης τον George Papandreou, ο οποίος κατά ένα περίεργο τρόπο δεν έχει ξεκολλήσει ακόμα από τα ελληνικά δρώμενα και ας μην λησμονούμε την πρόσφατη επίσκεψή του στην Τουρκία.

Η κυβέρνηση, αν και ευνοήθηκε από τις συγκυρίες, έχει να αντιμετωπίσει την λαϊκή δυσαρέσκεια για τα δυσβάσταχτα μέτρα που αν συνεχιστούν θα φέρουν χειρότερα αποτελέσματα στην οικονομία καθώς και τις αντιδράσεις σε διάφορα θέματα των έτερων κυβερνητικών κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, τα οποία με την σειρά τους έχουν δικές τους «σκοτούρες». Ειδικά στο ΠΑΣΟΚ μαίνεται η εσωκομματική κόντρα με κύριους εκφραστές Βενιζέλο και Papandreou και διαφημιζόμενη αφορμή την δημιουργία ενός νέου διεθνούς πολιτικού οργανισμού σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης, με πρωτοβουλία των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών, την οποία φέρεται να στηρίζει ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

Οι Γερμανοί τέλος, οι οποίοι προσπαθούν να κινηθούν, όπως είχαμε γράψει, μεταξύ Ανατολής και Δύσης, έχουν «γλυκάνει» απέναντι στην Αθήνα, καταφέρονται εναντίον της Κομισιόν, επευφημώντας συγχρόνως το ταξίδι του Αντώνη Σαμαρά στην Κίνα. Να σημειώσουμε ότι Γερμανοί και Κινέζοι συνεργάζονται σε αρκετούς τομείς και πρόσφατα δημιούργησαν κοινό μέτωπο απέναντι στην Κομισιόν για τους υψηλούς δασμούς στα φωτοβολταικά. Η Γερμανία δεν επιθυμεί -τουλάχιστον επί του παρόντος- την πολιτική ενοποίηση στην Ευρώπη, αφού επιθυμεί να παραμείνει πρώτη δύναμη στην γηραιά Ήπειρο και να μην συγχωνευτεί η οικονομία της σε πιθανή διατλαντική ένωση. Έτσι κερδίζει τώρα χρόνο…

Θα εκμεταλλευτεί άραγε η Αθήνα τις συγκυρίες, προκειμένου, εκτός των άλλων, να καμφθούν οι εμμονές των Γερμανών για λιτότητα στην Ελλάδα; Στην πολιτική έχουμε να κάνουμε μόνο με συμφέροντα. Οι στιγμές είναι κρίσιμες και η Ελλάδα οφείλει με χαμηλούς τόνους να κινηθεί προσεκτικά. Δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο παρασκηνιακής παρέμβασης στα εσωτερικά της χώρας, με σκοπό την παρεμπόδιση του πολυδιάστατου ανοίγματος. Άλλωστε πυροδοτείται ένταση εντός ελληνικής κοινωνίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

Πηγή  ΠΥΓΜΗ.gr

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση